The Role of Religion and Spirituality in the Coping Process of Diagnosed Healthcare Professionals with COVID-19 Disease

Yıl 2021, , 181 - 220, 25.03.2021

Orhan Gürsu , Salih Bayındır

https://doi.org/10.30622/tarr.873732

Cited By: 14

Öz

Purpose: The aim of this research is to determine whether healthcare workers who work at the Antalya Training and Research Hospital, which functions as a pandemic hospital, and who have also tested positive for covid-19, resort to religion or spirituality as a means of coping in this process; and also to find out the effect of religion and spirituality in this process. 

Method: This research is a case study suitable for a qualitative research model. The study has been conducted with 30 healthcare workers who work in the covid service and diagnosed with covid-19. Data in the study were collected with a semi-structured interview form. In the analysis of the research, the data obtained with the help of sound recorder and image recorder were analysed and written.

Findings: Although the majority of the participants did not practice religious practices, they defined themselves as religious. During the epidemic period, after the covid-19 tests were positive, there was an increase in the tendency to religion or spirituality in general, and more prayer was applied as a coping way with the disease. The meaning of life was questioned again in almost all of the participants after the diagnosis of the disease, more thought of death came to mind and the thought that there is a supreme power to take shelter in was comforting. Almost all of the participants expressed the opinion that using religious practices in the treatment process of patients under the name of spiritual counselling might be effective.

Anahtar Kelimeler

Covid-19, Healthcare Professionals, Religion, Spirituality, Psychology

Covid-19 Hastalığını Geçiren Sağlık Çalışanlarının Başa Çıkma Sürecinde Din Ve Maneviyat

Öz

Amaç: Pandemi hastanesi olarak işlev gören Antalya Eğitim ve Araştırma Hastanesinde görev yapan ve aynı zamanda covid-19 testleri pozitif çıkmış sağlık çalışanlarının bu süreçte başa çıkma aracı olarak din ya da maneviyata müracaat edip etmediklerini tespit etmek, din ve maneviyatın bu süreçte nasıl bir etkiye sahip olduğunu ortaya koymak amaçlanmıştır.

Yöntem: Bu araştırma, nitel araştırma modeline uygun bir durum çalışmasıdır. Araştırma covid-19 tanısı almış ve covid servisinde çalışan 30 sağlık çalışanı ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmada veriler yarı-yapılandırılmış bir görüşme formu ile toplanmıştır. Araştırma verilerinin çözümlenmesinde ses kayıt cihazı ile görüntü kayıt cihazı yardımıyla elde edilen veriler çözümlenerek yazıya aktarılmıştır.

Bulgular: Katılımcıların büyük çoğunluğu dini pratikleri yerine getirmemekle birlikte kendilerini dindar olarak nitelendirmiştir. Salgın döneminde covid-19 testleri pozitif çıktıktan sonra din ya da maneviyata yönelmede genel olarak artış gözlenmiş, başa çıkma aracı olarak daha çok dua ’ya müracaat edilmiştir. Katılımcıların neredeyse tamamında hayatın anlamı yeniden sorgulanmış, hastalık tanısı konulduktan sonra akla daha çok ölüm düşüncesi gelmiş ve sığınılacak yüce bir gücün olduğu düşüncesi rahatlatıcı olmuştur. Katılımcıların tamamına yakını dini pratiklerin manevi danışmanlık adı altında hastaların tedavi sürecinde kullanılmasının etkili olacağı düşüncesini dile getirmişlerdir. 

Anahtar Kelimeler

Covid-19, Sağlık Çalışanları, Din, Psikoloji, Maneviyat

Kaynakça

• Aşkın, R., Bozkurt, Y., & Zeybek, Z. (2020). Covid-19 Pandemisi: Psikolojik Etkileri ve Terapötik Müdahaleler. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(37), 304-318.
• Ayten, A. (2010). Tanrı'ya Sığınmak: Dini Başa Çıkma Üzerine Psiko-Sosyal Bir Araştırma. İstanbul: İz yayıncılık.
• Bahadır, A. (2002). İnsanın Anlam Arayışı ve Din: Logoterapik Bir Araştırma. İstanbul: İnsan Yayınları.
• Bahar, A., & vd. (2020). Can Psychological Resilience Protect the Mental Health of Healthcare Professionals during the COVID-19 Pandemic Period? Dubai Medical Jaurnal , doi: 10.1159/000510264.
• Çankaya, M. (2020). COVID-19 pandemisi ve sağlık çalışanlarının iyilik hali değişimi. ATLAS INTERNATIONAL CONGRESS ON SOCIAL SCIENCES 7. PROCEEDING BOOK, ss. 446-460.
• Demir, O, Ö,. (2017). Nitel Araştırma Yöntemleri. K. Böke (Ed.), Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri (5. basım) içinde (s. 285-318). İstanbul: Alfa Yayınları.
• Gashi, F. (2011). Türk ve Kosovalı Öğrencilerin Ölüm Kaygısı Üzerine Karşılaştırmalı Bir Araştırma
• Gashi, F. (2020). Koronavirüse Yakalanmış Kişilerde Tedavi Döneminde Dini Başa Çıkmanın Etkisi. Pamukkale Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 7(1) , 511-535.
• Gupta, S., & Sahoo, S. (2020). Pandemic and mental health of the front-line healthcare workers: a review and implications in the Indian context amidst COVID-19. Gen Psychiatr 33(5) , e100284.
• Gürsu, O. (2017). Nöropsikoloji, Din Ve Psikolojik İyi Oluş. Journal of International Social Research, 10(53).
• Horozcu, Ümit (2010). Tecrübî Araştırmalar Işığında Dindarlık ve Maneviyat ile Ruhsal ve Bedensel Sağlık Arasındaki İlişki, Milel ve Nihal, 7 (1), 209-240.
• Hökelekli, H. (2013). Din Psikolojisi. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
• İstek, E. (2017). Avrupa'da Veba Salgını ve Salgında Din Faktörü (Viyana Örneği). Tarih Araştırmaları Dergisi 36(62) , 173-204.
• Kaplan, H., Sevinç, K., & İşbilen, N. (2020). Doğal Afetleri Anlamlandırma ve Başa Çıkma: Covid-19 Salgını Üzerine Bir Araştırma. Electronic Turkish Studies, 15(4).
• Karaimamoğlu, T. (2016). Kara Ölüm Veba Salgını ve Ortaçağ İngilteresine’sine. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(37), , 591-610.
• Kasapoğlu, F. (2020). COVID-19 Salgını Sürecinde Kaygı ile Maneviyat, Psikolojik Sağlamlık ve Belirsizliğe Tahammülsüzlük Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi. Electronic Turkish Studies, 15(4).
• Kasapoğlu, F. (2020b). Examining the relationship between fear of COVID-19 and spiritual well-being. Spiritual Psychology and Counseling, 5, 343–356.
• Karataş, Z. (2020). COVID-19 Pandemisinin Toplumsal Etkileri, Değişim ve Güçlenme. Türkiye Sosyal Hizmet Araştırmaları Dergisi 4(1), 3-15.
• Kay, A.C., Shepherd, S., Blatz, C.W., Chua, S.N., ve Galinsky, A.D. (2010). For God (or) Country: The Hydraulic Relations Between Government İnstability and Belief in Religious Sources of Control. Journal of Personality and Social Psychology, 99, ss. 725-739.
• Kaya, B. (2020). Pandeminin Ruh Sağlığına Etkileri, Klinik Psikiyatri Dergisi, 23, 123-124. doi:10.5505/kpd.2020.64325.
• Lai, J., Ma, S., Wang, Y., & vd. (2020). Factors associated with mental health outcomes among health care workers exposed to coronavirus disease 2019. JAMA Netw Open 3(3), e203976.
• Lazarus, R., & Folkman, S. (1984). Stress, Appraisal, and Coping. New York: Springer.
• Menteşe, L. (2020). Kara Vebanın Batı ve Doğu Toplumlarına Etkisi. Akdeniz Havzası ve Afrika Medeniyetleri Dergisi, 2(1) , 78-87.
• Nadeem, S. (2020). Coronavirus COVID-19: Available Free Literature Provided by Various Companies, Journals and Organizations around the World. Ournal Of Ongoing Chemical Research, 5(1): , 7-13.
• Okumuş, E. (2002). Tabi Afetler Din ve Toplum. İslami Araştırmalar Dergisi , 339-373.
• Özyürek, A., & Atalay, D. (2020). COVID-19 Pandemisinde Yetişkinlerde Yaşamın Anlamı Ve Ölüm Kaygısı İle İyilik Hali Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. TURAN: Stratejik Arastirmalar Merkezi, 12(46), 458-472.
• Pan, R., Zhang, L., & Pan, J., (2020). The Anxiety Status of Chinese Medical Workers During the Epidemic of COVID-19: A Meta-Analysis, Psychiatry Investigation, 17(5), 475-480. https://doi.org/10.30773/pi.2020.0127
• Pargament, K. I. (1997). The psychology of religion and coping: Theory, research, and practice. New York: The Guilford Press.
• Reutter, K. K., & Bigatti, S. M. (2014). Religiosity and spirituality as resiliency resources: Moderation, mediation, or moderated mediation? Journal for the scientific study of religion, 53(1), 56-72. https://doi.org/10.1111/jssr.12081
• Rutter, M. (1987). Psychosocial resilience and protective mechanisms. American Journal of Orthopsychiatry, 57(3), 316–331. https://doi.org/10.1111/j.1939-0025.1987.tb03541.x
• Schachner, E. (2012). “Is there a difference between the brain of an atheist and the brain of a religious person?”, Scientific American Mind, http://www.scientificamerican.com/article.cfm?id=is-there-a-difference-between-the-brain (E.T. 06.07.2015).
• Shanafelt, T., Ripp, J., & Trockel, M. (2020). Understanding and addressing sources of anxiety among health care professionals during the COVID-19 pandemic. Journal of American Medical Association, 323(21) , 2133-2134.
• Shaw, A., Joseph, S., & Linley, P. A. (2005). Religion, spirituality, and posttraumatic growth: A systematic review. Mental Health, Religion & Culture, 8(1), 1-11. https://doi.org/10.1080/1367467032000157981
• Tuncay, F. E., Koyuncu, E., & Özel, Ş. (2020). Pandemilerde Sağlık Çalışanlarının Psikososyal Sağlığını Etkileyen Koruyucu ve Risk Faktörlerine İlişkin Bir Derleme. Ankara Medical Journal, 2, 488-501.
• Yıldırım, A., Şimşek, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.