Amaç: Periferik lenfadenopati (LAP), çocukluk çağında sık görülen bir bulgudur. Etiyolojisi çoğunlukla benign olmakla birlikte bazen ciddi hastalıkların ilk belirtisi olabilir. Bu çalışmada, periferik lenfadenopati ile başvuran çocukları değerlendirerek etiyolojileri belirlemeyi ve benign karakterli lenfadenopatileri incelemeyi amaçladık.
Gereç ve yöntemler: Çocuk Hematoloji ve Onkoloji Polikliniğine başvuran 0-18 yaş aralığındaki çocuklar prospektif olarak incelendi. Olguların demografik özellikleri, öyküleri, fizik muayene bulgularıyla laboratuvar ve görüntüleme sonuçları değerlendirildi. Benign karakterli LAP’lar viral-bakteriyel lenfadenitler ve reaktif lenfadenopatiler olarak gruplandırılarak özellikleri birbirleriyle karşılaştırıldı. Ayrıca, lojistik regresyon analizleri ile öykü, fizik muayene bulguları ve laboratuvar sonuçlarının etiyolojiye yönelik katkıları araştırıldı.
Bulgular: 165 hastanın incelendiği çalışmamızda olguların 111’i (%67,3) erkek, 54’ü (%32,7) kız idi. Yaş ortancası 65 aydı (minimum 6 ay, maksimum 213 ay). En sık saptanan tanılar viral lenfadenit (%51,5), reaktif lenfadenopati (%31,5) ve bakteriyel lenfadenit (%8) idi. Malign olgularımız %2,4 oranındaydı. Reaktif LAP’ların %90,6’sı subakut veya kronik lenfadenopatili olgulardı. Sadece baş-boyun bölgesinde LAP olan 141 (%86) olgu vardı. LAP hassasiyeti bakteriyel lenfadenitte daha fazlaydı: %30,8. Splenomegali viral lenfadenitlerde (%21,4) daha belirgindi.
Sonuç: Subakut veya kronik seyirli, ateş gibi ek yakınmaları ve yakın zamanda geçirilmiş enfeksiyon öyküsü olmayan, özellikle CRP değeri normal olan olgularda, öncelikle reaktif hiperplaziye düşünülmelidir.
Sakarya Üniversitesi Bilimsel Araştırma Koordinatörlüğü
2019-7-25-177
Objective: Peripheral lymphadenopathy (LAP) is a common finding in childhood. Although its etiology is mostly benign, it can sometimes be the first sign of serious diseases. In this study, we aimed to evaluate the children presenting with peripheral lymphadenopathy, to determine the etiologies and to examine the benign lymphadenopathies.
Materials and methods: Children aged 0-18 years who applied to the Pediatric Hematology and Oncology Outpatient Clinic were investigated prospectively. Demographic characteristics, histories, physical examination findings, and laboratory and imaging results of the cases were evaluated. Benign LAPs were grouped as viral-bacterial lymphadenitis and reactive lymphadenopathy and their characteristics were compared with each other. In addition, the contributions of the history, physical examination findings and laboratory results to the etiology were investigated with logistic regression analyzes.
Results: One hundred sixty five patients were examined (67.3% boy and 32.7% girl). The median age was 65 months (minimum 6 months, maximum 213 months). The most common diagnoses were viral lymphadenitis (51.5%), reactive lymphadenopathy (31.5%), and bacterial lymphadenitis (8%). 2.4% of cases were diagnosed with malignancy. Most of the reactive LAPs (90.6%) were subacute or chronic cases. One hundred forty-one (86%) patients had LAP in the head and neck region only. The rate of the tender LAP was higher in bacterial lymphadenitis (30.8%). Splenomegaly was more prominent in viral lymphadenitis (21.4%).
Conclusion: Reactive hyperplasia should be considered primarily in cases with subacute or chronic course, no additional complaints such as fever, no history of recent infection, and especially normal CRP values.
2019-7-25-177
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Proje Numarası | 2019-7-25-177 |
Yayımlanma Tarihi | 18 Mart 2022 |
Gönderilme Tarihi | 29 Mart 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 12 Sayı: 1 |
SMJ'de yayınlanan makaleler, Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı kapsamında lisanslanır