This study aimed to investigate the quality of life of the elderly living in urban environments from the perspective of environmental gerontology, which examines the association between the individual and the environment. Studies have examined the relationship between quality of life and the environment in old age in terms of the physical characteristics of the environment in the field of health and quantitative methodology. Conversely, the present study focuses on the perspectives of the elderly, considering the quality of life as a phenomenon that can be shaped by the socio-physical and socio-cultural environment in which individuals live. This study selected Kayseri, one of the most developed cities in Central Anatolia with a culturally conservative social structure, as the environment and used a basic qualitative research design. A total of 20 participants, including 7 women and 13 men, aged between 65 and 80 years, underwent in-depth interviews using semi-structured interview forms. The study result indicated that the quality of life was interpreted in the context of economic status, health status, perception of old age, physical-built environment, and cultural environment. The quality of life among the elderly means having the opportunity to socialize in their known and familiar environment, preserving their cultural and traditional values, being respected, accessing health institutions easily, obtaining physical health and economic competence, and having their opinions considered in urban decision-making processes. Additionally, it indicates that all these processes are accompanied by the preservation of Kayseri’s traditions and identities.
Bu çalışma birey-çevre ilişkisini inceleyen çevresel gerontoloji perspektifiyle kentte yaşayan yaşlıların yaşam kalitelerini araştırmaktadır. Yaşlılıkta yaşam kalitesi ve çevre arasındaki ilişki genellikle çevrenin fiziksel özellikleriyle, sağlık alanında ve nicel metodoloji etrafında incelenmiştir. Bu çalışma ise yaşam kalitesinin bireylerin içerisinde yaşadığı sosyofiziksel ve sosyokültürel çevreyle şekillenebilecek bir olgu olmasından hareketle, yaşlıların kendi perspektiflerine odaklanmaktadır. Evren olarak Orta Anadolu’nun en gelişmiş kentlerinden biri olan ve kültürel olarak da kapalı bir toplumsal yapıya sahip olan Kayseri’nin seçildiği çalışmada temel nitel araştırma deseni kullanılmıştır. Yaşları 65 ile 80 arasında değişen, 7’si kadın, 13’ü erkek olmak üzere toplam 20 kişiyle yarı yapılandırılmış görüşme formları ile derinlemesine mülakatlar gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın sonunda yaşam kalitesinin ekonomik durum, sağlık durumu, yaşlılık algısı, fiziksel-yapılı çevre ile kültürel çevre bağlamında anlamlandırıldığı görülmüştür. Yaşlılar açısından yaşam kalitesi; bildikleri ve alışık oldukları çevrede sosyalleşebilecek imkânlarının olması, kültürel ve geleneksel değerlerinin korunması, saygı görme, rahat bir şekilde sağlık kuruluşlarına ulaşabilme, bunun için fizikî sağlık ve ekonomik yeterliliklerinin yerinde olması ve kentsel karar alma süreçlerinde kendi fikirlerinin de alınması anlamına gelmektedir. Ayrıca tüm bu süreçlere Kayseri’nin geleneklerini ve benliklerini yansıtan bir çevre olarak sahiplenilmesi, ona aidiyetlik hissedilmesi ve korunmaya değer bir çevre olarak görülmesi de eşlik etmektedir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sosyoloji (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 6 Ekim 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 1 Sayı: 2 |