Amaç: Keratokonus tanısında kullanılan topografik referans haritalama yöntemlerinin duyarlılık ve özgünlüğünün karşılaştırılması
Materyal ve metodlar: Keratokonuslu 23 hastanın 40 gözü ile rastgele seçilen refraktif cerrahi gönüllüsü 25 hastanın 40 gözü Scheimpflug (Sirius CSO-Italy) topografi cihazı ile analiz edildi. Farklı referans yüzeylerden elde edilen anterior elevasyon ve posterior elevasyon haritaları ile bu referans yüzeylerin keratokonusu saptamadaki duyarlılık ve özgünlüğü araştırıldı.
Bulgular: ROC eğri analizlerine göre; asferik ve asfero-torik yüzeylerden elde edilen posterior elevasyon verilerinin her ikisinin de keratokonusu saptamadaki duyarlılığı (97.5%), sferik referans yüzeyden elde edilen verilere göre anlamlı olarak daha yüksekti. Ayrıca asferik referans yüzeyin keratokonus tanısında en yüksek özgünlüğe (90%) sahip olduğu sonucuna ulaşıldı.
Sonuç: : Çalışmaya göre yüksek duyarlılık ve özgünlük değerleri asferik ve asferotorik referans yüzeylerden elde edildi. Posterior elevasyon değerleri ile anterior elevasyon değerleri kıyaslandığında posterior yüzeyin daha değerli olduğu görüldü. Bu yüzden asferik ve asferotorik referans yüzeyin keratokonusu saptamada posterior elevasyon ile birlikte daha doğru sonuçlar vereceği sonucuna ulaşıldı.
keratokonus kornea korneal topografi referans yüzey seçimi scheimpflug kamera
OBJECTİVE: To compare the sensitivity and
specificity of elevation maps obtained from different topographical reference surfaces
used in the diagnosis of keratoconus.
MATERİALS
AND METHODS: In this study 40 eyes of 23 patients with keratoconus and 40 eyes of 25
refractive surgery candidates as a control group was measured with a
Scheimpflug camera (Sirius CSO-Italy). Using the receiver operator characteristic
curves (ROC), a comparison was made of the ability to differentiate keratoconus
from a normal cornea with anterior elevation(AE) and posterior elevation(PE)
measurements obtained from the spherical, aspherical, asphero-toric reference surfaces.
RESULTS: The ROC curve analysis showed
that posterior elevation measured from the aspherical and asphero-toric surfaces
had a significantly higher area under the ROC curves (0.987, 0.973
respectively) thanthevalueobtainedfromthesphericalreferencesurfaces. According to the data obtained from the ROC curve
analysis, the posterior elevation maps obtained from the aspherical and
asphero-toric reference surfaces had the highest sensitivity (97.5% for both)
and the posterior elevation map obtained from the aspherical reference surface
had the highest specificity (90%).
CONCLUSION: The highest sensitivity and
specificity values were obtained from the aspherical and asphero-toric
reference surfaces rather than from the spherical reference surface. When
compared to the anterior elevation values, the posterior elevation values were
found to be more sensitive and specific. Therefore, aspherical and asphero-toric
reference surfaces and a posterior elevation map would seem to be more accurate
in the differentiation of keratoconus and normal cornea.
scheimpflug camera cornea corneal topography keratoconus reference body selection
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 22 Mart 2021 |
Gönderilme Tarihi | 3 Haziran 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 11 Sayı: 1 |
SMJ'de yayınlanan makaleler, Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı kapsamında lisanslanır