DIGITAL ARTS MUSEUM ON THE CONTEXT OF RELATIONSHIP BETWEEN DIGITAL ARTS AND ARCHITECTURAL SPACE

Yıl 2022, , 1499 - 1520, 31.12.2022

Şahin Taş , Sevinç Alkan Korkmaz

https://doi.org/10.21602/sduarte.1182461

Öz

This study examines the relationship between the digital arts and the architectural space in the context of the act of exhibiting through Digital Art Museums. Within the scope of the study, seven examples of Digital Art Museums that have served or will serve between 2016-2024 have been examined. These museums are discussed under the titles of their relationship with the architectural space, their infrastructure facilities, their secondary functions and work-artist selection processes. As a result of the research, the similarities and differences between these museums are presented. The seven examples examined are similar in terms of their relationship with the architectural space, technological infrastructure possibilities and secondary functions with commercial benefits. On the other hand, there are important differences in terms of their place in the city and the selection process of the work-artist. In this framework, the first data on the grouping of Digital Art Museums are presented within the scope of the study.

Anahtar Kelimeler

Exhibition, Hybrid Exhibition, Museum, Digital Arts Museum, Digital Arts Center

Dijital Sanat - Fiziki Mekân İlişkisi Bağlamında Dijital Sanat Müzeleri

Öz

Bu çalışma, dijital ile fiziksel olanın ilişkisini Dijital Sanat Müzeleri üzerinden sergileme eylemi bağlamında ele almaktadır. Dijital Sanat Müzeleri, dijital eserin fiziksel mekânda sergilenmesi ile 21. yüzyılda ortaya çıkan yeni bir mimari yapı türüdür. Çalışma kapsamında 2016-2024 yılları arasında hizmet vermiş ya da verecek olan yedi Dijital Sanat Müzesi örneği incelenmiştir. Örneklem alanında yer alan kurumlar, mekân seçimi ve kullanımı, sunulan alt yapı olanakları, sunulan ikincil işlevler ve eser-sanatçı belirleme süreçleri başlıkları altında tartışılmaktadır. Elde edilen veriler doğrultusunda, benzerlikler ve farklar ortaya konmuştur. Geleneksel sanat müzelerinin nitelikleri de göz önünde tutularak karşılaştırmalı çıkarımlar sunulmaktadır. Bu bağlamda incelenen yedi örnek uygulama, mekân kurgusu, teknolojik alt yapı olanakları ile ilişkisi ve ticari getirisi olan ikincil işlev barındırma konularında benzerlik göstermektedir. Diğer taraftan, kent içindeki konum tercihleri ve eser ya da sanatçı seçim süreçleri bağlamında belirleyici farkları söz konusudur. Bu doğrultuda çalışma kapsamında Dijital Sanat Müzelerinin gruplandırılmasına yönelik ilk veriler de ortaya konmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Sergileme, Hibrit Sergileme, Müze, Dijital Sanat Müzesi, Dijital Sanat Merkezi

Kaynakça

• Artun, A. (2017). Mümkün Olmayan Müze: Müzeler Ne Gösteriyor?, İstanbul: İletişim Yayınları.
• Aydın, S. (2017). “Ortaçağ Nadire Kabinelerinden 19. Yüzyıl Küresel Sergilerine Bir İktidar Biçimi Olarak Evrenin Sergilenmesi”, Sobider Sosyal Bilimler Dergisi, Haziran, 4(11), s.182-191.
• Başaran, C. (1995). Arkeolojiye Giriş I –II, 2.Baskı, Erzurum: Aşiyan Kitabevi.
• Bolu Sert, H. (2021). “Postmodernizm Bağlamında Dijital Sanat Müzeleri: Mori İnşaat Dijital Sanat Müzesi Teamlab Borderless Örneği”, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, cilt14, sayı77, s.527-537.
• Bostancı, M. (2019). “Dijital Müzecilik ve İnteraktif İletişim: Sfmoma Ve Mori Dijital Sanat Müzesi Örneklemleri”, Unımuseum, 2 (2), s.34-39.
• Boyraz, B. (2011). Müzelerde Sergileme Yöntemleri Bağlamında Teknoloji Kullanımı. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi, SBE, Sanat ve Tasarım Ana Sanat Dalı, Müzecilik Yüksek Lisans Programı.
• Burcaw, G. E. (1997). Introduction to Museum Work. London: Alta Mira Press.
• Christiane, P. (2003). Digital Art. London: Thames&HudsonWord of Art.
• Deniz, M. (2008). Müzecilik ve Müze Mimarisi, Müze Sergileme Mekânlarında Güncel Gösterim Teknikleri ile Mimari Tasarım İlişkisi Üzerine Bir İnceleme. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi, FBE, Mimarlık Anabilim Dalı.
• Gerçek, F. (1999). Türk Müzeciliği, 1. Baskı, Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
• Gombrich, E. (1997). Sanatın Öyküsü (E. Erduran, & M. Erduran, Çev.). İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Karadeniz, C (2018). Müze, Kültür, Toplum. Ankara: İmge Kitabevi.
• Keleş, V. (2003). “Modern Müzecilik ve Türk Müzeciliği”, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(1-2), s.1-17.
• O’Doherty, B. (2019). Beyaz Küpün İçinde. (A. Antmen Çev.), 4. Baskı, İstanbul: Sel Yayıncılık.
• Sağlamtimur, Z.Ö. (2010). “Dijital Sanat”. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(3), s.213-238.
• Sparacino, F., Larson, K., MacNeil, R., Davenport, G. ve Pentland, A. (1999). “Technologies and Methods for Interactive Exhibit Design: From Wireless Object and Body Tracking to Wearable Computers” Cutural Heritage Informatics: Selected Papers from ichim99 Archives 8 Museum Informatics. Vancouver, British Columbia, Canada: Archives & Museum Informatics Press, s.147-154.
• Uçankuş, T. (2000.) Bir İnsanlık ve Uygarlık Bilimi Arkeoloji, 1.Baskı, Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
• Ünsal, D. (2012). “Müze, Katılım ve Yurttaşlık”, Müzebilimin ABC’si, Ed: N. Ertürk ve H. Uralman. İstanbul: Ege Yayınları, s.13-23.
• Winegard, E. (2019). Dijital Medya Teknolojilerinin Sanatın ve Tasarımın Yaygınlaşmasındaki Yeri ve Önemi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Yaraş, A. (1994) “Anadolu’da İlk Koleksiyonculuk ve Müzecilik Faaliyetleri” II. Müzecilik Semineri, s. 19- 21.
• Yaraş, A. (1996) “Çağdaş Müzecilik Yolunda Devlet Müzelerinde Çalışan Müzecilerin Sorunları” Kuruluşunun 150. Yılında Türk Müzeciliği Sempozyumu III, s. 64-70.
• Yücel, E. (1999). Türkiye’de Müzecilik. İstanbul: Arkeoloji ve Sanat Yayınları.