Türkiye’de Mavi Yakalı Çalışan Olma Hali Üzerine Bir Analiz

Yıl 2023, Sayı: 45, 1 - 27, 29.05.2023

Arif H. Çımrın , İbrahim Kaya , Hande Bahadır

https://doi.org/10.59572/sosder.1225697

Öz

Mavi yakalı işçiler hakkındaki genel anlayış ile mavi yakalı çalışanların kendilerini anlamaları arasında benzerlik var mı? Bu bağlamda araştırmamızın dayanağı, insanın kendisiyle ilgili algısını dikkate almadan anlamanın mümkün olmadığıdır. Dokuz Eylül Üniversitesi Meslek Hastalıkları Kliniğine başvuran 145 olguyu inceledik. Katılımcıların eğitim düzeylerinin düşük olduğunu tespit ettik; çok küçük yaşta çalışmaya başladılar; ya kendileri ya da ebeveynleri şehre göç etmişti; ebeveynleri de düşük eğitim düzeyine sahipti ve vasıfsız işçi olarak çalışıyordu.
Ülkemizde mavi yakalı işçi olmak, göçü genç yaşta deneyimlemiş birey demektir; ciddi sorunlarla karşılaşmış; eğitimi çok genç yaşta bırakmış; genç yaşta çalışmaya başlamıştır. Başka sosyal sınıflara geçemedikleri için ebeveynleri gibi sosyal konumlarını değiştirmede başarılı olamamışlardır. Hem geleneksel toplumun kültürel özellikleri hem de ekonomik sınırlamalar, mavi yakalı işçilerin çocukları için bir kısır döngüye neden oluyor. Bu kişilerin içinde bulundukları koşullar modern yaşama katılmalarına izin vermemekte ve modernite ile olan ilişkileri de bu sınırlılıklar üzerinden şekillenmektedir. Diğer bir deyişle, Türkiye'de mavi yakalı işçiler toplumsal koşulların hem nedeni hem de sonucu gibi görünmektedir.

Anahtar Kelimeler

Mavi yakalı çalışan, Modernite, Sosyal hareketlilik, Göç, Meslek, Eğitim, Profesyonellik

Destekleyen Kurum

Yok

Proje Numarası

Yok

Teşekkür

Yok

An Analysis on Being Blue-Collar Worker in Turkey

Öz

Is there a similarity between the general understanding about blue-collor workers and the self-understanding of blue-collor workers? In this regard, the foundation of our research is that it is not possible to understand human beings without considering their own perception about themselves. We evaluated 145 cases who applied to the Occupational Diseases Clinic of Dokuz Eylül University. We detected that the educational level of participants was low; they started working at a very young age; either themselves or their parents were immigrated to city; their paranets were had also low level of education and worked as unskilled laboureres.
Being a blue-collor worker in our country means an individual who experienced the immigration at a young age; faced serious problems; left the education at a very young age; started working at a young age. They were not able to move to hingher social classes, therefore, not uccessful in changing their social positions as their parents. Both the cultural traits of traditional society and the economic limitations conduce to vicious circle for the children of blue-collor workers. The conditions of these people do not allow them to participate in modern life and the relation of them with modernity is shaped by these limitations. In other words, in Turkiye the blue-collor workers are seemed to be both cause and effect of the societal conditions.

Anahtar Kelimeler

Blue-collor workers, Modernity, Social mobility, Immigration, Occupation, Education, Professionalism

Proje Numarası

Yok

Kaynakça

• Benton, T. & Crain I., (2008). Sosyal bilim felsefesi: Toplumsal düşüncenin felsefi temelleri. Bursa: Sentez Yayıncılık.
• Browne, K. (2015). Sosyolojiye giriş. İstanbul: Say Yayınları.
• Çımrın, H. A., Bahadır. H. & Kaya, İ. (2023). Türkiye’de çalışan olarak vasıfsızlık: Meslek hastalıkları bağlamında iş, işyeri ve toplumsal yaşama ait kavrayışlar. Çalışma ve Toplum, 1(76), 183-210.
• Danermark, B., Ekström, M., Jakobsen, L. & Karlsson, J. Ch. (2018). Toplumu açıklamak: Sosyal bilimlerde eleştirel realizm. Ankara: Phoenix.
• Denham, S.A. (2006). Social-emotional competence as support for school readiness: What is it and how do we assess it?. Early Education and Development, 17(1), 57-89.
• Eisenstadt, S. N. (1973). Tradition, change, and modernity. New York: Wiley.
• Giddens, A. (2011). Sosyolojinin savunusu. İstanbul: Say Yayınları.
• Habermas, J. (1987). Knowledge and human interest. Londra: Polity Press.
• Habermas, J. (1998). Sosyal bilimlerin mantığı üzerine. İstanbul: Kabalcı Yayınları.
• Kahraman A. E. (2020). Meslek hastalığı sürecinin kalitatif değerlendirilmesi. (Uzmanlık Tezi). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp
• Kaya, İ. (2007). Identity politics: The struggle for recognition or hegemony?. East European Politics and Societies, 21(4), 704-725.
• Kaya, İ. (2006). Sosyal teori ve geç modernlikler: Türk deneyimi. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
• Kaya, İ. (2014). Contemporary Turkey: An Islamic-capitalist variety of modernity?. Social Science Information, 53(2), 197-212.
• Keane, J. (1994). Demokrasi ve sivil toplum. İstanbul: Ayrıntı Yayınevi.
• Lerner, D. (1962). Passing of traditional society: Modernizing the Middle East. New York: The Free Press.
• Öztürk A. (2018). Geleneksellik modernlik ve profesyonellik düzeyi ilişkisinde kurumsal mantıkların, sosyal becerilerin ve sosyal öğrenmenin yönlendirici rolü. (Doktora Tezi) https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp
• Roberts, K. (2013). Sociology of leisure. sociopedia.isa
• Samancı, O & Uçan, Z. (2017). Çocuklarda sosyal beceri eğitimi. Atatürk Üniversitesi
• Shepard, S. H., Gray, S.A., & Cox, L.J. (2014). The use of participatory modeling to promote social learning and facilitate community disaster planning. Environmental Science & Policy, 45, 109-122.
• Sorensen, A.T. (2006). Social learning and health plan choice, The RAND Journal of Economics, 37(4), 929-945.
• Standing, G. (2014). A precariat charter: From denizens to citizens. Londra: Bloomsbury Academic.
• TÜİK (2023). Adrese dayalı nüfus kayıt sistemi sonuçları, 2022. www.data.tuik.gov.tr
• TÜİK (2022A). Nüfus ve konut sayımı, 2021. www.data.tuik.gov.tr
• TÜİK (2022B). Ücretli çalışan istatistikleri, Ekim 2022. https.data.tuik.gov.tr
• Wagner, P. (2013). Modernliğin yeni sosyolojisi: Deneyim ve yorum olarak modernlik. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Wilensky, H. L. (1964). The professionalization of everyone?. American Journal of Sociology, 70(2), 137-158.