İletişim Sürecinde Dil Engelleri

Yıl 2024, Sayı: Ö14, 937 - 948, 21.03.2024

Merve Karabulut , Leyla Uygun

https://doi.org/10.29000/rumelide.1455155

Öz

İletişim; bireyler, gruplar veya kuruluşlar arasında ortak bir anlayış oluşturmayı, çeşitli bilgi aktarımı ve etkileşim duygusu sağlar. İnsanlar arasındaki iletişimde en etkili unsur olan dil, iletişim sürecini tüm boyutlarıyla etkiler. Başka bir ifadeyle iletişim; insan-insan, insan-kuruluş, kuruluş-kuruluş, kuruluş-toplum ilişkilerini sağlayan bir araçtır. İnsanın diğer insanları, kuruluşları özetle dış dünyayı tanıyabilmesi, olayları ve düşünceleri anlayıp algılayabilmesi için iletişim sürecine ihtiyaç vardır. Dil yoluyla gerçekleşen öğrenme sürecinde edinilen bilgiler eyleme dönüştürülerek beceri kazanımı elde edilir. Kişilerin ve kuruluşların dış dünya ile anlamlı bir bütünlük içinde olabilmesi için iyi çalışan iletişim kanalları kurularak, gerçekleştirilen iletişimin kalitesi arttırılmalıdır. Çünkü bireyler arasında gerçekleşen iletişim, bilinçli ya da bilinçsizce ortaya çıkan birtakım durumlarla tarif edilirken bozulmakta ve yanlış bir şekilde yorumlanabilmektedir. Bu çalışmada iletişimi tüm yönleriyle etkileyen dilin, iletişim süreci içerisindeki rolü ve işlevi ayrıca iletişimin önündeki dil engelleri konu edilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Dil, Etkili İletişim, İletişim, İletişim Engeli, Yabancı Dil Öğretimi

Kaynakça

• Akarsu, B. (1998). Dil-Kültür Bağlantısı. İnkılâp Yayınları. İstanbul.
• Banguoğlu, T. (1986). Türkçenin Grameri, Türk Dil Kurumu Yayınları. Ankara.
• Bayrak, S. (1995). Örgütlerde Etkili İletişim ve Yönetimi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İşletme Anabilim Dalı. Doktora Tezi. Erzurum.
• Can, H.T. ve Yaşar, D. A. (1991). Genel İşletmecilik Bilgileri. Adım Yayıncılık. Ankara.
• Dökmen, Ü. (1998). İletişim Çatışmaları ve Empati. Sistem Yayıncılık. 8.Baskı. İstanbul.
• Erdoğan, İ. (1996). İşletme Yönetiminde Örgütsel Davranış. Avcıol Basım Yayım. İstanbul.
• Erdoğan, İ. (2002). İletişimi Anlamak, Erk Yayınları. Ankara.
• Eren, E. (2000). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi, Beta Yayınevi. İstanbul.
• Ergin, M. (1985). Türk Dil Bilgisi. İstanbul.
• Gökçe, O. (2001). İletişim Bilimine Giriş. Turhan Kitabevi. Ankara.
• Günay, D. (2004). Dil ve İletişim. Multilingual Yayınları. İstanbul.
• Huber, E. (2008). Dilbilime Giriş. Multilingual Yayınları. İstanbul.
• Jakobson, R. (1960). “Linguistics and Poetics”, İçinde T. Sebeok, (Yay.)., Style in Language, Cambridge, MA: M.I.T. Press, ss. 350-377.
• Kılıç, V. (2002). Dilin İşlevleri ve İletişim. Papatya Yayıncılık. İstanbul.
• Korkmaz, A. ve Erdoğan, İ. (2002). Öteki Kuram. Erk Yayınları. Ankara.
• Porzig, W. (1995). Dil Denen Mucize. (Çev. Vural Ülkü). Türk Dil Kurumu Yayınları. Ankara.
• Sabuncuoğlu, Z. VE Gümüş, M. (2008). Örgütlerde İletişim. Arıkan Yayıncılık. İstanbul.
• Türkmen, İ. (2000). Yöneticiler İçin Etken İletişim Modeli, MPM, No:480, 3.Baskı, Ankara.
• Tutar, H. (2003). Örgütsel İletişim, Seçkin Yayıncılık. Ankara.
• Tutar, H. (2004). Genel ve Teknik İletişim. Nobel Yayın Dağıtım. 2. Baskı. İstanbul.
• Webster, E. (1976). Başarılı İş Adamı, (Çev. Nesrin Dikmen). Üçdal Neşriyat. İstanbul.
• Yağcı, T. (1995). Küreselleşmenin Getirdiği Yeni Oluşumlar Karşısında İşletme Yönetiminde İletişimin Önemi, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Ksü, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kahramanmaraş.
• Yatkın A. ve Yatkın, Ü. (2006). Halkla İlişkiler ve İletişim. Nobel Yayınevi. 2.Baskı. Ankara.