The Effects of Domestic Violence on Adolescents’s Violence Tendencies: The Case of Antalya High Schools

Yıl 2017, Cilt: 7 Sayı: 2, 409 - 422, 25.08.2017

Yusuf Genç , Hasan H. Taylan , Yusuf Adıgüzel İhsan Kutlu

https://doi.org/10.19126/suje.311083

Cited By: 8

Öz

Children raised in violent family environments begin to adopt violence as a problem solving mechanism and resort to violence to in their attempts to solve their problems in non-family life. The present study focuses on the effects of violence on the behaviour of adolescents who are raised in violent domestic environments. To this end, a comprehensive survey was applied to 2.383 high school students who were selected as representatives of high schools in central Antalya province. The correlations between the students’ exposure to domestic violence and their use of verbal and physical violence in their social environment have been revealed in the essay. According to the findings of the research; compared to those not exposed to domestic violence, high school students subjected to physical violence by their parents are more likely to perpetrate physical and verbal violence against others; more likely to treat animals with violence; they feel more aggression and anger, and cause more harm to themselves. Likewise, young people who witness interparental violence display more tendencies of verbal and physical violence than those who do not; feel more aggression and anger, give more harm to themselves, and perpetrate more violence against animals.

Anahtar Kelimeler

High school students, Culture of violence, Climate of violence, Domestic violence

Aile İçi Şiddetin Ergenlerin Şiddet Eğilimlerine Etkisi: Antalya Liseleri Örneği

Öz

Aile içindeki şiddet ortamlarında yetişen çocuklar, şiddeti bir problem çözme mekanizması olarak öğrenmekte ve aile dışındaki yaşantılarında sorunlarını şiddet davranışıyla çözmeye çalışmakta olduğu düşünülmektedir. Bu çalışmada aile içinde şiddet ikliminde yetişen ergenlerin, şiddet davranışlarındaki etkisi incelenmiştir. Bu amaç doğrultusunda Antalya il merkezdeki liseleri temsilen seçilen 2.383 lise öğrencisine alan taraması uygulanmıştır. Makalede öğrencilerin aile içi şiddete maruz kalmaları ile sosyal çevrelerine sözel ve fiziksel şiddet uygulamaları arasındaki ilişkiler ortaya konulmuştur. Araştırma neticesinde elde edilen bulgulara göre; lise öğrencilerinden anne ve babalarının fiziksel şiddetine maruz kalanlar, şiddet görmeyenlere göre başkalarına daha fazla fiziksel ve sözel şiddet uygulamakta; hayvanlara daha fazla şiddet uygulamakta; daha fazla kızgınlık, saldırganlık ve öfke duygusu hissetmekte ve kendine daha fazla zarar vermektedirler. Aynı şekilde ebeveynler arasında şiddete tanıklık eden gençler, tanıklık etmeyenlere göre daha fazla sözel ve fiziksel şiddet eğilimi göstermekte; kızgınlık, saldırganlık ve öfke duygusunu daha fazla hissetmekte, kendilerine daha fazla zarar vermekte ve hayvanlara daha fazla şiddet uygulamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Lise öğrencileri, Şiddet kültürü, Şiddet iklimi, Aile içi şiddet

Kaynakça

• Ayan, S. (2006). Şiddet ve Fanatizm. Ç.Ü İktisadi İdari Bilimler Dergisi, 7 (2), 191-209.
• Balkıs, M., Duru, E. ve Buluş, M. (2005). Şiddete Yönelik Tutumların Özyeterlilik, Medya, Şiddete Yönelik İnanç, Arkadaş Grubu ve Okula Bağlılık Duygusu İle İlişkisi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Ege Eğitim Dergisi, 83-97.
• Buka, S. ve Earls, F. (1993). Early Determinants of Delinquency and Violence. Health Affairs, 12 (4), 46-64.
• Edleson, JL (1999). Children’s Witnessing Of Adult Domestic Violence. J Interpers Violence, 14, 839-870.
• Furlong, M. ve Morrison, G. (2002). The School in School Violence: Definitions and Facts. Journal of Emotional and Behavioral Disorders, 8 (2), 71-81.
• Genç, Y. (2016). Gençleri Fiziksel Şiddete İten Sebepler, Öğrenme Yoları ve Şiddet Eğilimleri. The Journal of Academic Social Science Studies, 44, 51-62. Genç, Y. ve Seyyar, A. (2010). Sosyal Hizmet Terimleri Sözlüğü. Sakarya: Sakarya Yayınevi.
• Haskan, Ö. ve Yıldırım, İ. (2012). Şiddet Eğilim Ölçeğinin Geliştirilmesi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim ve Bilim, 37 (163), 165-177.
• Kızmaz, Z. (2006a). Okullardaki Şiddet Davranışının Kaynakları Üzerine Kuramsal Bir Yaklaşım. C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, 30 (1), 47-70.
• Kızmaz, Z. (2006b). Şiddetin Sosyo-Kültürel Kaynakları Üzerine Sosyolojik Bir Yaklaşım. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16 (2). 247-267.
• Krug, E. G., Dahlberg, L. L., Mercy, J. A., Zwi, A. B. ve Lozano, R. (2002). World Report on Violence and Health, Ceneva: World Health Organization.
• MEB (2008). Öğrencilerin Şiddet Algısı. www.meb.gov.tr
• Ögel, G., Tarı, I., Yılmazçetin, E. C. (2005). Okullarda Suç ve Şiddeti Önleme. İstanbul: Yeniden Sağlık ve Eğitim Derneği Yeniden Yayınları.
• Sever, S. (2002). Çocuk Kitaplarına Yansıtılan Şiddet: Milli Eğitim Temel Yasası ve Çocuk Haklarına Dair Sözleşme Bağlamında Bir Değerlendirme, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 35 (1-2), 25-37.
• Terzi, Ş. (2007). Okullarda Yaşanan Şiddeti Önleyici Bir Yaklaşım: Kendini Toparlama Gücü. Aile ve Toplum, 3 (9).
• Tezcan, M. (1996). Bir Şiddet Ortamı Olarak Okul. Cogito, 6-7, Kış-Bahar.
• Tural, K. N. (2006). Okul Kültürü İçinde Şiddet. Toplumsal Bir Sorun Olarak Eğitim Şiddet Sempozyumu. Ankara: Eğitimsen Yayınları.
• Ünsal, A. (1996). Genişletilmiş Bir Şiddet Tipolojisi. Cogito, 6-7, Kış-Bahar, 29-36.
• Yavuz MF, Atan YK, Atamer TA ve Gölge ZB. (2003). Lise Öğrencilerinde Fiziksel Şiddetin Değerlendirilmesi: Okulda ve Ailede Karşılaşılan Şiddet ve Öğrencinin Kendi Uyguladığı Şiddet. Adli Bilimler Dergisi, 2, 35-44.