Relationship Between Piety And Psychological Resilience In Adults

Yıl 2021, , 27 - 54, 25.03.2021

Sonay Yıldırım Orhan Gürsu

https://doi.org/10.30622/tarr.865014

Cited By: 2

Öz

The aim of this survey is to determine the relation between piety and psychological resilience for adults. Accordingly, a sample group of 443 participants was formed, including 207 men and 236 women who were working in 6 seperate public institutions in Antalya province. In order to determine the religious attitudes and behaviours of the sample group, “A Scale of Motivational Piety” was used, and “A Scale of Psychological Resilience for Adults” was used to measure their psychological resilience. The statistical analysis of the obtained data was carried out on a packaged software called SPSS for Windows 11.5, and substantiating factor analysis was carried out on a packaged software called Lisrel 8.7. According to the data obtained, there was a significant difference between demographic variables, piety and psychological resilience. In the survey, a positive significant correlation between motivational piety and psychological resilience was discovered.

Anahtar Kelimeler

Adulthood, Religion, Piety, Psychology, Psychological Resilience

Yetişkinlerde Dindarlık ve Psikolojik Dayanıklılık İlişkisi

Öz

Bu araştırmanın amacı, yetişkinlerde dindarlık ve psikolojik dayanıklılık arasındaki ilişkiyi tespit etmektir. Bu doğrultuda, Antalya ilinde 6 farklı kamu kuruluşunda çalışan 207 erkek ve 236 kadın olmak üzere toplam 443 kişilik bir örneklem grubu oluşturulmuştur. Örneklem grubunun dini tutum ve davranışlarını belirlemek için “Motivasyonel Dindarlık Ölçeği”, psikolojik dayanıklılıklarını ölçmek için ise “Yetişkinler için Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği” kullanılmıştır. Elde edilen verilerin istatistiksel analizi SPSS for Windows 11.5 paket programında, doğrulayıcı faktör analizi ise Lisrel 8.7. paket programında yapılmıştır. Bulgulara göre; demografik değişkenler ile dindarlık ve psikolojik dayanıklılık arasında anlamlı farklılıklar söz konusudur. Araştırmada motivasyonel dindarlık ile psikolojik dayanıklılık arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişkinin olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Yetişkinlik, Din, Psikoloji, Psikolojik Dayanıklılık, Dindarlık

Kaynakça

• Akçakanat, T., Uzunbacak, H. H. ve Köse, S. (2018). “Akademisyenlerin Psikolojik Sağlamlık ve Mutluluklarının Belirleyicileri Olarak Sosyal ve Örgütsel Destek”. İşletme Araştırmaları Dergisi, 10(3): 173-193.
• Arslan, M. (2009). “Geleneksellik ve Yaşlı Dindarlığı: Taşrada Sosyal Hizmet Alamayan Yaşlıların Dindarlık Durumları Üzerine Uygulamalı Bir İnceleme”. Yaşlı Sorunları Araştırma Dergisi / Elderly Issues Research Journal, 2009(2): 112-125.
• Assari, S. and Lankarani, M. M. (2018). “Secular and Religious Social Support Better Protect Blacks than Whites Against Depressive Symptoms”. Behavioral Science, 8(6): 2-14.
• Ayten, A. (2009). Pro-sosyal Davranışlarda Dindarlık ve Empatinin Rolü. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Baljani, E., Kazemi, M. and Amanpour, E. (2014). “The Relationship between Religion, Spiritual Well-being, Hope and Quality of Life in Patients with Cancer”. Basic & Clinical Cancer Research Journal, 6(4): 28-36.
• Basım, N. ve Çetin, F. (2011). “Yetişkinler İçin Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği’nin Güvenilirlik ve Geçerlilik Çalışması”. Türk Psikiyatri Dergisi, 22(2): 104-114.
• Batan, S. N. (2016). Yetişkinlerde Psikolojik Dayanıklılık ve Dini Başa Çıkma Yaşam Doyumuna Etkileri. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Bayyiğit, M. (2005). Lise Öğrencilerinde Dini İnanç ve Tutumaların Sosyal İlişkilere Etkisi Ergani Örneği. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Beygi, A., Mohammadifar, M. A., Najafi, M. and Rezayi, A. M. (2016). “Relationship of Spirituality and Forgiveness with Family Cohesion and Adaptability in Veterans”. Quarterly of Iranian Journal of War & Public Health, 8(1): 33-39.
• Blazek, M. and Besta, T. (2010). “Self-Concept Clarity and Religious Orientation: Prediction Of Purpose in Life and Self Esteem”. Journal of Religion and Health, 51(3): 947-960.
• Carter, E. C., McCullough, M. E. and Carver, C. S. (2012). “The Mediating Role of Monitoring in the Association of Religion With Self-Control”. Social Psychological and Personality Science, 3(6): 691-697.
• DeSouza, J. J. (2014). Spirituality and Hope as Influences on Family Cohesion Among African American Men. Unpublished Doctoral Dissertation. Walden University College of Social and Behavioral Sciences. Minneapolis, United States.
• Dilmaç, B., & Çifci, A. (2020). “14-18 Yaş Grubunda Tanrı Algısı ile Psikolojik Sağlamlık İlişkisinin İncelenmesi.” Necmettin Erbakan Üniversitesi Ereğli Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(1), 14-28.
• Fondren, K. M., Bartkowski, J. P. and Xu, X. (2018). “Are Religious Teens Nice Kids? Faith and Congeniality among American Adolescents”. Religions, 9(11): 2-20.
• French, D. C., Eisenberg, N. and Vaughan, J. (2008). “Religious Involvement and the Social Competence and Adjustment of Indonesian Muslim Adolescents”. Developmental Psychology, 44(2): 597-611.
• Gencer, N. (2019). “Dindarlık ve Öznel İyi Oluş-Uluslararası Bir Bakış, Din ve Bilim”, Muş Alparslan Üniversitesi İslami İlimler Fakültesi Dergisi, 2(1), 97-114.
• Göktepe, A. K., Karagöz, S. ve Balcı, S. (2016). “Psikolojik Dayanıklılık, Dinî Başa Çıkma ve Sağlık Davranışları İlişkisi Üzerine Ampirik Bir Araştırma”. 1st Eurasian Congress on Positive Psychology, 2016, İstanbul.
• Gürsu, O. (2011). Ergenlik Döneminde Psikolojik Sağlık ve Dindarlık İlişkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Homaei, R., Zahra Dasht Bozorgi, Z. D. and Ghahfarokhi, M. S. M. (2016). “Relationship Between Optimism, Marital Satisfaction and Life Satisfaction”. International Education Studies, 9(6): 53-57.
• Hökelekli, H. ve Arvas, F. B. (2017). “Dindarlık ile Evlilik Doyumu ve Evlilikte Sorun Çözme İlişkisi Üzerine Bir İnceleme”. Değerler Eğitimi Dergisi, 15(34): 129-160.
• Kandemir, F. (2016). Umut-İyimserlik ve Dindarlık İlişkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
• Karakaş, A. C. (2017). “Manevi Zekânın İç Yönelimli Dindarlık, Affetme Esnekliği ve Öznel İyi Oluşla İlişkisi”. Türkiye İlahiyat Araştırmaları Dergisi, 1(1): 53-63.
• Kılıç, M. (2013). Gerçek Yaşam Tadında: Gelişim Dönemleri. Pagem Akademi, Ankara.
• Korkmaz, N. E. (2012). “Tanrı’ya Bağlanma ve Psikolojik İyi Olma”. Toplum Bilimleri Dergisi, 6(12): 95-112.
• Krok, D. (2015). “Religious Coping and Well-Being in Middle Adutlhood: The Mediatıpnal Role of Meaning in Life”. V. Adkins (ed.). Subjective Well-Being. Nova Science Publishers, New York. 21-38.
• Lee, D. B. (2012) The Role Of Optimism and Religious İnvolvement in the Reletionship Between Race-Related Stress and Well-Being. Unpublished Master Thesis. University of North Carolina, İn the Department of Psychology (Clinical). Chape Hill, United States.
• Lenth, R., “Java Applets for Power and Sample Size”. https://homepage.divms.uiowa.edu/-rlneth/Power (erişim tarihi 24.05.5018).
• Markstrom, C. A., Huey, E. and Stiles, B. M. (2010). “Frameworks of Caring and Helping in Adolescence: Are Empathy, Religiosity, and Spirituality Related Constructs”. Youth and Society, 42(1): 59-80.
• McCullough, M. E. and Willoughby, B. L. B. (2009). “Religion, Self-Regulation, and Self-Control: Associations, Explanations, and Implications”. Psychologic Bulletin, 135(1) 69-93.
• Nell, W. and Rothman, S. (2018). “Hope, Religiosity and Subjective Well-being”. Journal of Psychology in Africa, 28(4): 253-260.
• Onur, B. (2017). Gelişim Psikolojisi. İmge Kitabevi, Ankara.
• Sipon, S., Sakdan, M. F. and Mustaffa, C. S. (2015). “Spirituality and Social Support in Flood Victims”. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 185(2015): 361-364.
• Şentepe, A. ve Güven, M. (2015). “Kişilik Özellikleri ve Dindarlık İlişkisi Üzerine bir Ampirik Araştırma”. Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 17(31): 29-44.
• Topuz, İ. (2013). “Dindarlık Tipolojileri ile Benlik Saygısı Arasındaki İlişki: Yetişkinler Üzerine Bir Araştırma”. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 30, ss.139-154.
• Turan, Y. (2009). “Kişilik ve Dindarlık Üzerine Bir Alan Araştırması”. Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi, Sayı: 20, ss. 279-295.
• Türker, N. Y. (2018). Yetişkinlerde dindarlık ve psikolojik sağlamlık ilişkisi üzerine bir araştırma. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Bursa Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
• Uysal, V., Turan, Ş. ve Işık, Z. (2014). “Motivasyonel Dindarlık Ölçeği (MMRI) Üzerine Bir Değerlendirme”. Journal of Islamic Research, 25(1): 15-27.
• Uysal, V., Göktepe, A. K., Karagöz, S. ve İlerisoy, M. (2017). “Dinî Başa Çıkma ile Umut, Hayat Memnuniyeti ve Psikolojik Sağlamlık Arasındaki Etkileşim Üzerine Bir Araştırma”. Marmara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Dergisi, Cilt-Sayı 52, ss. 139-160.
• Ürkmez, E. (2005). Dini İnanç, Tutum ve Davranışların Eşler Arası İletişime Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Yakut, S. (2020). Psikolojik Sağlamlık -Dindarlık İlişkisi, (Bölüm 4). İlahiyat Alanında Teori ve Araştırmalar. Gece Kitaplığı yay., Ankara.