The Relationship Between Recreational Sports Well-Being and Quality of Life in Faculty of Sports Sciences Students

Yıl 2024, Cilt: 8 Sayı: 3, 113 - 123

Abdurrahman Kırtepe , Turan Çetinkaya

https://doi.org/10.55238/seder.1541766

Öz

Aim: The main purpose of this study is to examine the relationship between recreational sports well-being and quality of life of sports sciences faculty students.
Method: While the population of the research consists of students studying at the sports sciences faculty of firat University and Munzur University, the sample is; a total of 412 students, 180 female and 232 male, participated in the study voluntarily. SPSS 24 program was used for analysis. Independent sample t test was used for two-group variables. One way anova test was used for variables with more than two groups. As a result of the one way ANOVA test, Tukey test was used to determine which groups had the difference between the groups. Pearson correlation analysis was performed to determine the relationship between the scales. Linear regression analysis was used to determine the effect between the scales.
Results: It was determined that gender and marital status did not have an effect on the recreational sports well-being and quality of life levels of sports sciences faculty students, and age and income did not have an effect on the sports well-being levels of sports sciences faculty students (p>0.05). The difference between age and quality of life was found to be significant (p<0.05). The difference between quality of life and income status was found to be significant (p<0.05). Pearson correlation test results showed a low-level positive relationship (r=0.209** p<0.001) between participants' recreational well-being levels and quality of life levels. According to the results of linear regression analysis, participants' recreational well-being levels and quality of life levels were found to be statistically significant.
Conclusion: There is a low level positive relationship between recreational well-being levels and quality of life levels, and an increase in students' recreational well-being levels also increases their quality of life levels; It can be said that decreasing recreational well-being levels also decreases the quality of life, and as the quality of life increases, recreational sports well-being levels increase.

Anahtar Kelimeler

Recreation, Recreational Sports Well-Being, Quality of Life

Etik Beyan

This research was found ethically appropriate by the decision of Fırat University Social Sciences and Humanities Research Ethics Committee dated 05.01.2024 and numbered 21125.

Spor Bilimleri Fakültesi Öğrencilerinde Rekreasyonel Spor İyi Oluş ve Yaşam Kalitesi Arasındaki İlişki

Öz

Amaç: Bu araştırmanın temel amacı spor bilimleri fakültesi öğrencilerinin rekreasyonel spor iyi oluş ve yaşam kalitesi arasındaki ilişkiyi incelemektir.
Gereç ve Yöntem: Araştırmanın evrenini Fırat Üniversitesi ve Munzur Üniversitesi spor bilimleri fakültesinde eğitim gören öğrenciler oluştururken, örneklemini ise; çalışmaya gönüllü olarak katılan 180 kadın, 232 erkek olmak üzere toplam 412 öğrenci oluşturmuştur. Elde edilen verilerin analizi Lisanslı SPSS 24 paket programı kullanılarak gerçekleştirilmiştir. İki gruplu değişkenler için independent sample t testi, ikiden fazla gruplu değişkenler için one way anova testi kullanılmıştır. One way anova testi neticesinde gruplar arasındaki farkın hangi gruplar arasında olduğunu belirlemek için tukey testinden yararlanılmıştır. Ölçekler arasındaki ilişkiyi belirlemek için pearson korelasyon analizi yapılmıştır. Ölçekler arasındaki etkiyi belirlemek için linear regresyon analizi kullanılmıştır.
Bulgular: Cinsiyet ve medeni durumun spor bilimleri fakültesi öğrencilerinin rekreasyonel spor iyi oluş ve yaşam kalite düzeyleri üzerinde etkisinin olmadığı, yaş ve gelir durumunun da spor bilimleri fakültesi öğrencilerinin spor iyi oluş düzeyleri üzerinde bir etkisinin olmadığı belirlenmiştir (p>0,05). Yaş ile yaşam kalitesi arasındaki farkın anlamlı olduğu görülmüştür (p<0,05). Yaşam kalitesi ile gelir durumu arasındaki farkın anlamlı olduğu görülmüştür (p<0,05). Pearson korelasyon testi sonuçları katılımcıların rekreasyonel iyi oluş düzeyleri ile yaşam kalitesi düzeyleri arasında pozitif düşük düzeyde (r=0,209** p<0,001) bir ilişki görülmüştür. Linear regresyon analizi sonuçlarına göre katılımcıların rekreasyonel iyi oluş düzeyleri ile yaşam kalitesi düzeyleri istatistiki olarak anlamlı olduğu görülmüştür.
Sonuç: Rekreasyonel iyi oluş düzeyleri ile yaşam kalitesi düzeyleri arasında pozitif yönde düşük düzeyde bir ilişki olduğu, öğrencilerin rekreasyonel iyi oluş düzeylerindeki artışın yaşam kalitesi düzeylerini de arttırdığı; rekreasyonel iyi oluş düzeylerinin azalmasının yaşam kaliteside azalttığı, yaşam kalitesi arttıkça rekreasyonel spor iyi oluş düzeylerininde arttığı söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Rekreasyon, Rekreasyonel Spor İyi Oluş, Yaşam Kalitesi.

Etik Beyan

Bu araştırma, Fırat Üniversitesi Sosyal ve Beşeri Bilimler Araştırmaları Etik Kurulu’nun 05.01.2024 tarih ve 21125 sayılı kararı ile etik açıdan uygun bulunmuştur.

Kaynakça

• Aldridge, J. M., ve McChesney, K. (2018). The relationships between school climate and adolescent mental health and wellbeing: A systematic literature review. International Journal of Educational Research, 88, 121-145.
• Alpar, R. (2001). Spor Bilimleride Uygulamalı İstatistik. Applied Statistics in Sports Sciences, Nobel Yayınları: Ankara.
• Ay, S., Güngör, N., ve Özbaşaran, F. (2004). Manisa Devlet Hastanesi göğüs kliniğinde yatan hastaların sosyodemografik özelliklerinin ve yaşam kalitelerinin incelenmesi. 1. Sağlıkta Yaşam Kalitesi Sempozyumu Bildiri Kitabı, Poster, (16).
• Ay, S., Güngör, N., ve Özbaşaran, F. (2007). Celal Bayar Üniversitesi tıp fakültesi araştırma ve uygulama hastanesinde çalışan hemşirelerin yaşam kalitesi ve bunu etkileyen sosyo-demografik faktörler. 2. Sağlıkta Yaşam Kalitesi Kongresi, 140.
• Başaran, S., Güzel, R., ve Sarpel, T. (2005). Yaşam kalitesi ve sağlık sonuçlarını değerlendirme ölçütleri. Romatizma Dergisi, 20(1), 55-63.
• Deci, E.L., ve Ryan, R.M. (2008). Hedonia, eudaimonia, and well-being: An introduction. Journal of Happiness Studies, 9, 1-11.
• Diener, E. (1984). Subjective well-being. Psychological Bulletin, 95(3), 542.
• Diener, E., Oishi, S., ve Lucas, R. E. (2003). Personality, culture, and subjective well-being: Emotional and cognitive evaluations of life. Annual Review of Psychology, 54(1), 403-425.
• Durmaz, B., ve Atamaz, F. (2006). Stroke and quality of life. Turkish Journal of Physical Medicine and Rehabilitation, 52, 45-49.
• Elmas, İ. (2018). Hemşirelerin yaşam kalitesi: mardin ili örneği. Yüksek Lisans Tezi. Bahçeşehir Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Erkiral, C. (2014). Hemşirelerin yaşam kalitesini etkileyen faktörlerin belirlenmesi. Doktora tezi. Haliç Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Gümüşay, M., Koç, M.C., ve Turhan, M. (2023). Kick Boks sporcularının rekreasyonel spor iyi oluş düzeylerinin incelenmesi. Uluslararası Spor Bilimleri Öğrenci Çalışmaları, 5(1), 46-59.
• Hacıoğlu, N.G. (2017). Boş zaman ve rekreasyon yönetimi. Detay Yayıncılık: Ankara.
• Hickey, A., Barker, M., McGee, H., ve O’Boyle, C. (2005). Measuring health-related quality of life in older patient populations: a review of current approaches. Pharmacoeconomics, 23, 971-993.
• Isik, A., ve Meriç, M. (2010). Hayatin kalitesi (quality of life) kavramının felsefik temelleri; Aristo, Bentham ve Nordenfelt. Ege Akademik Bakis, 10(1), 421.
• Karaküçük, S., ve Akgül, B.M. (2016). Ekorekreasyon rekreasyon ve çevre. Gazi Kitapevi: Ankara.
• Karasar, N. (2011). Bilimsel araştırma yöntemleri. Nobel Yayınları: Ankara.
• Kıvanç, Ç. (2016). Sağlık çalışanlarının yaşam kalitesi. Yüksek Lisans Tezi. Haliç Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Koç, M.C. (2022). Rekreasyonel spor iyi oluş ölçeği (rsioö) türkçe versiyonu: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Journal Of Recreation And Tourism Research, 9(4).
• Okuyucu, C. ve Ramazanoğlu, F. (2006). Dünyadaki değişimin boş zaman faaliyetlerine etkileri. 9. Uluslararası Spor Bilimleri Kongresi Bildiri Kitabı, 74-75.
• Pi, L. L., Chang, C. M., ve Lin, H. H. (2022). Development and validation of recreational sport well-being scale. International Journal of Environmental Research and Public Health, 19(14), 8764.
• Ryan, R. M., ve Deci, E.L. (2001). On happiness and human potentials: A review of research on hedonic and eudaimonic well-being. Annual Review of Psychology, 52(1), 141-166.
• Şahin, D. S., Önal, Ö., Kılınç, A. S., Sütlü, S. P., ve Mutluay, D. (2014). Acil servis ve yoğun bakım hemşirelerinin yaşam kalitesinin değerlendirilmesi. Mehmet Akif Ersoy University Journal of Health Sciences Institute, 2(2), 81-92.
• Sevil, T. (2012). Boş zaman ve rekreasyon: kavram ve özellikler. Boş Zaman ve Rekreasyon Yönetimi İçinde (Ed: Serdar Kocaekşi), 2-26.
• The WHOQOL Group. (1996). What quality of life? World Health Forum, 17(4), 354-356.
• Topal, K., Eser, E., Sanberk, I., Bayliss, E., ve Saatci, E. (2012). Challenges in access to health services and its impact on quality of life: a randomised population-based survey within Turkish speaking immigrants in London. Health and Quality of Life Outcomes, 10, 1-9.
• Wang, X., Matsuda, N., Ma, H., ve Shinfuku, N. (2000). Comparative study of quality of life between the Chinese and Japanese adolescent populations. Psychiatry and Clinical Neurosciences, 54(2), 147-152.
• Waterman, A.S. (1993). Two conceptions of happiness: Contrasts of personal expressiveness (eudaimonia) and hedonic enjoyment. Journal of Personality and Social Psychology, 64(4), 678.
• Yermakhanov, B., ve Baimukhanbetov, B. (2022). WHO yaşam kalitesi ölçeği kısa formunun (WHOQOL-BREF) üniversite öğrencilerine kazakça geçerlik ve güvenirlik çalışması, (124), 256-265.
• Yildirim, A., ve Hacıhasanoğlu, R. (2011). Sağlık Çalışanlarında Yaşam Kalitesi ve Etkileyen Değişkenler. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 2(2), 61-68.
• Zümbül, S. (2019). Öğretmen adaylarının psikolojik iyi oluş düzeylerinde bilinçli farkındalık ve affetmenin yordayıcı rolleri. Ege Eğitim Dergisi, 20(1), 20-36.