KADINLARIN SENDİKALARDA VAR OLMA BİÇİMİ: “ATAERKİL SENDİKAL YAPIYA EKLEMLENME”

Yıl 2021, Cilt: 24 Sayı: 2, 253 - 287, 24.04.2021

Dilek Keleş

https://doi.org/10.18490/sosars.927254

Öz

Türkiye’de kadınların sendikalarla ilişkisi sınırlıdır. Sendikalar daha çok erkeklerin hak ve çıkarlarını savunacağı örgütler olarak görülmekte, kadın ve erkeklerin sendikal temsilinde büyük bir açık ortaya çıkmaktadır. Bu çalışma Türkiye’de sendikacı kadınların sendikalarla ilişkisine ışık tutmayı ve sendikalarda var olma biçimlerini açığa çıkarmayı amaçlamaktadır. Bu nedenle feminist metodolojiden hareketle nitel bir araştırma yürütülmüş ve sendikacı kadınlarla gerçekleştirilen yüz yüze görüşmeler yoluyla veri toplanmıştır. Sonuç olarak; kadınların sendikalarda var olma biçimlerinde toplumsal cinsiyet ayrımcılığına ilişkin farkındalığın önemli bir belirleyen olduğu, kadınların sendikaların ataerkil kültürünü içselleştirdiği ve sendikalarda var olma biçimlerinin de bu ataerkil yapıya uyma şeklinde olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

kadın, sendika, sendikacı kadınlar, toplumsal cinsiyet

Kaynakça

• Acar, F. (2011). Türkiye’de İslamcı Hareket ve Kadın Şirin Tekeli (Der.), 1980’ler Türkiyesi’nde Kadın Bakış Açısından Kadınlar içinde (s. 73-90). İstanbul: İletişim Yayınları,
• Bora, A. (2014). Feminizm Kendi Arasında. Ankara: Ayizi Yayınları.
• Bora, A. (2012). Kadınların Sınıfı Ücretli Ev Emeği ve Kadın Öznelliğinin İnşası. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Cameron, D. (2005). The Feminist Critique of Language. New York: Routledge.
• Coates, J. (1998). Language and Gender: A Reader. Cornwall: Blackwell.
• Crawford, M. (1997). Talking Difference. London: Sage Publicaions.
• Creswell, J. W. (2007). Qualitative Inquiry & Research Design Choosing Among Five Approaches. California: Sage Publications.
• DİSK (2016) http://disk.org.tr/tuzuk-ve-kararlar/tuzuk/. Erişim tarihi: 28.11.2019.
• Ecevitoğlu, P. (2012). Namus, Töre ve İktidar. Ankara: Dipnot Yayınları.
• Eckert and McConnell-Ginnet. (2003). Language and Gender. New York: Cambridge University Press.
• ETUC 8 Mart Anket Araştırması, 2015. Fausto-Sterling, A. (2000). Sexing the Body. New York: Basic Books.
• Folbre, N. (2003). Who Pays For The Kids. New York: Routledge,.
• Harding, S. (1987). Feminist Yöntem Diye Bir Şey Var mı? Serpil Çakır ve Necla Akgökçe (Haz.), Kadın Araştırmalarında Yöntem içinde (s. 34-47). İstanbul: Sel Yayıncılık.
• Kaminski M. and Yakura, E. K. (2008). Women’s Union Leadership: Closing The Gender Gap. Working USA: The Journal of Labor and Society, Vol. 11, pp.459-475.
• Kandiyoti, D. (2011). Cariyeler, Bacılar, Yurttaşlar. İstanbul: Metis Yayınları.
• Kanter, R. M. (1975). Women and the Structure of Organizations: Explorations in Theory and Behaviour. Rosabeth M. Kanter ve Marcia
• Millman (Ed.), In Another Voice içinde (pp. 34-74). New York: Doubleday.
• KESK (2010) https://kesk.org.tr/2010/03/31/kamu-emekcileri-sendikalari-konfederasyonu-tuzugu/. Erişim tarihi: 03.01.2020.
• Kümbetoğlu, B. (2015). Sosyolojide ve Antropolojide Niteliksel Yöntem ve Araştırma. İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
• Ledwith, S. (2012). Gender Politics in Trade Unions. The Representation of Women Between Exclusion and Inclusion. European Review of Labour and Research, Vol. 18, No: 2, pp.185-199.
• Ledwith, S. and Colgan, F. (2002). Tackling Gender, Diversity and Trade Union Democracy. Fiona Colgan and Sue Ledwith (Ed.), Gender, Diversity and Trade Unions içinde (pp. 1-28). London: Routledge.
• Makal, A. (2010). Türkiye’de Erken Cumhuriyet Döneminde Kadın Emeği. Çalışma ve Toplum, Vol. 2 s.13-39.
• Memur-Sen (2019) http://www.memursen.org.tr/tuzuk. Erişim tarihi: 03.01.2020.
• Oakley, A. (1985). Sex, Gender And Society. Aldershot: Gower Publishing Company Limited.
• Ramazanoğlu, C. and Holland, J. (2002). Feminist Methodology. London: Sage Publications.
• Ramazanoğlu, C. (1998). Feminizm ve Ezilmenin Çelişkileri. İstanbul: Pencere Yayınları.
• Ridgeway, C. L. (2011). Framed By Gender. New York: Oxford University Press.
• Stainback K., Kleiner, S. and Skaggs, S. (2015). Women in Power: Undoing or Redoing the Gendered Organization?. Gender & Society, Vol. XX, No. X, pp.1-27.
• Tannen, D. (2013). Beni Hiç Anlamıyorsun. İstanbul: Varlık Yayınları.
• Toksöz, G. ve Erdoğdu, S. (1998). Sendikacı Kadın Kimliği. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
• Türk-İş (2015) https://ailevecalisma.gov.tr/media/3010/turkistuzuk.pdf. Erişim tarihi: 28.11.2019
• Urhan, B. (2014). Sendikasız Kadınlar Kadınsız Sendikalar. İstanbul: Kadav Yayınları.
• Ünlütürk Ulutaş, Ç. ve Pala, H. Z. (2012). Sendikalarda Kadın Sesi: Türkiye’de Sendikalar ve Toplumsal Cinsiyet Eşitliği. IV. Sosyal Haklar
• Ulusal Sempozyumu Bildiri Kitabı içinde (s. 293-310). İstanbul: Petrol İş Yayını.
• West, C. and Zimmerman D. H. (1987). Doing Gender. Gender and Society, Vol. 1, No. 2, pp.125-151.
• Yeğen, M. (2000). Sendikalar ve Kadın Sorunu: Kurumsal Gelenekler ve Cari Zihniyetler. Sosyoloji Araştırmaları Dergisi, Sayı, 1-2, s.1-39.
• Yılmaz, Z. (2015). Dişil Dindarlık. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Young, I. M. (2015). Yaşanan Bedene Karşı Toplumsal Cinsiyet: Toplumsal Yapı ve Öznellik Üzerine Düşünceler. Cogito, Sayı:58, s.39-56.
• Yuval-Davis, N. (2010). Cinsiyet ve Millet. İstanbul: İletişim Yayınları.