Geleneğimizde
hadis usûlüne dair pek çok eser yazılmıştır. Bu eserler, mütekaddimûn ve
müteahhirûn dönemi olmak üzere iki gruba ayrılırlar. Mütekaddimûn dönemi hadis
usûlü eserleri, ihtiva ettikleri her tür bilgiyi kaynağına senediyle birlikte
isnat ederken, müteahhirûn dönemi eserlerde bu özellik bulunmamaktadır. Bu
farklılık, her iki dönemde de yazılan eserler için ayırt edici bir özelliktir.
Yaygın kanaate göre mütekaddimûn dönemine ait ilk eser, Râmehürmüzî’nin
(ö.360/971) el-Muhaddisu’l-Fâsıl Beyne’r-Râvîve’l-Vâ’î adlı eseridir.
Ancak günümüze ulaşmamakla birlikte bu eserden önce Ali el-Medînî’nin
(ö.234/848) İlmu’l-Hadis adında bir eser yazdığı kaynaklarda
geçmektedir. Ayrıca günümüze ulaşmış olan Ebû Îsâ et-Tirmizî’nin (ö.279/892) İlelü’s-Sağîr
adlı eseri de zannedildiği gibi bir “ilel” eseri olmayıp, aksine hadis
usulüne dair bir eserdir. Nitekim bu eserle ilgili yaptığımız incelemede,
eserin illetli rivâyetleri toplayan bir eser olmayıp hadis usûlünün bazı temel
konularını ihtiva ettiği görülmüştür. Bu çalışmamızda, Ebû Îsâ et-Tirmizî’nin İlelu’s-Sağîr
adlı eserini hadis usulü yönünden incelemeye çalıştık.
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Kasım 2017 |
Kabul Tarihi | 29 Kasım 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 |
Creative Commons Atıf-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC 4.0) ile lisanslanmıştır.
Derginin tüm içeriğine açık erişim sağlanmaktadır. Yayınlanan makaleler öncelikle İThenticate programında taranmaktadır.
Dergimizde
yayınlanan makalelerin sorumluluğu yazara ait olup, tüm telif hakları Şarkiyat İlmi Araştırmalar Dergisi’ne devrolunmuştur.