AVATAR AS AN INSTRUCTIONAL MATERIAL IN ECOLOGY EDUCATION/ENVIRONMENTAL TRAINING

Yıl 2018, Sayı: 30, 249 - 263, 15.01.2018

Sema Takmaz , Miraç Yılmaz , Fatma Kalpaklı

Öz

We believe that it is absolutely necessary to make use as instructional material of the movies in ecology-education since they
play an important role in enlarging people’s learning and understanding capacities and hence helps them to grasp what goes
on beneath the surfaces. In the field of ecology-education, visual materials, especially movies are very functional in raising
awareness about environmental issues. Thus, the aim of this paper is to analyze Avatar, a science fiction movie, in relation
to ecology-education and environmental issues as a instructional material. Content analysis was used in the analysis of data
collected. In the movie, the struggle between the nature-friendly indigenous people of Pandora against the human-centered/
human-dominated and abusive human race, who exploits the nature and the natural sources of the whole universe is depicted.
In Avatar, it is shown that science and technology can help us to preserve the universal order if only they do not fall into
the wrong hands. Moreover, the scenes illustrating the adaptation process of the protagonist to his new life circumstances
reveal how important a learner’s disciplined, direct participation in the learning process as well as his motivation and skills.
Furthermore, in the movie, it is emphasized that human beings are not the owners of the universe, but are just part of it like as
it is. In addition to these, the parts of the movie in relation to ethics and responsibilities urge the audience to think about the
consequences of our actions as human beings. Taking all these things into consideration, it can be suggested that Avatar, the
movie as instructional material can be used to raise consciousness about environmental issues and in the ecology-educations
to implement nature-friendly principles.

Anahtar Kelimeler

Avatar, Movie, Instructional material, Ecology-education, Environmental training

DOĞA VE ÇEVRE EĞİTİMİ İÇİN ÖĞRETİM MATERYALİ OLARAK AVATAR FİLMİ

Öz

Doğa ve çevreyi korumada eksik kalan bakış açılarımızın ve bilincimizin tamamlanmasında, filmlerin etkili öğretim materyalleri
olarak katkılarının tartışılması kaçınılmaz bir gerekliliktir. Bu çalışmanın amacı bir bilim-kurgu filmi olan Avatar filminin, bir
öğretim materyali olarak doğa ve çevre eğitimi açısından düşündürdüklerinin incelenmesidir. Çalışmada veri analizi olarak
içerik analizi kullanılmıştır. Filmde, insan egemen tutum vurgusu içinde dünyanın sahip olduğu doğayı ve doğal kaynakları
tüketen insanlara karşı Pandora’yı korumaya çalışan halkın, doğa mücadelesi anlatılmaktadır. Bilim ve teknolojinin ancak doğru
ellerde evrendeki düzeni korumaya yardımcı olabileceği vurgulanmaktadır. Filmin kahramınının yeni yaşam şartlarına uyumu
sırasında öğrenme süreçlerine doğrudan katılınan, disiplinli bir eğitim ile nelerin başarılabileceği, öğrenicinin yetenekleri ve
isteğinin öğrenmede ne denli etkili olduğu gözler önüne serilmektedir. Ayrıca, doğanın sahibi değil, parçası olduğumuz fikri
ile bütüne ait olmanın yaratacağı büyük gücün farkında olunmasının da altı çizilmektedir. Filmin etik ve sorumlulukla ilgili
vurgularının, davranışlarımızın doğurduğu sonuçlarla ilgili farkındalığı arttırmaya katkıları olduğu söylenebilir. Avatar filmi,
doğa/çevre eğitiminin oluşturmaya çalıştığı davranışlara ait kapsamlı vurguları nedeniyle etkili bir öğretim materyali olarak
önemli katkılar yapabilir.

Anahtar Kelimeler

Avatar, Film, Öğretim materyali, Doğa eğitimi, Çevre eğitimi

Kaynakça

• Anagün, Ş. S., Ağır, O. ve Kaynaş, E. (2010). İlköğretim öğrencilerinin fen ve teknoloji dersinde öğrendiklerini günlük yaşamlarında kullanım düzeyleri. 9. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Sempozyumu. 20-22 Mayıs, Elazığ.
• Aslan, S., Ertaş Kılıç, H. ve Kılıç, D. (2016). Bilimsel Süreç Becerileri. Ankara: Pegem Akademi.
• Avatar Film Künyesi, https://tr.wikipedia.org/wiki/Avatar_(film) (20. 08. 2016 tarihinde ulaşılmıştır.)
• Erten, S. (2005). Okul öncesi öğretmen adaylarında çevre dostu davranışların araştırılması Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 91-100.
• Dey, I. (1993). Qualitative Data Analysis: A User-Friendly Guide for Social Scientists. London: Routledge Publications.
• Gül, F. (2013). İnsan-doğa ilişkisi bağlamında çevre sorunları ve felsefe. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14, 17-21.
• Gülay-Ogelman, H. ve Durkan, N. (2014). Toprakla buluşan çocuklar: Küçük çocuklar için toprak eğitimi projesinin etkililiği, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(31), 632-638.
• Günindi, Y. (2010) Okul öncesi öğretmenlerinin çevre dostu davranışlarının araştırılması, Türk Bilim Araştırmalar Vakfı Bilim Dergisi, 3(3), 292-297.
• Güven Yıldırım, E., Köklükaya, A. N. ve Selvi, M. (2015). Öğretim materyali olarak 3- Idiot filmi ile öğretmen adaylarının günlük hayatta fenin kullanımı ve eğitimde aile rolü üzerine görüşlerinin belirlenmesi. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(2), 94-105.
• Hisarcıklılar, E. (2016). Halit Ziya Uşaklıgil’in hikâyelerinde kahramanların ruh hallerinin tabiat algısına etkisi, Current Research in Social Sciences. 2(1), 1-9.
• Kadim Belgesel Film Künyesi. Türkiye Radyo ve Televizyon Kurumu (Yapımcı). (5 Mart 2017). Ankara: TRT Haber. (29. 06. 2017 tarihinde ulaşılmıştır.)
• Kalpaklı, F. (2014). Surfacing romanında doğa ve kadının sömürülmesi/Explotation of women and nature in surfacing. Journal of Selcuk University Natural and Applied Science. www.josunas.org. 788-802. ISSN: 2147-3781.
• Karalar, R. ve Kiracı, H. (2011). Çevresel sorunlara karşı bir çözüm önerisi olarak sürdürülebilir tüketim düşüncesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 30, 63-76.
• Milli Eğitim Bakanlığı (MEB) (2013). Ortaöğretim 9., 10., 11. ve 12. sınıf biyoloji öğretim programı. http://ttkb.meb.gov.tr/program2.aspx (24.08. 2016 tarihinde ulaşılmıştır.)
• Milli Eğitim Bakanlığı (MEB) (2015). Ortaokul çevre eğitimi dersi öğretim programı http://ttkb.meb.gov.tr/program2.aspx?islem=1&kno=243 (24.08. 2016 tarihinde ulaşılmıştır.)
• Moseley, C. (2000). Teaching for environmental literacy. The Clearing House, 74(1), 23-24.
• Önder, R. (2015). İlköğretim öğrencilerinin çevre tutumlarının incelenmesi. Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(1), 115-124.
• Özdağ, U. (2005). Edebiyat ve Toprak Etiği Amerikan Doğa Yazınında Leopold’cu Düşünce, Ürün Yayınları, ISBN: 975-7145-95-5.
• Özdağ, U. (2014). Çevreci Eleştiriye Giriş- Doğa, Kültür, Edebiyat. Ankara: Ürün Yayınları. s.19.
• Özdemir, O. (2010) Doğa deneyimine dayalı çevre eğitiminin ilköğretim öğrencilerinin çevrelerine yönelik algı ve davranışlarına etkisi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, 125-138.
• Özdemir, M. (2010). Nitel veri analizi: Sosyal bilimlerde yöntembilim sorunsalı üzerine bir çalışma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(1).
• Özsevgeç, L. ve Ürey, M. (2010, Eylül) Sınıf öğretmenliği öğrencilerinin fen bilgilerini günlük yaşamdaki durumlara uygulayabilme düzeyleri. IX. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi. 23-25 Eylül, İzmir.
• Peraya, D. (1998). Image(s) et cognition. Recherche en Communication, 10, 7-19.
• Savaşan, Z. (2017). “Pollution, Land”, Encyclopedia of Big Data. Eds. Laurie A. Schintler and Connie L. McNeely. Springer International Publishing AG 2017, , 10.1007/978-3-319-32001-4_168-1, http://www.readcube.com/articles/10.1007/978-3-319-32001-4_168-1. (29. 06. 2017 tarihinde ulaşılmıştır.)
• Senemoğlu, N. (2013). Gelişim, Öğrenme ve Öğretim-Kuramdan Uygulamaya, Yargı Yayınları, Ankara.
• Sümer, S. Z. (2016). “Wilma Stockenström’ün Baobab Ağacına Yolculuk ve Latife Tekin’in Ormanda Ölüm Yokmuş Romanlarında Özgürlüğün Ekolojisi: Ekofeminizm”, VI.Uluslarası Karşılaştırmalı Edebiyat Bilimi Kongresi Bildiri Kitabı. Ed. Ali Baykan. ISBN:978-605-320-571-5. 809-818
• Silverman, D. (2001). Interpreting Qualitative Data: Methods for Analysing Talk, Text and Interaction. London: SAGE Publication.
• Storey, L. (2007). Doing Interpretative Phenomenological Analysis. In E. Lyons ve A. Coyle (Eds.). Analysing Qualitative Data In Psychology. (p. 51-64). Los Angeles: SAGE Publications.
• Strauss, A., Corbin, J. (1990). Basics of Qualitative Research: Grounded Theory Procedures and Techniques. New Delhi: SAGE Publications.
• Tıraş, H. H. (2012). Sürdürülebilir kalkınma ve çevre: teorik bir inceleme. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 2(2), 57-73.
• Url 1. http://www.hurriyet.com.tr/avatar-in-ideolojisi-13386148 (31.08. 2016 tarihinde ulaşılmıştır.)
• Url 2. http://www.enotes.com/topics/each-all/in-depth (01.09. 2016 tarihinde ulaşılmıştır.)
• Url 3. http://www.eliteskills.com/analysis_poetry/Each_And_All_by_Ralph_Waldo_Emersonanalysis.php (01.09. 2016 tarihinde ulaşılmıştır.)
• Weinstein, P. (2001). Movies as the Gateway to History: The History and Film Project, The History Teacher, 35(1), 27-48
• Wohlleben, P. (2016). The Hidden Life of Trees. Canada: Greystone Books.
• Yakar, H. G. İ. (2013). Sinema filmlerinin eğitim amaçlı kullanımı: Tarihsel bir değerlendirme. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(1), 21-36.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2003). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (9. Baskı). Ankara: Seçkin.
• Yılmaz, M. and Demirhan, H. (2014). Variables predicting prospective biology teachers’ acceptance perceptions regarding gene technology, European Journal of Science and Mathematics Education, 2(3), 147-154.
• Yılmaz, N. (2008). İlköğretim altıncı, yedinci ve sekizinci sınıfları ve lise birinci sınıf ve fen bilgisi öğretmen adaylarının fen bilgisindeki temel bilgilerle günlük hayatı ilişkilendirme becerileri. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Yiğit, N., Devecioğlu, Y. ve Ayvacı, H. Ş. (2002). İlköğretim fen bilgisi öğrencilerinin fen kavramlarını günlük yaşamdaki olgu ve olaylarla ilişkilendirme düzeyleri. 5. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi. 16-18 Eylül, Ankara.