Examining Team-Cohesion of Adolescents Attending Sport Schools and Just Playing In School Teams Without Attending Sport Schools (Example of Tekirdag Province)

Yıl 2019, Cilt: 3 Sayı: 3, 48 - 54, 30.12.2019

Erkan Molla Sercan Öncen , Serkan Aydın

Öz

In this study, it has been aimed to examine the levels of “Team-Cohesion” of the adolescents (15-16 age) attending sport schools of various sportive branches and the ones just playing in school teams without attending any sport school. The sample group of the study consists of 157 participants in total (97 male, 60 female) 108 of which attending to sport school (35 football, 48 Basketball, 25 Handball) and 49 of which not attending to sport school. “Cohesion in Sport Teams the Group Environment Questionnaire ” has been used to measure the level of cohesion among the participants. The inventory has 4 sub-dimensions such as “Individual attraction to group task”, “Individual attraction to group - social”, “Group integration task”, “Group integration - social”. The data obtained from the study has been assessed by descriptive statistics and one-way analysis of variance. According to the result of the statistical assessment, there is a significant difference between the participants attending and not attending to sport school in each of the four sub-dimensions. There is a significant difference in group integrity sub-dimension according to the gender factor assessment of the male and female participants attending and not attending to sport school. According to the assessment of place of birth, the perception of team cohesion of the participants of the study (Tekirdağ province) is higher than the ones from different provinces. At the end of the data obtained, it has been concluded that the perception of team cohesion of the adolescents attending to sport school is better than the ones not attending to sport school. It has been considered that the study implemented on adolescents attending sport schools in various sport branches will enable to assess the positive effect of sport school on team cohesion better. 

Anahtar Kelimeler

Adolescent, Team-Cohesion, Sport school

Spor Okuluna Giden ve Spor Okuluna Gitmeyip Yalnızca Okul Takımlarında Oynayan Adelosanların Takım Birlikteliğinin İncelenmesi (Tekirdağ İli Örneği)

Öz

Bu çalışmada, farklı sportif branşlarda spor okullarına giden ve herhangi bir spor okuluna gitmeyip yalnızca okul takımlarında oynayan adelosanların (15-16 yaş) “Takım Birlikteliği” düzeylerinin incelenmesini amaçlanmıştır. Araştırmada örneklem grubunu spor okuluna giden 108 (Futbol 35, Basketbol 48, Hentbol 25),  spor okuluna gitmeyen 49 toplamda 157 (97 erkek ve 60 kadın) katılımcı oluşturmaktadır. Katılımcılar arasında takım birlikteliğini ölçmek için ‘‘Sporcularda Takım Birlikteliği Envanteri’’ kullanılmıştır. Envanterin  “Bireysel Çekicilik - Görev” ,  “Bireysel Çekicilik - Sosyal” , “Grup Görevde Bütünlüğü” , “Grup Sosyal Bütünlüğü” boyutundan olmak üzere toplam 4 alt boyutu bulunmaktadır. Araştırmada elde edilen veriler tanımlayıcı istatistik ve tek yönlü varyans analizi yapılarak değerlendirilmiştir. Yapılan istatistiksel değerlendirme sonucuna göre spor okuluna giden ve gitmeyen katılımcılar arasında her dört alt boyuttada anlamlı bir fark bulunmaktadır. Spor okuluna giden ve gitmeyen erkek ve kadın katılımcıların cinsiyet faktörü değerlendirmesine göre grup bütünlüğü alt boyutunda anlamlı bir fark vardır. Doğum yeri değerlendirmesine göre çalışmanın yapıldığı ilin (Tekirdağ) katılımcıları farklı illerde doğan katılımcılara göre takım birlikteliği algısı daha yüksek olarak değerlendirilmiştir. Elde edilen veriler sonucunda spor okuluna giden adelosanların gitmeyen adelosanlara göre takım birlikteliği algısının daha iyi olduğu sonucuna varılmıştır. Çalışmanın farklı spor dallarında spor okuluna giden adelosanlara uygulanarak değerlendirilmesi spor okulunun takım birlikteliği üzerine olan olumlu etkisinin daha iyi değerlendirilmesine olanak sağlayacağına inanılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Adelosan, Takım birlikteliği, Spor okulu

Kaynakça

• Bilgin N. (1991). Sosyal Psikolojiye Giriş. İzmir: E. Ü. Basımevi.
• Carron, A. V., Widmeyer, W. N., & Brawley, L. R. (1985). The development of an instrument to assess cohesion in sport teams: The Group Environment Questionnaire. Journal of Sport and Exercise psychology, 7(3), 244-266.
• Çelik, V. O. (2011). Basketbol oyuncularının görüşlerine göre antrenörlerin karizmatik liderlik özelliklerinin takım bütünlüğüne etkisi, Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü: Eskişehir.
• Cox H.R. (1985). Team Cohesion, In: Sport Psychology, Dubuque. Iowa:Wm.C. Brown Publishers, pp. 270.
• Festinger, L., Schachter, S., & Back, K. (1950). Social pressures in informal groups: A study of human factors in housing. New York: Harper Brothers.
• Gündoğdu, R. (2013). Investigation of self-handicapping tendencies of teacher candidates according to demographic variables by controlling self-esteem scores. Electronic Turkish Studies, 8(3).
• Köknel, Ö. (1985). Kişilik. Kaygıdan Mutluluğa. 12. Basım. İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.
• Morali S; “Takım Sporlarında Takım Birliktelik Düzeylerinin Karşılaştırılması”. Yayınlanmamış Doktora Tezi, İzmir, 1994.
• Morali, S., & Doğan, B. (1997). Bireysel ve takım sporlarında takım birlikteliği düzeylerinin karşılaştırılması. CBÜ Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 2(1), 7-17.
• Şahan, H. (2007). Üniversite öğrencilerinin sosyalleşme sürecinde spor aktivitelerinin rolü. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal Ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 2008(2), 248-266.
• Tolan, B. (1996). Toplum Bilimlerine Giriş. 4. Baskı. Ankara: Murat & Adım Yayıncılık
• Widmeyer N.W., Brawley L.R., Carron A.V. (1985). The measurement of cohesion in sport teams:the group environment questionnaire. London-Ontario: Sport Dynamics,19-28.