EBÛ HÂTİM er-RÂZÎ’YE GÖRE KUR’ÂN’IN HZ. MUHAMMED’İN PEYGAMBERLİĞİNE DELÂLETİ

Yıl 2015, , 79 - 104, 15.12.2015

Suleyman Akkus , Zülkif Özer

https://doi.org/10.17335/sakaifd.219921

Öz

İslam  kelâm  disiplininde  Hz.  Muhammed’in  peygamberliğinin  ispatıyla  Kur’ân’ın  icazı  arasında sıkı bir  irtibat kurulmuştur. Bu çerçevede  Kur’ân’ın  icazı en başta gelen ispatlama yöntemlerinden biri olarak ele alınmıştır. Ebû Hâtim er-Râzî de A‘lâmu’n nübüvve  isimli eserinde, evrenselliğini göz önünde bulundurarak Hz. Muhammed’in peygamberliğini ispatlamada  Kur’ân’ın icazına ayrı bir önem vermiştir. Müellife göre Kur’ân’ın dışındaki olağanüstü hadiseler kendi dönemlerine  hitap  etmiş,  Kur’ân-ı  Kerîm  ise kıyamete  kadar  tüm  insanlara  hitabıyla  mucizeliğini  ortaya koymuş,  Hz.  Muhammed’in  peygamberliği  aleyhindeki  iddialara  cevap  vermiştir.  Makalede  Ebû Hâtim  er-Râzî  perspektifinden  Kur’ân’ın  bu  mu’cizeliğinin  Hz.  Muhammed’in peygamberliğine
olan delâleti ele alınacaktır.

Anahtar Kelimeler

Ebû Hâtim er-Râzî, Zekeriyya er-Râzî, Mucize, A‘lâmü’n-nübüvve, Peygamberlik

Abû Hâtim al-Râzî on the Miraclulousness of the Qur’an as a Proof of the Prophecy of Muhammad

Öz

In the kalam tradition, there is a close relation between the proof of the prophecy of Muhammad and the miraclulousness of the Qur’an. In this context, the miraclulousness of the Qur’an is considered as one of the most important proofs of prophecy. In his work on A‘lâm al-nubuvva Abû Hâtim al-Râzî gives special importance to the miraclulousness of the Qur’an in prooving the prophecy of Muhammad, considering the universality of his mission. For him sensual miracles address only to people living at the time of the prophet while the miraculousness of the Qur’an adresses to all generations. Abû Hâtim also responses to the objections against the prophecy of Muhammad. This article explores Abû Hâtim’s evaluation ot the miraculousness of the Qur’an as a proof of the prophecy of Muhammad.

Anahtar Kelimeler

Abû Hâtim al - Râzî, Zak ariyya ar - Râzî, miracle, A‘lâm al - nubuvva, Prophedhood

Kaynakça

• Ahatlı, Erdinç, Peygamberlik ve Hz. Muhammed’in Peygamberliği, Ankara: DİB yay., 2007.
• Âişe Abdurrrahman bintu’ş-Şâti, el-İ’câzü’l-beyanî li’l-Kur’ân, Mısır: Darü’l-Mearif, 1971.
• Arpa, Enver, “İ’câzü’l-Kur’ân Konusuna Farklı Bir Yaklaşım”, AÜİFD, XLIII, Ankara 2002, s., 81-107.
• Âl-i İmran, 3/9.
• İslam Araştırmaları, I, 1 (2004), s., 111-135.
• Karaman, Hayrettin v. dğr., Kur’ân Yolu Türkçe Meâl ve Tefsir, Ankara: DİB Yay., 2003.
• Kâşifu’l Gıta Muhammed Hüseyin, Aslu’ş-Şîa ve usüluhâ, Beyrut ts.
• Koloğlu, Orhan Ş., “Kelâm ve Mezhepler Tarihi Literatüründe Berâhime”, UÜİFD, c. 13, sy. 1, 2004, s., 159-194.
• Kutluer, İlhan, Akıl ve İtikad, İstanbul: İz Yay., 1996.
• Kutub, Seyyid, Fî zılâli’l-Kur’ân, trc. Bekir Karlığa, M. Emin Saraç, İ. Hakkı Şengüler, İstanbul: Hikmet Yay. 3. Baskı.
• Küfrevî, Kasım, Hz. Peygambere Dil Uzatanlar, İstanbul: Özaydın Matbaası, 1969.
• Özgel, İshak, “Bir Üstünlüğün İtirafı Anlamında Kur’ân’da Muhalifler Tarafından Peygamberlerin Sihirbazlıkla İtham Edilmeleri”, S.D.Ü. İlahiyat Fakültesi İslam Felsefesi Anabilim Dalı Başkanlığı Bilimsel Toplantılar, Yayın No: 1, Isparta 2003, s., 117-132.
• Râgıp el-İsfehânî, Ebü’l-Kasım Hüseyin b. Muhammed, Müfredatü elfazi’l-Kur’ân, nşr. Safvan Adnan Davudî, Dımaşk: Darü’l-Kalem&Beyrut: Dâru’ş-Şamiyye, 1412/1992.
• er-Râzî, Ebû Hâtim, A’lâmü’n-nübüvve er-reddü ale’l Mulhid Ebî Bekr er-Râzî, Beyrut: Dâru’s-Sâkî, 2003.
• Râzî, Fahreddin, Mefâtîhu’l-gayb, Beyrut, 1981.
• Rıza, M. Reşid ve M. Abduh, Tefsîru’l-Menâr, Beyrut: Dâru’l-Fikr, 2. baskı, ts.
• Sarıçam, İbrahim, “Hz. Muhammed (s.a.v)’in Peygamber Olarak Gönderildiği Or- tam”, Diyanet İlmi Dergi (Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v) Özel Sayı), Ankara, 2000, s., 1-32.
• Suyûtî, Celaleddin Abdurrahman, el-İtkân fi ulûmi’l-Kur’ân, Beyrut: Dâru İbn Kesir, 5. baskı, 2002.
• Şehristânî, Ebu’l-Fetih Muhammed b. Abdilkerim, el-Milel ve’n-nihal, tah. Muham- med Abdülkadir el-Fazıli, Beyrut: Mektebetü’l-Asriyye, 2002.
• Şeyh Müfid, Evâilu’l-makâlât fi mezâhibi’l-muhtârât, tah. Fadlullah ez-Zencânî, Tebriz 1363.
• Tanyu, Hikmet, “Büyü”, DİA, VI, İstanbul, 1992, s., 501-506.
• Tehânevî, Muhammed b. A’la b. Ali el-Farukî, Keşşâfü Istılâhâti’l-Fünûn, Beyrut: Dâru Sadır.
• Tümer, Günay, “Brahmanizm”, DİA, İstanbul, 1991, VI. s., 329-333.
• Yavuz, Yusuf Şevki ve Çetin, Abdurrahman,“Âyet”, DİA, İstanbul, 1991, IV. s., 242- 244.
• ______, “İ’câzü’l-Kur’ân”, DİA, İstanbul, 2000, XXI. s., 403-406.
• ______, “Sarfe”, DİA, İstanbul, 2009, XXXVI, s., 140-141.
• Yazır, Elmalılı Hamdi, Hak Dini Kur’ân Dili, Eser Neşriyat, 1979.