STRATEJİK İNSAN KAYNAKLARI YÖNETİMİNİN ALGILANAN ETİK LİDERLİK ile DEĞERLENDİRİLMESİ: ÜNİVERSİTE HASTANESİ ÖRNEĞİ

Yıl 2022, Sayı: 44, 229 - 250, 15.12.2022

Zekai Öztürk , Dilek Uysal

Öz

Küreselleşme tüm dünyayı sadece ekonomik anlamda etkilememiştir. Siyasi, sosyal, toplumsal, kültürel ve bireysel anlamda da etkisini göstermiştir. Bu değişim sürecinde sağlık sektörün en önemli sermayelerinden olan insan kaynakları ile etik ve liderlik kavramları daha fazla önem kazanmıştır. Sağlık kurumlarının başarılı olma ve sürdürülebilirliklerinin temel şartlarından biride iyi yönetilen insan kaynaklarıdır. Bu çalışma bir üniversite hastanesinde çalışan personelin stratejik insan kaynakları yönetimini algıladıkları etik liderlik ile değerlendirmeleri amaçlanmıştır. Örneklem seçimine gidilmemiş olup, 21 Ocak-30 Haziran 2021 tarihleri arasında kurumda çalışan personele bilgi işlem merkezi aracılığı ve sosyal ağlar üzerinden Google anket form linki gönderilmiş ve 411 çalışan dönüş yapmıştır. Bağımsız değişkenlerden oluşan, sürekli verilerin ikili grupları Independent Samples T Test, üç ve üzeri gruplarından oluşan verilere ise One Way Analysis of Variance testleri ile analiz edilmiş, değişkenler arasındaki ilişkiyi belirlemek amacı ile Pearson Correlation test uygulanmıştır. Değerlendirme sonucunda Algılanan Etik Liderlik ile Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi (SİKY) arasında ileri düzeyde pozitif yönlü ilişki olduğu tespit edilmiştir

Anahtar Kelimeler

Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi, Etik Liderlik, Etik

Destekleyen Kurum

-

Proje Numarası

-

Teşekkür

-

Kaynakça

• Arıkök, M. (2017). Etik Liderlik ve Tükenmişliğin Üretim Karşıtı İş Davranışları Üzerindeki Etkileri: Ankara Üretim Sektöründe Bir Uygulama. Kocaeli Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı, Yönetim ve Organizasyon Bilim Dalı Doktora Tezi, Kocaeli.
• Arthur, J. B. (1994). Effects of Human Resource Systems on Manufacturing Performance and Turnover. Academy of Management Journal, 37(3), 670–687. https://doi.org/10.5465/256705
• Becker, B., & Gerhart, B. (1996). The Impact of Human Resource Management on Organizational Performance: Progress and Prospects. Academy of Management Journal, 39(4), 779–801. https://doi.org/10.5465/256712
• Brown, M. E., Treviño, L. K., & Harrison, D. A. (2005). Ethical leadership: A social learning perspective for construct development and testing. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 97(2), 117–134. https://doi.org/10.1016/j.obhdp.2005.03.002
• Büyükyılmaz, O., & Alper Ay, F. (2017). Etik Li̇derli̇ği̇n Örgütsel Vatandaşlik Davranişin Etki̇si̇nde Örgütsel Adaleti̇n Aracilik Rolü. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(1), 209–233. https://doi.org/10.17218/hititsosbil.305431
• Çalişkan, H. (2019). Stratejik İnsan Kaynakları Yönetiminin Örgütsel İnovasyona Etkisi. In Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi (Vol. 22, Issue 2). www.algoritmaconsulting.com
• Chand, M., & Katou, A. A. (2007). The impact of HRM practices on organisational performance in the Indian hotel industry. Employee Relations, 29(6), 576–594. https://doi.org/10.1108/01425450710826096
• Cheng, J.-W., Chang, S.-C., Kuo, J.-H., & Cheung, Y.-H. (2014). Ethical leadership, work engagement, and voice behavior. Industrial Management & Data Systems, 114(5), 817–831. https://doi.org/10.1108/IMDS-10-2013-0429
• Collins, C. J., & Clark, K. D. (2003). Strategic Human Resource Practices, Top Management Team Social Networks, and Firm Performance: The Role of Human Resource Practices in Creating Organizational Competitive Advantage. Academy of Management Journal, 46(6), 740–751. https://doi.org/10.5465/30040665
• Demirtaş, Ö. (2013). Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi ve Örgütsel İnovasyon. M.U. Iktisadi ve Idari Bilimler Dergisi, 35(2), 261–261. https://doi.org/10.14780/iibdergi.201324467
• Gürel, T. (2010). Hizmet İçi Eğitimlerin Kurum İçi İletişim Aracı Olarak Kullanımına Yönelik Bir Öneri. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 23(3), 19–34. https://dergipark.org.tr/en/pub/atauniiibd/34997
• Guthrie, J. P. (2001). High-Involvement Work Practices, Turnover, and Productivity: Evidence from New Zealand. Academy of Management Journal, 44(1), 180–190. https://doi.org/10.5465/3069345
• Huang, T.-C. (2000). Are the human resource practices of effective firms distinctly different from those of poorly performing ones? Evidence from Taiwanese enterprises. The International Journal of Human Resource Management, 11(2), 436–451. https://doi.org/10.1080/095851900339945