POLİTİKA YAPIM SÜRECİNDE KULLANILAN YENİ BİR YÖNTEM: DÜZENLEYİCİ ETKİ ANALİZİ

Yıl 2016, Cilt: 5 Sayı: 4, 1 - 19, 01.12.2016

Osman Nacak

Öz

Günümüzde
hükümetler, iyi düzenleme yapma noktasında büyük çaba harcamaktadır. Bu durum,
sadece düzenlemelerin değil, aynı zamanda düzenleme yapma süreçlerinin de yeniden
yapılandırılmasını zorunlu kılmaktadır. Kamu politikalarının da bir düzenleme
olduğu göz önüne alındığında, politika yapım sürecinin de reforma tabi
tutulması ve bu süreçte yeni yöntemlerin kullanılması zorunluluk haline
gelmiştir. Çalışmanın sorunsalı yeni bir teknik yöntem olarak gündeme gelen
Düzenleyici Etki Analizinin politika yapım sürecinde kullanılmasıyla oluşturulan
kamu politikalarına olumlu yönde önemli katkılar sağlayabileceği yönündeki düşüncedir.
Çalışmanın amacı; Düzenleyici Etki Analizini, kavramsal ve tarihsel açıdan
analiz etmek, kamu politikaları ile ilişkisini irdelemek, oluşturulan kamu
politikaları üzerindeki olası olumlu ve olumsuz etkilerini ortaya çıkarmak
olduğu söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Kamu Yönetimi, Kamu Politikası, Düzenleyici Etki Analizi

Kaynakça

• ALP, A. ve KILIÇ, S. (2007), Düzenlemelerde Kaliteyi Sağlamak Amacıyla Düzenleyici Rejimin Tasarlanması: Türk Düzenleyici Sisteminin Bir Değerlendirmesi, İMKB Dergisi, Cilt: 10, Sayı: 37, ISSN: 1301-1650: 35-57.
• AYKIN, M., S. (2010), Türkiye’nin Avrupa Birliğine Sürdürülebilir Katılımı İçin Düzenleyici Etki Analizinin Gerekliliği, CBÜ İİBF Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 17 (2): 227-242.
• BASKICI, F., G. (2007), Uluslararası Uygulamalar Işığında Düzenleyici Etki Analizi ve Türk Mali Yönetimi ve Kontrol Sistemi Açısından Uygulanabilirliği, Devlet Bütçe Uzmanlığı Araştırma Raporu, Ankara.
• BAYRAMOĞLU, S. (2006), Düzenleyici Etki Analizi: Yasamayı Etkisizleştirme Aracı, Memleket Siyaset ve Yönetim Dergisi, 1 (2): 95-111.
• ÇARKÇI, A. (2008), Yeni Kamu Yönetimi Çağında Türkiye’de Girişimci Bürokrasi ve Girişimci Bürokratlar, Erguvan Yayınları, İstanbul.
• DEVLET PLANLAMA TEŞKİLATI (2007), Dokuzuncu Kalkınma Planı: Kamuda İyi Yönetişim Özel İhtisas Komisyonu Raporu, DPT Yayınları, Ankara.
• DYE, R., T. (2011), Understanding Puclic Policy (13th ed.), United States: Pearson.
• EKİCİ, B. (2006), Düzenleyici Etki Analizi Kanun, Kanun Hükmünde Kararname, Tüzük, Yönetmelik ve Diğer Düzenlemelerde Uygulanması, TEPAV Yayınları, Ankara.
• EKİCİ, B. ve ÇELİK, M. (2007), Düzenleyici Etki Analizi: Analiz Süreci ve Uygulama, Amme İdaresi Dergisi, 40 (1): 135-158.
• GÜNGÖR, M. ve EVREN, G. (2009), Düzenleyici Etki Analizi Kapsam, Uygulama, Deneyimler ve Öneriler: Mobil Arabağlantı Ücretlerinin Düzenlenmesine İlişkin Ardıl DEA Çalışması, Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumu, Ankara. KAYMAK, H. (2004), Düzenleyici Etki Analizi, Maliye Dergisi, Sayı 146, Mayıs-Ağustos: 107-131.
• KÖSEOĞLU, Ö. (2013), Meslek, Sanat ve Disiplin Olarak Kamu Politikası: Türkiye’ye İzdüşümleri, Bilgi Dergisi, Sayı: 26, Yaz: 4-37.
• Mevzuat Hazırlama Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik, http://mevzuat.meb.gov.tr/html/26083_0.html
• OECD (2001), Improving Policy Instruments through Impact Assessment, SIGMA Papers, No. 31, OECD Publishing.
• SOLAK, Z. (2006), Müzakerenin Olmazsa Olmaz Aracı Düzenleyici Etki Analizleri, Düzenleyici Etki Analizleri Semineri Toplantı Raporu, İstanbul.
• T.C. Başbakanlık Düzenleyici Reform Grubu (2009), Düzenleyici Ekti Analizi, Başbakanlık Yayınları, Ankara.
• Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı (2007), Düzenleyici Etki Analizi Rehberi, TEPAV Yayınları, Ankara.
• YILDIZ, M. ve SOBACI, M., Z. (2013), Kamu Politikası ve Kamu Politikası Analizi: Genel Bir Çerçeve, Kamu Politikası Kuram ve Uygulama (Der. Mete Yıldız – M. Zahid Sobacı), Adres Yayınları, Ankara.
• YÜKSEL, N. (2005), Yeni Kamu Mali Yönetim Sistemi ve Düzenleyici Etki Analizi (DEA), Sayıştay Dergisi, Sayı: 59, Ekim-Aralık: 47-71.