Bu araştırmanın amacı, maksimum bireysel yorulma intolerans noktasında gerçekleştirilen bir egzersizin ardından ölçülen yorgunluk indeksi ve hamstrings-quadriceps parametrelerinin alternatif bir H/QYorgunluk yaklaşımı kullanarak (TLimvVO2max) belirlenmesi ve (H/Q) oranlarını dinlenik koşullarda gerçekleştirilen geleneksel (H/QCR) yöntemleri ile karşılaştırmaktır. Yorgunluk ve spor modalitesinin elde edilen parametreler üzerinde bir etkisi olup olmadığını belirlemek için farklı sporlar branşlarından 34 erkek sporcu katıldı. Kişilerin maksimum bireysel yorgunluk intolerans noktasını belirlemek amacıyla tüm katılımcılar VO2max, vVO2max ve TLimvVO2max testlerine tabii tutuldu. Analiz edilen H/Q verileri 180°/s açısal hızda belirlendi. Analiz sonuçlarına göre H/Q48-50 tekrarlarında elde edilen değerler (H/QSağ48,49,50: 1.20–1.24 ile H/QCR: 0.57–0.62; p <0.05; ve H/QLeft48,49,50: 1.17–1.34 ile H/QCR 0.53-0.55; p <0.001) geleneksel yöntemlerden istatistiksel olarak daha yüksek bulundu. Bu sonuçlar doğrultusunda yorucu bir aktivite sonrasında elde edilen H:Q değerleri ve yorgunluk indeksi değerlerinin geleneksel ölçüm yöntemlerine kıyasla daha farklı sonuçlar ortaya çıkardığı ileri sürülebilir.
Egzersiz ölçüm testleri Oksijen tüketimi Spor Yorgunluk indeksi H/Q
The purpose of this investigation was to evaluate the differences among fatigue index and hamstrings-to-quadriceps (H/Q) peak moment ratios subsequent to an exhaustive running (TLimvVO2max) trial performed at maximum individual fatigue intolerance point using an alternative H/QFatigue approach rather than other conventional (H/QCR) methods of determining the hamstrings-to-quadriceps ratio under non-fatigued conditions. Thirty-seven male athletes from different sports participated to determine if there are differences due to the influences of fatigue and sports modality. VO2max, vVO2max, and TLimvVO2max were measured to determine maximum individual fatigue intolerance point with two preliminary test sessions. H/Q data analyzed were for angular velocities of 180°/s. H/QFatigue calculated using the moment developed in repetitions 48-50 was significantly greater than other conventional methods (p<0.001). Significant differences were apparent among new and conventional methods (H/QRight48,49,50:1.20–1.24 vs. H/QCR: 0.57–0.62; p<0.05) and (H/QLeft48,49,50:1.17–1.34 vs. H/QCR: 0.53–0.55; p<0.001), respectively. H/QFatigue ratios following an exhaustive exercise offer different information compared to conventional methods of determining the hamstrings-to-quadriceps ratio under non-fatigued conditions.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Spor Hekimliği |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 13 Ocak 2021 |
Gönderilme Tarihi | 18 Nisan 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 31 Sayı: 4 |
SPOR BİLİMLERİ DERGİSİYayın hakkı © Hacettepe Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi |