Bu çalışmanın amacı post aktivasyon
potansiyel modeli ve statik germe modeli ısınmaların erkek sporcularda sıçrama performansına
olan etkilerini incelemekti. Çalışmaya yaş ortalamaları 22.22±1.83 yıl, boy ortalamaları 175.97±5.93 cm ve vücut ağırlığı ortalamaları 76.98±11.42 kg olan 45 erkek sporcu gönüllü olarak katılmıştır. Çalışmaya
katılan sporcular rastgele örneklem yöntemi ile post aktivasyon potansiyel
grubu (PAP) (n=14), statik germe grubu (SG) (n=14) ve kontrol grubu (KG) (n=17)
olmak üzere üç farklı gruba ayrılmıştır.
Çalışmaya katılan tüm sporcuların sıçrama değerleri koşu bandı üzerinde
8 km/saat hızda 5 dakikalık ısınmayı takiben 5 dakikalık pasif dinlenme sonrası
alınmıştır. Sporcuların ikinci ölçümleri birinci ölçümlerden 48 saat sonra her
grup için farklı ısınma modeli (PAP, PG, KG) uygulandıktan sonra alınmıştır.
Araştırmaya katılan sporcuların verilerinin analizinde tekrarlı ölçümlerde iki
yönlü ANOVA testi kullanılmıştır. Yapılan analiz sonucunda, farklı ısınma
protokolüne tabi tutulan sporcuların sıçrama değerlerine ait ön test–son test
değerleri arasında grup χ zaman etkileşiminde anlamlı farklılığa rastlanmıştır
(p<0,05). Sonuç olarak; post aktivasyon modeli ısınmalar squat ve 10
tekrarlı çoklu sıçrama yüksekliğinde anlamlı artışa neden olurken (p<0.05), statik germe modeli ısınmalar ise anlamlı düşüşe neden
olduğu tespit edilmiştir (p<0.05).
The purpose of this study was to investigate the
effect of different warm-up protocols (post activation potential model warm-up (PAP) and
static stretching model warm-up) on jumping
performance in male athletes. Forty-five male athletes (Age: 22.22±1.83 yrs; Height: 175.97±5.93 cm; Weight: 76.98±11.42 kg)
volunteered to participate in this investigation. The athletes who participated in this study were randomly divided into three groups; Post
activation potential group (PAPG) (n=14), static stretching group (SG) (n=14)
and control group (CG) (n=17). Initial measurement values of jumping test for
all athletes was made followed by 5 minutes passive rest after 5 minutes
warm-up at 8 km/h on a treadmill. The second measurements of the athletes were
performed 48 hours after the first measurements. In analyzing the data, a
two-way repeated measure analysis of variance (ANOVA) was conducted. The results indicated that significant group x time
interactions were observed for jumping test scores in the athletes subjected to
different warm-up protocols. As a result; post activation potential warm-up
method leads to an acute increase in squat jump and 10 reps repetitive vertical
jumping height (p<0.05), while static warm-up method causes a significant
decrease (p<0.05).
Bölüm | Hareket ve Antrenman Bilimi |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 20 Ekim 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 4 Sayı: 2 |