EXAMINATION OF GAME PERCEPTION AND SELF-EFFICACY LEVELS OF PHYSICAL EDUCATION AND SPORTS, CLASSROOM, PRE-SCHOOL TEACHERS

Yıl 2020, Cilt: 2 Sayı: 2, 1 - 13, 31.12.2020

Gökhan Arıkan

Öz

Aim: The purpose of this research; To examine teacher self-efficacy beliefs in terms of various variables and how pre-school, classroom and physical education and sports teachers perceive play, the between play and children, and the importance of play in terms of education in teachers' curriculum.
Method: In this study, the game perception scale developed by Güneş et al. (2020) is a five-point Likert-type scale consisting of 20 items and three dimensions. The self-efficacy scale is; Yılmaz et al. (2004) The scale, which was adapted to Turkish it is a four-point Likert type scale consisting of two dimensions and eight items. In order to determine whether the Game Perception and self-efficacy scale differentiates according to the variables teachers of gender, participation in physical activity, the independent sample t-test differs according to school type, the number of physical activity days, age and years of service (seniority). One-way analysis of variance (ANOVA) was performed to determine that it did not differentiate. LSD test, which is one of the post hoc tests, was used to determine which groups these differences exist.
Findings: When the research results are examined; There was no difference between the demographic variables and the sub-dimensions of the game perception scale(p>.05). It was determined that there is a significant difference in favour of preschool teachers in the "originality and purpose of the game" sub-dimension(p<.05). In the coping behaviour and "innovative behaviour" dimensions of the self-efficacy scale, a statistically significant difference was found in favour of active teachers according to their participation in physical activity. However, there is no significant difference according to the years of service of teachers in coping behaviour and innovative behaviour dimensions p<.05. there is no significant difference according to gender in the dimension of "innovative behaviour"(p>.05). However, a statistically significant difference was found in favour of female teachers in the dimension of coping behaviour (p<.05).
Conclusion: The game that is in the nature of the child; It is important to determine the perceptions of the administrators, teachers and others in the school towards the game, to determine the behaviours of both the program and the administrator and the teacher that prevent playtime, and to evaluate them, to increase the quality of education.
Keywords: Game Perception, Self-Efficacy, Physical Education, Preschool, Classroom Teacher

Anahtar Kelimeler

Game Perception, Self-Efficacy, Physical Education, Preschool, Classroom Teacher

BEDEN EĞİTİMİ VE SPOR, SINIF, OKUL ÖNCESİ ÖĞRETMENLERİNİN OYUN ALGISI VE ÖZ YETERLİK DÜZEYLERİNİN İNCELENMESİ

Öz

Amaç: Bu araştırmanın amacı; öğretmen öz-yeterlik inançlarını çeşitli değişkenler açısından incelenmesi ve okul öncesi, sınıf ve beden eğitimi ve spor öğretmenlerinin oyunu nasıl algıladıkları ayrıca oyun ve çocuk arasındaki ilişkiyi ve öğretmenlerin müfredat programına içerisinde eğitim açısından oyunun önemini ortaya koymaktır.
Yöntem: Bu çalışmada Güneş ve ark. (2020) tarafından geliştirilen oyun algısı ölçeği 20 madde üç boyuttan oluşan beşli likert tipteki ölçektir. Öz-yeterlik ölçeği ise; Yılmaz ve ark. (2004) yılında Türkçeye uyarlanan ölçek iki boyutta ve sekiz maddeden oluşan dörtlü likert tipi ölçek şeklindedir. Oyun Algısı ve öz-yeterlik ölçeğinin öğretmenlerin cinsiyeti, fiziksel aktiviteye katılım değişkenlerine göre farklılaşıp farklılaşmadığını belirlemek için bağımsız örneklem t-testi, okul türü, fiziksel aktivite gün sayısı, yaş ve hizmet yılı (Kıdem) göre farklılaşıp farklılaşmadığını belirlemek için ise tek yönlü varyans analizi (ANOVA) yapılmıştır. Bu farklılıkların hangi gruplar arasında olduğunu tespit etmek için post hoc testlerinden LSD testi yapılmıştır.
Bulgular. Araştırma bulguları incelendiği zaman; araştırmada demografik değişkenler ile oyun algısı ölçeğinin alt boyutları arasında herhangi bir fark görülmediği(p>.05). ancak; “oyunun özgünlüğü ve amacı” alt boyutunda okul öncesi öğretmenleri lehinde anlamlı fark olduğu tespit edilmiştir(p<.05). Öz-yeterlik ölçeğinin başa çıkma davranışı ve “yenilikçi davranış” boyutlarında fiziksel aktiviteye katılım durumuna göre aktif öğretmenler, lehinde istatistiki olarak anlamlı bir fark bulunmuştur(p<.05). Ancak başa çıkma davranışı ve yenilikçi davranış boyutlarında öğretmenlerin hizmet yılına göre anlamlı bir fark yoktur(p>.05)., “yenilikçi davranış” boyutunda cinsiyete göre anlamlı bir fark yoktur(p>.05). Fakat başa çıkma davranış boyutunda kadın öğretmenler lehinde anlamlı bir fark bulunmuştur(p<.05).
Sonuç: Çocuğun doğasında olan oyunun; yönetici, öğretmen ve okuldaki diğerlerinin oyuna yönelik algılarını belirlemek, oyun zamanını engelleyici gerek program gerekse yönetici ve öğretmen davranışlarının tespit etmek bunları değerlendirmek eğitim kalitesini artırmakta önemlidir.
Anahtar Kelimeler: Oyun Algısı, Öz-Yeterlik, Beden Eğitimi, Okul Öncesi, Sınıf Öğretmeni

Anahtar Kelimeler

oyun algısı, öz yeterlik, beden eğitimi, okul öncesi, sınıf öğretmeni

Kaynakça

• Arıkan, G, Sarı, M. (2016). Lise Öğrencilerinde Okul Yaşam Kalitesinin İncelenmesi. Uluslararası Güncel Eğitim Araştırmaları Dergisi, 2 (1), 66-77.
• Aydaş, İ., Bahadır, T. K., Bayazıt, B., Tuncil, O. S., Uçar, S., & Dolu, U. (2018). Kocaeli Üniversitesi Beden Eğitimi Ve Spor Yüksekokulunda Öğrenim Gören Bazı Öğrencilerin Yaratıcılık Düzeylerinin İncelenmesi Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl: 6, Sayı: 80, s. 570-581
• Bandura A. (2002) Social Cognitive Theory in Cultural Context. Applied Psychology; 51: 269-290.
• Bandura, A. (1988). Self-efficacy conception of anxiety. Anxiety Research: An International Journal, 1, 2, 77-98.
• Bandura, A. (1991). Social cognitive theory of self-regulation. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 50,248-287.
• Bandura, A. (1993) Perceived self-efficacy in cognitive development and functioning. Educational Psychologist, 28(2), 117-148, DOI: 10.1207/s15326985ep2802_3
• Başal, H. A. (2007). "Geçmiş yıllarda Türkiye'de çocuklar tarafından oynanan çocuk oyunları". Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi, 20(2), 243-266.
• Çakaroğlu, D, Ömür, E . (2020). “Oyun” Kavramına İlişkin Algının Metafor Yoluyla Belirlenmesi. Sinop Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 4 (1), 155-164.
• Gallagher, M. (2012). Self-efficacy. In V. Ramachandran (Ed.), Encyclopedia of human behavior, Vol. 2. (pp. 314–320). Oxford, UK: Elsevier.
• Güneş, G., Tuğrul, B. ve Demir Öztürk, E. (2020). Oyun Algısı Ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi, 4(1), 29-51.
• Gülay-Ogelman, H, Aytaç, P , Erol, A , Erdentuğ, F , Akdenız Yolaç, Ö , Güner Özbi̇lenler, M . (2019). Anne-Baba Ve Çocuk Görüşleri Doğrultusunda Oyun. International Anatolia Academic Online Journal Social Sciences Journal , 5 (2) , 65-87
• Kahraman, Ü. ve Çelik, K. (2019). Eğitim fakültesi öğrencilerinin öz yeterlilik inançları ile mesleki kaygıları arasındaki ilişki. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 45, 353-375
• Kaya, İ. (2019). Okul öncesi öğretmenlerinin öz yeterlik inançlarının bazı değişkenlere göre incelenmesi. OPUS–Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 11(18), 345-363. DOI: 10.26466/opus.530330
• Kayri, M., (2009), Araştirmalarda gruplar arasi farkın belirlenmesine yönelik çoklu karşilaştirma (post-hoc) teknikleri, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi Fırat University Journal of Social Science Cilt: 19, Sayı: 1, Sayfa: 51-64,
• Özer, A., Gürkan, A. C., & Ramazanoğlu, O. (2006). Oyunun çocuk gelişimi üzerine etkileri. Fırat Üniversitesi Doğu Araştırmaları Dergisi, 4(3), 54-57.
• Özdemir S, M. (2008). Sınıf öğretmeni adaylarının öğretim sürecine ilişkin özyeterlik inançlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, Bahar, Sayı 54, ss: 277-306
• Sağlam, T. (1997) “Türk Çocuk Oyunlarında Ritüel Ögeler”, Çocuk Kültürü, I. Ulusal Çocuk Kültürü Kongresi Bildirileri. Ankara: Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları, ss. 416-441.
• Senemoğlu, N. (2009). Gelişim öğrenme ve öğretim. (14. Baskı). Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Tabancalı, E., Çelik, K. (2013). Öğretmen adaylarının akademik öz-yeterlikleri ile öğretmen öz yeterlilikleri arasındaki ilişki. International Journal of Human Sciences, 10(1), 1167-1184.
• Trawick-Smith, J., Swaminathan, S., ve Liu, X. (2016). The relationship of teacher–child play interactions to mathematics learning in preschool, Early Child Development & Care, 186 (5),716-733.
• Tuğrul, B, Meti̇n Aslan, Ö , Ertürk, G , Özen Altınkaynak, Ş . (2014). Analysis of Preschool Teachers’ and Six Years Old Children’s Views On Play. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15 (1) , 101-116 . DOI: 10.17679/iuefd.05509
• Tschannen-Moran, M. & Woolfolk Hoy, A. (2001). Teacher efficacy: Capturing and elusive construct. Teaching and Teacher Education, 17, 783-805.
• Yılmaz, M., Gürçay, D., & Ekici, G. (2007). Akademik özyeterlik ölçeğinin Türkçe’ye uyarlanması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33(33), 253-259.