ASSESSING DISASTER PREPAREDNESS OF ADULT INDIVIDUALS: A PHENOMENOLOGICAL STUDY FROM THE PERSPECTIVE OF DISASTER WORKERS WITH A SPECIFIC FOCUS ON ANDRAGOGY

Yıl 2023, Sayı: 1, 58 - 68, 27.04.2023

Seda Uzunali , Yeşim Zülkar , Hüseyin Yamaç Yıldızlar

https://doi.org/10.35375/sayod.1268274

Öz

The study aimed to assess the disaster preparedness level of individuals through the perspective of disaster workers with a focus on andragogy. Qualitative research was conducted using the phenomenology design with a study group of 10 experts from the Trabzon Provincial Disaster and Emergency Management Authority, selected through purposive sampling. Thematic analysis by van Manen was used to analyze the data. The study found that disaster education was the most critical issue in disaster events, emphasizing the need to create awareness through education. The content of disaster education should be interesting to address the resistance of adult individuals, and disaster preparedness should begin at various stages, including simulation training. Education should be sustainable, mandatory, and tailored to regional conditions, supported by visual aids, videos, and public service announcements. Disaster awareness culture should be fostered, and education should be designed to eliminate prejudice among adult individuals. It was further emphasized that individual safety must be ensured before communal safety within the initial 72 hours following a disaster, and having a readily available disaster kit is essential. 

Anahtar Kelimeler

Andragogy, Disaster Preparedness, Phenomenology

ANDRAGOJİ KAVRAMI ODAĞINDA AFET ÇALIŞANLARI PERSPEKTİFİNDEN BİREYLERİN AFETE HAZIR OLMA DURUMLARININ DEĞERLENDİRİLMESİ: FENOMENOLOJİ ÇALIŞMASI

Öz

Bu araştırmanın amacı andragoji kavramı odağında bireylerin afete hazır olmalarının afet çalışanları perspektifinden değerlendirilmesidir. Araştırma nitel araştırma yöntemlerinden fenomenoloji deseninde yürütülmüştür. Araştırmanın çalışma grubunu Trabzon İl Afet ve Acil Durum Müdürlüğünde çalışan alanında uzman 10 kişi oluşturmaktadır. Çalışma grubu amaçlı örnekleme yöntemlerinden tipik durum örneklem yöntemiyle belirlenmiştir. Veriler Van Manen’in tematik analizi ile analiz edilmiştir. Katılımcılar; afet olaylarında en önemli konunun afet eğitimi olduğunu, farkındalığın eğitimlerle oluşturulması gerektiğini, eğitim içeriklerinin ilgi çekici hale getirilmesini, yetişkin bireylerin afet eğitimine katılım gösterme konusunda daha fazla direnç gösterir durumda oldukları, afete hazırlığın birçok evreden başlaması gerektiğini, özellikle simülasyon eğitimlerinin önemli olduğunu, eğitimlerin sürdürülebilir, zorunlu ve bölge şartlarına göre olması gerektiğini, eğitimlerin görseller, videolar ve kamu spotları kanalları aracılığıyla desteklenmesi gerektiği, afet bilinci kültürünün oluşturulması ve eğitimlerin yetişkin bireylerde ön yargıyı uzaklaştırılacak şekilde yapılması gerektiğini, ilk 72 saatin altın saatler olarak nitelendirildiğini önce bireysel sonra toplumsal güvenliğin sağlanması gerektiği ve son olarak afet çantasının hazır bulundurulmasının önemli olduğu ifade edilmektedir.

Anahtar Kelimeler

andragoji, afete hazırlık, fenomenoloji

Kaynakça

• Aghaei, N.; Seyedin, H.; Sanaeinasab, H. (2018). Strategies for disaster risk reduction education: A systematic review. J Educ Health Promot. 7: 98. doi: 10.4103/jehp.jehp_31_18
• Boyatzis, R. E. (1998). Transforming qualitative information: Thematic analysis and code development. Sage.
• Bozkurt, E. (2020). Sağlık Yöneticilerinde Örgütsel Değişim Sinizmi: Nitel Bir Araştırma. Sosyal Araştırmalar ve Yönetim Dergisi, (1), 9-22.
• Carlson McCall, R., Padron, K., & Andrews, C. (2018). Evidence-based instructional strategies for adult learners: A review of the literature.
• Corbin, J. M. ve Strauss, A. L. (2015). Basics of qualitative research: Techniques and procedures for developing grounded theory (4. bs.). Los Angeles: SAGE
• Creswell, J. W. and Creswell, D., (2018). Fifth Edition Research Design. https://www.docdroid.net/XAQ0IXz/creswell-research-design-qualitative-quantitative-and-mixed-methods-approaches-2018-5th-ed-pdf.
• Çiçek, H. (2022). Eğitim sanatı: pedagojiden andragojiye. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 55, 10-23.
• Değirmenci, Y., Kuzey, M. ve Yetişensoy, O. (2019). Sosyal bilgiler ders kitaplarında afet bilinci ve eğitimi. E-Kafkas Eğitim Araştırmaları Dergisi, 6(2), 33-46.
• Desta, S. Z., & Gugssa, M. A. (2022). The Implementation of Andragogy in the Adult Education Program in Ethiopia. Education Research International, 2022.
• Erdoğan Ö., (2018), Afet Hemşireliği Eğitimi, Türkiye Klinikleri Afet Eğitimi, 115-120.
• Ersoy Ş., (2017), 2016 Yılı Doğa Kaynaklı Afetler Yıllığı “Dünya ve Türkiye”, TMMOB Jeoloji Mühendisleri Odası Yayınları No: 129, ERS Matbaacılık, Ankara, 436ss
• Gültekin, G. G., Sonkaya, E., & Ulutaş, B. (2019). Afet Farkındalık Eğitimlerinde Verimliliği Arttıran Modeller. Resilience, 3(1), 55-69.
• Ivanov, A.; Cvetković, V. (2014). The Role Of Educatıon In Natural Disaster Risk Reduction. https://www.researchgate.net/publication/274954785_The_role_of_education_in_natural_disaster_risk_reduction_-_Uloga_obrazovanja_u_smanjenju_rizika_od_katastrofa.
• Knowles, M. (1980). The modern practice of adult education: From pedagogy to andragogy. Englewood Cliffs, NJ: Cambridge Adult Education.
• Knowles, M. (1989). The making of an adult educator: An autobiographical journey (1st ed.). San Francisco, CA: Jossey-Bass
• Nesbit, T., Dunlop, C., & Gibson, L. (2007). Lifelong learning in institutions of higher education. Canadian Journal of University Continuing Education, 33(1), 35–60
• Patton, M. Q. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri. (M. Bütün, & S. B. Demir, Çev. Ed.). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Polit, D.F., Beck, C.T., 2006. Essentials of Nursing Research: Methods, Appraisal, and Utilization. Lippincott Williams and Wilkins, Philadelphia.
• Purwati, D., Mardhiah A., Nurhasanah, E., & Ramli, R. (2022). The Six Characteristics of Andragogy and Future Research Directions in EFL: A Literature Review. Elsya: Journal of English Language Studies, 4(1), 86-95.
• Remenick, L., & Goralnik, L. (2019). Applying andragogy to an outdoor science education event. The Journal of Continuing Higher Education, 67(1), 24-36.
• Robinson, M., & Gilmartin, J. (2002). Barriers to communication between health practitioners and service users who are not fluent in English. Nurse Education Today, 22(6), 457-465.
• Sakurai, A., & Sato, T. (2016). Promoting education for disaster resilience and the Sendai framework for disaster risk reduction. Journal of Disaster Research, 11(3), 402-412.
• Tekin, Ö. ve Dikmenli, Y. (2021). Sınıf öğretmeni adaylarının afet bilinci algısı ve deprem bilgi düzeylerinin incelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), 258-271.
• Tel H., (2016), Olağanüstü durumlarda hemşirelik, Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi, 19(4), 278-282.
• Tezcan, F. (2022). Andragogy or Pedagogy: Views of Young Adults on the Learning Environment. International Education Studies, 15(1), 136-147.
• Torani, S., Majd, P. M., Maroufi, S. S., Dowlati, M., & Sheikhi, R. A. (2019). The importance of education on disasters and emergencies: A review article. Journal of education and health promotion, 8.
• Van Manen, M., 2014. Phenomenology of Practice: Meaning-Giving Methods in Phenomenological Research and Writing. Left Coast Press, Walnut Creek, CA.
• Vaughter, P. (2016). Unmaking Disasters: Education as a Tool for Disaster Response and Disaster Risk Reduction. POLICY BRIEF No. 6. 1-4. https://collections.unu.edu/eserv/UNU:5705/PB6.pdf
• WHO, (2015), Western Pacific Regional Framework for Action for Disaster Risk Management for Health, World Health Organization, URL: Date:10.08.2022
• Yorulmaz, D. S., & Karadeniz, H. (2021). Afetlerin Mental Sağlığa Etkileri. Doğal Afetler ve Çevre Dergisi, 7(2), 392-398.