Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

OGUZ KAGAN DESTANI’NA GÖRE HİNDİSTAN’IN KUZEYİ

Yıl 2022, , 1 - 22, 13.06.2022

Saadettin Yağmur Gömeç Ayşe Gül Fidan

https://doi.org/10.21563/sutad.1129931
Cited By: 1

Öz

Bilindiği üzere Hindistan kıtası dünyanın en eski topraklarından birisidir ve burada tarih boyunca çok çeşitli halklar barınmıştır. Hindistan zengin yeraltı ve yerüstü kaynaklarına sahip bulunması itibarıyla Türklerin de dikkatini çekmiştir. Bilhassa bu toprakların kuzey tarafları Türkler açısından cazibe merkezi olmuş, buna binaen de değişik Türk sülaleleri bu memlekette uzun yıllar hâkimiyet sürmüştür. Durum böyle olunca ta Hunlar çağından beri Hindistan kıtasında Türk izlerine rastlamaktayız. Ak Hun-Avar, Kök Türk, Gazneli, Delhi Türk Sultanları, Harezmşahlı, Temürlü ve Baburlü gibi hanedanlar bu topraklarda söz sahibi oldular. İşte bu Türk iktidarlarının izleri bir şekilde Oguz Kagan Destanı’nda yer bulmuş ve meşhur Oguz ile çocukları kanalıyla Türkler destani çağlardan itibaren burasıyla ilgilenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Türkler Oguz Kagan Destanı Hindistan Gur Garcistan Gazne Kabil Türkler, Oguz Kagan Destanı, Hindistan, Gur, Garcistan, Gazne, Kabil

Kaynakça

  • Abulgoziy (1992 ). Şacarayi Türk (A. Öktam, Muharrir). Toşkent: Çülpon Yay.
  • Agacanov, S. G. (2003). Oğuzlar (2. bs.). (E. Necef&A. Annaberdiyev, Çev.). İstanbul: Selenge Yay.
  • Ahmed Bin Mahmud (1977) Selçuk-nâme (C. II). (E. Merçil, Haz.). İstanbul: Tercüman 1001 Temel Eser.
  • Ahmet, M. A. (tarihsiz). Siyasi tarihi ve müesseseleriyle Delhi Türk imparatorluğu (T. Say, Çev.). İstanbul: Tercüman 1001 Temel Eser.
  • Aka, İ. (1991). Timur ve devleti. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Akçay, F. (2015). Ebû Saîd Abdulhay Dahhâk b. Mahmûd Gerdîzî’nin “Zeynü’l-Ahbâr” adlı eserinin Tâhirîler, Saffârîler, Sâmânîler ve Gazneliler ile ilgili bölümlerinin Türkçe tercümesi ve değerlendirmesi (Yüksek lisans tezi). Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Aksu, A. (2000). Emevilerin, Abbasiler tarafından soy kırıma uğratılması ve Ebu’l-Abbas’ın bu soykırımdaki rolü. CÜ. İlahiyat Fakültesi Dergisi, C. IV, S. 4, 259-268.
  • Akyol, Y. (2013). Büyük Selçuklu devleti’nin doğu politikası (Yüksek Lisans Tezi). Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Almaz, H. (2004). Şükrullah B. Şihabeddin Ahmed B. Zeyneddin Zeki Behcetü't-tevarih inceleme-metin-tercüme (Doktora tezi). Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Arat, R. R. (1988). Karluklar. İslam ansiklopedisi (C. 6, s. 351-352). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Arnold, T. W&Mujeeb, M. (1950). Hindistan. İslam ansiklopesi (C. 5/1, s. 517-535). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Asadi, Z. (2010). Study of Ghurids situation in Sultan Mohammad Khwarezm Shah period. Doğu Araştırmaları, 5, 91-96.
  • Atsız, ( 1940). 900. Yıl dönümü (1040-1940). İstanbul: Arkadaş Basımevi.
  • Atwood, C. P. (2004). Encyclopedia of Mongolia and the Mongol empire. Bloomington: Facts On File, Inc.
  • Ayan, E. (2008). Büyük Selçuklu İmparatorluğunun Yıkılış Süreci. Kuruluş ve Çöküş Süreçlerinde Türk Devletleri Sempozyumu Bildirileri, Sakarya.
  • Ayan, E. (2011). Gurluların menşei meselesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4/16, 38-45.
  • Aydoğmuşoğlu, C. (2011). Şah Abbas ve Zamanı. (Doktora tezi). Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Bachofer, L. (1941). On Greeks and Sakas In India. Journal of the American Oriental Society, 61/4, 223-250.
  • Bailey, H.W. (1949). A Khotanese text concerning the Turks in Kantsou. Asia Major, Vol. 1, 28-52.
  • Bang, W&Rahmeti, R. (1970). Oguz Kagan Destanı. İstanbul: MEB Devlet Kitapları 1000 Temel Eser.
  • Barthold, V. V. (1988). Alp Tegin. İslam ansiklopedisi, (C. 1, s. 386). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Barthold, V. V. (1988). Altuntaş, İslam ansiklopedisi, (C. 1, s. 390). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Barthold, V. V. (1981). Mogol istilasına kadar Türkistan. (H. D. Yıldız, Haz.). İstanbul: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Barthold, V. V. (2004). Orta Asya Türk tarihi dersleri. (H. Dağ, Haz.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Batsuren, B. (2003). Mongolın ertniy ulsuudın nutag devsger. Ulaanbatar.
  • Baykuzu, T. D. (2013). An Lu-shan isyanı ve Büyük Yen devleti. Konya: Kömen Yay.
  • Bayur, Y. H. (1950). Hindistan tarihi.( C. I). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Bhandarkar, R.G. (1920). A peep in to the early history of India. Bombay: BiblioBazaar.
  • Bivar, A. D. (1970). Hariti and the chronology of the Kusanas. Bulletin of the School of Oriental and African Studies, 33/1, 10-21.
  • Brough, J. (1965). Comments on third-century Shan-Shan and the history of Buddhism. Bulletin of the School of Oriental and African Studies, 28/3, 582-612.
  • Chavannes, E. (1903). Documents sur les Tou-Kiue [Turcs] occidentaux, Petersburg: Librairie d'Amérique et d'Orient; Adrien-Maisonneuve.
  • Clauson, S. G. (1999). Türk, Mogol, Tunguz. (E. B. Özbilen, Ter.). Türk Dünyası Araştırmaları, 118, 81-96.
  • Coşkuner, F. (2002). Menuçihri-yi Damgani, divanının tahlili ve tercümesi, (Doktora tezi). Ankara: Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Cöhce, S. (2002). Hindistan’da ilk Türk hakimiyeti: Kuşanlar ve Akhunlar. Türkler, (C. I, s. 815-820). Ankara: Yeni Türkiye Yay.
  • Czegledy, K. (1973). Gardizi on the history of the Central Asia. Acta Orientalia, 27/3, 257-267.
  • Çınarlı, Ö. (2012). Afganistan’ın etnik yapısı. AÜ. İİBF Dergisi, 4/1, 73-84.
  • Dames, M. L. (1988e). Cihansuz. İslam ansiklopedisi (C. III, s. 173). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Dames, M. L. (1988b). Efganistan. İslam ansiklopedisi C. 4, s. 133-178). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Dames, M. L. (1993). Garcistan. İslam ansiklopedisi (C. 4, s. 717). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Dames, M. L. (1988a). Gazneliler. İslam ansiklopedisi (C. 4, s. 742-748). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Dames, M. L. (1988c). Gur. İslam ansiklopedisi (C. 4, s. 825). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Dames, M. L. (1988d). Guriler. İslam ansiklopedisi (C. 4, s. 826-830). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • De Groot, J.M&Asena, G.A. (2011). Hunlar ve Türkistan. İstanbul: Pan Yay.
  • De Guignes, J.M. (1924). Hunların, Türklerin, Moğolların ve daha sair Tatarların tarih-î umumisi. (C. I). İstanbul: Tanin Matbaası.
  • Doğan, İ. (1996). Hicri I. ve II. Asırlarda Muhtelif Yönleriyle Abbasi Hareketi. OMÜ. İlahiyat Fakültesi Dergisi, 8, 29-44.
  • Durak, N. (2021). Hazaralar. İstanbul: Selenge Yay.
  • Durak, N. (2000). Hindistan’a kuzeyden yapılan seferler. Ankara: ASAM Yay.
  • Eberhard, W. (1987). Çin tarihi. (2. bs.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Eberhard, W. (1942). Çin’in şimal komşuları. (N. Uluğtuğ, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Ebilgazi. (1992). Türik şeciresi. (B. Ebilkasımov, Avdargan). Almatı.
  • Ebul Gazi Bahadır Han. (tarihsiz). Türklerin Soy Kütüğü (Şecere-i Terakime). (M. Ergin, Haz.). İstanbul: Tercüman 1001 Temel Eser.
  • Ecsedy, I. (1980). A contribution to the history of Karluks in the Tang period. Acta Orientalia, 34/1-3, 23-37.
  • Ecsedy, I. (1980). Western Turks in Northern China in the middle of the 7th century. Acta Antiqua, 28, 249-258.
  • Erdoğan, C. (2013). Harezm’de Gazneli hâkimiyetinin tesisi ve Altuntaşlar dönemi (1017-1041). Atatürk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 50, 143-180.
  • Franke, O. (1930). Geschichte des Chinesischen reiches (I. Band). Berlin-Leipzig: Verlag von Walter de Gruyter u. Co.
  • Frye, R. N. (2009). Orta Asya mirası. (F. Tayanç&T. Tayanç, Çev.). Ankara: Arkadaş Yay.
  • Furugi, M. A. (2020). İran tarihi. (S. Y. Gömeç, Haz.). Ankara: Berikan Yay.
  • Galip, M&Gömeç, S. Y. (2013). Hindistan’da Türk hükümdarları. Ankara: Barikan Yay.
  • Gibb, H. A. R. (1923). The Arab conquests in Central Asia, London: The Royal Asiatic Society.
  • Giraud, R. (1960). L’Empire des Turcs celestes. Paris: Librairie D'amérique Et D'orient.
  • Glatzer, B. (2002). The Pashtun Tribal System. Concept of Tribal Society, (Vol. 5), (G. Pfeffer&D. K. Behera, Ed.). New Delhi: Concept Publishers.
  • Golden, P.B. (2002). Türk halkları tarihine giriş. (O. Karatay, Çev.). Ankara: Ötüken Neş.
  • Göksu, E. (2011). Alptegin: köle pazarından Gazne tahtına. Türk Dünyası Araştırmaları, 191, 97-116.
  • Göksu, E. (2021). Gazneliler. İstanbul: Selenge Yay.
  • Gömbeyaz, M.Y. (2015). Ziyâd b. Ebîh (hayatı-şahsiyeti-devlet adamlığı). (Doktora Tezi), Bursa: Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Gömeç, S. Y. (2009). Divanü Lûgat-it-Türk’te Geçen Yer Adları. DTCF. Tarih Araştırmaları Dergisi, 28/46, 1-34.
  • Gömeç, S. Y. (2015). Kök Türk tarihi (5. bs.). Ankara: Berikan Yay.
  • Gömeç, S. Y. (2015). Türk destanlarına giriş (2. bs.). Ankara: Berikan Yay.
  • Gömeç, S. Y. (2017). Türk tarihinde Çingizliler Ankara: Berikan Yay.
  • Gömeç, S. Y. (2018). Türk-Hun tarihi (2. bs.). Ankara: Berikan Yay.
  • Gömeç, S. Y. (2020). Dişi kurtun çocukları (2. bs.). Ankara: Berikan Yay.
  • Grousset, R. (1980). Bozkır imparatorluğu. (R. Uzmen, Çev.). İstanbul: Ötüken Neşriyat.
  • Gumilev, L. N. (2003). Muhayyel hükümdarlığın izinde (2. bs.). (A. Batur, Çev. ). İstanbul: Selenge Yay.
  • Gumilev, L. N. (2006). Avrasyadan makaleler I. (D. A. Batur, Çev.). İstanbul: Selenge Yay.
  • Günaltay, Ş. (1339). Mufassal Türk tarihi (C. III). İstanbul: Matbaa-i Amire.
  • Haidar, M. (2004). Indo-Central Asian relations. Manohar: Manohar Publications.
  • Hemchandra, R. (1923). Political history of ancient India. Calcutta: University of Calcutta.
  • Hildinger, E. (1997). Warriors of the steppe. New York: Da Capo Press.
  • Hillelson, S. (1988). Behram Şah. İslam ansiklopedisi, (C. 2, s. 454). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Hirth, F. (1908). The ancient history of China. New York: The Columbia University Press.
  • Huang, C. H. (1971). T’ang Devrinde Tibetlilerin Çinliler ve Orta Asya kavimleriyle münasebetleri, (Doktora Tezi). İstanbul: (yay. yok)
  • İbn Battuta. (2000). İbn Battûta seyahatnâmesi (C. II). (A. S. Aykut, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yay.
  • İbn Fazlan. (1975). İbn Fazlan seyahatnamesi tercümesi. (R. Şeşen, Haz.). İstanbul: Bedir Yay.
  • İnan, A. (1987). Makaleler ve incelemeler (2. bs.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • İnayet, A. (2007). Divanü Lûğat-it Türk’te geçen Çin ve Maçin adı üzerine. Turkish Studies, 2/4, 1174-1184.
  • İzgi, Ö. (1977). Kuruluş Devrinde Uygurların Kıtanlara Tesirleri ve Uygur, Gazne, Kıtanlar Arasındaki Münasebetler. İÜEF. Tarih Enstitüsü Dergisi, 7-8, 7-16.
  • Jamaludin, M. H. (2019). Gurlular devleti. (Yüksek lisans tezi). Kayseri: Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Kafesoğlu, İ. (1984). Harezmşahlar devleti tarihi (2. bs.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Kafesoğlu, İ. (1987). Karluklar. Tarihte Türk devletleri (C. I). Ankara: Ankara Üniversitesi Rektörlüğü Yay.
  • Kafesoğlu, İ. (1988). Mahmud Gaznevi. İslam Ansiklopedisi, (C. 7, s. 173-183). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Kafesoğlu, İ. (2001). Gazneli devleti (969-1187). Türk dünyası el kitabı. (C. I, s. 246). Ankara: Türk Kültürü Araştırma Enstitüsü Yay.
  • Karakuş, Y. (2015). XIII. ve XIV. yüzyılda Hindistan’da Türk hâkimiyeti. (Yüksek lisans tezi). Edirne: Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Kaşgarlı Mahmud, (1988). Divanü Lûgat-it-Türk tercümesi (C. I). (B. Atalay, Çev.) Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
  • Keene, H. G. (1879). The Turks in India. London: W. H. Allen & Co.
  • Kennedy, J. (1913). The Later Kushans. Journal of royal Asiatic society of Great Britain and Ireland, Cambridge: Cambridge Universitiy Press.
  • Kepping, K. B. (1994). The name of the Tangut empire. International Journal of Chinese Studies, LXXX/4-5, 357-376. Doi: https://doi.org/10.1163/156853294X00151.
  • Konukçu, E. (1973). Kuşan ve Akhunlar tarihi. Ankara: Atatürk Üniversitesi Yay.
  • Kortel, H. (2004). Gur devletinde bir Türk komutan: Taceddin Yıldız. İÜEF. Tarih Dergisi, 39, 37-54.
  • Köymen, M. A. (1957). Büyük Selçuklu devletinin kuruluşu: II. AÜ. DTCF. Dergisi, 15/4, 109-116.
  • Köymen, M. A. (1957). Büyük Selçuklu imparatorluğunun kuruluşu III, DTCF. Dergisi, 16/3-4, 117-189.
  • Köymen, M. A. (1958). Selçuklu devletinin kurulması: I. Dandanakan savaşı. DTCF. Dergisi, 16/3-4, 43-53.
  • Kurbanov, A. (2010). The Hephthalites: archaeological and historical analysis. (PhD thesis). Berlin: Erişim adresi: https://www.podgorski.com/main/assets/documents/Hephthalites_Kurbanov.pdf.
  • Küçükbekir, E. (2017). Gazneliler ile Selçuklular döneminde Taberistan bölgesi ve Ziyâriler. Vakanüvis, 2/1, 139-151.
  • Kychanov, E. J. (1978). Tibetans and Tibetan culture in the Tangut state Hsi Hsia (982-1227). Proceeding of the Csoma Körös Memorial Symposium, Budapest.
  • Li, S. H. (1914). The Life of Hiuen-Tsiang. (S. Beal, Ed.). London: Kegan Paul, Trench, Trübner & Co. Ltd.
  • Liu, M. T. (1958). Die Chinesischen Nachrichten zur Geschichte der Ost-Türken (T’u-Küe), (Buch II). Wiesbaden: O. Harrassowitz.
  • Mackerras, C. ( 1972). The Uighur empire. Canberra: Australian National University Press.
  • Maenchen-Helfen, O. (1945). The Yüeh-chih problem re-examined. Journal of the American Oriental Society, 65/2, 71-81.
  • Manz, B. F. (1989). The Rise and rule of Tamerlane. London: Cambridge University Press.
  • Marozzi, J. (2006). Timurlenk. (H. Kocaoluk, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yay.
  • Merçil, E. (1985). Simcuriler IV. Belleten, 49/195, 547-568.
  • Merçil, E. (1987). Gazneliler devleti. Tarihte Türk devletleri (C. I). Ankara: Ankara Üniversitesi Rektörlüğü Yay.
  • Merçil, E. (1989). Gazneliler devleti tarihi. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Mesudi. (2004). Murûc ez-zeheb. (A.Batur, Çev.). İstanbul: Selenge Yay.
  • Mevlana Minhacüddin. (1970). Tabakat-ı Nasıri (Vol. I). (M. H. G. Raverty, Trans.). New Delhi: Oriental Books Reprint Corp.
  • Minorsky, V. (1937). Hudud al-Alam, the region of the world a Persian geography 372 A.H.-982 A.D. London: Luzac.
  • Mirhand. (2019). Tarih-i Ravzatü’s-Safa (C. I). (M.Öztürk, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Morgenstierne, G. (1986). Afghan. The encyclopaedia of Islam, (Vol. I, New Edition). Leiden: Brill.
  • Mousavi, N. (2018). Tekmiletü’l-Ahbar’ın Türkçe tercümesi ve değerlendirmesi. (Yüksek lisans tezi). Ankara: Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Mubin, S&Gilani, I. A-Hasan, W. (2013). Mughal Gardens in the City of Lahore-A Case Study of Shalimar Garden. Pakistan Journal of Science, 65/4, 511-522.
  • Murayama, S. (1957). Der Zusammenhung der Kitan-Schrift mit der Türkischen Runenschrift. Twenty-Second Congress of Orienteliste (Vol. 2). Leiden.
  • Müverrih Vardan. (2017). Türk fetihleri tarihi. (İ. Aslan, Haz.). İstanbul: Post Yay.
  • Narain, A.K. (2000). İç Asya’da Hint Avrupalılar. (L. Köker, Çev.). Erken İç Asya Tarihi, (D. Sinor, Der.). İstanbul: İletişim Yay.
  • Nazım, M. (1988). Mesud. İslam ansiklopedisi, (C. 8, s. 133-134). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Obruzanszky, B. (2009). Late Huns in caucasus. Journal of Eurasian Studies, 1/2, 25-30.
  • Ögel, B. (1948). Uygurların menşe efsanesi, Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 6/1-2, 17-26.
  • Ögel, B. (1971). Türk mitolojisi (C. I). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
  • Ögel, B. (1981). Büyük Hun imparatorluğu tarihi (C. I-II). Ankara: Kültür Bakanlığı Yay.
  • Ögel, B. (1984). İslamiyetten önce Türk kültür tarihi. (2. bs.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Ögel, B. (1988). Türk kültürünün gelişme çağları. (3. bs.). İstanbul: Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı Yay.
  • Öntürk, V. (2017). Gaznelilerde bir şehzade düşmanı: Hâcibü’l-Hüccâb Tuğrul Bozan, Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 36, 345-360.
  • Öntürk, V. (2018). Ravzatü’s-Safâ ve Habibü’s-Siyer’e göre Gurlular. Tarih Okulu Dergisi, 11/34, 129-161.
  • Öntürk, V. (2020). Gurluların var olma mücadelesinde bir dönüm noktası: Âhengerân savaşı (400/1010-1011). Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 49, 161-174.
  • Özdemir, M. N. (2008). Abbasi halifeleri ile Büyük Selçuklu sultanları arasındaki münasebetler. SÜ. Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 24, 315-367.
  • Pritsak, O. (1988). Kara Hanlılar. İslam ansiklopedisi, (C. 6, s. 251-273 ). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Qayum, H&Shah, Z-Alam, J. (2017). Afghanistan in the Historical Perspective. Global Political Review, 2/1, 46-53.
  • Rasonyi, L. (1988). Tarihte Türklük (2. bs.). Ankara: Türk Kültürü Araştırma Enstitüsü Yay.
  • Roemer, H. R. (1986). Timur in Iran. The Cambridge History of Iran (Vol. 6). (P. Jackson, Ed.). London: Cambridge University Press.
  • Saraç, S. (2019). Gûrlu devleti’nin kuruluşu ve Gazneliler devleti’yle münasebetleri, (Yüksek lisans tezi). İstanbul: Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Savi, S. İ. (2011). Gazneliler tarihine dair iki kaynak: Tarih-i Beyhaki ve Tarih-i Yemini. Kastamonu Eğitim Dergisi, 19/2, 653-670.
  • Skrine, F.H&Ross, E.D. (1899). The heart of Asia. London: Methurn & Co.
  • Spuler, B. (1991). Ghaznawids. The encyclopedia of Islam, (Vol. II, s. 578-583) Leiden: Brill.
  • Stein, B. (2010). A history of India, (Second Edition). London: Wiley-Blackwell.
  • Sümer, F. (1988). Tokuz Oğuzlar. İslam ansiklopedisi, (C. 12/1, s. 420-427). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Şeşen, R. (1985). İslam coğrafyacılarına göre Türkler ve Türk ülkeleri. Ankara: Türk Kültürü Araştırma Enstitüsü Yay.
  • T’ang, C. (1973). Moğol sülalesi devrinde Türk ve İslam dünyası ile temasda bulunan şahsiyetler. İstanbul: (Yay. yok)
  • Tarzi, A. (1993). Kabil. İslam ansiklopedisi, (C. 6, s. 16-22) İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Thapar, R. (1971). The Image of the barbarian in early India. Comparative Studies in Society and History, 13/4, 408-436.
  • Thorley, J. (1979). The Roman empire and the Kushans. Greece and Roma, 26/2, 181-190.
  • Timur, M. (2012). Gazneli devletinden Babürlüler devletine kadar bölgede kurulan hanedanlıklar (1206-1526). (Yüksek lisans tezi). Konya: Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Togan, Z. V. (1945). İbn al-Fakih’in Türklere ait haberleri. Belleten, 12/45, 11-16.
  • Togan, Z. V. (1972). Oğuz destanı. İstanbul: Enderun Kitabevi.
  • Togan, Z. V. (1981). Umumi Türk Tarihine Giriş (3. bs.). İstanbul: Enderun Kitabevi.
  • Togan, Z. V. (1985). Eftalit devletini teşkil eden kabilelere dair. Fen-Edebiyat Fakültesi Araştırma Dergisi, Ord. Prof. Dr. A. Z. V. Togan Özel Sayısı, 13, Erzurum.
  • Trepavlov, V. V. ( 2015). Stepnıye ımperii evrazii. Moskva.
  • Uçmaz, V. (2021). Hint alt kıtasında yaşayan Türk toplulukları için tarihten günümüze yapay üst kimlik belirleme çalışmaları: Mugallar-Karluklar-Türkler. (Doktora tezi). Ankara: Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Ünal, S. (2020). Şair ve tezkire yazarı olarak Fahri-i Herevi. (Doktora Tezi). Ankara: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Vasary, I. (2007). Eski iç Asya’nın tarihi. (İ. Doğan, Çev.). İstanbul: Ötüken Neşriyat.
  • Wink, A. (2002). Al-Hind. The making of the ındo-ıslamic world. Leiden: Brill.
  • Yazıcı, N. (2016). İlk Türk-İslam devletleri tarihi (14. bs.) Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.
  • Yazıcı, O. (2017). Timur Şah Dürrani, Malatya: Yılmaz Yay.
  • Zahiru’d-din Nişaburî. (2018). Selçuknâme. (A. G. Fidan, Haz.). İstanbul: Kopernik.
  • Zeki, İ. (2020). Emevilerin Horasan Politikası: Valiler Dönemi. İlahiyat Fakültesi Dergisi, 1/1, 7-24.

NORTH OF INDIA ACCORDING TO THE OGUZ KAGAN EPIC

Yıl 2022, , 1 - 22, 13.06.2022

Saadettin Yağmur Gömeç Ayşe Gül Fidan

https://doi.org/10.21563/sutad.1129931
Cited By: 1

Öz

As it is known, the Indian continent is one of the oldest lands in the world and a wide variety of peoples have lived here throughout history. India has attracted the attention of the Turks due to its rich underground and surface resources. Especially the northern sides of these lands have been a center of attraction for the Turks, so different Turkish dynasties have dominated this country for many years. We have been encountering traces of Turks in the Indian continent since the age of the Huns. Dynasties such as Ak Hun-Avar, Kök Türk, Gaznevid, Delhi Turkish Sultans, Harezmşah, Temürid and Baburid had a say in these lands. The traces of these Turkish governments somehow found a place in the Oguz Kagan Epic and through the famous Oguz and her children, Turks have been interested in this place since the epic ages.

Anahtar Kelimeler

Turks Oguz Kagan Epic India Ghor Gharcistan Ghazne Kabul Turks, Oguz Kagan Epic, India, Ghor, Gharcistan, Ghazne, Kabul

Kaynakça

  • Abulgoziy (1992 ). Şacarayi Türk (A. Öktam, Muharrir). Toşkent: Çülpon Yay.
  • Agacanov, S. G. (2003). Oğuzlar (2. bs.). (E. Necef&A. Annaberdiyev, Çev.). İstanbul: Selenge Yay.
  • Ahmed Bin Mahmud (1977) Selçuk-nâme (C. II). (E. Merçil, Haz.). İstanbul: Tercüman 1001 Temel Eser.
  • Ahmet, M. A. (tarihsiz). Siyasi tarihi ve müesseseleriyle Delhi Türk imparatorluğu (T. Say, Çev.). İstanbul: Tercüman 1001 Temel Eser.
  • Aka, İ. (1991). Timur ve devleti. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Akçay, F. (2015). Ebû Saîd Abdulhay Dahhâk b. Mahmûd Gerdîzî’nin “Zeynü’l-Ahbâr” adlı eserinin Tâhirîler, Saffârîler, Sâmânîler ve Gazneliler ile ilgili bölümlerinin Türkçe tercümesi ve değerlendirmesi (Yüksek lisans tezi). Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Aksu, A. (2000). Emevilerin, Abbasiler tarafından soy kırıma uğratılması ve Ebu’l-Abbas’ın bu soykırımdaki rolü. CÜ. İlahiyat Fakültesi Dergisi, C. IV, S. 4, 259-268.
  • Akyol, Y. (2013). Büyük Selçuklu devleti’nin doğu politikası (Yüksek Lisans Tezi). Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Almaz, H. (2004). Şükrullah B. Şihabeddin Ahmed B. Zeyneddin Zeki Behcetü't-tevarih inceleme-metin-tercüme (Doktora tezi). Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Arat, R. R. (1988). Karluklar. İslam ansiklopedisi (C. 6, s. 351-352). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Arnold, T. W&Mujeeb, M. (1950). Hindistan. İslam ansiklopesi (C. 5/1, s. 517-535). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Asadi, Z. (2010). Study of Ghurids situation in Sultan Mohammad Khwarezm Shah period. Doğu Araştırmaları, 5, 91-96.
  • Atsız, ( 1940). 900. Yıl dönümü (1040-1940). İstanbul: Arkadaş Basımevi.
  • Atwood, C. P. (2004). Encyclopedia of Mongolia and the Mongol empire. Bloomington: Facts On File, Inc.
  • Ayan, E. (2008). Büyük Selçuklu İmparatorluğunun Yıkılış Süreci. Kuruluş ve Çöküş Süreçlerinde Türk Devletleri Sempozyumu Bildirileri, Sakarya.
  • Ayan, E. (2011). Gurluların menşei meselesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4/16, 38-45.
  • Aydoğmuşoğlu, C. (2011). Şah Abbas ve Zamanı. (Doktora tezi). Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Bachofer, L. (1941). On Greeks and Sakas In India. Journal of the American Oriental Society, 61/4, 223-250.
  • Bailey, H.W. (1949). A Khotanese text concerning the Turks in Kantsou. Asia Major, Vol. 1, 28-52.
  • Bang, W&Rahmeti, R. (1970). Oguz Kagan Destanı. İstanbul: MEB Devlet Kitapları 1000 Temel Eser.
  • Barthold, V. V. (1988). Alp Tegin. İslam ansiklopedisi, (C. 1, s. 386). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Barthold, V. V. (1988). Altuntaş, İslam ansiklopedisi, (C. 1, s. 390). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Barthold, V. V. (1981). Mogol istilasına kadar Türkistan. (H. D. Yıldız, Haz.). İstanbul: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Barthold, V. V. (2004). Orta Asya Türk tarihi dersleri. (H. Dağ, Haz.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Batsuren, B. (2003). Mongolın ertniy ulsuudın nutag devsger. Ulaanbatar.
  • Baykuzu, T. D. (2013). An Lu-shan isyanı ve Büyük Yen devleti. Konya: Kömen Yay.
  • Bayur, Y. H. (1950). Hindistan tarihi.( C. I). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Bhandarkar, R.G. (1920). A peep in to the early history of India. Bombay: BiblioBazaar.
  • Bivar, A. D. (1970). Hariti and the chronology of the Kusanas. Bulletin of the School of Oriental and African Studies, 33/1, 10-21.
  • Brough, J. (1965). Comments on third-century Shan-Shan and the history of Buddhism. Bulletin of the School of Oriental and African Studies, 28/3, 582-612.
  • Chavannes, E. (1903). Documents sur les Tou-Kiue [Turcs] occidentaux, Petersburg: Librairie d'Amérique et d'Orient; Adrien-Maisonneuve.
  • Clauson, S. G. (1999). Türk, Mogol, Tunguz. (E. B. Özbilen, Ter.). Türk Dünyası Araştırmaları, 118, 81-96.
  • Coşkuner, F. (2002). Menuçihri-yi Damgani, divanının tahlili ve tercümesi, (Doktora tezi). Ankara: Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Cöhce, S. (2002). Hindistan’da ilk Türk hakimiyeti: Kuşanlar ve Akhunlar. Türkler, (C. I, s. 815-820). Ankara: Yeni Türkiye Yay.
  • Czegledy, K. (1973). Gardizi on the history of the Central Asia. Acta Orientalia, 27/3, 257-267.
  • Çınarlı, Ö. (2012). Afganistan’ın etnik yapısı. AÜ. İİBF Dergisi, 4/1, 73-84.
  • Dames, M. L. (1988e). Cihansuz. İslam ansiklopedisi (C. III, s. 173). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Dames, M. L. (1988b). Efganistan. İslam ansiklopedisi C. 4, s. 133-178). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Dames, M. L. (1993). Garcistan. İslam ansiklopedisi (C. 4, s. 717). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Dames, M. L. (1988a). Gazneliler. İslam ansiklopedisi (C. 4, s. 742-748). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Dames, M. L. (1988c). Gur. İslam ansiklopedisi (C. 4, s. 825). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Dames, M. L. (1988d). Guriler. İslam ansiklopedisi (C. 4, s. 826-830). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • De Groot, J.M&Asena, G.A. (2011). Hunlar ve Türkistan. İstanbul: Pan Yay.
  • De Guignes, J.M. (1924). Hunların, Türklerin, Moğolların ve daha sair Tatarların tarih-î umumisi. (C. I). İstanbul: Tanin Matbaası.
  • Doğan, İ. (1996). Hicri I. ve II. Asırlarda Muhtelif Yönleriyle Abbasi Hareketi. OMÜ. İlahiyat Fakültesi Dergisi, 8, 29-44.
  • Durak, N. (2021). Hazaralar. İstanbul: Selenge Yay.
  • Durak, N. (2000). Hindistan’a kuzeyden yapılan seferler. Ankara: ASAM Yay.
  • Eberhard, W. (1987). Çin tarihi. (2. bs.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Eberhard, W. (1942). Çin’in şimal komşuları. (N. Uluğtuğ, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Ebilgazi. (1992). Türik şeciresi. (B. Ebilkasımov, Avdargan). Almatı.
  • Ebul Gazi Bahadır Han. (tarihsiz). Türklerin Soy Kütüğü (Şecere-i Terakime). (M. Ergin, Haz.). İstanbul: Tercüman 1001 Temel Eser.
  • Ecsedy, I. (1980). A contribution to the history of Karluks in the Tang period. Acta Orientalia, 34/1-3, 23-37.
  • Ecsedy, I. (1980). Western Turks in Northern China in the middle of the 7th century. Acta Antiqua, 28, 249-258.
  • Erdoğan, C. (2013). Harezm’de Gazneli hâkimiyetinin tesisi ve Altuntaşlar dönemi (1017-1041). Atatürk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 50, 143-180.
  • Franke, O. (1930). Geschichte des Chinesischen reiches (I. Band). Berlin-Leipzig: Verlag von Walter de Gruyter u. Co.
  • Frye, R. N. (2009). Orta Asya mirası. (F. Tayanç&T. Tayanç, Çev.). Ankara: Arkadaş Yay.
  • Furugi, M. A. (2020). İran tarihi. (S. Y. Gömeç, Haz.). Ankara: Berikan Yay.
  • Galip, M&Gömeç, S. Y. (2013). Hindistan’da Türk hükümdarları. Ankara: Barikan Yay.
  • Gibb, H. A. R. (1923). The Arab conquests in Central Asia, London: The Royal Asiatic Society.
  • Giraud, R. (1960). L’Empire des Turcs celestes. Paris: Librairie D'amérique Et D'orient.
  • Glatzer, B. (2002). The Pashtun Tribal System. Concept of Tribal Society, (Vol. 5), (G. Pfeffer&D. K. Behera, Ed.). New Delhi: Concept Publishers.
  • Golden, P.B. (2002). Türk halkları tarihine giriş. (O. Karatay, Çev.). Ankara: Ötüken Neş.
  • Göksu, E. (2011). Alptegin: köle pazarından Gazne tahtına. Türk Dünyası Araştırmaları, 191, 97-116.
  • Göksu, E. (2021). Gazneliler. İstanbul: Selenge Yay.
  • Gömbeyaz, M.Y. (2015). Ziyâd b. Ebîh (hayatı-şahsiyeti-devlet adamlığı). (Doktora Tezi), Bursa: Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Gömeç, S. Y. (2009). Divanü Lûgat-it-Türk’te Geçen Yer Adları. DTCF. Tarih Araştırmaları Dergisi, 28/46, 1-34.
  • Gömeç, S. Y. (2015). Kök Türk tarihi (5. bs.). Ankara: Berikan Yay.
  • Gömeç, S. Y. (2015). Türk destanlarına giriş (2. bs.). Ankara: Berikan Yay.
  • Gömeç, S. Y. (2017). Türk tarihinde Çingizliler Ankara: Berikan Yay.
  • Gömeç, S. Y. (2018). Türk-Hun tarihi (2. bs.). Ankara: Berikan Yay.
  • Gömeç, S. Y. (2020). Dişi kurtun çocukları (2. bs.). Ankara: Berikan Yay.
  • Grousset, R. (1980). Bozkır imparatorluğu. (R. Uzmen, Çev.). İstanbul: Ötüken Neşriyat.
  • Gumilev, L. N. (2003). Muhayyel hükümdarlığın izinde (2. bs.). (A. Batur, Çev. ). İstanbul: Selenge Yay.
  • Gumilev, L. N. (2006). Avrasyadan makaleler I. (D. A. Batur, Çev.). İstanbul: Selenge Yay.
  • Günaltay, Ş. (1339). Mufassal Türk tarihi (C. III). İstanbul: Matbaa-i Amire.
  • Haidar, M. (2004). Indo-Central Asian relations. Manohar: Manohar Publications.
  • Hemchandra, R. (1923). Political history of ancient India. Calcutta: University of Calcutta.
  • Hildinger, E. (1997). Warriors of the steppe. New York: Da Capo Press.
  • Hillelson, S. (1988). Behram Şah. İslam ansiklopedisi, (C. 2, s. 454). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Hirth, F. (1908). The ancient history of China. New York: The Columbia University Press.
  • Huang, C. H. (1971). T’ang Devrinde Tibetlilerin Çinliler ve Orta Asya kavimleriyle münasebetleri, (Doktora Tezi). İstanbul: (yay. yok)
  • İbn Battuta. (2000). İbn Battûta seyahatnâmesi (C. II). (A. S. Aykut, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yay.
  • İbn Fazlan. (1975). İbn Fazlan seyahatnamesi tercümesi. (R. Şeşen, Haz.). İstanbul: Bedir Yay.
  • İnan, A. (1987). Makaleler ve incelemeler (2. bs.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • İnayet, A. (2007). Divanü Lûğat-it Türk’te geçen Çin ve Maçin adı üzerine. Turkish Studies, 2/4, 1174-1184.
  • İzgi, Ö. (1977). Kuruluş Devrinde Uygurların Kıtanlara Tesirleri ve Uygur, Gazne, Kıtanlar Arasındaki Münasebetler. İÜEF. Tarih Enstitüsü Dergisi, 7-8, 7-16.
  • Jamaludin, M. H. (2019). Gurlular devleti. (Yüksek lisans tezi). Kayseri: Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Kafesoğlu, İ. (1984). Harezmşahlar devleti tarihi (2. bs.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Kafesoğlu, İ. (1987). Karluklar. Tarihte Türk devletleri (C. I). Ankara: Ankara Üniversitesi Rektörlüğü Yay.
  • Kafesoğlu, İ. (1988). Mahmud Gaznevi. İslam Ansiklopedisi, (C. 7, s. 173-183). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Kafesoğlu, İ. (2001). Gazneli devleti (969-1187). Türk dünyası el kitabı. (C. I, s. 246). Ankara: Türk Kültürü Araştırma Enstitüsü Yay.
  • Karakuş, Y. (2015). XIII. ve XIV. yüzyılda Hindistan’da Türk hâkimiyeti. (Yüksek lisans tezi). Edirne: Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Kaşgarlı Mahmud, (1988). Divanü Lûgat-it-Türk tercümesi (C. I). (B. Atalay, Çev.) Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
  • Keene, H. G. (1879). The Turks in India. London: W. H. Allen & Co.
  • Kennedy, J. (1913). The Later Kushans. Journal of royal Asiatic society of Great Britain and Ireland, Cambridge: Cambridge Universitiy Press.
  • Kepping, K. B. (1994). The name of the Tangut empire. International Journal of Chinese Studies, LXXX/4-5, 357-376. Doi: https://doi.org/10.1163/156853294X00151.
  • Konukçu, E. (1973). Kuşan ve Akhunlar tarihi. Ankara: Atatürk Üniversitesi Yay.
  • Kortel, H. (2004). Gur devletinde bir Türk komutan: Taceddin Yıldız. İÜEF. Tarih Dergisi, 39, 37-54.
  • Köymen, M. A. (1957). Büyük Selçuklu devletinin kuruluşu: II. AÜ. DTCF. Dergisi, 15/4, 109-116.
  • Köymen, M. A. (1957). Büyük Selçuklu imparatorluğunun kuruluşu III, DTCF. Dergisi, 16/3-4, 117-189.
  • Köymen, M. A. (1958). Selçuklu devletinin kurulması: I. Dandanakan savaşı. DTCF. Dergisi, 16/3-4, 43-53.
  • Kurbanov, A. (2010). The Hephthalites: archaeological and historical analysis. (PhD thesis). Berlin: Erişim adresi: https://www.podgorski.com/main/assets/documents/Hephthalites_Kurbanov.pdf.
  • Küçükbekir, E. (2017). Gazneliler ile Selçuklular döneminde Taberistan bölgesi ve Ziyâriler. Vakanüvis, 2/1, 139-151.
  • Kychanov, E. J. (1978). Tibetans and Tibetan culture in the Tangut state Hsi Hsia (982-1227). Proceeding of the Csoma Körös Memorial Symposium, Budapest.
  • Li, S. H. (1914). The Life of Hiuen-Tsiang. (S. Beal, Ed.). London: Kegan Paul, Trench, Trübner & Co. Ltd.
  • Liu, M. T. (1958). Die Chinesischen Nachrichten zur Geschichte der Ost-Türken (T’u-Küe), (Buch II). Wiesbaden: O. Harrassowitz.
  • Mackerras, C. ( 1972). The Uighur empire. Canberra: Australian National University Press.
  • Maenchen-Helfen, O. (1945). The Yüeh-chih problem re-examined. Journal of the American Oriental Society, 65/2, 71-81.
  • Manz, B. F. (1989). The Rise and rule of Tamerlane. London: Cambridge University Press.
  • Marozzi, J. (2006). Timurlenk. (H. Kocaoluk, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yay.
  • Merçil, E. (1985). Simcuriler IV. Belleten, 49/195, 547-568.
  • Merçil, E. (1987). Gazneliler devleti. Tarihte Türk devletleri (C. I). Ankara: Ankara Üniversitesi Rektörlüğü Yay.
  • Merçil, E. (1989). Gazneliler devleti tarihi. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Mesudi. (2004). Murûc ez-zeheb. (A.Batur, Çev.). İstanbul: Selenge Yay.
  • Mevlana Minhacüddin. (1970). Tabakat-ı Nasıri (Vol. I). (M. H. G. Raverty, Trans.). New Delhi: Oriental Books Reprint Corp.
  • Minorsky, V. (1937). Hudud al-Alam, the region of the world a Persian geography 372 A.H.-982 A.D. London: Luzac.
  • Mirhand. (2019). Tarih-i Ravzatü’s-Safa (C. I). (M.Öztürk, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Morgenstierne, G. (1986). Afghan. The encyclopaedia of Islam, (Vol. I, New Edition). Leiden: Brill.
  • Mousavi, N. (2018). Tekmiletü’l-Ahbar’ın Türkçe tercümesi ve değerlendirmesi. (Yüksek lisans tezi). Ankara: Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Mubin, S&Gilani, I. A-Hasan, W. (2013). Mughal Gardens in the City of Lahore-A Case Study of Shalimar Garden. Pakistan Journal of Science, 65/4, 511-522.
  • Murayama, S. (1957). Der Zusammenhung der Kitan-Schrift mit der Türkischen Runenschrift. Twenty-Second Congress of Orienteliste (Vol. 2). Leiden.
  • Müverrih Vardan. (2017). Türk fetihleri tarihi. (İ. Aslan, Haz.). İstanbul: Post Yay.
  • Narain, A.K. (2000). İç Asya’da Hint Avrupalılar. (L. Köker, Çev.). Erken İç Asya Tarihi, (D. Sinor, Der.). İstanbul: İletişim Yay.
  • Nazım, M. (1988). Mesud. İslam ansiklopedisi, (C. 8, s. 133-134). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Obruzanszky, B. (2009). Late Huns in caucasus. Journal of Eurasian Studies, 1/2, 25-30.
  • Ögel, B. (1948). Uygurların menşe efsanesi, Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 6/1-2, 17-26.
  • Ögel, B. (1971). Türk mitolojisi (C. I). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
  • Ögel, B. (1981). Büyük Hun imparatorluğu tarihi (C. I-II). Ankara: Kültür Bakanlığı Yay.
  • Ögel, B. (1984). İslamiyetten önce Türk kültür tarihi. (2. bs.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
  • Ögel, B. (1988). Türk kültürünün gelişme çağları. (3. bs.). İstanbul: Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı Yay.
  • Öntürk, V. (2017). Gaznelilerde bir şehzade düşmanı: Hâcibü’l-Hüccâb Tuğrul Bozan, Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 36, 345-360.
  • Öntürk, V. (2018). Ravzatü’s-Safâ ve Habibü’s-Siyer’e göre Gurlular. Tarih Okulu Dergisi, 11/34, 129-161.
  • Öntürk, V. (2020). Gurluların var olma mücadelesinde bir dönüm noktası: Âhengerân savaşı (400/1010-1011). Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 49, 161-174.
  • Özdemir, M. N. (2008). Abbasi halifeleri ile Büyük Selçuklu sultanları arasındaki münasebetler. SÜ. Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 24, 315-367.
  • Pritsak, O. (1988). Kara Hanlılar. İslam ansiklopedisi, (C. 6, s. 251-273 ). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Qayum, H&Shah, Z-Alam, J. (2017). Afghanistan in the Historical Perspective. Global Political Review, 2/1, 46-53.
  • Rasonyi, L. (1988). Tarihte Türklük (2. bs.). Ankara: Türk Kültürü Araştırma Enstitüsü Yay.
  • Roemer, H. R. (1986). Timur in Iran. The Cambridge History of Iran (Vol. 6). (P. Jackson, Ed.). London: Cambridge University Press.
  • Saraç, S. (2019). Gûrlu devleti’nin kuruluşu ve Gazneliler devleti’yle münasebetleri, (Yüksek lisans tezi). İstanbul: Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Savi, S. İ. (2011). Gazneliler tarihine dair iki kaynak: Tarih-i Beyhaki ve Tarih-i Yemini. Kastamonu Eğitim Dergisi, 19/2, 653-670.
  • Skrine, F.H&Ross, E.D. (1899). The heart of Asia. London: Methurn & Co.
  • Spuler, B. (1991). Ghaznawids. The encyclopedia of Islam, (Vol. II, s. 578-583) Leiden: Brill.
  • Stein, B. (2010). A history of India, (Second Edition). London: Wiley-Blackwell.
  • Sümer, F. (1988). Tokuz Oğuzlar. İslam ansiklopedisi, (C. 12/1, s. 420-427). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Şeşen, R. (1985). İslam coğrafyacılarına göre Türkler ve Türk ülkeleri. Ankara: Türk Kültürü Araştırma Enstitüsü Yay.
  • T’ang, C. (1973). Moğol sülalesi devrinde Türk ve İslam dünyası ile temasda bulunan şahsiyetler. İstanbul: (Yay. yok)
  • Tarzi, A. (1993). Kabil. İslam ansiklopedisi, (C. 6, s. 16-22) İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Thapar, R. (1971). The Image of the barbarian in early India. Comparative Studies in Society and History, 13/4, 408-436.
  • Thorley, J. (1979). The Roman empire and the Kushans. Greece and Roma, 26/2, 181-190.
  • Timur, M. (2012). Gazneli devletinden Babürlüler devletine kadar bölgede kurulan hanedanlıklar (1206-1526). (Yüksek lisans tezi). Konya: Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Togan, Z. V. (1945). İbn al-Fakih’in Türklere ait haberleri. Belleten, 12/45, 11-16.
  • Togan, Z. V. (1972). Oğuz destanı. İstanbul: Enderun Kitabevi.
  • Togan, Z. V. (1981). Umumi Türk Tarihine Giriş (3. bs.). İstanbul: Enderun Kitabevi.
  • Togan, Z. V. (1985). Eftalit devletini teşkil eden kabilelere dair. Fen-Edebiyat Fakültesi Araştırma Dergisi, Ord. Prof. Dr. A. Z. V. Togan Özel Sayısı, 13, Erzurum.
  • Trepavlov, V. V. ( 2015). Stepnıye ımperii evrazii. Moskva.
  • Uçmaz, V. (2021). Hint alt kıtasında yaşayan Türk toplulukları için tarihten günümüze yapay üst kimlik belirleme çalışmaları: Mugallar-Karluklar-Türkler. (Doktora tezi). Ankara: Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Ünal, S. (2020). Şair ve tezkire yazarı olarak Fahri-i Herevi. (Doktora Tezi). Ankara: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/tezSorguSonucYeni.jsp.
  • Vasary, I. (2007). Eski iç Asya’nın tarihi. (İ. Doğan, Çev.). İstanbul: Ötüken Neşriyat.
  • Wink, A. (2002). Al-Hind. The making of the ındo-ıslamic world. Leiden: Brill.
  • Yazıcı, N. (2016). İlk Türk-İslam devletleri tarihi (14. bs.) Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.
  • Yazıcı, O. (2017). Timur Şah Dürrani, Malatya: Yılmaz Yay.
  • Zahiru’d-din Nişaburî. (2018). Selçuknâme. (A. G. Fidan, Haz.). İstanbul: Kopernik.
  • Zeki, İ. (2020). Emevilerin Horasan Politikası: Valiler Dönemi. İlahiyat Fakültesi Dergisi, 1/1, 7-24.
Toplam 163 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Saadettin Yağmur Gömeç Bu kişi benim 0000-0003-4606-9006

Ayşe Gül Fidan Bu kişi benim 0000-0003-0720-3321

Yayımlanma Tarihi 13 Haziran 2022
Yayımlandığı Sayı Yıl 2022

Kaynak Göster

APA Gömeç, S. Y., & Fidan, A. G. (2022). OGUZ KAGAN DESTANI’NA GÖRE HİNDİSTAN’IN KUZEYİ. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi(54), 1-22. https://doi.org/10.21563/sutad.1129931

Cited By

Afganistan’da Üç Şehir: Kâbil, Herat, Gazne
Korkut Ata Türkiyat Araştırmaları Dergisi
https://doi.org/10.51531/korkutataturkiyat.1358022

Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.