Tip 1 Diyabetli Çocuklarda Tanıda Diyabetik Ketoasidoz Sıklığı ve İlişkili Faktörler

Yıl 2010, Cilt: 8 Sayı: 3, 52 - 55, 01.12.2010

Korcan Demir Muammer Büyükinan Ceyhun Dizdarer Damla Gökşen Şimşek Samim Özen Gülgün Asar Şule Can Ayça Altıncık Bayram Özhan Betül Ersoy Ece Böber Şükran Darcan

Öz

Giriş: Bu çalışmada İzmir ve Manisa illerindeki üçüncü basamak hastanelerde bulunan çocuk endokrinolojisi kliniklerine getirilen yeni tanı tip 1 diyabethastalarındaki başvuru anında diyabetik ketoasidoz DKA sıklığı ve bununla ilişkilifaktörlerin değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Hastaların dosyaları geriye yönelik olarak incelendi. Olguların cinsiyet, doğum tarihi, ailede diyabet öyküsü ve sağlık güvenceleri hakkındaki bilgilerkaydedilip başvuru şekli ile olan ilişkileri araştırıldı. Bulgular: Yapılan değerlendirmede 2008 yılında 139 hastanın E/K:74/65, ortalama yaş8,7±3,9 tanı aldığı görüldü. Hastaların büyük çoğunluğunda başvuru esnasında ketoz n=58, %41,7 veya DKA n=57, %41 tablosu mevcuttu. Hiçbir hastada ölüm ya daciddi morbidite gelişmedi. Ailede tip 1 diyabet öyküsünün olmaması ve tanı anında 5yaşından küçük olma durumunun tanıda DKA tablosu ile ilişkili olduğu saptandı. Riskanalizi amacıyla lojistik regresyon uygulandığında sadece 5 yaşından küçük olmanınDKA açısından bir risk faktörü olduğu görüldü p=0,008, Odds Oranı 3,3, %95 güvenaralığı 1,4-8,1 . Sonuç: Bu sonuçlar, toplumu çocukluk yaş grubunda diyabet konusunda bilinçlendirerek tanı anında DKA oranını azaltmak için geniş kapsamlıkampanyalar/çalışmalar yapılması gerektiğini düşündürmüştür

Anahtar Kelimeler

Diyabetik ketoasidoz, tip 1 diyabet, çocuk

The Frequency and Associated Factors of Diabetic Ketoacidosis at Diagnosis in Children with Type 1 Diabetes

Öz

Introduction: In this study, it was aimed to assess the frequency and associated factors of diabetic ketoacidosis DKA at diagnosis in patients with newly diagnosedtype 1 diabetes who were admitted to pediatric endocrinology clinics in tertiaryreferral hospitals in İzmir and Manisa provinces. Materials and Method: The files of the patients were evaluated retrospectively. Dataregarding sex, date of birth, family history for diabetes, and health insurances of thepatients were recorded and compared with respect to the form of clinical presentation.Results: It was noted that 139 patients M/F:74/65, mean age 8.7±3.9 years werediagnosed in 2008. At the time of diagnosis, the clinical picture of the majority of thepatients were ketosis n=58, 41.7% or DKA n=57, 41% . Mortality or severe morbidity developed in none of the patients. It was detected that lack of family history for type 1 diabetes and being less than 5 years of age were associated withDKA at the time of diagnosis. When logistic regression analysis was used to performrisk analysis, only being less than 5 years of age was found to be a risk factor for DKA p=0.008, Odds Ratio 3.3, 95% confidential interval 1.4-8.1 .Conclusion: These results led us consider that large-scale campaigns/studies areneeded to be performed to reduce the ratio of DKA at the time of diagnosis by making the society conscious of diabetes in childhood

Anahtar Kelimeler

Diabetic ketoacidosis, type 1 diabetes, child

Kaynakça

• 1. Craig ME, Hattersley A, Donaghue KC. Definition, epidemiology and classification of diabetes in children and adolescents. Pediatr Diabetes 2009:10;3-12.
• 2. Cinaz P, Demirel F. Pediatrik endokrin aciller: diyabetik ketoasidoz. T Klin J Ped Sp Iss 2004:2:621-5.
• 3. Hekkala A, Knip M, Veijola R. Ketoacidosis at diagnosis of type 1 diabetes in children in Northern Finland: temporal changes over 20 years. Diabetes Care 2007;30:861-6.
• 4. Pronina EA, Petraikina EE, Antsiferov MB, Duchareva OV, Petrone A, Buzzetti R et al. A 10-year (1996-2005) prospective study of the incidence of Type 1 diabetes in Moscow in the age group 0-14 years. Diabet Med 2008;25:956-9.
• 5. Vanelli M, Chiari G, Ghizzoni L, Costi G, Giacalone T, Chiarelli F. Effectiveness of a prevention program for diabetic ketoacidosis in children. An 8-year study in schools and private practices. Diabetes Care 1999;22:7-9.
• 6. Saka HN. Diabetes Mellitus. Günöz H, Öcal G, Yordam N, Kurtoğlu S, editörler. Pediatrik Endokrinoloji. 1. Baskı. Ankara: Pediatrik Endokrinoloji ve Oksoloji Derneği Yayınları, Kalkan Matbaacılık; 2003. p.415-55.
• 7. Şimşek E, Karabay M, Kocabay K. Batı Karadeniz Bölgesinde yaşayan çocukluklarda insüline bağımlı diyabetes mellitusun epidemiyolojik özellikleri. Türk Pediatri Arşivi 2003;38:216-22.
• 8. Karadağ A, Çelik Y, Toklucu MÖ, Hasbal C, Hatipoğlu S. Bakırköy Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Kliniği’nde izlenen Tip 1 diyabetes mellituslu çocukların epidemiyolojik özellikleri. ŞEH Tıp Bülteni 2008;42:17-21.
• 9. Bober E, Dundar B, Buyukgebiz A. Partial remission phase and metabolic control in type 1 diabetes mellitus in children and adolescents. J Pediatr Endocrinol Metab 2001;14:435-41.
• 10. Darcan Ş., Gökşen Şimşek D, Özen S, Tekgüç H, Aflan Ö, Çoker M: 1995-2005 yılları arasında başvuran tip 1 diabetes mellituslu olguların demografik özellikleri. XII. Ulusal Pediatrik Endokrinoloji ve Diyabet Kongresi, 12-21 Kasım 2007, Eskişehir, Bildiri Özeti Kitabı, s. 154, 2007.
• 11. Bideci A, Demirel F, Çamurdan O, Cinaz P. Tip 1 diyabetli çocuklarda ilk başvuru bulgularının değerlendirilmesi. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 2006:49:112-6.
• 12. Sağlam H, Eren E, Çakır ED, Yüce N, Yıldız N, Çakır S ve ark. Diyabetik ketoasidozla başvuran çocukların klinik ve laboratuvar özellikleri. Güncel Pediatri 2008;6:94-8.
• 13. Bismuth E, Laffel L. Can we prevent diabetic ketoacidosis in children? Pediatr Diabetes 2007;8:24-33.
• 14. Güven A, Aydın M. Beş yaşından önce tip 1 diyabetes mellitus tanısı alan çocuklarda etiyopatogenezde rol alan faktörler. Çocuk Sağlığı ve Hastalkları Dergisi 2005;48:295-300.
• 15. Wolfsdorf J, Glaser N, Sperling MA. American Diabetes Association. Diabetic ketoacidosis in infants, children, and adolescents: A consensus statement from the American Diabetes Association. Diabetes Care 2006;29:1150-9