KIZLARIN OKULA ERİŞİM VE DEVAM ORANLARININ ARTIRILMASI: İKNA SÜRECİ

Yıl 2018, , 783 - 804, 30.05.2018

M. Cevat Yıldırım , Nurettin Beltekin , Tülay Talay Oral

https://doi.org/10.26791/sarkiat.401212

Cited By: 3

Öz

Geleneksel nedenlerin yanı sıra
eğitimde artan değer kaybı, eğitimli işsiz sayısının artışı, sosyal, kültürel
gibi nedenler kızların okullaştırılması önünde engel oluşturmaktadır. Bu
engellerin etkisinin minimize edilmesine yönelik gerek ulusal ve gerek uluslararası
bağlamda birçok etkinlik ve kampanya yürütülmektedir. Bu bağlamda kızların
okullaştırılmasını artırmak için yeni yöntem ve teknikler işe koşulmaktadır. Bu
tekniklerden biri de ikna sürecidir. Bu araştırmanın amacı, kız çocuklarının
okullaştırılmasında ikna tekniklerinin etkisinin belirlenmesidir. Bu
araştırmada, nitel araştırma yöntemlerinden eylem araştırması yöntemi
kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubu, ölçüt örneklem yöntemiyle
belirlenen Mardin il Midyat ilçesindeki 20 eğitim koçundan oluşmaktadır. On bir
eğitim koçuyla yarı yapılandırılmış görüşmeler yapılmıştır. Eğitim koçları,
ikna sürecinde 400 kız öğrenciye ve 300 aileye ulaşmışlardır. Bu görüşmelerde
katılımcılara, projenin etkililiği, kız çocuklarının okullaşmasındaki
dirençler, kız çocuklarının okullaştırılmasında kullanılan ikna türleri gibi
konuları içeren dokuz soru sorulmuştur. Veriler, betimsel analiz ve içerik
analizi teknikleriyle çözümlenmiştir. Araştırmanın sonuçlarına göre; ikna
sürecinden sonra kız öğrencilerin başarısı, okula devam oranlarının ve
okullaşma oranlarının arttığı, okul-aile arasında işbirliğinin geliştiği
görülmüştür. Kız çocuklarının okullaşmasına yönelik birçok girişim ve çabaya
karşın kızların hala önemli bir oranı okul dışındadır. Bu nedenle kızların okullaştırılmasına
yönelik etkili bir rehberlik, toplu bir ikna süreci ve güçlü bir kampanya
yürütülmesine halen ihtiyaç vardır. 

In addition to traditional, social and cultural reasons, factors such as
value loss in education, increasing number of the educated unemployed have
become barriers against the girls’ schooling. Several activities and campaigns
in both national and international context have been carried in order to
decrease the effects of these barriers. New techniques and methods are being
put into action to increase the rate of girls’ schooling. One of these techniques
is persuasion process. The purpose of the current study is to determine the
effects of persuasion techniques on girls’ schooling. Action research which is
one of the qualitative researches was used in the present study. The study
group consisted of 20 education coaches living in Mardin of Midyat province.
They were chosen depending on the criteria sampling technique. Also, semi
structured interviews were conducted with 11 education coaches. Education
coaches reached 400 girls and 300 families during persuasion process. During
these interviews, 9 questions about the effectiveness of the project,
resistances against the girls’ schooling and persuasion types used for girls’
schooling were asked to participants. Descriptive and content analysis techniques
were used to analyze the data. According to the results of the current study,
it was seen that girl’s success, the rate of girls’ schooling and their
attendance to the school increased and also the cooperation between school and
family got better after the persuasion process. In spite of many attempts and
efforts for girls’ schooling, the considerable rate of girls is still out of
the school. Thus, there is still a necessity for an effective guidance, a
collective persuasion process and carrying a powerful campaign for girls’
schooling.

Anahtar Kelimeler

Dezavantajlı Öğrenciler, Eğitim Hakkı, Koçluk, Okulla Erişim

INCREASING SCHOOL ATTEDANCE AND SCHOOLING RATES FOR GIRLS: PERSUASION PROCESS

Öz

Kaynakça

• Adıgüzel, A. (2013). Kız çocuklarının okullulaşma engelleri ve çözüm önerileri: Şanlıurfa örneği. EKEV Akademi Dergisi, 17 (56), 325-344.Bora, V. ve Taş, A. (2017). Kız çocuklarının ortaöğretime gönderilmeme nedenleri. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (1), 89-106Buyankara, M. (2015). Zorunlu ortaöğretimin kız çocuklarının eğitime katılımı açısından incelenmesi: Bingöl örneği. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bingöl.Çal, F. Ö. ve Karaboğa, A. B. (2017). Kız öğrencilerin ortaöğretime devamlarının önündeki engeller. Journal of Human Sciences, 14 (2), 1298-1326.Demirtaş, H. A. (2004). Temel ikna teknikleri: Tutum oluşturma ve tutum değiştirme süreçlerindeki etkilerinin altında yatan nedenler üzerine bir derleme. Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 19, 73-92.Demirtaş Madran, H. A. (2012). Tutum, tutum değişimi ve ikna. Ankara: Nobel.Eğitim Reformu Girişimi. (2017). Eğitim izleme raporu 2016-2017. Erişim adresi: http://www.egitimreformugirisimi.org/wp-content/uploads/2017/03/EIR2016-17_12.10.17.web-1.pdf Engin Demir, C. ve Çobanoğlu, R. (2012). Kızların okullulaşmasının önündeki engeller ve çözüm önerileri: Alan araştırması raporu. Erişim adresi: http://kizlarinegitimi.meb.gov.tr/KEP-I/files/img/2012.11.02b.1.3consolidatedreport_re vised_final.pdf Erol, M. E. (2006). Kız çocuklarının eğitimi: Eğitimde reform. Erişim adresi: http://80.251.40.59/education.ankara.edu.tr/aksoy/reform/reform/guz0506/erol.doc Gürel, N. ve Kartal, S. (2015). Türkiye’de eğitime erişimin bazı değişkenlere göre incelenmesi. İlköğretim Online, 14 (2), 593-608. doi: http://dx.doi.org/10.17051/io. 2015.60429Gürgür, H. (2016). Eylem araştırması. A. Saban ve A. Ersoy (Ed.), Eğitimde nitel araştırma desenleri (ss.1-50). Ankara: Anı.Habacı, İ., İncekara, A., Ürker, A., Atıcı, R. ve Habacı, Z. (2013). Türk eğitim sisteminde okullaşma sorunları. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15 (2), 310-338.Hogan, K. (2007). Başkalarını sizin gibi düşünmeye nasıl ikna edersiniz? İkna etmenin psikolojisi. (T. S. Güneş ve E. Karanimoğlu, Çev.). İstanbul: Pegasus.İlhan Tunç, A. (2009). Kız çocuklarının okula gitmeme nedenleri: Van ili örneği. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6 (1), 237-269.Johnson, A. P. (2014). Eylem araştırması el kitabı (Y. Uzuner ve M. Özten Anay, Çev. Ed.). Ankara: Anı.Karadağ, N. ve Balkar, B. (2015). Toplumsal kalkınmanın bir aracı olarak eğitim. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17 (1), 225-239.Kocabaş, İ., Aladağ, S. ve Yavuzalp, N. (2004, 6-9 Temmuz). Eğitim sistemimizdeki okullaşma oranlarının analizi. 13. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayında sunulan bildiri, İnönü Üniversitesi, Malatya.Köse, M. (2016). Türkiye’de 1942-1946 yılları arası kız çocukların okullaşması sorunun günümüzle karşılaştırılması. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5 (1), 34-53.Larson, C. U. (2010). Persuasion: Reception and responsibility. Boston, MA: Wadsworth. Maya, İ. (2013). Türk eğitim sistemindeki cinsiyet eşitsizliklerinin AB ülkeleri ile karşılaştırılması. Eğitim ve Bilim, 38 (168), 69-84.MEB. (2011). Özellikle kız çocuklarının okullulaşma oranının artırılması projesi. http://kizlarinegitimi.meb.gov.tr/KEP-I/tr/proje MEB. (2017). Milli Eğitim istatistikleri: Örgün eğitim 2016-17. Erişim adresi: http://sgb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2017_09/08151328_meb_istatistikleri_orgun_egitim_2016_2017.pdf Merter, F. (2007). Kızların okullaşması açısından bazı Avrupa Birliği Topluluğu üyesi ülkeler ve Asya ülkelerinin karşılaştırılması. SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16, 221-244. Özbaş, M. (2012). Kız çocuklarının ortaöğretimde okullaşma oranlarına etki eden nedenlere ilişkin algıları. International of New Trends in Arts, Sports & Science Education, 1 (4), 60-71.Polat, O. (2008). Türkiye’de çocuk haklarının durumu. Toplum ve Demokrasi, 2(2), 149-157.Pratkanis, A. & Aronson, E. (2008). Propaganda çağı: İknanın gündelik kullanımı ve suistimali. (N. Haliloğlu, Çev.). İstanbul: Paradigma.Stringer, E. (2004). Action research in education. Columbus, Ohio: Pearson.Sunar, S. (2016). Türkiye’de ve başka ülkelerde okul terkleri ve devamsızlık. Erişim adresi: https://tedmem.org/mem-notlari/gorus/turkiyede-baska-ulkelerde-okul-terkleri devamsiz likTürk Dil Kurumu. (2017). Genel Türkçe sözlük. Erişim adresi: http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS. UNICEF. (2003). The state of the world’s children 2004: Girls, education and development. New York: The United Nations Children’s Fund. Erişim adresi: https://www.unicef.org/sowc04/files/SOWC_O4_eng.pdf UNICEF. (2012). Okul dışındaki çocuklar küresel girişimi: Türkiye raporu. Erişim adresi: http://www.unicef.org.tr/files/bilgimerkezi/doc/ulke-raporu-tr-14.1.2014.pdf UNICEF (t.y.). Haydi kızlar okula! The girls’ education campaign 20-11-2005. Erişim adresi: https://www.unicef.org/turkey/pr/ge6.htmlYavuz, M., Özkaral, T. ve Yıldız, D. (2016). Kız öğrencilerin örgün eğitimlerini sürdürmeme nedenleri. 21. Yüzyılda Eğitim ve Toplum, 5 (14), 261-273.Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (Genişletilmiş 10 baskı). Ankara: Seçkin.