With the Tanzimat Edict, the Ottoman Empire initiated a policy that aimed at promoting the development of state-subsidized industry, building factories to engage in production using traditional methods to shore up the economy. To this end, the Bursa Silk Factory, the Feshane Fez Factory, the İzmit Broadcloth Factory, the Veliefendi Calico Factory and the Hereke Cloth Factory were founded and supported by the state. Non-Muslim Armenians and Greeks made up a significant proportion of the workforce in these factories. For a limited period of time, through the Bank Ministry of Industry and Mining, the state helped to meet some of the basic needs of the Hereke Factory – which was an important institution in terms of its engagement in the Republican drive to create a national industrial base. The provided support took the form of subsidized loans to promote product diversification and to allow modernization of the machinery, as well as the employment of expert personnel to carry out production and maintenance tasks. Employing foreign workers became was an important component of the employment policy of the factory at the time with the increase in modern machinery and the occurrence of variation in production, as the machinery was modernized and products were diversified. This article evaluates the early-Republican policy of employing foreign workers and experts in Turkey, with particular focus on the case of the Hereke Cloth Factory.
Foreign Workers Bank of Industry and Mine Hereke Cloth Factory
Tanzimat Fermanıyla birlikte Osmanlı devleti, geleneksel usullerle üretim yapan ekonomisini ayakta tutabilmek için devlet destekli sanayi politikası ve fabrika kurma çabasına girişmiştir. Bu amaçla Bursa İpek, Feshane, İzmit Çuka, Veliefendi Basma ve Hereke Kumaş fabrikaları devlet tarafından kurulmuş ve desteklenmiştir. Bu fabrikalardaki çalışan işçi sınıfının büyük bir oranının gayrimüslim yani Ermeni ve Rumlardan oluştuğu görülmüştür. Cumhuriyetin milli sanayi kurma politikasının önemli kurumlarından olan Hereke Fabrikasının makinelerinin yenilenmesi, üretim çeşitliliğine girebilmesi amacıyla kredi desteğinin, tamirat ve üretim sürecinde de uzman personel gibi zaruri ihtiyaçlarının devlet tarafından ve bir dönem içerisinde Sanayi ve Maadin Bankası aracılığıyla sağlandığı görülmektedir. Bu süreçte fabrikanın işçi istihdam politikasına bakıldığında modern makinelerin kullanılmaya başlanmasıyla ve üretimde çeşitliliğin ortaya çıkmasıyla alanında uzman yabancıişçi istihdamına ağırlık verildiği görülmüştür. Bu makalede Hereke KumaşFabrikası bağlamında Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş sürecinde uyguladığıyabancı işçi ve uzman istihdamı politikası değerlendirilmiştir.
Hereke Kumaş Fabrikası Yabancı İşçi Sanayi ve Maadin Bankası
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Mart 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 |