The Effects of Transformational Leadership Qualities of Youth Center Staff on Green Innovation

Yıl 2023, Cilt: 7 Sayı: 3, 198 - 209, 30.12.2023

Yeşim Bayrakdaroğlu , Gülcan Tekin Büşra Uyar Şafak , Selman Eroğlu

https://doi.org/10.55238/seder.1367352

Öz

The aim of this study is to examine the effects of transformational leadership qualities of youth workers, leaders, and volunteer youth leaders working in youth centers affiliated with the Ministry of Youth and Sports of the Republic of Turkey on green innovation. For this purpose, the "Transformational Leadership Scale" developed by Çetiner and Taş (2011) and the "Green Innovation Scale" designed by Ebrahimi and Mirbargkar (2017) were used as data collection tools in the study. The descriptive survey model, one of the qualitative research methods, was employed in the study. The sample group of the study consists of a total of 214 individuals, including 107 males and 107 females, who are youth center employees in the Eastern Black Sea Region. Independent Sample T-test, One Way ANOVA test, Pearson Correlation Analysis, and Simple Linear Regression Analysis were used for the analysis of the data obtained from the scales. As a result of the study, it was observed that the participants' levels of perception of transformational leadership, service innovation, administrative innovation, process innovation, and total green innovation were above the moderate level. Furthermore, it was determined that there is a significant positive relationship above the moderate level between transformational leadership and perception levels of service innovation (r=,633; p<0.05), administrative innovation (r=,687; p<0.05), process innovation (r=,658; p<0.05), and total green innovation (r=,683; p<0.05).

Anahtar Kelimeler

Transformational Leader, Volunteer Youth Leader, Youth Activities, Green Innovation

Gençlik Merkezi Çalışanlarının Dönüşümcü Liderlik Özelliklerinin Yeşil İnovasyon Üzerindeki Etkileri

Öz

Bu çalışmanın amacı T.C. Gençlik ve Spor Bakanlığı’na bağlı gençlik merkezlerinde görev alan gençlik çalışanları, liderler ve gönüllü gençlik liderlerinin dönüşümcü liderlik özelliklerinin yeşil inovasyon üzerindeki etkilerinin incelenmesidir. Bu amaç doğrultusunda çalışmada veri toplama aracı olarak Çetiner ve Taş (2011) tarafından geliştirilmiş “Dönüşümcü Liderlik Ölçeği” ile Ebrahimi ve Mirbargkar (2017) tarafından tasarlanan “Yeşil İnovasyon Ölçeği” kullanılmıştır. Çalışmada nitel araştırma yöntemlerinden biri olan betimsel tarama modeli kullanılmıştır. Çalışmanın örneklem grubunu Doğu Karadeniz Bölgesi’ndeki gençlik merkezi çalışanlarından oluşan 107 erkek ve 107 kadın olmak üzere toplam 214 kişi oluşturmaktadır. Ölçeklerden elde edilen veriler analizleri için Independent Sample T testi, One Way ANOVA testi, Pearson Korelasyon Analizi ve Basit Doğrusal Regresyon Analizi kullanılmıştır. Çalışma sonucunda katılımcıların dönüşümcü liderlik, hizmet inovasyonu, idari inovasyon, süreç inovasyonu ve toplam yeşil inovasyon algısı düzeylerinin orta düzeyin üzerinde olduğu görülmektedir. Ayrıca dönüşümcü liderlik ile hizmet inovasyonu (r=,633; p<0,05), idari inovasyon (r=,687; p<0,05), süreç inovasyonu (r=,658; p<0,05) ve toplam yeşil inovasyon (r=,683; p<0,05) algı düzeyleri arasında pozitif yönde orta düzeyin üzerinde anlamlı ilişki olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Dönüşümcü Lider, Gönüllü Gençlik Lideri, Gençlik Faaliyetleri, Yeşil İnovasyon.

Kaynakça

• Açıkalın, N., ve Kayabaşı, A. (2019). İşletmelerin sürdürülebilir inovasyon faaliyetleri: pazarlama bakiş açisiyla nitel bir inceleme (Sustainable Innovation Activities of Businesses: A Qualitative Study via Marketing Perspective). The Journal of Marketing Theory and Practice, 5, 191–220.
• Akgün, N., Özdemir, T., Yildiz, K., Cerit, Y., ve Yilmaz, Ö. (2019). The relationship between school principals’ paternalistic leadership behavior and the level of classroom teachers’ organizational ostracism. Bartın University Journal of Faculty of Education, 8(3), 1088–1105.
• Akgün, N., ve Sarıbudak, D. (2023). Okul yöneticilerinin algıladıkları dönüşümsel liderlik davranışları ile bireysel yenilikçilik düzeyleri arasındaki ilişki. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(1), 495–519.
• Ali, T., ve Çetiner, A. (2011). Ortaöğretim okulu müdürlerinin dönüşümcü liderlik davranişlarini gerçekleştirme durumlarina ilişkin öğretmen görüşleri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 9(2), 369–391.
• Al-Sawai, A. (2013). Leadership of healthcare professionals: where do we stand? Oman Medical Journal, 28(4), 285.
• Beltekin, E., ve Kuyulu, İ. (2019). Spor bilimleri fakültelerinde öğrenim gören öğrencilerin liderlik yönelim düzeylerinin incelenmesi (Erciyes Üniversitesi örneği). Herkes İçin Spor ve Rekreasyon Dergisi, 1(1), 26–29.
• Ben Arfi, W., Hikkerova, L., ve Sahut, J.-M. (2018). External knowledge sources, green innovation and performance. Technological Forecasting and Social Change, 129, 210–220. https://doi.org/10.1016/j.techfore.2017.09.017
• Çağlıyan, V., Attar, M., ve Külahlı, S. (2021). Dönüşümcü liderliğin, örgütsel inovasyon üzerindeki etkisinde örgütsel öğrenmenin aracı rolü. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 16(1), 124–145.
• Conger, J. A. (1999). Charismatic and transformational leadership in organizations: An insider’s perspective on these developing streams of research. The Leadership Quarterly, 10(2), 145–179.
• Daft, R. L. (2000). Management The Dryden Press. Orlando. DĠETER.
• Dursun, Ö. O. (2017). İnovasyon üzerine kavramsal bir inceleme. International Journal of Management and Administration, 1(1), 12–17.
• Ebrahimi, P., ve Mirbargkar, S. M. (2017). Green entrepreneurship and green innovation for SME development in market turbulence. Eurasian Business Review, 7(2), 203–228.
• Elkins, T., ve Keller, R. T. (2003). Leadership in research and development organizations: A literature review and conceptual framework. The Leadership Quarterly, 14(4–5), 587–606.
• Erdoğan, M. E. (2022). Dönüşümçü liderliğin yeşil inovasyon üzerindeki etkisinde yeşil insan kaynaklarının aracı rolü. Beykent Universitesi.
• Eren, E. (2014). Örgütsel davranış ve yönetim psikolojisi. Beta Basım Yayım Dağıtım.
• Eryeşil, K., ve İraz, R. (2017). Liderlik tarzları ile örgütsel bağlılık arasındaki ilişkinin incelenmesine yönelik bir alan araştırması. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 20(2), 129–139.
• Frandsen, B. (2014). Nursing leadership management & leadership styles. AANAC, American Association of Nurse Assessment Coordination: Denver, CO, USA.
• Gedik, Y. (2020). Dönüşümsel ve işlemsel liderlik. Uluslararası Liderlik Çalışmaları Dergisi: Kuram ve Uygulama, 3(2), 19–34.
• Gemici, E., ve Zehir, C. (2019). Çevresel çalkantı ve örgütsel yenilikçilik ilişkisi. Yıldız Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(1), 66–83.
• Görker, N., ve Erdil, O. (2018). İnovasyon sürecinde örgütü girişimsel ve öğrenme odaklılığa yönlendirmede dönüştürücü liderlik tarzının etkisi. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 19(2), 115–129.
• Gumusluoglu, L., ve Ilsev, A. (2009). Transformational leadership, creativity, and organizational innovation. Journal of Business Research, 62(4), 461–473.
• Jorna, R. (2017). Sustainable innovation: The organisational, human and knowledge dimension. Routledge.
• Jung, D. D., Wu, A., ve Chow, C. W. (2008). Towards understanding the direct and indirect effects of CEOs’ transformational leadership on firm innovation. The Leadership Quarterly, 19(5), 582–594.
• Jyoti, J., ve Dev, M. (2015). The impact of transformational leadership on employee creativity: the role of learning orientation. Journal of Asia Business Studies, 9(1), 78–98.
• Khalili, A. (2016). Linking transformational leadership, creativity, innovation, and innovation-supportive climate. Management Decision, 54(9), 2277–2293.
• Kılınç, E. (2019). Stratejik ve dönüşümcü liderlik ile işgören performansı ilişkisi: Sağlık sektöründe bir araştırma.
• Kouzes, J. M., ve Posner, B. Z. (2006). The leadership challenge (Vol. 3). John Wiley & Sons.
• Lampikoski, T., Westerlund, M., Rajala, R., ve Möller, K. (2014). Green innovation games: Value-creation strategies for corporate sustainability. California Management Review, 57(1), 88–116.
• Mohammed, T., ve Baş, D. P. (2020). Dönüşümcü liderlik stilinin örgüt kültürü ve işletmenin yenilikçiliğine etkisi. Siyaset, Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 8(2), 98–122.
• Özlem, I., ve Serinkan, C. (2020). Liderlik yaklaşımları ve spor yönetiminde liderlik. Pamukkale Üniversitesi İşletme Araştırmaları Dergisi, 7(2), 308–332.
• Rogers, E. M., Singhal, A., ve Quinlan, M. M. (2014). Diffusion of innovations. In An integrated approach to communication theory and research (pp. 432–448). Routledge.
• Sarros, J. C., Cooper, B. K., ve Santora, J. C. (2008). Building a climate for innovation through transformational leadership and organizational culture. Journal of Leadership & Organizational Studies, 15(2), 145–158.
• Sfantou, D. F., Laliotis, A., Patelarou, A. E., Sifaki-Pistolla, D., Matalliotakis, M., ve Patelarou, E. (2017). Importance of leadership style towards quality of care measures in healthcare settings: A systematic review. Healthcare (Switzerland), 5(4). https://doi.org/10.3390/healthcare5040073
• Solheim, M. C. W. (2017). Innovation, space, and diversity.
• Tetik, S., Emeklier, B., ve Emeklier, N. (2019). Dönüştürücü liderliğin inovasyon ve inovasyon kültürüne etkisi: büyük ölçekli işletmelere yönelik bir saha araştirmasi. Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi, 7(16), 165–195.
• Wagner, M. (2008). Empirical influence of environmental management on innovation: Evidence from Europe. Ecological Economics, 66(2–3), 392–402. https://doi.org/10.1016/j.ecolecon.2007.10.001
• Wang, C. L., ve Ahmed, P. K. (2004). The development and validation of the organisational innovativeness construct using confirmatory factor analysis. European Journal of Innovation Management, 7(4), 303–313.