Ev Hanımlarının Fiziksel Aktivite Şiddeti ve Alanlarına Göre Enerji Harcaması, Adım Sayısı ve Oturma Süresi

Yıl 2020, Cilt: 31 Sayı: 2, 54 - 68, 26.06.2020

Serhat Sağınç , Necip Demirci , Ayda Karaca

https://doi.org/10.17644/sbd.705795

Cited By: 2

Öz

Bu çalışmanın amacı Ankara ilinde ikamet eden ev hanımlarının farklı fiziksel aktivite (FA) şiddetlerine ve alanlarına göre harcadıkları enerji, adım sayısı ve oturma sürelerinin yaş, medeni durum, eğitim ve gelir düzeylerine göre incelenmesidir. Araştırmaya 18-65 yaşları arasında toplam 311 ev hanımı katılmıştır. Tüm katılımcıların enerji harcamaları ve oturma süreleri Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi-Uzun Form (UFAA-UF) ile değerlendirilmiş, 60 ev hanımının adım sayısı ActiGraph wGT3X-BT ile ölçülmüştür. Verilerin analizinde normal dağılan verilerin ortalamaları arasındaki farkı incelemek için t testi ve Tek Yönlü Varyans Analizi kullanılmıştır. Normal dağılmayan verilerin ortalamaları arasındaki farkın anlamlılığını test etmek için Mann-Whitney U testi ve Kruskal Wallis Varyans Analizi uygulanmıştır. Ev hanımlarının orta şiddetli aktiviteler için harcadığı enerjinin (MET-dk/hafta), yürüyüş ve yüksek şiddetli aktivitelerden fazla (sırasıyla: 1410.01±818.73; 710.66±677.17; 81.80±400.64), ev aktiviteleri için harcadığı enerjinin, aktif ulaşım ve serbest zaman aktivitelerinden fazla olduğu (sırasıyla:1367.82±838.90; 502.64±416.45; 332.00±605.86) görülmüştür. Oturma süreleri 3546.55±672.65 dk/hafta olarak bulunmuştur. UFAA-UF sonuçlarına göre ev hanımlarının %2.3’ü düşük, %64.6’sı orta ve %33.1’i yüksek FA düzeyindedir. Ev hanımlarının %95'i bir günde minimum 7500 adım, %76.6'sı bir günde minimum 10000 adım atmıştır. Katılımcıların bir günde ortalama 12057.38±2787.34 adım attığı saptanmıştır. Katılımcıların günlük ortalama adım sayıları bakımından yaş, medeni durum, eğitim ve gelir düzeylerine göre anlamlı düzeyde fark saptanmamıştır (p>0.05). Sonuç olarak; çalışmaya katılan ev hanımlarının neredeyse tamamı orta ve yüksek şiddette fiziksel aktivite düzeyini, dörtte üçü önerilen düzeyde adım sayısını karşılamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Fiziksel Aktivite, Adım Sayısı, Oturma Süresi, Ev Hanımları

Destekleyen Kurum

Hacettepe Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinasyon Birimi

Proje Numarası

17964/THD-2019-17964

Teşekkür

Bu çalışma Hacettepe Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinasyon Birimi tarafından desteklenmiştir. Çalışmanın ölçüm aşamasında her türlü desteği ile katkı sunan ve katılımcı olmayı kabul eden tüm ev hanımlarına teşekkürlerimizi borç biliriz.

Energy Expenditure according to Physical Activity Intensity and Domains, Step Count, and Sitting Time in Housewives

Öz

The aim of this study was to investigate the physical activity, sitting time, and step count of housewives living in Ankara in terms of demographic parameters such as age, marital status, education level, and income level. Three-hundred eleven housewives aged 18-65 participated in this study. International Physical Activity Questionnaire-Long Form (IPAQ-LF) was used for estimating energy expenditure and sitting time for all participants. The step counts of 60 of 311 housewives were measured with ActiGraph wGT3X-BT. One-Way ANOVA or t-test was used for parametric data, and Mann Whitney U test or Kruskal Wallis Variance Analysis were used for or nonparametric data. Housewives consumed more energy (MET-min/week) for moderate PA than both vigorous PA and walking (respectively: 1410.01±818.73; 710.66±677.17; 81.80±400.64), and also consumed more energy (MET-min/week) for household activities than both active transportation and leisure time (respectively:1367.82±838.90; 502.64±416.45; 332.00±605.86). The sitting time of housewives was 3546.55±672.65 minutes per week. The percentage of low-level physical activity of participants was quite lower than moderate and vigorous physical activity levels (respectively: 2.3%; 64.6%; 33.1%). The percentage of housewives whose step count more than 7500 (steps/day) was 95%. 76.6% of housewives met the recommended amount (10000 steps/day) of daily step count. The average number of daily steps of the participants was calculated 12507.38±2787.34 steps. There was no statistically significant difference between the daily average number of steps with regard to age, marital status, income level, and education level (p>0.05). As a result, almost all housewives were found to be moderate and vigorous PA level, and three third of participants met the recommended level of step count. 

Anahtar Kelimeler

Physical Activity, Step Count, Sitting Time, housewifes

Proje Numarası

17964/THD-2019-17964

Kaynakça

• 1. American College of Sports Medicine (ACSM) (2018). Exercise is Medicine: ACSM’s Prescription for Health, 21 Nisan 2020, https://www.acsm.org/read-research/newsroom/news-releases/news-detail/2018/05/02/exercise-is-medicine
• 2. Akdur H. (2003). Ev kadınlarının ve çalışan kadınların fiziksel aktive düzeylerinin araştırılması. İstanbul Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 11(3), 43-46.
• 3. Bassett DR, Pucher J, Buehler R, Thompson DL, Crouter SE. (2008). Walking, cycling, and obesity rates in Europe, North America, and Australia. Journal of Physical Activity and Health, 5(6), 795-814.
• 4. Bassett D, Wyatt H, Thompson H, Peters J, Hill J. (2010). Pedometer-measured physical activity and health behaviors in U.S. adults. Medicine and Science in Sports and Exercise, 42, 1819–1825.
• 5. Bauman, A, Ma G, Cuevas F, Omar Z, Waqanivalu T, Phongsavan P, ve diğ. (2011). Cross-national comparisons of socioeconomic differences in the prevalence of leisure-time and occupational physical activity, and active commuting in six Asia-Pacific countries. Journal of Epidemiology & Community Health, 65(1), 35-43.
• 6. Berksoy D. (2011). İzmir ve Ankara İllerinde Yaşayan Kadınların Fiziksel Aktivite Düzeylerini ve Beslenme Alışkanlıklarını Etkileyen Faktörlerin Karşılaştırılması. Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi. Sağlık Bilimleri Enstitüsü Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı.
• 7. Biernat E, Piątkowska M. (2017). Leisure time physical activity among employed and unemployed women in Poland. Hong Kong Journal of Occupational Therapy, 29, 47-54.
• 8. Bulgu N, Koca Arıtan C, Aşçı FH. (2007). Gündelik yaşam, kadın ve fiziksel aktivite. Spor Bilimleri Dergisi, 18(4), 167-181.
• 9. Bullard T, Ji M, An R, Trinh L, Mackenzie M, Mullen SP. (2019). A systematic review and meta-analysis of adherence to physical activity interventions among three chronic conditions: cancer, cardiovascular disease, and diabetes. BMC Public Health, 19(1), 636.
• 10. Can S, Karaca A, Arslan E, Biernat E. (2017). Physical activity measurement by SWA in employees: weekdays and weekend. Physical Activity Review, 5, 167-175.
• 11. Çağlar, E, Karaca A, Şahin F, Gökalpgil M, Gürel S, Akkuş N. (2009). Fiziksel Aktivite Beslenme ve Sağlık Kongresi: Ev hanımlarının farklı düzeyde fiziksel aktivitelere katılım sürelerinin incelenmesi: Kırıkkale örneği. 95, 20-22 Kasım, Ankara.
• 12. Celis-Morales C, Salas C, Alduhishy A, Sanzana R, Martínez MA, Leiva A, ve diğ. (2016). Socio-demographic patterns of physical activity and sedentary behaviour in Chile: results from the National Health Survey 2009–2010. Journal of Public Health, 38(2), e98-e105.
• 13. Craig CL, Marshall AL, Sjorstrom M, Bauman AE, Booth ML, Ainsworth BE. (2003). International Physical Activity Questionnaire: 12-country reliability and validity. Medicine Science in Sports Exercise, 35(8), 1381-1395.
• 14. Cusatis R, Garbarski D. (2019). Different domains of physical activity: The role of leisure, housework/care work, and paid work in socioeconomic differences in reported physical activity. SSM-Population Health, 7, 100387.
• 15. Da Silva ICM, Azevedo MR, Gonçalves H. (2013). Leisure-time physical activity and social support among Brazilian adults. Journal of Physical Activity and Health, 10(6), 871-879.
• 16. Del Duca GF, Garcia LMT, Da Silva SG, Da Silva KS, Oliveira ES, Barros MV, ve diğ. (2015). Clustering of physical inactivity in leisure, work, commuting, and household domains: data from 47,477 industrial workers in Brazil. Journal of Physical Activity and Health, 12(9), 1264-1271.
• 17. Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) (2016). DSÖ Avrupa Bölgesi İçin Fiziksel Aktivite Stratejisi 2016–2025. 1 Şubat 2020, https://www.tatd.org.tr/files/files/fiziksel_aktivite.pdf
• 18. Gerovasili V, Agaku IT, Vardavas CI, Filippidis FT. (2015). Levels of physical activity among adults 18–64 years old in 28 European countries. Preventive Medicine, 81, 87-91.
• 19. Guthold R, Ono T, Strong KL, Chatterji S, Morabia A. (2008). Worldwide variability in physical inactivity: a 51-country survey. American Journal of Preventive Medicine, 34(6), 486-494.
• 20. Hallal PC, Victora CG, Wells JCK, Lima RC. (2003). Physical inactivity: prevalence and associated variables in Brazilian adults. Medicine & Science in Sports & Exercise, 35(11), 1894-1900.
• 21. Holtermann A, Hansen J, Burr H, Søgaard K, Sjøgaard G. (2012). The health paradox of occupational and leisure-time physical activity. British Journal of Sports Medicine, 46(4), 291-295.
• 22. İnsani Gelişme Vakfı (İNGEV) (2017). İnsani Gelişme Endeksi İlçeler (İGE-İ) Raporu, Basın Bülteni, 26 Ocak 2017, İstanbul. http://ingev.org/wp-content/uploads/2017/10/IGE-I-ozet.pdf
• 23. IPAQ Research Committee. (2005). Guidelines For Data Processing and Analysis Of The International Physical Activity Questionnaire (IPAQ)-Short And Long Forms. 10Ocak2020, https://docs.google.com/viewer?a=v&pid=sites&srcid=ZGVmYXVsdGRvbWFpbnx0aGVpcGFxfGd4OjE0NDgxMDk3NDU1YWRlZTM
• 24. Kalkınma Bakanlığı. (2013). Onuncu Kalkınma Planı 2014-2018. Ankara. 1 Şubat 2020. http://www.sbb.gov.tr/wp-content/uploads/2018/11/Onuncu-Kalkınma-Planı-2014-2018.pdf
• 25. Karaca A. (2008). Yetişkin bireylerde orta ve yüksek şiddetli fiziksel aktivitenin cinsiyete göre incelenmesi. Spor Bilimleri Dergisi, 19(1), 54-62.
• 26. Karaca, A. (2017). Fiziksel aktivite değerlendirme yöntemleri. Ankara: Spor Yayınevi.
• 27. Kim WK, Chung WC, Oh DJ. (2019). The effects of physical activity and sedentary time on the prevalence rate of metabolic syndrome and perceived stress in Korean adults. Journal of Exercise Rehabilitation, 15(1), 37.
• 28. Kim Y, Wijndaele K, Sharp SJ, Strain T, Pearce M, White T. (2019). Specific physical activities, sedentary behaviours and sleep as long-term predictors of accelerometer-measured physical activity in 91,648 adults: a prospective cohort study. International Journal of Behavioral Nutrition Physical Activity, 16(1), 41.
• 29. Kirk MA, Rhodes RE. (2011). Occupation correlates of adults’ participation in leisure-time physical activity: a systematic review. American Journal of Preventive Medicine, 40(4), 476–485.
• 30. Kitiş Y, Gümüş Y. (2015). 20 yaş ve üzeri kadınların fiziksel aktivite düzeyleri, fiziksel aktiviteye ilişkin inançları ve davranış aşamalarının belirlenmesi. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 4(3), 399-411.
• 31. Knuth AG, Hallal PC. (2009). Temporal trends in physical activity: a systematic review. Journal of Physical Activity and Health, 6(5), 548-559.
• 32. Loland NW. (2004). Exercise, health, and aging. Journal of Aging Physical Activity, 12(2), 170-184.
• 33. Marques A, Martins J, Peralta M, Catunda R, Nunes LS. (2016). European adults’ physical activity socio-demographic correlates: a cross-sectional study from the European Social Survey. Peer J, 4, e2066.
• 34. Medina C, Janssen I, Campos I, Barquera S. (2013). Physical inactivity prevalence and trends among Mexican adults: results from the National Health and Nutrition Survey (ENSANUT) 2006 and 2012. BMC Public Health, 13(1), 1063.
• 35. Middlekauff M, Lee W, Egger MJ, Nygaard IE, Shaw JM. (2016). Physical activity patterns in healthy middle-aged women. Journal of Women & Aging, 28(6), 469-476.
• 36. Milton K, Gale J, Stamatakis E, Bauman A. (2015). Trends in prolonged sitting time among European adults: 27 country analysis. Preventive medicine, 77, 11-16.
• 37. Moniruzzaman M, Ahmed MM, Zaman MM. (2017). Physical activity levels and associated socio-demographic factors in Bangladeshi adults: a cross-sectional study. BMC Public Health, 17(1), 59.
• 38. Najdi A, El Achhab Y, Nejjari C, Norat T, Zidouh A, El Rhazi K. (2011). Correlates of physical activity in Morocco. Preventive Medicine, 52(5), 355-357.
• 39. Öztürk M. (2005).Üniversitede Eğitim-Öğretim Gören Öğrencilerde Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketinin Geçerliliği ve Güvenirliği ve Fiziksel Aktivite Düzeylerinin Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi. Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• 40. Peeters G, Van Gellecum YR, Van Uffelen JG, Burton NW, Brown WJ. (2014). Contribution of house and garden work to the association between physical activity and well-being in young, mid-aged and older women. British Journal of Sports Medicine, 48(12), 996-1001.
• 41. Puciato D. (2019). Sociodemographic Associations of physical activity in people of working age. International Journal of Environmental Research And Public Health, 16(12), 2134.
• 42. Sağlık Bakanlığı. (2013). Türkiye Kronik Hastalıklar ve Risk Faktörleri Sıklığı Çalışması. Sağlık Bakanlığı Yayın No:909, Ankara, Anıl Matbaa. 1 Şubat 2020, https://sbu.saglik.gov.tr/Ekutuphane/Yayin/462
• 43. Santos-Lozano A, Santin-Medeiros F, Cardon G, Torres-Luque G, Bailon R, Bergmeir C, ve diğ. (2013). Actigraph GT3x: validation and determination of physical activity intensity cut points. International Journal of Sports Medicine, 34 (11), 975-982.
• 44. Shibata A, Oka K, Nakamura Y, Muraoka I. (2009). Prevalence and demographic correlates of meeting the physical activity recommendation among Japanese adults. Journal of Physical Activity and Health, 6(1), 24-32.
• 45. Stamatakis E, Ekelund U, Ding D, Hamer M, Bauman AE, Lee IM. (2019). Is the time right for quantitative public health guidelines on sitting? A narrative review of sedentary behaviour research paradigms and findings. British Journal of Sports Medicine, 53(6), 377-382.
• 46. Streb AR, Matias TS, Leonel LS, Tozetto WR, Vieira CG, Del Duca GF. (2019). Association between physical inactivity in leisure, work, commuting, and household domains and nutritional status in adults in the capital cities of Brazil. Revista de Nutrição, 32.
• 47. Sugiyama T, Cerin E, Owen N, Oyeyemi AL, Conway TL, Van Dyck D, ve diğ. (2014). Perceived neighbourhood environmental attributes associated with adults׳ recreational walking: IPEN Adult study in 12 countries. Health & place, 28, 22-30.
• 48. Şeker M, Bakış Ç, Dizenci B. (2018). İnsani Gelişme Endeksi–İlçeler (İGE-İ) 2017 Tüketiciden İnsana Geçiş. İstanbul, İNGEV. Sertifika No:34794, Yayın no: 3.
• 49. Talaei M, Rabiei K, Talaei Z, Amiri N, Zolfaghari B, Kabiri P, ve diğ. (2013). Physical activity, sex, and socioeconomic status: A population based study. ARYA Atherosclerosis, 9(1), 51.
• 50. Touvier M, Bertrais S, Charreire H, Vergnaud AC, Hercberg S, Oppert, JM. (2010). Changes in leisure-time physical activity and sedentary behaviour at retirement: a prospective study in middle-aged French subjects. International Journal of Behavioral Nutrition and Physical Activity, 7(1), 14.
• 51. Treuth MS, Hou N, Young DR, Maynard LM. (2005). Validity and reliability of the Fels physical activity questionnaire for children. Medicine and Science in Sports and Exercise, 37(3), 488-495.
• 52. Trost SG, Owen N, Bauman AE, Sallis JF, Brown W. (2002). Correlates of adults’ participation in physical activity: review and update. Medicine & Science in Sports & Exercise, 34(12), 1996-2001.
• 53. Tudor-Locke C, Bassett DR, Rutherford W, Ainsworth B, Chan C, Croteau K. (2008). BMI-referenced cut points for pedometer-determined steps per day in adults. Journal of Physical Activity Health, 5(1), 126-139.
• 54. Tudor-Locke C, Bassett DR. (2004). How many steps/day are enough? Sports Medicine, 34(1), 1-8.
• 55. Tudor-Locke C, Craig CL, Brown WJ, Clemes SA, De Cocker K, Giles-Corti B, ve diğ. (2011). How many steps/day are enough? For adults. International Journal of Behavioral Nutrition and Physical Activity, 8(1), 79.
• 56. Türkı̇ye Cumhurı̇yetı̇ Cumhurbaşkanlığı Stratejı̇ ve Bütçe Başkanlığı (SBB) (2019). On birinci Kalkınma Planı (2019-2023), 1 Şubat 2020, http://www.sbb.gov.tr/wp-content/uploads/2019/07/OnbirinciKalkinmaPlani.pdf
• 57. Wallmann-Sperlich B, Froboese I. (2014). Physical activity during work, transport and leisure in Germany-prevalence and socio-demographic correlates. PloS One, 9(11).
• 58. World Health Organisation (WHO). (2004). Global Strategy on Diet, Physical Activity and Health: Physical Activity, ISBN: 9241592222, 20 Ocak 2020, https://www.who.int/dietphysicalactivity/strategy/eb11344/strategy_english_web.pdf
• 59. World Health Organization (WHO) (2010). Global recommendations on physical activity for health, 20 Ocak 2020, https://apps.who.int/iris/bitstream/handle/10665/44399/9789241599979_eng.pdf?sequence=1
• 60. World Health Organization (WHO) (2018). Global action plan on physical activity 2018–2030: more active people for a healthier world. Geneva:World Health Organization; Licence: CC BY-NC-SA 3.0 IGO. 23 Ocak 2020, https://apps.who.int/iris/bitstream/handle/10665/272722/9789241514187-eng.pdf
• 61. World Health Organisation (WHO). (2020). Global Strategy on Diet, Physical Activity and Health: Physical Activity, 20 Ocak 2020, https://www.who.int/dietphysicalactivity/pa/en/.