THE EXAMINATION ABOUT KNIFE USING BEHAVIORS OF YOUTH WITH REGARD TO VARIOUS VARIABLES DURING A FIGHT (SIVAS EXAMPLE)

Yıl 2018, Cilt: 21 Sayı: 1, 169 - 189, 27.04.2018

Güney Nair

https://doi.org/10.18490/sosars.418994

Öz

The major issue to deal
with is the violence of youth who is dynamic part of the society, yet this
crucial social problem is not put enough emphasis on World Health Organization (WHO) considers that
matter as one of the prior and universal issues needed to be solved. Acts of
violence committed by young persons with cutleries and firearms make a great
effect on the social life with the results of psychological and socio-economic results
in addition to life losses and injuries. The youth-borne activities
especially in the Western societies that are performed with firearms and cause
the mass deaths lead to worries in all communities inasmuch as violence is a
learned behavior.

In our country, the studies
conducted on the youth violence are hardly sufficient. The scientific
researches concentrate on the certain types of violence such as the
"violence against women", "domestic violence", and
"child battering" but however the studies on the "youth
violence" remain short.

The research study in youth
violence is conducted in Sivas, which aims to examine the knife using behaviors
of youth during a fight with regard to various variables. We choose the
province of Sivas on the grounds that the cutlery has a great importance in the
city life, the prevalence of the behaviors of carrying a knife and knife using
in the swagger culture in its old boroughs such as Yüceyurt (Çavuşbaşı),
Kızılırmak (Çayırağzı), Pulur, the official records of stabbing cases of almost
every day among the youth according to the statistics of the years of 2001 –
2011, an action plan developed for the city, and the convenience for a
research.

The quality and form of relationships which youngsters establish among
their families, schools and social environment act as a determinative in
forming their behaviors towards violence.

In order to solve the
problems derived from the youth violence, it is of vital importance that the
youth are able to communicate with their parents in a trust-based relationship
and share their problems. This is also true in the school environment and social
circle where they spend a considerable part of their lives. In addition, some
strategies facilitate the problem solving, such as raising awareness on the
negativities of the youth violence, making eye-opening additions into the
educational programs, extending the counseling services, and developing
informative programs through the communication instruments. 

Anahtar Kelimeler

Youth, Youth Violence, Knife, Violence, cutlery, stabbing

Kaynakça

• Alikaşifoğlu, M.; Ercan, O.; Erginöz, E.; Kaymak, D. (2004). Violent behavioramong turkish high school students and correlate of physicalfighting. European Journal of PublicHealth, 14 (2), 173-177. Aras, Ş.; Günay, T.; Özan, S.; Orçin, E. (2007). İzmir ilinde lise öğrencilerinin riskli davranışları. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 8 (3), 186-196. Avcı, A. (2010). Eğitimde şiddet olgusu, Lise öğrencilerinde şiddet, saldırganlık ve ahlaki tutum ilişkisi: Küçükçekmece ilçesi örneği. Unpublished Doctoral Thesis, Marmara üniversitesi, İstanbul. Avcı, A. (2010-b). Aile yapı ve atmosferinin okul şiddetine etkisi. Değerler Eğitimi Dergisi, 8 (19), content/img/PDF_Makaleler/ ahmet_avci_ded1.pdf (01/06/2016). Avrupa Konseyi. (2002). Okullarda şiddetin önlenmesi ve şiddetle mücadele için yerel ortaklıklar konferansı sonuç bildirgesi. Strasbourg. http://www.meb.gov.tr/ (11/11/2016). Ayan, S. (2007). Aile içinde çocuğa yönelik şiddet: Sivas ilköğretim ikinci kademe öğrencileri üzerine bir inceleme. Unpublished Doctoral Thesis, Cumhuriyet üniversitesi, Sivas. Aygen, M. (2009). Elazığ ilinde gençlerde şiddete başvurma yada maruz kalma sıklığı, etkileyen faktörler ve öfke ile ilişkisi. Unpublished Doctoral Thesis, Fırat üniversitesi, Elazığ. Balkıs, M.; Duru, E.; Buluş, M. (2005). Şiddete yönelik tutumların özyeterlik, medya, şiddete yönelik inanç, arkadaş grubu ve okula bağlılık duygusu ile ilişkisi. Ege Eğitim Dergisi, (6), 2, 81-97. Baş, A.; Öz, S.; Kabasakal Z. (2012). İlköğretim ve ortaöğretim okullarında reaktif ve proaktif saldırganlık. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12 (23), 354-370. Diepold, B.; Krannıch, S.; Sanders, M. (1997). Uber aggression und gewalt bei kindern in unterschiedlichen kontexten. Praxis Kinderpsychologie und Kinderpsychiatrie, 46, 153-168. Dingfelder, F. S. (2010). Ending an Epidemic. http://www.apa.org/ monitor/2010/03/epidemic. Aspx adresinden erişildi. Gökdaş, İ. (2007). İlköğretimde şiddet. Editör: A. Solak. Okullarda Şiddet ve Çocuk Suçluluğu içinde (s. 263-295). Ankara: Hegem Yayınları. Incanews (2016). Amerika’da Silahlanma ve Suç İstatistikleri, www.incanews.net/dosya Kitzmann, K.; Gaylord, K. (2003). Child witnesses to domestic violence: A Meta-Analytic review. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 71 (2), 339-352. Koç, B. (2011). Okullarda Şiddet (2. Baskı). İstanbul: e yazı yayınları. Kulaksızoğlu, A. (1998). Ergenlik Psikolojisi. İstanbul: Remzi Yayınevi. Haskan, Ö.; Yıldırım, İ. (2012). Şiddet eğilimi ölçeğinin geliştirilmesi. Eğitim ve Bilim, 37, (163) 165-177. Lowry, R.; Powell, K. (1998). Weapen carying, physical fightihg, and fight-related injury among. U.S adolescents, Prev med, 14, 122-129. Özcebe, H.; Çetik, H.; Üner, S. (2006). Adölesanlarda şiddet davranışları. Okul ve Çevresinde Çocuğa Yönelik Şiddet ve Alınabilecek Tedbirler Uluslararası Sempozyum Bildiri Özetleri. İstanbul: Duman Ofset. Özgür, G.; Yörükoğlu, G.; Arabacı, L. (2011). Lise öğrencilerinin şiddet algıları, şiddet eğilim düzeyleri ve etkileyen faktörler. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 2 (2), 53-60. Schrumpf, F.; Crawford, D.; Bodıne, R. (2007). Okulda Çatışma Çözme ve Akran Arabuluculuk, (çev: F.G. Akbalık, B.D. Karaduman). Ankara: İmge Kitabevi. Smith, D. L.; Smith, B. J. (2006). Perceptions of violence: The views of teachers who left urban schools, The High School Journal, 34-42. T.C. Başbakanlık. (1998). Aile İçinde ve Toplumsal Alanda Şiddet. Ankara: Başbakanlık Basımevi. Türkiye Ergen Profili Araştırması 2013 (2014). T.C. Aile e Sosyal Politikalar Bakanlığı. Ankara: Uzerler Matbaacılık. UNFPA. (2013). Kadına yönelik aile içi şiddet konusunda ilköğretim ikinci kademe ve lise öğrencilerinin tutumları: Ankara, Erzurum ve Aydın illerinde niteliksel bir araştırma, Ankara: Uzerler Matbaacılık. Valois, R. F.; Mc keown R.E. (1995). Corelates of aggressive and violent behaviors among public high school adolescents. J Adolesc Health, 16: 26-34. World Health Organızatıon. (2002). World report on violence and health, Edited by Etienne G. Krug ... [et al.], Geneva, Switzerland.