Reflections of Environmental Determinism in the Questions Prepared by Geography Teacher Candidates

Yıl 2018, Cilt: 8 Sayı: 1, 74 - 92, 30.04.2018

Hakan Önal

Öz

This study investigated whether the environmental determinist approach, which was effective in
geographical research especially at the beginning of 20th century and generally believed to be
abandoned in the 1920’s, still had impact on geography teacher candidates. With this aim in mind,
teacher candidates were asked to prepare a single question by selecting only one of the four given
themes and providing a written text consisting of expected answers to their questions in order to
contribute to a questionnaire prepared at high school level. The study utilized document analysis
method which is a qualitative research method. The study, composed of 224 geography teacher
candidates during four separate academic periods, focused on the theme of rural habitats/settlements in
Turkey which was selected by 123 of the participants to prepare questions while the other topics were
also evaluated to support the study. As a result, it was determined that 96 of the questions prepared
about the theme of rural habitats/settlements in Turkey which was selected by 123 teacher candidates
were related to environmental determinist approach. It was found that teacher candidates were directly
influenced by the dominant power of nature without taking into consideration the impact of man on
environment or the mutual interaction between man and environment. Also, it was observed that
teacher candidates did not follow academic level articles or other scientific studies and only used
textbooks and they did not have any skills in regards to using documents while they prepared the
questions. 

Anahtar Kelimeler

Geography Teaching, Paradigms in Geography, Environmental Determinism, Preparing Questions

Kaynakça

• Akbulak, C. (2007). Rural dwellings in the lake İznik basin. Trakya University Journal of Social Science, 9 (1), 246-269.
• Akengin, H. (2013). Siyasi coğrafya: insan ve mekân yönetimi (3 th edition). İstanbul: Pegem Akademi.
• Akok, M. (1953). Çankırı’nın eski evleri. Arkitekt Dergisi, 7 (8), 142-153.
• Alexander, T. (2005). Historical geography. In R. W. McCOLL (Ed.), encyclopedia of world geography, New York: Facts on File, Inc.
• Arı, Y. (2005). Landscape in American cultural geography. Doğu Coğrafya Dergisi (13), 311- 339.
• Artvinli, E., & Kaya, N. (2010). 1992 international charter on geographical education and reflections in Turkey. Marmara Coğrafya Dergisi,22, 93-127.
• Bekaroğlu, E., & Yavan, N. (2013). Influences of western geography on the historical development of modern Turkish geography: An Empirical Analysis. Journal of Human Geography, 51-66.
• Beken, G. (1949). Garbi anadolu mıntıkası kerpiç binaları. İstanbul: ITU Mimarlık Fakültesi Yayınları.
• Berk, C. (1951). Konya evleri. İstanbul: ITU Mimarlık Fakültesi Yayınları.
• Çakıroğlu, N. (1952). Kayseri evleri. İstanbul: ITU Mimarlık Fakültesi Yayınları.
• Celal, E. (1928). Türk san'atı. İstanbul: Akşam Yayınevi.
• Doğanay, H., & Doğanay, S. (2014). Coğrafyaya giriş. Ankara: Pegem Akademi.
• Dönmez, S. (2002). A philosophical-critical approach to İbn-i Haldun's view of history and umran. Çukurova University Journal of Faculty of Divinity, 1 (2), 130-146.
• Eldem, S. H. (1939). Milli mimari meselesi. Arkitekt Dergisi, 9 (10), 220-223.
• Erginbaş, D. (1954). Diyarbakır evleri. İstanbul: ITU Mimarlık Fakültesi Yayınları.
• Eser, L. (1955). Kütahya evleri. İstanbul: ITU Mimarlık Fakültesi Yayınları.
• Evren, M. (1959). Türk evinde çıkma. İstanbul: ITU Mimarlık Fakültesi Yayınları.
• Fekadu, K. (2014). The paradox in environmental determinism and possibilism: a literature review. Journal of Geography and Regional Planning, 7 (7), 132-139.
• Friedman, S. W. (2003). Historical geography and historical sociology: our honest toil and the spatial turn, In G. Delanty, & E. F. Isin (Eds.), Handbook of Historical Sociology (pp. 110). London: Sage Publications.
• Gabriel, A. (1938). Türk evi. Arkitekt Dergisi, 5 (6), 149-154.
• Girgin, M. (2001). Why are we learning geography. Doğu Coğrafya Dergisi, 5, 127-143, Retrieved from http://e-dergi.atauni.edu.tr/ataunidcd/article/view/1021006813/0
• Girgin, M., & Güner, İ. (2002). Salihli-Gördes arasındaki dam yerleşmelerinde fonksiyon değişimleri. Doğu Coğrafya Dergisi, 7 (7), 49-67.
• Glassner, M., & Fahrer, C. (2004). Political geography (3th Edition b.). USA: Wiley.
• Gök, Y., & Kayserili, A. (2013). The investigation of the Erzurum traditional houses from the perspective of cultural geography. Doğu Coğrafya Dergisi, 18 (30), 175-216.
• Görgün, T. (1999). “İbn Haldun”, TDV İslam ansiklopedisi, 19, İstanbul: Çantay Yayınevi. Gümüşçü, O. (2014). Tarihi coğrafya. İstanbul: Yeditepe Yayınları.
• Herodotos. (2016). Tarih, M. Ökmen (Ed.), (Hasan Ali Yücel Klasikler Dizisi).
• Hotan, H. (1947). Erzurum evleri. Arkitekt Dergisi, 1 (2), 27-30.
• Huntington, E. (1915). Civilization and climate. New Haven: Yale University Press.
• Işık, Ş. (1992). Ezine-Bayramiç çevresinde kır meskenleri. Ege Coğrafya Dergisi, 6 (1), 101- 117.
• Kafesçioğlu, R. (1949). Orta Anadoluda Köy Evlerinin Yapısı. İstanbul: ITÜ, Mimarlık Fakültesi Yayınları.
• Kaygalak, İ. (2011). The reflections of postmodern critics on geographical thought and new spatial. Coğrafi Bilimler Dergisi, 9 (1), 1-10.
• Kayserili, A. (2010). Carl ortwin sauer and cultural geography. Doğu Coğrafya Dergisi, 15 (24), 177-190.
• Kızılçaoğlu, A. (2006). Geographic education in elementary schools. Marmara Coğrafya Dergisi, 3 (2), 31-48.
• Kızılçelik, S. (2006). Sosyolojide Coğrafyacı Görüşler: İbni Haldun, Montesquieu ve Fernand Braudel Ekseninde Bir Değerlendirme, In E. Eğribel, & U. Özcan (Eds.) Sosyoloji Yıllığı- Kitap 15: Sosyoloji ve Coğrafya, 138-155, İstanbul.
• Koday, Z., Koday, S., & Karakuzulu, Z. (2004). Tunçkaya, a village settlement within a castle ". Doğu Coğrafya Dergisi, 9 (12), 221-236.
• Kömürcüoğlu, E. (1950). Ankara evleri. İstanbul: ITU Mimarlık Fakültesi Yayınları.
• Köse, A. (2005). Traces of nomadic Turkish culture on the plans of traditional rural houses in turkey. Afyon Kocatepe University Journal of Social Science, 7 (2), 165-200.
• Köse, A. (2007). Change in tradational rural courtyard landscapes around the city of Balıkesir. Doğu Coğrafya Dergisi, 12 (18), 7-38.
• Koyunoğlu, M. A. (1929). Ankara evleri. Türk Yurdu, 211-212.
• Nureddin, İ. (1928). Yeni Ankara’da Eski Türk Evleri. Yeni Kitap Dergisi 9, 28-32.
• Özav, L. (2002). Sivaslı ve çevresinde kır konutları. Afyon Kocatepe University Journal of Social Science, 7 (2), 31-42.
• Özdemir, Ü. (2000). Village Houses in Safranbolu. Doğu Coğrafya Dergisi, 6 (4), 160-171. Özgen, N. (2010). Geography as a science and its evaluative paradigms. Ege Coğrafya Dergisi, 19 (2), 1-25.
• Özgüner, O. (1970). Köyde Mimari; Doğu Karadeniz. Ankara: Ortadoğu Teknik Üniversitesi.
• Perker, Z. S., & Akıncıtürk, N. (2011a). The physical alteration on traditional houses: three exapmles in Bursa. Uludağ University Journal of the Faculty of Engineering, 16 (1), 29- 39.
• Perker, Z. S., & Akıncıtürk, N. (2011b). Wooden house system in traditional cumalıkızık houses. Uludağ University Journal of the Faculty of Engineering, 16 (1), 41-51.
• Şahin, C., & Belge, R. (2016, Eylül-Ekim). The geographical determinism in İbn-i Haldun. Academic sight international refereed online journal, 57, 439-467.
• Semple, E. C. (1911). Influences of the geographic environment. New York: Henry Holt and Company.
• Strabon. (2000). Geographika: Antik anadolu coğrafyası, Kitap: XII-XIII-XIV. (A. Pekman) İstanbul: Areoloji ve Sanat Yayınları.
• T.C. Milli Eğitim Bakanlığı. (2017). Ortaöğretim coğrafya 10 ders kitabı. İstanbul: Devlet Kitapları.
• T.C. Milli Eğitim Bakanlığı. (2017). Ortaokul sosyal bilgiler ders kitabı 5. İstanbul: Bilnet Basımevi.
• Tanoğlu, A. (1969). Nüfus ve yerleşme. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları.
• Taut, B. (1938). Türk evi, sinan. Her Ay (2), 93-94.
• Tekbaş, G., Ekiz, A., & Aydın, Y. (2017). Ortaöğretim coğrafya ders kitabı 10. Ankara: Gün Yayıncılık.
• Tomsu, L. (1950). Bursa evleri. İstanbul : ITU Mimarlık Fakültesi Yayınları.
• Tümertekin, E. (1990). Çağdaş coğrafi düşüncenin oluşumu ve paul vidal de la blache. İstanbul: İstanbul Universitesi, Edebiyat Fakültesi Yayınları.
• Tümertekin, E., & Özgüç, N. (1998). Beşeri coğrafya. İstanbul: Çantay Kitabevi.
• Tümertekin, E., & Özgüç, N. (2014). Coğrafya: Geçmiş, kavramlar, coğrafyacılar. İstanbul: Çantay Kitabevi.
• Tunç, M. (1997). The house tpes and their annexations in the permanenet residential district in the rural areas of trabzon. Türk Coğrafya Dergisi(32), 143-156.
• Tunçdilek, N. (1960). Orta sakarya vadisinde meskenler. Türk Coğrafya Dergisi (20), 36-50.
• Tunçdilek, N. (1967). Türkiye iskan coğrafyası, kır iskanı (Köy-Altı İskan Şekilleri). İstanbul: İstanbul University, Edebiyat Fakültesi Yayınları.
• Tuztaşı, U. (2010). Formal and scientific explanations for the differentiation of the ideal Ottoman “Turkish” house from Anatolian houses. The Journal of International Social Research, 3 (14), 498-510.
• Uluç, H. (1946). Güney Anadoluda sivil mimari etüdleri. Arkitekt Dergisi, 11 (12), 261-267.
• Ünal, Ç. (1997). Traditional rural dweilins in Pasinler town. Doğu Coğrafya Dergisi, 3 (2), 271-283.
• Ünlü, M., & Alkış, S. (2006). Examining the necessity of geography instruction in the programs of Preschool Education Departments. Marmara Coğrafya Dergisi (14), 17-28.
• Uzun, S. (1997). Dereboğazı köyünde (Ilıca-Erzurum) mesken tipleri ve yerel mesken terminolojisi. Ondokuz Mayis University Journal of Faculty of Education, 10, 215-243.
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara:Seçkin Yayıncılık.
• Yıldırım, K., & Hidayetoğlu, M. L. (2009). Effects of Turkish life culture on traditional Turkish houses. 4th International Turkish Culture and Art Congress/Art Activity, p. 1-11. İzmir
• Zaman, M. (1995). Tonya (Trabzon) ilçe merkezinde mesken tipleri, Doğu Coğrafya Dergisi, 1 (1), 496-508.