Hem geçmişte hem de günümüzde üzerinde
sünnet-bid’at tartışması yapılmış olan ve Müslümanlar arasında toplumsal olarak
çokça yaygın olan meselelerden biri de insanların dua ederken başta Hz.
Peygamber olmak üzere peygamberlerle, meleklerle veya salih insanlarla tevessül
etmeleridir. Araştırmada konu, itikâdî açıdan değil
sünnet-bid’at bağlamında ele alınacaktır. Tevessül kavramının sözlük anlamına
ve Kur’an’daki kullanımına kısaca değinildikten sonra tevessül çeşitlerinden
biri olan zikredilen şahıslarla tevessül etmenin bid’at olmayıp caiz olduğunu
savunan bazı âlimlerin konuyla ilgili görüşlerine yer verilecektir. Daha sonra İbn
Teymiyye’nin tevessül anlayışı, Kâidetün celîle fi’t-tevessüli ve’l-vesîle adlı
eseri üzerinden eleştirel bir yaklaşımla irdelenip bir sonuca varılmaya
çalışılacaktır.
Both
in the past and the present, one of the issues that is in disagreement of
sunnah-bid’ah and socially very common among Muslims is to get involved first
and foremost the Prophet, prophets, angels and pious people when they pray.
Scholars agree with the circumstance of the means as the names and attributes
of Allah and the good deeds for praying is licit but they conflict about the
ruling of recourse with pious people who are mentioned. According to many
scholars, this kind of recourse is acceptable like the other types of it;
however, some of the scholars consider that it is bid’ah. The subject of the
research dealt with the context of sunnah-bid’ah not the creed aspect. After a
brief explanation of the lexical meaning and the usage of the concept of
recourse in the Quran, opinions of scholars who defend recourse with cited
individuals as the one of recourse variety is licit not bid’ah was given. Then,
the recourse conception of Ibn Taymiyyah was examined in terms of the work especially, Kaidatun Calila Fi’t- Tawassuli Wa’l-Wasila with a critical approach and discussed.
من
المسائل المشهورة، التي دار حولها
نقاش بين المسلمين باعتبارها سنة أو بدعة في القرون
الماضية وفى العصر الحاضر على حد سواء، توسّل الناس في أدعيتهم بالنبي صلى الله
عليه وسلم أو غيره من الأنبياء والملائكة والصالحين. لقد اتّفق العلماء على جواز
التوسل بأسماء الله وصفاته والأعمال الصالحة بينما اختلفوا في حكم التوسّل بالعباد
الصالحين. فيجوز التوسل عند جمهورهم بذكر أسماء الصالحين إلا أنه لا يصح عند البعض
بحجة أنه بدعة. درسنا الموضوع في هذ البحث من جهة ثنائية السنة والبدعة بغض النظر
عن الحكم العقائدي. انطلقنا باستكشاف معنى التوسل في اللغة وبيان ذكره في القرآن
الكريم باختصار، ثم عرضنا
رأي بعض من أجاز التوسّل. وأخيرا طرحنا رأي
الإمام ابن تيمية بصدد رسالته المسماة "قاعدة جليلة في التوسل والوسيلة"
على وجه النقد والتحقيق بتفاصيلها وانتهينا بسرد النتائج التي تم التوصّل إليها.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 20 Haziran 2018 |
Gönderilme Tarihi | 1 Mart 2018 |
Kabul Tarihi | 28 Mart 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Sayı: 13 |