Amaç:
Bu çalışmada 3. basamak iç hastalıkları polikliniğine başvuran prediyabetik
hastalarda sosyodemografik ve klinik verileri tanımlamayı ve engellilik ile
ilişkisini araştırmayı amaçladık.
Yöntem:
Kayseri Şehir Hastanesi İç Hastalıkları polikliniğine Haziran-Aralık 2018
tarihleri arasında başvuran ve prediyabet tanısı alan, 18-65 yaş arası hastalar
çalışmaya alındı (n=96). Hastaların yaşı, cinsiyeti, evlilik durumu,
maaşı, eğitim durumu, işi, emeklilik durumu, sigara ve alkol kullanım durumu,
boy, kilo ve vücut kitle indeksi (VKİ), insulin direnci varlığı
kaydedildi.
Bulgular:
Prediyabetik hastaların yarısında (n=50) bozulmuş açlık glukozu (BAG)
mevcutken 14 hastada bozulmuş glukoz toleransı vardı. Diğer hastalarda hem
BAG hem de BGT vardı (n=32). Hastaların 71'i (74%) kadındı. 23 hasta sigara
içiyordu ve ortalama 27.78 ( ss: 23.55) paket-yıl sigara kullanmışlardı. 93
hasta (96.7%) hiç alkol almamıştı. 15 hasta emekli iken sadece biri maluliyet
nedeni ileydi. Hastaların yarısında insulin direnci vardı. 1 hasta bekar, 5
hasta dul,1 hasta boşanmış ve diğer hastalar evliydi. VKİ'ye göre obezite
durumu sırasıyla VKİ≤ 18.5 kg/m2 %1 hasta; VKİ = 18.6-24.9 kg/m2 %9 hasta;
VKİ=25.0-29.9 kg/m2 %18 hasta; VKİ≥30 kg/m2 %68.76 hasta idi. Ortanca
HAQ-DI skoru 0.125 (IQR: 0-0.625) idi ve 67 (69.9%) hastada engellilik durumu
yoktu (HAQ-DI score was 0-0.375).
Sonuç:
Prediyabet gittikçe artan sıklıkta görülen yaygın bir hastalık olup ciddi
morbidite sebebi olabilir. Hastaların çoğunluğu kadın ve obezdir. Kadın
prediyabetik hastaların da çoğu ev hanımı idi. Bu hastalarda erken tanı ve
uygun tedavi ile ciddi bir halk sağlığı sorunu olan aynı zamanda engellilik,
ciddi morbidite ve mortalite sebebi de olan diyabet gelişmesinden
korunulabilir.
Objective: We aimed in this study that
to describe the sociodemographic and clinical status of the patients with
prediabetes in a tertiarry internal medicine outpatient clinic.
Method: Participants in
this study are from Kayseri City Hospital in 2018 between June and December.
This study was restricted to participants who were aged 18-65, had blood
glucose levels in prediabetic range (n=96). Participants' age, gender, marital
status, wage,
education, profession, employment, smoking status, alcohol
use, height, weight, body mass index, insulin
resistance were based on self-report and our measurements.
Results: The
half of the patients with prediabetes was IFG (n=50) and the least subgroup was
IGT (n=14) in our study also. Combined group was higher (n=32). 71 of them were
female (74%). 23 patients smoked at any time and mean packet-year was 27.78
(min:1, max: 95, sd: 23.55), 93 patients (96.7%) never used alcohol. 15 patients
were retired and only one of them was caused by disablement. The rate of insulin
resistant patients was 50%. Marital status were single (n=1), married (n=89),
widow/widower (n=5), divorced (n=1). There is a higher rate of obesity in
prediabetic patients in our study. BMI are respectively 1% (≤ 18.5 kg/m2);
9% (18.6-24.9 kg/m2); 18% (25.0-29.9 kg/m2); 68.76%
(≥30 kg/m2).
Conclusion: Prediabetes is an increasingly common disease, leading
to serious morbidities. Most patients are obese and female. Most female
patients of prediabetic patients are housewives. Early diagnosis and
appropriate treatment of people with these characteristics, especially those
with high risk of prediabetes, can prevent the development of diabetes.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 28 Haziran 2019 |
Gönderilme Tarihi | 16 Nisan 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 9 Sayı: 2 |
SMJ'de yayınlanan makaleler, Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı kapsamında lisanslanır