Participatory Democracy as a Practice of Citizenship and a Balancing Element: An Assessment on Advantages and Challenges

Yıl 2023, Cilt: 2023 Sayı: 2, 209 - 222, 19.10.2023

Miray Özden

https://doi.org/10.56337/sbm.1350610

Öz

The legitimacy crisis experienced by democracy has highlighted the necessity for the development of new modes of thinking in order to establish more achievable goals concerning democratic principles. In this regard, modern-era democracy models have been reinterpreted through the lenses of ideologies that emphasize shared spaces for deliberation and opportunities for citizens to take the forefront. Participatory democracy is of paramount importance in designing mechanisms through which citizens can voice their opinions, contribute to the formation of a collective 'voice,' and provide insights and suggestions on projects that pertain to their living spaces. While in classical representative methods, identifying citizens' needs accurately and considering them in decision-making processes can be challenging, participatory approaches facilitate the creation of services tailored to these needs more easily. As a balancing element, participatory democracy offers advantages, particularly in advancing the practice of citizenship. However, although it sets forth challenging objectives and demands heightened awareness, it has been subject to criticism during the phases of reconfiguring decision-making processes, giving rise to dilemmas within the theory.Consequently, this study primarily highlights the factors underscoring the need to transition from representative democracy to participatory democracy. Subsequently, it delves into the attributes, benefits, and challenges of participatory democracy, focusing on its manifestation in citizen engagement.

Anahtar Kelimeler

Participatory Democracy, Citizenship, Participation, Democracy, Democracy Crisis

Vatandaşlık Pratiği ve Denge Unsuru Olarak Katılımcı Demokrasi: Avantajlar ve Açmazlar Üzerine Bir Değerlendirme

Öz

Demokrasinin meşruiyet krizi, demokratik prensiplerle ilgili daha erişilebilir hedefler belirlemek için yeni düşünce biçimlerinin geliştirilmesinin gerekliliğini vurgulamıştır. Bu amaç doğrultusunda, modern demokratik modeller bu dönemde, vatandaşların öncelik kazanabileceği ve temsil sorunlarının geliştirilebileceği düşünce akımlarının ve paylaşılan tartışma alanlarının içinde yeniden yorumlanmıştır. Katılımcı demokrasi, vatandaşların görüşlerini ifade edebileceği, bir 'ses' oluşturabileceği ve yaşam alanlarıyla ilgili projelere katkıda bulunabileceği mekanizmaların tasarlanmasında önem taşımaktadır. Vatandaşların ihtiyaçlarını doğru bir şekilde belirlemek ve karar alma süreçlerine dâhil etmek geleneksel temsilci yöntemlerinde daha zor olsa da, katılımcı yaklaşımlar özelleştirilmiş hizmetlerin oluşturulmasını önemli ölçüde kolaylaştırmaktadır. Katılımcı demokrasi, özellikle vatandaşlık uygulamalarının ilerletilmesinde denge unsuru olarak avantajlar sunsa da, aynı zamanda zor hedefleri gün yüzüne çıkararak, yüksek farkındalık gerektirir ve karar alma süreçlerini yeniden tasarlama aşamalarında eleştirilere maruz kalmaktadır. Bu da teorinin içinde açmaz olarak değerlendirilen unsurların ortaya çıkmasına yol açmaktadır. Bu amaçla çalışma öncelikli olarak temsili demokrasiden katılımcı demokrasiye geçilmesi gerekliliğini vurgulayan etmenlere değinecek, daha sonra katılımcı demokrasinin nitelikleri, avantajları ve açmazları vatandaş katılımındaki görünümü üzerinde yoğunlaşacaktır.

Anahtar Kelimeler

Katılımcı Demokrasi, Vatandaş, Katılım, Demokrasi, Demokrasi Krizi

Kaynakça

• Aristoteles, (2014). Politika. Çeviren: Mete Tunçay. İstanbul: Remzi Kitabevi. 16. Basım Baker, J., Lynch, K., Cantillon, S. ve Walsh, J. (2004). Equality From Theory to Action. Palgrave Macmillan, New York.
• Barber, B. (1995). Güçlü Demokrasi. M. Beşikçi (çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Bassiouni, C. (1998). Toward A Unıversal Declaratıon On The Basıc Prıncıples Of Democracy: From Prıncıples To Realızatıon, Cornillon, P. ve arkadaşları (Ed.). Democracy: Its Prıncıples And Achıevement içinde. The Inter-Parlıamentary Unıon, Switzerland. 1-21.
• Budge, I. (1996). The New Challenge of Direct Democracy. Cambridge: Polity Press.
• COE (2009), Code Of Good Practıce For Cıvıl Partıcıpatıon In The Decısıon-Makıng Process, Conference of INGOs, s. 9-14.
• Cunningham, F. (2002). Theories of Democracy: A Critical Introduction. London: Routledge.
• Çağlar, Y. (2022). Mehmet Akif’in Dil Anlayışı “Fir’avn ile Yüz Yüze” Şiirinin Dil ve Uslup Açısından İncelenmesi. İçinde (Edt. Vatandaş, C., Çağlar, Y. ve Öztaş, S.) Mehmet Akif Ersoy: Hayatı-Düşünceleri ve Eserleri. Ankara: TBMM Yayınları.
• Çitçi, O. (1996). Temsil, Katılma ve Yerel Demokrasi. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 5-14.
• Dahl, R. (2015). Demokrasi Üzerine. Ankara: Phoenix Yayınları.
• Demirci, M. (2010). Katılımcı Demokrasi Açısından Kent Konseyleri: Eleştirel Bir Değerlendirme. Çağdaş Yerel Yönetimler, 21-46.
• Dursun, D. (2004). Siyaset Bilimi. İstanbul: Beta Yayınları.
• Gamble, A. (2014) Crisis Without End? The Unravelling of Western Prosperity. New York: Palgrave.
• Göymen, K. (2014). Önsöz. İ. İzci (Ed.). Katılımcı Yerel Yönetim içinde. İstanbul: Sosyal Demokrasi Vakfı Yayınları, 11-19.
• Habermas, J. (1975) Legitimation Crisis. Boston: Beacon Press.
• Held, D. (1991). The Possibilities of Democracy: A Discussion of Robert Dahl and Its Critics. Theory and Society. Vol: 20(6). s. 875-889.
• Keleş, R., Erbay, Y. Ve Görmez, K. (2020). Türkiye’de ve Avrupa’da Yerel Temsil ve Katılım. Ankara: İmge Kitabevi.
• Keleş, R. (2014). Yerinden Yönetim ve Siyaset. İstanbul: Cem Yayınevi.
• Koç, T. (2009). Yerel Demokrasi, Katılım ve Yönetişim: Adana Örneği. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Koselleck, R. (1988) Critique and Crisis: Enlightenment and the Pathogenesis of Modern Society. Cambridge: MIT Press.
• Macpherson, C. B. (1977). The Life and Times of Liberal Democracy. Oxford: Oxford University Press.
• Matsusaka, J. (2005). The Eclipse of Legislatures: Direct Democracy in the 21st Century. Public Choice, 124(1/2), 157–177.
• Motos, C. R. (2019). ‘Let the Citizens Fix This Mess!’ Podemos’ Claim for Participatory Democracy in Spain. Politics and Governance. Volume: 7 (2). 187-197.
• Özden, M. (2020). Katılımcı Demokrasi: Trakya’da Yerel Katılım Pratikleri. Ankara: Gazi Yayınevi.
• Parlak, B. (2011). Kamu Yönetimi Sözlüğü. Bursa: MKM Yayıncılık.
• Pateman, C. (1970). Participation and Democratic Theory. Cambridge: Cambridge University Press.
• Putnam, R. D. (2000). Bowling Alone: The Collapse and Revival of American Community. New York: Simon & Schuster.
• Roberts, K. (1988). Deepening Democracy? The Modern Left and Social Movements in Chile and Peru Stanford: Stanford University Press. s. 30.
• Roberts, N. (1997). Public Deliberation: An Alternative Approach to Crafting Policy and Setting Direction. Public Administration Review 57(2): 124-132.
• Rousseau, J. J. (1996). On the Social Contract. In D. Wootton (Ed.), Modern political thought (pp. 464–534). Indianapolis, IN: Hackett.
• Runciman, D. (2015) The Confidence Trap: A History of Democracy in Crisis from World War I to the Present. Princeton: Princeton University Press.
• Sartori, G. (2014). Demokrasi Teorisine Geri Dönüş. T. Karamustafaoğlu, ve Turhan Mehmet, (çev.) Bursa: Sentez Yayınları.
• Schmidt, M. G. (2002). Demokrasi Kuramlarına Giriş. M. E. Köktaş (çev.) Ankara: Vadi Yayınları.
• Schumpeter, J. A. (2007). Kapitalizm, Sosyalizm ve Demokrasi. H. İlhan (çev.) Ankara: Alter Yayınları.
• Schwartz, D. ve Galily, D. (2017). The Feasibility of Participatory Democracy: Examination of the Influence of the Phenomenon of Registration to Parties in Israel on the Level of the Citizen’s Political Participation. Open Journal of Political Science. Vol: 7. s. 276-282.
• Sen, A. (2004). Özgürlükle Kalkınma. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Sözen, Y. (2015). Karşılaştırmalı Siyaset: Temel Konular ve Yaklaşımlar, içinde ‘’Siyasi Rejimler: Demokrasiler ve Diğer Sistemler’’. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları 3. Baskı.
• Streeck, W. (2014) Buying Time: The Delayed Crisis of Democratic Capitalism. New York: Verso.
• Studabaker, B. (2023). Legitimacy Crises in Embedded Democracies. Contemporary Political Theory Vol. 22, 2, s.230–250.
• TEPAV (2014). Yönetişim ve Katılım Etkili katılım için Araçlar, Yöntemler, Mekanizmalar, “Yönetişim ve Katılım Rehberi, Stratejik Yerel Yönetişim Projesi, İçişleri Bakanlığı Mahalli İdareler Genel Müdürlüğü hazırlayanlar: Anke Ruige, Sezin Üskent, Pavel Micka, s.40-74.
• Tocqueville, A. D. (2016). Amerika'da Demokrasi. S. S. Özdemir (çev.) İstanbul: İletişim Yayınları.
• Uslu, A. (2015). Demokrasi. G. Atılgan, ve A. Aytekin (Ed.), Siyaset Bilimi: Kavramlar, İdeolojiler, Disiplenlerarası İlişkin içinde İstanbul: Yordam Yayınları.
• Verba, S. ve Nie, N. (1972). Participation in America: Political Democracy and Social Equality. Chicago: The University of Chicago Press.
• Zavala, A. V. (2006). Katılımcı Demokrasi: Dünyadaki Katılımcı Demokrasi Deneyimleri. Ankara: Dipnot Yayınları.