Application of Grow Model in Coaching Education

Yıl 2019, Cilt: 9 Sayı: 17, 145 - 163, 28.06.2019

Pelin Vardarlıer , Recep Özsürünç

Öz

Nowadays, the importance of coaching training and practices is increasing. Coaching means that people can live with more autonomy and responsibility by directing them to explore their potential. Defines individual or professional goals of the person and opens a options area. This is accomplished by asking the right questions, giving assignments and giving feedback. The GROW model is the most common coaching practice that coaches use. Considering its systematics, many coach prefers the GROW model as a way of structuring coaching sessions with their clients. The success of a coaching interview with the GROW coaching model also depends on the time and energy spent by the client in the process. This study is an empirical study which is conducted with undergraduate students who have completed their coaching education by evaluating the dimension of GROW model and having feedbacks from focus group. When the findings of the study and the literature review are evaluated, coaching training is a method that can be used for the awareness of the people and it is also a service

offered to all sectors.

Anahtar Kelimeler

Coaching, Coaching Training, GROW Model

Koçluk Eğitiminde Grow Modelinin Uygulanması

Öz

Günümüzde koçluk eğitimi ve
uygulamalarının önemi artarak devam etmektedir. Koçluk, insanları potansiyelini keşfetmeye yönlendirerek, daha fazla özerklik
ve sorumlulukla yaşayabilecekleri anlamına gelmektedir. Kişinin bireysel veya
profesyonel hedeflerini tanımlayarak bir seçenekler alanı açar. Bu, doğru
soruları sormak, ödevler vermek ve geri bildirimde bulunmak suretiyle
başarılır. GROW modeli, koçların kullandığı en yaygın koçluk uygulamasıdır.
Sistematiği göz önünde bulunduğunda, birçok koç danışanlarıyla koçluk
seanslarını yapılandırmanın bir yolu olarak GROW modelini tercih etmektedir. Bir koçluk görüşmesinin, GROW koçluk
modeli ile elde edilen başarısı, aynı zamanda, danışanın süreçte harcadığı
zamana ve enerjiye de bağlıdır. Bu çalışmada koçluk eğitimini,
üniversite lisans düzeyinde tamamlayan öğrencilerin yaptıkları koçluk
görüşmeleri GROW modelinin bir araya getirilmesi çerçevesinde ve odak grubun
görüşlerinin alınması sonucunda istatiksel olarak değerlendirilmiştir. Çalışmadan
elde edilen bulgular ve alanyazın taraması değerlendirildiğinde koçluk eğitimi,
kişilerin farkındalığı için kullanabilen bir yöntem olduğu gibi aynı zamanda
her kesime sunulan bir hizmet olarak karşımıza çıkmaktadır.

Anahtar Kelimeler

koçluk, koçluk eğitimi, GROW Model

Kaynakça

• Akyıldız, S. T., & Semerci, Ç. (2017). Bilişsel Koçluk Destekli Yansıtıcı Öğretim Yaklaşımının Öğrencilerin Yansıtıcı Düşünme Düzeylerine Etkisi. Electronic Turkish Studies, 12(4).
• Alexander, G. (2006). Behavioural coaching–the GROW model. Excellence in coaching: The industry guide, 61-72.
• Baltaş, Z. (2011). Kurum İçi Koçluk, İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Barutçu, E, Özbay, Ö. (2007). Koçluk Yaklaşımının Yönetici ve İşgören Üzerine Etkilerine İlişkin Bir Araştırma, Pamukkale Üniversitesi İ.İ.B.F. İşletme Bölümü Yayınları, 49-50.
• Brown, S. W., & Grant, A. M. (2010). From GROW to GROUP: theoretical issues and a practical model for group coaching in organisations. Coaching: An International Journal of Theory, Research and Practice, 3(1), 30-45.
• Brownlee, J., Purdie, N. ve Boulton-Lewis, G. (2001). ‘‘Changing epistemological beliefs in preservice teacher education students’’, Teaching in Higher Education, 6(2), ss. 247–268.
• Burns, L., & Gillon, E. (2011). Developing a teaching agenda for coaching psychology in undergraduate programmes. The Coaching Psychologist, 7(2), 90-97.
• Campbell, M.A. & Gardner, S. (2005). A pilot study to assess the effects of life coaching with Year 12 students, in M. Cavanagh, A, Grant, & T. Kemp (eds.), Evidence-based coaching, pp. 159-169. Brisbane: Australian Academic Press.
• Dembkowski, S., & Eldridge, F. (2003). Beyond GROW: A new coaching model. The international journal of mentoring and coaching, 1(1), 21.
• Demir, Ö., & Doğanay, A. (2009). Öğretmen eğitiminde bilişsel koçluk yaklaşımı. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(2).
• Demir, Ö., & Doğanay, A. (2009). Sosyal Bilgiler dersinde bilişsel koçluk yoluyla öğretilen bilişsel farkındalık stratejilerinin epistemolojik inançlara ve kalıcılığa etkisi. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(37), 54-68.
• Eren, M. Ş., & Akyüz, B. (2014). Koçluk Faaliyetlerinin İşgörenlerin İçsel Motivasyonu ve Yöneticiye Duyulan Güven Üzerindeki Etkileri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi.
• Gökbulut, B., & Çoklar, A. N. (2017). Bilişim teknolojileri rehber öğretmenlerinin teknoloji koçluk düzeyleri. TÜBAV Bilim Dergisi, 10(1), 126-138.
• Grant, A. M. (2011). Is it time to REGROW the GROW model? Issues related to teaching coaching session structures. The Coaching Psychologist, 7(2), 118-126.
• Grant, A. M., & Greene, J. (2001). Coach yourself: make real change in your life. London: Momentum.
• Green, S., Grant, A. & Rynsaardt, J. (2007). Evidence-based life coaching for senior high school students: Building hardiness and hope. International Coaching Psychology Review, 2(1), 24-32.
• Jenkins, S. (2009). The Impact of the Inner Game and Sir John Whitmore on Coaching. Annual Review of High Performance Coaching and Consulting, 1, 1-22.
• Kalaycı, Şeref (Editör) v.d. (2006). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Asil Yayın Dağıtım Ltd. Şti, Ankara.
• Kalkavan, S., & Katrinli, A. (2014). The effects of managerial coaching behaviors on the employees’ perception of job satisfaction, organisational commitment, and job performance: case study on insurance industry in Turkey. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 150, 1137-1147.
• Kartal, M. (2010). Bilimsel Araştırmalarda Hipotez Testleri, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• Kaufman, B.(2006). The Role Of Executive Coaching In Performance Management, Handbook Of Business Strategy, Vol 7, No 1, s. 287-291.
• Koçel, T. (2011). İşletme Yöneticiliği, Onüçüncü Basım, İstanbul: Beta Yayıncılık.
• Köktürk, M. (2006). Yaşanmış hikâyelerle koçluk mentorluk. Morpa Kültür Yayınları.
• Landsberg, M. (2015). The Tao of coaching: Boost your effectiveness at work by inspiring and developing those around you. Profile Books.
• Özbay, Ö. (2008). Koçluk Yaklaşımının Yönetici Üzerine Etkileri ve Bir Araştırma, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Özkalp, E. (2005). Örgütlerde Davranış, Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Yayınları, 1(2), 59-87.
• Öztuna, D., Elhan, A. H., & Tüccar, E. (2006). Investigation of four different normality tests in terms of type 1 error rate and power under different distributions. Turkish Journal of Medical Sciences, 36(3), 171-176.
• Passmore, J. (2007). An integrative model for executive coaching. Consulting Psychology Journal: Practice and Research, 59(1), 68.
• Passmore, J. (2007). Coaching and mentoring: The role of experience and sector knowledge. International Journal of Evidence Based Coaching and Mentoring, 5(Special Issue 1), 10-16.
• Peat, J., & Barton, B. (2008). Medical statistics: A guide to data analysis and critical appraisal. John Wiley & Sons.
• Pürçek, K. I. (2014). Coach and coaching in education. Journal of Education and Future, (6), 1.
• Rhodes, C., & Beneicke, S. (2002). Coaching, mentoring and peer-networking: Challenges for the management of teacher professional development in schools. Journal of in-service education, 28(2), 297-310.
• Seligman, M. E. P., Ernst, R. M., Gillham, J., Reivich, K. & Linkins, M. (2009). Positive education: Positive psychology and classroom interventions. Oxford Review of Education, 35(3), 293-311.
• Spence, G. B., & Grant, A. M. (2007). Professional and peer life coaching and the enhancement of goal striving and well-being: An exploratory study. The Journal of Positive Psychology, 2(3), 185-194.
• Uçkun , C.G., Kılınç, İ.(2007). Koçluk ve Mentorluk Tarihsel Gelişimi, Yöntemleri ve Uygulamaları, Ürün yayınları, Ankara.
• Wang, Q. (2012). Coaching for learning: exploring coaching psychology in enquiry-based learning and development of learning power in secondary education. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 69, 177-186.
• Whitmore, J. (1992). Coaching for performance. London: Nicholas Brealey.
• Whitmore, J. (2010). Coaching for performance: Growing human potential and purpose-the principles and practice of coaching and leadership. Nicholas Brealey.
• https://www.itcoaches.org, 15.05.2018.
• Yıldırım, E. (2011). Çalışan performansının geliştirilmesinde koçluk uygulaması üzerine bir araştırma (Doctoral dissertation, DEÜ Sosyal Bilimleri Enstitüsü).
• Yirci, R., Özdemir, T. Y., Kartal, S. E., & Kocabaş, İ. (2014). Teachers' perceptions regarding school principals' coaching skills. School Leadership & Management, 34(5), 454-469.