Alternatif Bir İletişim Aracı Olarak YouTube: 2019 Yerel Seçimlerinde Sokak Röportajları Yapan Siteler Üzerine Bir İnceleme

Yıl 2020, Cilt: 23 Sayı: 2, 433 - 442, 30.11.2020

Adalet Görgülü Aydoğdu , Erol İlhan

https://doi.org/10.29249/selcuksbmyd.688536

Cited By: 1

Öz

Sosyal medya sunduğu içerik paylaşma olanağıyla kullanıcılarına adeta bir muhabir olma imkânı tanıdığı gibi ulusal basın kuruluşlarında kendilerine yer bulamayan sıradan insanların da görüşlerini aktarabildiği bir platform olma özelliği taşımaktadır. Sosyal medya bu yönüyle daha demokratik bir ortam görünümü sunmaktadır. Bu çalışmada da 31 Mart 2019 Yerel Seçimlerinde YouTube’da halkın görüşlerini aktarmayı esas alan kanalları ve bu kanalların içeriklerini ele alınmaktadır. Çalışma sonucunda YouTube’daki içeriklerde farklı bölgelerden, farklı görüşten birçok sıradan insanın görüşlerine yer verildiği görülmüştür. Ayrıca incelemesi yapılan kanallarda birçok içeriğin paylaşıldığı ve bu içeriklerin ciddi izlenme rakamlarına ulaştığı saptanmıştır. İçerikler önemli beğenme/beğenmeme rakamlarına ulaştığı gibi içeriklerle ilgili birçok yorum da yapılmıştır. Bu yorumlarda bir yandan içerikler değerlendirilirken bir yandan da görüş ve kanaatler ifade edilmektedir. Dolayısıyla bu çalışmada YouTube’un sıradan insanların görünür hale geldiği ve ulusal basın yayın kuruluşlarına ciddi bir alternatif medya olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Siyasal Katılım, Yerel Seçim, Kamuoyu, Sosyal Medya

Kaynakça

• Aktan, E. (2017). Sosyal Medya ve Siyasal Katılım, Konya: Eğitim Kitabevi.
• Aktaş, H. (2004). Bir Siyasal İletişim Aracı Olarak İnternet, Birinci Basım, Konya: Tablet Kitabevi.
• Beetham, D. (2007). Demokrasi ve İnsan Hakları, Çev. Bilal Canatan, Ankara: Liberte Yayınları.
• Beetham D.& Boyle K. (1998). Demokrasinin Temelleri, Çev: Vahit Bıçak, 1. Baskı, Ankara: Liberte Yayınları.
• Bertot, J. C., Jaeger, P. T., Munson, S. ve Glaisyer, Tom (2010). “Social Media Technology and Govemment Transparency”, Computer, 43 (l 1), 53-59.
• Bimber, B. (1998). “The Internet and Political Transformation: Populism, Community, and Accelerated Pluralism”, Polity, 31, 133–160.
• Boyd, D. M. ve Ellison, N. (2008). “Social Network Sites: Definition, History,and Scholarship”, Journal of Computer-Mediated Communication, 13, 210–230.
• Calenda, D. ve Meijer, A. (2009). “Young People, The Internet And Political Participation”, Information, Communication and Society, 12:6, (879-898).
• Cooke, M. ve Buckley, N. (2008). “Web 2.0, Social Networks and the Future of Market Research”, International Journal of Market Research, 50(2), 267–292.
• Çildan, C., Ertemiz, M., Timuçin H. K., Küçük, E. ve Albayrak, D. (2012). “Sosyal Medyanın Politik Katılım ve Hareketlerdeki Rolü”, Akademik Bilişim, Erişim: 10.09.2019, https://ab.org.tr/ab12/bildiri/205.pdf
• Demir, N. (2010). “Demokrasinin Temel İlkeleri ve Modern Demokrasi Kuramları”, Ege Akademik Bakış, 10(2), 597-611.
• Göymen, K. (1999). Türk Yerel Yönetiminde Katılımcılığın Evrimi: Merkeziyetçi Bir Devlette Yönetişim Dinamikleri, Amme İdaresi Dergisi, 32 (4), 67-83.
• Gurevitch, M. ve Blumler, J. G. (2014). “Siyasal İletişim Sistemleri ve Demokratik Değerler”, Medya Kültür ve Siyaset, Der: Süleyman İrvan, Ankara: Pharmakon Yayınları, 193-212.
• Gürkan, A. (2012). “Toplumsal Değişme, Medya, İktidar İlişkileri Üzerinden Sosyal Medya Çağında Sosyolojiye Bakış”, Düşünen Siyaset, Sayı 28, 83-101.
• Hanson, G., Haridakis, P., Cunningham, A. W., Sharma R., J. D. Ponder (2010). “The 2008 Presidential Campaign: Political Cynicism in the Age of Facebook, MySpace, and YouTube”, Mass Communication and Society, 13 (5), 584-607.
• Hayek, F. A. V. (2005). “Demokrasi Nereye Gidiyor”, Yeni Bir Siyasal Sistem Arayışı, Demokrasi, Poliarşi ve Demarşi, Çev: Tekin Akemir, Edit: Coşkun Can Aktan, Konya: Çizgi Kitabevi, 41-55.
• Hazar, M. (2011). “Sosyal Medya Bağımlılığı Bir Alan Çalışması”, İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, Bahar 2011, Sayı:32, 151-175.
• Kapani, M. (2003). Politika Bilimine Giriş 15. Basım, İstanbul: Bilgi Yayınevi.
• Kaplan, A. ve Haenlein, M. (2010). “Users of the World, Unite! The Challenges and Opportunities of Social Media”, Business Horizons. 53(1): 59-68.
• Macnamara, J., Sakinofsky P. ve Beattie, J. (2012). “E-electoral Engagement: How Governments Use Social Media to Engage Voters”, Australian Journal of Political Science, 47(4), (623-639).
• Mayfield, A. (2008), What is Social Media, 28.06.2019 tarihinde https://www.icrossing.com/uk/sites/default/files_uk/insight_pdf_files/What%20is%20Social%20Media_iCrossing_ebook.pdf adlı siteden alınmıştır.
• McQuail, D. (1994). Kitle İletişim Kuramı, Çev: Ahmet Haluk Yüksel, 1. Baskı, Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Naik, U. ve Shivalingaiah, D. (2008). “Comparative Study of Web 1.0, Web 2.0 and Web 3.0", 6th International CALIBER, 499-507, Ahmedabad: INFLIBNET Center.
• Safko, L. & Brake, D. (2009). The Social Media Bible: Tactics, Tools And Strategies Of Business Success, The Social Media Bible. New Jersey: John Wiley & Sons, Inc.
• Shirky, C. (2008). Here Comes Everybody. New York: Penguin Press.
• Vromen, A., Xenos, M. A., Loader, B. (2014). “Young People, Social Media and Connective Action: From Organisational Maintenance to Everyday Political Talk”, Journal of Youth Studies, ( 1-21).
• Warner, B.R., McGowen, S. T., Hawthorne, J. (2012). “Limbaugh's Social Media Nightmare: Facebook and Twitter as Spaces for Political Action”, Journal of Radio & Audio Media, 19(2), (257-275).
• Weber, L. (2009). Marketing To The Social Web: How Digital Customer Communities Build Your Business, Second Edition, John Willey&Sons Inc, New Jersey.
• Xie, B. ve Jaeger, P. T. (2008). “Older Adults and Political Participation on the Internet: A Crosscultural Comparison of the USA and China”, Journal of Cross Cultural Gerontologyurnal of Cross Cultural Gerontology, 1–15.
• Yaman, F. T. (2017). “Katılımcı Demokrasi: Kapsam ve Unsurlar”, Trakya Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, C.6, S.2, s.136- 160.
• Yılmaz, A. (2000). Modern Demokrasi Gelişimi ve Sorunları, Ankara: Yeni Türkiye Yayınları.