Dünya, 11 Eylül 2011 tarihinden itibaren yoğun bir biçimde İslamofobi’yi konuşuyor. Dışlayıcılık, önyargı, ayrımcılık, ötekileştirme, eşitsizlik gibi anlamları içeren İslamofobi hem Müslümanların azınlık olarak yaşamış olduğu Batı ülkelerinde hem de müslümanların çoğunlukta olduğu İslam ülkelerinde varlığını hissettirmeye devam ediyor. İslam korkusundan Müslüman düşmanlığına doğru evrilen İslamofobi, Müslüman ülkelerin yaşamakta olduğu sekülerleşme süreci ile beraber dinin kamusal hayatın dışında olması gerektiğini ortaya koyan söylem ve eylemleri içermektedir. Türkiye gibi nüfusunun çoğunluğunu Müslümanların oluşturduğu bir ülkede İslamofobi, kendini en fazla siyaset alanında göstermektedir. Bu çalışmanın amacı, Müslümanların yoğun olarak yaşamış olduğu bir ülke olan Türkiye’de özellikle siyaset alanında var olan İslam karşıtlığını ortaya çıkarmaktadır. Çalışma, 1990 sonrası süreci kapsamaktadır. Türk siyasetin var olan İslamofobi’nin temel olarak üç nedeni bulunmaktadır. Bunlar, Türkiye Cumhuriyeti’nin din politikasını belirleyen Kemalizm ve laiklik politikası, süreç içerisinde Kemalist ideolojiye eklemlenen Sol’un din anlayışı ve iktidar çatışmasıdır. Deskriptif yöntemin kullanılmış olduğu bu çalışmanın ilk bölümünde İslamofobi kavramının arkeolojisine ve Türk siyasetinde dönem dönem ortaya çıkan Müslüman karşıtlığına odaklanılmıştır. İkinci bölümde ise 1990 sonrası siyasi atmosfer ve Türk siyasetindeki Müslüman karşıtlığı örnekler üzerinden incelendi. Sonuç ve değerlendirme bölümünde ise ulaşılan bulgular maddeler halinde sıralanmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 21 Aralık 2021 |
Gönderilme Tarihi | 27 Ekim 2021 |
Kabul Tarihi | 5 Aralık 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 7 Sayı: 3 |