KATILIMCI YÖNETİŞİM ÜZERİNE NORMATİF VE PRATİK TARTIŞMALAR

Yıl 2022, Sayı: 51, 55 - 70, 09.08.2022

Ezgi Seçkiner Bingöl

https://doi.org/10.30794/pausbed.1114973

Öz

Katılımcı yönetişim (KY), yönetişim teorisinin bir alt kümesi olarak müzakereci uygulamalarla demokratik katılıma vurgu yapan, katılımı ayrıntılı ilke ve kurumlara dayandıran ve bu yolla vatandaş katılımını güçlendirmeyi hedefleyen popüler bir mefhumdur. Kavramsal açıdan katılımcı yönetişim girişimlerinin ayırt edici özelliklerine ilişkin mevcut literatür sınırlıdır. Ayrıca katılımcı yönetişim normatif olarak çekici çözümler sunsa da uygulamada çeşitli sorunlarla karşılaşabilmektedir. Bu makale, katılımcı yönetişime ilişkin normatif söylemleri ve pratik deneyimleri karşılaştırarak katılımcı yönetişim üzerine etraflı bir tartışma sunmayı amaçlamaktadır. Teorik ve pratik karşılaştırma; temsili demokrasi-meşruiyet, etkinlik-verimlilik, kapsayıcılık, hesap verebilirlik ve kamu değeri olmak üzere beş konu başlığı altında yapılmıştır. Sonuç olarak, müzakereci süreçler yoluyla temsili demokrasinin katılım sorunlarını giderme ve yerel düzeyde verimliliği sağlama hususlarında KY başarılı sonuçlar sunmaktadır. Bununla beraber katılımcı yönetişimin ayrı sosyal, siyasi ve idari bağlamlarda farklı çıktılar sağladığı görülmüştür. Katılımcı yönetişim, siyasi meşruiyeti sağlama, hesap verebilirlik, kapsayıcılık ve kamu değeri oluşturma gibi hedeflerde tek başına bir belirleyici olmaktan uzaktır.

Anahtar Kelimeler

katılımcı yönetişim, müzekereci demokrasi, yönetişim

Destekleyen Kurum

-

Proje Numarası

-

Teşekkür

-

NORMATIVE AND PRACTICAL DISCUSSIONS ON PARTICIPATORY GOVERNANCE

Öz

Participatory governance (PG), as a subset of governance theory, is a popular phenomenon that emphasizes democratic participation with deliberative practices, bases participation on detailed principles and institutions, and aims to strengthen citizen participation in this way. Conceptually, the existing literature on the distinctive features of participatory governance initiatives is limited. On the other hand, although participatory governance offers attractive solutions as normative, it may encounter various problems in practice. This article aims to provide an in-depth discussion on participatory governance by comparing normative discourses and practical experiences on participatory governance. Participatory governance as theoreticaly and practically has been compared under five headings: representative democracy-legitimacy, effectiveness-efficiency, inclusiveness-sustainability, accountability and public value. As a result, PG provides successful results in solving the participation problems of representative democracy and ensuring efficiency at the local level through deliberative processes. On the other hand, it has been seen that participatory governance produces different results in different social, political and administrative contexts. Participatory governance is far from being a determinant on its own in objectives such as ensuring political legitimacy, accountability, inclusiveness and creating public value.

Anahtar Kelimeler

participatory governance, participatory democracy, deliberative democracy

Proje Numarası

-

Kaynakça

• Akarçay, P. (2019). “Is More Participatory Governance Possible? A Closer Look at Sweeden”, YDU SOSBILDER, 12/1, 86-114.
• Andersson, K. P. ve Van Laerhoven, F. (2007). “From Local Strongman to Facilitator: Institutional Incentives for Participatory Municipal Governance in Latin America”, Comparative Political Studies, 40/9, 1085–1111.
• Ansell, C. ve Gash, A. (2007). Collaborative Governance in Theory and Practice, University of California Press, USA.
• Ascher, W. ve Healy, R. (1990). Natural Resource Policymaking in Developing Countries, Duke University Press, Durham N. C. Avritzer, L. (2002). Democracy and the Public Space in Latin America, Princeton University Press, Princeton.
• Bingham, L. B., Nabatchi, T. ve O'Leary, R. (2005). “The New Governance: Practices and Processes for Stakeholder and Citizen Participation in the Work of Government”, Public Administration Review, 65/5, 547-558.
• Brett, E. A. (2003). “Participation and Accountability in Development Management”, Journal of Development Studies, 40/2, 1-29.
• Chado, J. ve Johar, F. B. (2016). “Public Participation Efficiency in Traditional Cities of Developing Countries. A Perspective of Urban Development”, Procedia- Social and Behavioral Sciences, 219/185–192.
• Chambers, R. (1988). Managing Canal Irrigation: Practical Analysis from South Asia, Oxford University Press, Delhi.
• Civicus. (2022a). Participatory governance toolkit. (3.3. 2022) https://www.civicus.org/index.php/es/centro-de-medios/recursos/manuales/611-participatory-governance-toolkit
• Civicus. (2022b). Participatory governance exchange: Public Information. (2.2. 2022) https://civicus.org/documents/toolkits/Public%20Information.pdf
• Civicus. (2022c). Education and deliberation. (13.2. 2022). https://civicus.org/documents/toolkits/PGX_B_Education%20&%20Deliberation.pdf
• Civicus. (2022d). Advocacy and expression of citizens voice. (13.2.2022) https://civicus.org/documents/toolkits/PGX_C_%20Advocacy%20and%20Expression%20of%20Citizens%20Voice.pdf
• Civicus. (2022e). Public Dialogue. (14.3.2022) https://civicus.org/documents/toolkits/PGX_D_Public%20Dialogue%20Category.pdf
• Civicus. (2022f), Policy and Planning. (14.3.2022) https://civicus.org/documents/toolkits/PGX_F_Policy%20and%20Planning.pdf
• Corburn, J. (2003). “Bringing Local Knowledge into Environmental Decision Making”, Journal of Planning Education and Research, 22/4, 420–433.
• Çolak, Ç. (2021). “Kamu Yönetı̇mı̇, Katılımcılık ve Vatandaşın Değı̇şen Rolü: Seçmenden Ortak Üretı̇cı̇ Vatandaşa”, Memleket Siyaset Yönetim (MSY), 16/35, 37-72.
• Dahl, R.A. (1956). A Preface to Democratic Theory, The University of Chicago Press, Chicago.
• Erten, Ş. (2021). “Kamu Değeri: Tanımı ve Ölçülmesi Üzerine Bir İnceleme”. Ömer Halisdemir Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 14/1, 104-125.
• Fischer, F. (2010). “Participatory Governance”, Jerusalem Papers in Regulation & Governance. Working Paper.No: 24, August 2010.
• Fischer, F. (2012). Participatory Governance: From Theory To Practice, The Oxford Handbook of Governance, (Ed: D. Levi-Faur). Online Book. Elde edilme tarihi: 13 Şubat 2022.
• Fishkin, J.S. (2009). When the People Speak: Deliberative Democracy and Public Consultation, Oxford University Press, Oxford.
• Fung, A. (2015). ”Putting the Public Back into Governance: The Challenges of Citizen Participation and Its Future”, Public Administration Review,75/4, 512-522.
• Fung, A. ve Wright, E. (Eds). (2003). Deepening Democracy: Institutional Innovations in Empowered Participatory Governance, Verso, London.
• Ghada F. H., Ayman, E. H. ve Mohab, E.R. (2011). “Efficiency of Participation in Panning”, Alexandria Engineering Journal, 50, 203-212.
• Giessel, B. (2009). “Participatory Governance: Hope or Danger for Democracy? A Case Study of Local Agenda 21”, Local Government Studies, 35/4, 401-414.
• Gustafson, P. ve Hertting, N. (2017). “Understanding Participatory Governance: An Analysis of Participants’ Motives for Participation”, American Review of Public Administration, 47/5, 538-549.
• Heinhelt, H. (2018). “Intrdouction”, Handbook on Participatory Governance, (Ed: H. Heinhelt), Edward Elgard Publishing, Cheltenham, Uk.
• Hertting, N. ve Kugelberg, C. (2018). “Representative Democracy and the Problem of Institutionalizing Local Participatory Governance”, Local Participatory Governance and Representative Democracy, (Ed: N. Hertting and C. Kugelberg), Routledge, New York.
• Involve (2005), The True Costs of Public Participation Full Report, November 2005.
• Jung, K., Andrew, S.A. ve Kwon, M. (2014). “Mediating Role of Professionalism in Explaining the Association between Accountability and Participatory Governance”, Lex Localis, 12/4, 973-897.
• Karkın, N. ve Jansen, M. (2013). “Evaluating Websites from a Public Value Perspective: A Review of Turkish Local Government Websites”, International Journal of Information Management, 34/3, 351-363.
• Kutlu, Ö. (2019). “Demokrasi ve Doğrudan Vatandaş Katılımı”, Kamu Yönetiminde Doğrudan Vatandaş Katılımı, (Ed: Belgin Uçar Kocaoğlu), İmaj Yayınevi. Ankara.
• Miessen, M. (2003). Katılım Kabusu, (Çev: B. Doğan), Metis, Ankara.
• Nabatchi, T. (2012). “Putting the “Public” Back in Public Values Research: Designing Participation to Identify and Respond to Values”, Public Administration Review, 72/ 5, 699–708.
• Neha, K.R. (2007). Good enough governance: Poverty reduction and reform in developing countries. Retrieved 01.04.2022, http://www.bu.edu/econ/files/2012/11/dp176.pdf.
• Noori, H. (2017). “Community Participation in Sustainability of Development Projects: A Case Study of National Solidarity Program Afghanistan”, Journal of Culture, Society and Development, 30, 27-34.
• Osmani, S. R. (2007). “Participatory Governance for Efficiency and Equity: An overview of the Issues and Evidence”, The United Nations Department for Economic and Social Affairs, New York.
• Palumbo, R. (2017). “Participatory Governance”, Global Encyclopedia of Public Administration Public Policy, and Governance, 1–6. doi:10.1007/978-3-319-31816-5_1834-1
• Pia, A. (2019, 18 Ekim). Participatory public governance: why we need it, what it is, and how to do it (in that order) The Mandarin. Elde edilme tarihi: 15 Mart 2022, https://www.themandarin.com.au/118165-participatory-public-governance-why-we-need-it-what-it-is-and-how-to-do-it-in-that-order/
• Putnam, R. (2000). Bowling Alone: the Collapse and Revival of the American Community, Simon and Schuster, New York. Rahman, M. D. (1995). People's Self-Development, Zed Books, London.
• Rogers, E., ve Weber, E. P. (2010). “Thinking Harder about Outcomes for Collaborative Governance Arrange- ments. The American Review of Public Administration, 40, 546-567.
• Saylam, A. (2019). ”Kamu Yönetiminde E-Katılım”, Kamu Yönetiminde Doğrudan Vatandaş Katılımı, (Ed: B. Uçar Kocaoğlu), İmaj Yayınevi, Ankara.
• Seçkiner Bingöl, E. (2021), “Kamu Yönetiminde E-Katılım Çalışmalarına İlişkin Kavramsal Çerçeve”, Kamu Yönetiminde Elektronik Vatandaş Katılımı, (Ed: A. Saylam), Gazi Kitabevi, Ankara.
• Speer, J. (2012). “Participatory Governance Reform: A Good Strategy for Increasing Government Responsiveness and Improving Public Services?”, World Development, 40/ 12, 2379–2398.
• Uçar Kocaoğlu, B. (2019). “Doğrudan Vatandaş Katılımı Araçları (Mekanizmaları)”, Kamu Yönetiminde Doğrudan Vatandaş Katılımı, (Ed: B. Uçar Kocaoğlu), İmaj Yayınevi, Ankara.
• Uçar Kocaoğlu, B. (Ed.) (2019). Kamu Yönetiminde Doğrudan Vatandaş Katılımı, İmaj Yayınevi, Ankara.
• Yavuz, N. (2017). “Vatandaşların Belediye Hizmet Kalitesi Algısı ve Yerel Katılım İlişkisi: Nilüfer Belediyesi Örnek Olay İncelemesi”, TÜBİTAK 3501 Araştırma Projesi (Program Kodu: 3501, Proje No: 215K154), Aralık 2017.