Amaç: Tannik asit (TA) içeren final irrigasyon protokollerinin
dentin miksrosertliğine ve epoksi rezin
içerikli patın kök kanal dentinine push-out bağlanma dayanımına etksinin incelenmesi
Gereç ve Yöntemler: 50 adet yarım kök mikrosertlik
ölçümü için akrilik rezine gömüldü. İşlem öncesi miksrosertlik değerleri elde
edildikten sonra örnekler kullanılacak olan final irrigasyon protokolüne göre
rastgele 5 gruba dağıtıldı (n=10): distile su (kontrol),
% 10 TA 2
dk, %10 TA 5dk, % 20 TA 2 dk, ve %20 TA 5 dk.
Dentin yüzeyleri irrigasyon solüsyonları ile muamele edildikten sonra başlangıç
ölçümlerinin yapıldığı noktalara yakın olacak şekilde mikrosertlik değerleri
tekrar ölçülüp kaydedildi.
Push-out bağlanma dayanımı testi için 75 adet tek köklü mandibular
premolar dişin kanalı genişletildi ve final irrigasyon protokolü yukarıda bahsedildiği şekilde
uygulandı (n = 15). Örneklerin kanalları tek kon yöntemi kullanılarak uyumlu
gütaperka konlar ve AH Plus- epoksi rezin içerikli patla doldurulduktan sonra
köklerin orta üçlü bölümünden 1-mm kalınlığında kesitler elde edildi. Push-out
bağlanma testi uygulandı. Veriler tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ve Tukey
HSD testleri kullanılarak değerlendirildi (p=0.05).
Bulgular:
TA uygulanmış gruplarda mikrosertlik değerleri kontrol grubuna gore anlamlı
artış gösterirken (p<0.05), TA uygulanmış grupların mikrosertlik değerleri
kendi aralarında anlamlı bir fark göstermedi (p>0.05).
Push-out bağlanma dayanımı testi sonucunda % 10 TA 2 dak. grubu
ile kontrol grubu arasında anlamlı fark bulunamadı (p>0.05). Diğer TA
grupları kontrol grubuna gore daha yüksek bağlanma dayanımı değerleri
gösterirken (p<0.05), aralarında anlamlı fark bulunamadı (p>0.05).
Sonuç:
TA ile final irrigasyon yapılması dentin mikrosertliğini ve epoksi rezin
içerikli kanal dolgu patının kök kanal dentinine bağlanma dayanımını arttırdı.
TA’nın bağlanma dayanımı üzerindeki etkisi zaman ve konsantrasyon bağımlıdır.
dentin epoksi rezin esaslı pat bağlanma dayanımı mikrosertlik
Background:To investigate the effects
of final irrigation protocols with tannic acid (TA) on dentin microhardness and
push-out bond strength of an epoxy resin based sealer to root canal dentin.
Methods: The 50 root halves were embedded in an acrylic resin for the
microhardness measurement. After
the initial baseline microhardness measurement, the root halves were randomly
divided into 5 groups according to the final irrigation protocol used (n=10): distilled water (control), 10% TA for 2 min, 10% TA for 5 min, 20% TA for
2 min, and 20% TA for 5 min.
After surface treatment, dentin microhardness values were recorded at close
proximity to the initial indentation areas.
For push-out bond strength test the root canals of 75
single-rooted mandibular premolars were instrumented and the final irrigation protocols
were applied as described above (n = 15). Following
root canal obturation with single cone technique using matched-taper gutta percha cones and
an
AH Plus- epoxy resin based root canal sealer, 1 mm-thick slices were obtained from the
middle third of the root canals. Push-out
bond strength test was applied. The data were analyzed using One way ANOVA and
Tukey HSD tests (p=0.05).
Results:In TA-treated groups, there was a
significant increase in the microhardness values compared with the control
group (p<0.05). Regarding the push-out bond strength test, there was no significant
difference between the bond strength values of 10% TA for 2 min and the control
group (p>0.05). The remaining groups presented higher bond strength values
than the control group (p<0.05).
Conclusions: TA increased dentin microhardness and the
bond strength of the epoxy resin based sealer to root canal dentin. The effect
on the bond strength was time and concentration dependent.
Keywords: bond strength, dentin, microhardness, epoxy resin based sealer, tannic
acid
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Diş Hekimliği |
Bölüm | Araştırma |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ağustos 2019 |
Gönderilme Tarihi | 11 Nisan 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 6 Sayı: 2 |
Selcuk Dental Journal Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.