KAMU POLİTİKALARINA SİVİL KATILIMDA FARKLI BİR MODEL: RUSYA FEDERASYONU SİVİL KAMARASI

Yıl 2018, Cilt: 23 Sayı: 1, 69 - 77, 30.01.2018

Cenay Babaoğlu Sedat Çobanoğlu , Volkan Göçoğlu

Öz

Sivil katılım, kamu politikalarını etkileyen önemli süreçlerden biridir. Bu süreç, politikadan etkilenen sivil gruplar ile resmi politika aktörleri arasında önceden tasarlanmış ve demokratik bir müzakereyi ifade etmektedir. Sovyetler Birliği’nin dağılmasının ardından Rusya’nın Batı Dünyası ile ilişkilerinin ilerlemesinin etkisiyle ülkede yükselen sivil değerler, sivil katılım araçlarını da geliştirmiş ve bunun sonucunda 2005 yılında Rusya Sivil Kamarası kurulmuştur. Bu çalışma, öncelikle kamu politikaları ve sivil toplum konusunda kuramsal bir çerçeve çizmekte ve akabinde Rusya Sivil Kamarasının tarihsel gelişimi ve yapısal özelliklerini incelemektedir. Çalışmanın son kısmında, Rusya Sivil Kamara yapısının uygulamaya yansımaları değerlendirilmekte ve modelin nasıl bir başarı gösterdiği sorgulanmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Kamu Politikaları, Sivil Katılım, Rusya Sivil Kamarası

A DIFFERENT MODEL IN CIVIC PARTICIPATION IN PUBLIC POLICIES: RUSSIAN FEDERATION CIVIC CHAMBER

Öz

Civic participation is one of the important processes that affects public policies. This process represents a deliberative and democratic negotiation between the civilian groups affected by politics and the official policy actors. After the collapse of Soviet Union, civic values raised by the effect of the progression of the relationship between Russia and the Western World, also improved the means of civic participation and as the result of this, Russian Civic Chamber was established in 2005. This study, primarily draws a theoretical framework about the topics of public policy and civil society and then examines the historical development and structural characteristics of the Russian Civic Chamber. In the final part of the study, the reflection of the structure of Russian Civic Chamber on the implementation is evaluated and the success of the model is questioned.

Anahtar Kelimeler

Public Policies, Civic Participation, Russian Civic Chamber

Kaynakça

• AART, S. ve KEYMAN, F. (2005). Küreselleşme ve Sivil Toplum. (Çev.) OTTOMAN, N. D. Sivil Toplum ve Demokrasi Konferens Yazıları no 10.
• ALİEFENDİOĞLU, Y. (1999). "Siyasal Partiler ve Sivil Toplum Örgütleri", Anayasa Yargısı Dergisi, (16): 95-115.
• ARHIPOVA, T.G. (2014). “Obşçestvennaya Palata RF: Zamıslı Sozdaniya i ih Voploşçenie, Plenarnıe Dokladı”, http://elar.urfu.ru/bitstream/10995/366 85/1/dais_2014_03.pdf, 10.10.2017
• ARNSTEIN, S. R. (1969). “A Ladder Of Citizen Participation”, Journal of the American Institute of Planners, 35(4): 216-224.
• ARSLANER, Nazan ve HAMDEMİR, Berkan (2007). “Küreselleşmenin Sivil Toplum Siyaseti”, Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, (2): 12-23.
• ASLAN, Seyfettin (2010). “Türkiye’de Sivil Toplum”, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 9(31): 260-283.
• BABAOĞLU, C (2013). “Kamu Politikası Sürecinde Sivil toplum Kuruluşlarının Rolü”, s. 166-187. (Ed.) YILDIZ, M. Ve SOBACI, M. Z. Kamu Politikası: Kuram ve Uygulama, Adres Yayınları, Ankara.
• BABAOĞLU, C. (2015). Türkiye'de engelli politikaları ve sivil toplum örgütlerinin kentsel engelli politikalarına etkisi: Ankara örneği. Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• BARTH, J. (2006). “Public Policy Management Councils in Brazil: How Far Does Institutionalised Participation Reach?”, Public Administration and Development, (26): 253-263.
• BELYAEVA, N. (2012). "Analysts: 'Consultants' or 'Independent Policy Actors'", Politicka Misao, 48(5): 125140.
• BISHOP, P. ve DAVIS, G. (2002). “Mapping Public Participation in Policy Choices”, Australian Journal of Public Administration, 61(1): 1429.
• BOVENS, M. (2007) “Analysing and Assessing Accountability: A Conceptual Framework”, European Law Journal, 13(4): 447–468.
• BRYNER, G. (2001). “Cooperatıve Instruments And Policy Making: Assessing Public Participation In Us Environmental Regulation”, European Environment, (11): 49-60.
• ÇAHA, Ö. ÇAYLAK, A. ve TUTAR, H. (2013). TRA2 Bölgesi Sivil Toplum Kuruluşları Profili, Kars, SERKA Yayınları, Kars.
• ÇEBOTAREV G. N. (2015). “Obşçestvennaya Palata v sisteme Obşçestvennоgo Kontrolya Sub'ekta Rossiiskoy Federatsii”, Rossiiskii Yuridicheskii Jurnal, (6): 125-130.
• ÇERNİŞOV, Y.G. (2006). Obşçestvennaya Palata: “Simulyakr ili İnstitut Grajdanskogo Obşestva v Rossii?” Publiçnoye Prostranstvo, Grajdanskoye Prostranstvo, Grajdanskoye Obşestva i Vlast’: Opıt Razvitiya i Vzaimodeystviya/Otv. Red. A.Yu. Sungurov.М.: Ros.Assotsiatsiya Polit. Nauki (RAPN), 33-43.
• ÇOBANOĞLU, S. (2014). Sovyet Sonrası Dönem Rusya’sında Devletin Yeniden Yapılanması ve Reform Süreci. Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.
• ERYILMAZ, B. (2013). "Kamu Politikası", (Ed.) Çevik, H. H.ve Sözen, S. Kamu Yönetimi. T.C. Anadolu Üniversitesi Yayını, Eskişehir.
• EVANS, A. B. (2008). “The First Steps of Russia’s Public Chamber: Representation or Coordination”, Demokratizatsiya, 16(4): 345.
• FEDERALNIY, Z. (2005). “Federalnıy Zakon ot 4 Aprelya 2005 g. No 32-FZ Ob Obşçestvennoy Kamu Politikalarına Sivil Katılımda Farklı Bir Model: Rusya Federasyonu Sivil Kamarası Palate Rossiyskoy Federatsii”, https://www.oprf.ru/about/1391/2311/ , 09.09.2017
• FILATOV, S. A. (1998). “Zadaçi Kongressa İntelligentsii Rossiyskoy Federatsii”, İzvestiya Ural’skoyu Gosudarstvennuyu Universiteta No: 8.
• GREVEN, M. (2000). Kontingenz und Dezision, Leske + Budrich, Opladen.
• GÜLTEKİN, S. (2012). “Kamu Yöneticileri ve Kamu Politikası: Kamu Yönetimi Paradigmaları Çerçevesinde Teorik bir Analiz”, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 26(3-4): 85-100.
• HABERMAS, J. (1997). Kamusal Yapısal Dönüşümü, (Çev.) BORA, T. ve Mithat SANCAR, M. İletişim Yayınları, İstanbul.
• KAYA, Ö. (2008). Sivil Toplum Kuruluşları ve Kalkınma. Yeterlilik Tezi, T.C. İçişleri Bakanlığı, Dernekler Dairesi Başkanlığı, Ankara.
• KESER, H. ve HIŞIM, S. (2016). “Demokrasilerde Sivil Toplumun Rolü”, İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 7 (2): 201-224.
• KOLESNIKOVA, N.A ve RYABOVA, E.L. (2016). Grajdanskoe Obşçestvo v Sovremennoy Rossii. Mejdunarodnıy İzdatel’skiy Tsentr. Etnosotsium, Moskova.
• MARTIN, G. P. (2009). “Public and User Participation in Public Service Delivery: Tensions in Policy and Practice”, Sociology Compass, 3(2): 310-326.
• NADEJDIIIN, D. (2004). “Putin Ob’yavil o Novoy Rossii”, http://www.utro.ru/articles/2004/09/1 3/350107.shtml, 24.12.2016
• NIKITIN, A. ve BUCHANAN, J. (2002). The Kremlin's civic forum: Cooperation or co-optation for civil society in Russia? Demokratizatsiya, 10(2): 147-165.
• RİCHTER, J. (2009). “Putin and the Public Chamber”, Journal of PostSoviet Affairs, 25 (1): 39-45.
• ROSKIN, G. M. (2007). Çağdaş Devlet Sistemleri: Siyaset, Coğrafya, Kültür. (Çev.) SEÇİLMİŞOĞLU, B. Ankara: Adres Yayınları.
• SAKAL, M. (1998). " Siyasal Karar Alma Sürecinde Yer Alan Aktörler ve Rolleri", Dokuz Eylül Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 13(1): 211-230.
• SCHUSTER, K. R. ve CHECKOWAY, B. (2009). “Youth Participation in Public Policy at the Local Level New Lessons from Michigan Municipalities”, National Civic Review, 98(4): 26-30.
• SIMONYAN, R. H. (2006). Reformı v Rossii 1990-h Godov; Ob Argumentah “Za”. Sotsiologiçeskie Issledovaniya, (6): 114-122.
• SMITH, G. L. (1984). “Public Participation in Policy Making: the State-of-the-Art in Canada”, Geoforum, 15(2): 253-259.
• SUTTON, R. (1999). The Policy Process: An Overview. Overseas Development Institute,Chameleon Press Ltd, London.
• WAUGH, W. L. (2002). “Valuing Public Participation in Policy Making”, Book Review, Public Administration Review, 62(3): 379382.
• YILDIZ, M. ve SOBACI, M. Z. (2013). "Kamu Politikası ve Kamu Politikası Analizi", s. 16-42. (Ed.) YILDIZ, M. Ve SOBACI, M. Z. Kamu Politikası: Kuram ve Uygulama, Adres Yayınları, Ankara.
• YÜKSEL, M. (2000). "Yönetişim (Governance) Kavramı Üzerine", Ankara Barosu Dergisi, (3): 145.