Amaç. Bu çalışmanın amacı farklı yüzey işlemlerinin CAD/CAM cam seramik ve rezin siman arasındaki makaslama bağlanma dayanımı üzerine etkisini incelemektir.
Gereç ve Yöntemler. Toplamda 60 adet zirkonya ile güçlendirilmiş lityum silikat cam seramik örnek (Vita Suprinity) 2 mm kalınlıkta olacak şekilde kesildi ve silikon karbid zımpara kağıtları kullanılarak polisajlandı. Örnekler uygulanan yüzey işlemlerine göre 6 eşit gruba ayrıldı: Kontrol, % 5 hidroflorik asit (A), Monobond Plus (MP), % 5 hidroflorik asit + Monobond Plus (A+MP), Clearfil Ceramic Primer Plus (CC) ve % 5 Hidroflorik asit + Clearfil Ceramic Primer Plus (A+CC). Kendinden adezivli rezin siman (RelyX U200) işlem yapılmış seramik yüzeylerine bir teflon kalıp (3 mm çap, 3 mm yükseklik) kullanılarak uygulandı ve ardından 40 saniye ışık ile polimerize edildi. Örneklerin makaslama bağlanma dayanımları evrensel bir test cihazı kullanılarak ölçüldü. Bağlanma dayanımı verileri 1-yönlü ANOVA ve Tukey HSD testleri ile istatistiksel olarak analiz edildi (α=0.05).
Bulgular. Tek yönlü ANOVA gruplar arasında önemli farklılıklar olduğunu ortaya koydu (P<0.001). Kombine yüzey işlemi uygulanan gruplar (A+MP, A+CC) diğer gruplara göre istatistiksel olarak daha fazla makaslama bağlanma dayanımı değerleri gösterirken, kontrol grubu en düşük bağlanma dayanımı değerlerini gösterdi (P<0.05). Yalnızca hidroflorik asit uygulamasının Monobond Plus uygulamasına göre daha etkili bir işlem olduğu sonucuna varılırken, asit uygulaması (A) ile Ceramic Primer (CC) uygulaması arasında önemli bir fark görülmedi (P>0.05).
Sonuç. Hidroflorik asit ile kombine olarak kullanılan primer uygulamaları rezin siman bağlanma dayanımının arttırılması için ümit verici bir yüzey işlemi olabilir.
Bağlanma Dayanımı Hidroflorik Asit Primer Zirkonya ile Güçlendirilmiş Lityum Silikat
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Diş Hekimliği |
Bölüm | Araştırma |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 27 Aralık 2020 |
Gönderilme Tarihi | 5 Şubat 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 7 Sayı: 3 |
Selcuk Dental Journal Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.