Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Man’s Search for Meaning in A Digitalized World: The Example of Golden Age Healing Techniques

Yıl 2021, Cilt: 6 Sayı: 4, 147 - 177, 31.12.2021
https://doi.org/10.30622/tarr.1016671

Öz

Religious thought, faith and ritual-oriented orientations, which provide the opportunity to find qualified answers to a person's search for meaning, have become an integral part of his everyday life. In the secularized world, the search for a person in question has brought up the phenomenon of new religious movements. Man needs modern sacred guides to fill his spiritual emptiness and the search for meaning. New religious movements that are engaged in activities for this purpose are spreading all over the world with syncretic and eclectic formation. Mystical experiences such as astrology, yoga, reiki, the subconscious, quantum and bioenergy, which represent the metaphysical aspect of new religious movements and gained visibility in the early 1970’s, show that religion and spirituality are intertwined. The expansion of the sphere of influence of these movements in Internet-based social networks and especially in social media every day leads to the use of digital platforms for religious purposes and the digitalization of religion. Online religious rituals performed on social networks; healing, techniques for strengthening the energy field, the flower of life and frequencies, such as practices such as attracting individuals in search of it. This study focuses on the application of body healing with the flower of life, which is fed by East Asian traditions and has recently gained popularity within the scope of complementary treatment techniques on digital platforms. The study is examined in three categories (religious binding, eye and world conception, fluid consumption) as healing with the flower of life, money school, golden age healing jewelry with special coding from 548 posts on the Instagram account ‘Ferhan Sezer Golden Age Healing Techniques’, ‘FS Life Flower Healing’, a digital religious socialization platform. Although the vast majority of the submissions are text-based, the research is being examined in the three-month period from July 31, 2021 to October 31. The shares made from the Instagram account are focused on religious discourses and online rituals with discourse analysis, which is a qualitative research technique.

Kaynakça

  • Akgül, M. (2017). Dijitalleşme ve Din. Marife Dini Araştırmalar Dergisi, 17/2, 191-207.
  • Albayrak, A. (2016). Alevi Meşrep Bir Tarikat: Galibilik. Türkish Studies, 11/17, 267-282.
  • Arslan, M. (2006). Değişim Sürecinde Yeni Dindarlık Formları: Yeniçağ İnanışları Örneği. Değerler Eğitimi Dergisi, 4/11, 9-25.
  • Arslan, M. (2015). Postmodern Yeni Dinsel Kimlik ve Paranormal İnançlar. Milel ve Nihal, 12/2, 55-72.
  • Aslan, R. (2016). Hekimlikte Alternatif ve Tamamlayıcı Tıbbi Yaklaşımlar. Kocatepe Veteriner Dergisi, 9/4, 363-371.
  • Aubyn, L. St. (1998). New Age: Yeni Çağ Akımı. (Çev. N. Mines ve E. Arısoy). İzmir: Ege Meta Yayınları.
  • Aydın, C. (2015). İnsanın Anlam Arayışı ile Yeniçağ İnançları Arasındaki İlişki (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Felsefe ve Din Bilimleri Anabilim Dalı, Samsun.
  • Aysoy, M. (2013). Şifa Bu Değil: Modernliğin Ara Yüzü: Alternatif Tıp. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
  • Bahadur, M. ve Çapcıoğlu, İ. (2021). Yeni Dini Hareketlerde Çevrimiçi ve Çevrimdışı Yönelimler: Sahaja Yoga Örneği. İslami Araştırmalar Dergisi, 32/2, 372-86.
  • Başkaya, Ş. (2006). New Age Hareketi: Modern Bir Dinsellik Biçiminin Sosyo-Kültürel Analizi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İlahiyat Anabilim Dalı Din Sosyolojisi Bilim Dalı, İstanbul.
  • Bauman, Z. (2013). Postmodernizm Hoşnutsuzlukları. (Çev. İ. Türkmen). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Bauman, Z. (2015). Akışkan Modern Dünyada Kültür. (Çev. İ. Çapcıoğlu ve F. Ömek), Ankara: Atıf Yayınları.
  • Beck, U. (2011). Risk Toplumu- Başka Bir Modernliğe Doğru. (Çev. K. Özdoğan ve B. Doğan). İstanbul: İthaki Yayınları.
  • Beckford, J. A. (1987). New Religions, An Overview, Encyclopedia of Religion, (Ed. Mircae Eliade) C. X, New York.
  • Berger, P. L. (2011). Kutsal Şemsiye: Dinin Sosyolojik Teorisinin Ana Unsurları. (Çev. A. Çoşkun). İstanbul: Rağbet Yayınları.
  • Berger, P. L. ve Luckmann, T. (2015). Modernite Çoğulculuk ve Anlam Krizi. (Tür. Söy. M. Derviş Dereli). Ankara: Heretik Yayıncılık.
  • Biçer, R. (2006). Heretik Bir New Age: Dünya Kardeşlik Birliği Mevlana Yüce Vakfı. Ekev Akademi Dergisi, 10/29, 27-50.
  • Campbell, H. (2006). Religion and Internet: Considering the Online-Offline Conncetion, Centre for the study of Communication and Culture, 25/1, 3-24.
  • Campbell, H. (2012). Religion and Internet: A Microcrocosm for Studying Internet Trends and Implications, New Media and Society, 0, 1-15.
  • Campbell, H. ve Lövheim, M. (2011). Religion and Internet. Information Communication and Society, 14/8, 1083-1096.
  • Cereci, S. (2020). New Media for New Globalist Strategy. New Media and Strategies Dijital Media. (Ed. E. Karakoç ve H. Çiftçi), 5-31. Ankara: İKSAD.
  • Çağrıcı, M. (2010). Şükür. DİA. İstanbul: TDV Yayınları, 39, 259-261.
  • Çamdereli, M. (2018). Din Ekranda Nasıl Durur? Medyada Dinin Popüler Temsilleri. İstanbul: Ketebe Yayınları.
  • Çapcıoğlu, İ. (2016). Yeni Dini Hareketler. Dini Gruplar Sosyolojisi. (Ed. N. Akyüz), 325-340. Ankara: Ankara Üniversitesi Uzaktan Eğitim Merkezi Yayınları.
  • Çapcıoğlu, İ. (2017a). Modernleşen Türkiye’de Din ve Toplum. Ankara: Otto Yayınları.
  • Çapcıoğlu, İ. (2017b). Modernleşme, Sekülerleşme ve Din. Din Sosyolojisi (Ed. O. Eyüpoğlu), 141-152. Bişkek: İz Basma.
  • Çapcıoğlu İ. (2020a). Akışkan Zamanlarda ‘Değer’li Yaşamak. Ankara: DİB Yayınları.
  • Çapcıoğlu, İ. (2020b). Pandemi, Post-Pandemi ve Yeni Dindarlık Modelleri. TRT Akademi Dergisi Salgın Yayıncılığı Kovid-19 Özel Sayısı, 5/10, 80-89.
  • Çapcıoğlu, İ. ve Anık, H. (2021). Sanayi Devriminden Endüstri 4.0’a: Dijitalleşme ve Dijital Dünyada Dinin Statüsü. Tevilat: Selçuk Üniversitesi İslami İlimler Fakültesi Dergisi, 2/1, 27-43.
  • Çapcıoğlu, İ. ve Kaya, E. (2021). Pandemi Döneminde Türkiye’de Dini Hayat: Din Görevlileri Örneğinde Dini Hayata Genel Bir Bakış. Ankara: Bizim Büro Basımevi.
  • Çapcıoğlu, İ. ve Yürük, T. (2010). Modern Dünyada İnsanın Anlam Arayışına Teolojik Katkı: Hz. İbrahim Kıssası Örneği. BİDDER Sosyal Bilimler Dergisi, 1/2, 21-31.
  • Davie, G. (1994). Religion in Britain since 1945: Believing without Belonging. Oxford: Blackwell Publications.
  • Davie, G. (2005). Din Sosyolojisinde Yeni Yaklaşımlar: Batılı Bir Bakış. Çev. M. Akgül ve İ. Çapcıoğlu. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 46/1, 201-214.
  • Dawson, L. L. ve Hennebry, J. (2003). Cults and New Religious Movements: A Reader. New Religions and the Internet: Recruiting and New Public. Wiley Blackwell, 270-312.
  • Dereli, M. D. (2020). Sanala Veda: Sosyal Medya ve Dönüşen Dindarlık. Ankara: Nobel Yayıncılık.
  • Dereli, M. D. (2021). Nostalji, Mit ve Gerçeklik Sarkacında Salgını Anlamlandırma: Dini Toplulukların Çevrimiçi Anlatılarının Söylem Analizi. Rutin ve Hayret Bir İmkân ve İmtihan Olarak Pandemi. (Ed. F. Kararaslan ve S. Doğan), 169-210. İstanbul: DBY Yayınları.
  • Dick, H. ve Peter, M. (2002). Why Do Churches Become Empty, While New Age Grows? Secularization and Religious Change in the Netherlands, Journal for the Scientific of Religion, 41/3, 455-473.
  • Doğan, E. (2020). Türkiye’de New Age Hareketi: Şifacı Grupların Sosyo-Ekonomik ve Kültürel Tabanı Üzerine Sosyolojik Bir İnceleme (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Felsefe ve Din Bilimleri Anabilim Dalı, Bursa.
  • Erdoğan, Z. ve Çınar, S. (2011). Reiki: Eski Bir İyileștirme Sanatı -Modern Hemșirelik Uygulaması. Kafkas Tıp Bilimleri Dergisi, 1/2, 86-91.
  • Erten, R. (2020). Hristiyanlık’ta İslamiyet’te Şifa ve Bu Dinlere İnananların Sağlık Konusuna Bakışları. Kalemname, 5/10, 387-443.
  • Faruk, K. (2015). Post-Seküler Din Halleri ve Dinin Dijitalleşmesi. Dijitalleşen Din Medya ve Din 2. (Ed. M. Çamdereli, B. Önay Doğan ve N. Kocabay Şener), 13-44. İstanbul: Köprü Kitap.
  • Furseth, I. ve Repstad, P. (2011). Din Sosyolojisine Giriş: Klasik ve Çağdaş Kuramlar. (Çev. İ. Çapcıoğlu ve H. Aydınalp). Ankara: Birleşik Yayınevi.
  • Gazneli, D. ve Kılıç, N.S. (2020). Din Eksenli Tüketimin Yeni Medyadaki Görünümleri: Tüketim Kültürü Bağlamında Değerlendirme. Medya ve Din Araştırmaları Dergisi, 3/2, 197-216.
  • Günay, N. (2003). Dünya Kardeşlik Grubu (Piramitçiler veya Mevlanacılar) Üzerine Bir İnceleme. Süleyman Demirel Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 11/2, 1-60.
  • Günay, N. (2011). Türkiye’de Yeniçağ İnançları. Isparta: Manas Yayınevi.
  • Gürbüz, G. (2020). Yeni Çağ İnanışları: Faaliyet Alanları, etkileri ve Görünümlerinin Sosyolojik Analizi (Antalya Örneği) (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Akdeniz Üniversitesi Sosyoloji Ana Bilim Dalı, Antalya.
  • Gürbüz, G. (2021). Arayıştan Uyanışa, Şifadan Estetiğe Yeni Çağ İnançları. Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 23/43, 19-51.
  • Haberli, M. (2019, Aralık). Dijital Çağda Din ve Dindarlığın Dönüşümü. Medya ve Din Araştırmaları Dergisi, 2/2, 307-315.
  • Hanegraff, W. J. (1996). New Age Religion and Western Culture: Esotericism in the Mirrorof Secular Thought. Leiden, New York: E. J. Brill.
  • Hanegraff, W. J. (1999). New Age Spiritualities as Seculer Religion: A Historian Perspective. Social Compass, 46/2, 145-160.
  • Kaplan, M. (2015). Geleneksel Tedavi Pratikleri ve Uygulayıcıları: Kadın Şifacılar. Milli Folklor, 27/108, 189-196.
  • Kara, Z. (2017). Dijital Sosyoloji. Sosyoloji Divanı Sosyoloji Dergisi, 5/9, 9-20.
  • Kirman, M. A. (2010). Yeni Dini Hareketler Sosyolojisi. Ankara: Birleşik Kitabevi.
  • Köse, A. (2019). Milenyum Tarikatları: Batıda Yeni Dini Akımlar. İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Luckmann, T. (2016). Görünmeyen Din: Modern Toplumda Din Sorunu. (Çev. A. Çoşkun, F. Aydın ve O. Çoşkun). 2. Baskı, İstanbul: Rağbet Yayınları.
  • Mirza, G. A. (2018). Yeni Dinselleşme Eğilimleri ve Maneviyat Arayışları. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
  • Narmanlıoğlu, H. (2015). Sanal Cematte Çevrimiçi İbadet. Dijitalleşen Din Medya ve Din 2. (Ed. M. Çamdereli, B. Önay Doğan ve N. Kocabay Şener), 69-108. İstanbul: Köprü Kitapları.
  • Özbölük, T. (2019). Sahipliğin Sıkıcılığından Erişimin Özgürlüğüne Kaçış: Akışkan Tüketime İlişkin Kavramsal Çerçeve. Journal of Economy Culture and Society, 59, 143-162.
  • Öztürk, G. (2014). Reklamlarda Dinsel Sembollerin Kullanımı. Medya ve Din. (Ed. M. Çamdereli, B. Önay Doğan ve N. Kocabay Şener), 289-318. İstanbul: Köprü Kitapları.
  • Parladır, H. S. ve Özkan, D. (2015). Sosyal Bilimlerde Paranormal İnançlara Dair Çalışmalar: Sekülerleşme ve İnanç İkileminde Modern Birey ve Toplum. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13/1, 172-202.
  • Paul, H. (1999). The New Age Movement: The Celebration of the Self and the Sacralization of Modernity. Oxford: Blackwell Publications.
  • Pearson, J. (2002). Belief Beyond Boundaries: Wicca, Celtic Spirituality and the New Age (Religion Today-Tradition, Modernity & Change). London: Ashgate Publishing.
  • Pınarbaşı, G. (2021). Spiritüel Ağ, Sosyal Medya ve Yön Değiştiren İnançlar. İstanbul: Okur Akademi.
  • Sevgi, A. (2011). Yeni Dini Akımların Temel Görüşleri ve İslam (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Temel İslam Bilimleri Anabilim Dalı, Van.
  • Sutcliffe, S. J. (2006). Re-Thinking "New Age" as a Popular Religious Habitus: A Review Essay on the Spiritual Revolution. Method & Theory in the Study of Religion, 18/3, 294-314.
  • Şentürk, R. (2004). Yeni Din Sosyolojileri. İstanbul: Gelenek Yayıncılık.
  • Tosun, N. B. ve Cesur, D. K. (2018). Tüketim Paranormali: Gösterişçi Tüketim ve Paranormal İnanç İlişkisi. Marmara Üniversitesi Öneri Dergisi, 13/49, 167-186.
  • Touraine, A. (2016). Modernliğin Eleştirisi. (Çev. H. Tufan). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Uluç, Ö. (2013). Yeni Dini Hareketler. İstanbul: Yarın Yayınları.
  • Ünal, M. S. (2011). Dinsel Bireycilik. İstanbul: Açılım Kitap.
  • Vardi, R. (2015). Dini organizasyonların Dijitalleşmesi. Dijitalleşen Din Medya ve Din 2. (Ed. M. Çamdereli, B. Önay Doğan ve N. Kocabay Şener), 109-150. İstanbul: Köprü Kitap.
  • Varlık, S. (2019). Türkiye’de Din Dışı Spiritüal Akımlar Üzerine Bir Araştırma (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). On Sekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Felsefe ve Din Bilimleri Anabilim Dalı, Çanakkale.
  • Wagner, R. (2012). Godwired Religion, Ritual and Virtual Reality. New York: Routledge.
  • Weber, M. (2010). Protestan Ahlakı ve Kapitalizmin Ruhu. Ankara: Alter Yayıncılık.
  • Weber, M. (2011). Sosyoloji Yazıları. (Çev. T. Parla). İstanbul: Deniz Yayınları.
  • Wynee, A. (2017). Enerji Şifası. (Çev. E. Boyacıoğlu). 1. Baskı. İstanbul: Ganj Yayıncılık.
  • Yalvaç, A. H. (2021a). Modern Şifacılık Yönelimlerinden Enerji Şifacılığı Uygulamaları. Türkiye Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi, 11, 233-267.
  • Yalvaç, A. H. (2021b). Modern Şifacılık Yönelimleri. Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 19, 291-324.
  • Zuckerman, P. (2010). Din Sosyolojisine Giriş. (İ. Çapcıoğlu ve H. Aydınalp). 3. Baskı, Ankara: Birleşik Yayınları.
  • Ferhan Sezer (Erişim 21 Eylül 2021), http://ferhansezer.com/ferhan-sezeri-taniyalim/
  • “Ferhan Sezer’i Tanıyalım”. (Erişim 31 Ağustos 2021). http://ferhansezer.com/ferhan-sezeri-taniyalim/
  • Ferhan Sezer. “Eğitim”. (Erişim 31 Ağustos 2021). http://ferhansezer.com/ferhan-sezeri-taniyalim/
  • “Meccanen”. (Erişim 1 Eylül 2021). http://www.lugatim.com/s/meccanen
  • “Meccanen”. (Erişim 1 Eylül 2021). https://sozluk.gov.tr/
  • Lacivert. “New Age Kültleri”. (Erişim 2 Eylül 2021). https://www.lacivertdergi.com/dosya/2020/11/20/new-age-kultleri
  • (Erişim 1 Eylül 2021). https://www.Instagram.com/p/CLAZFuvl5v6/
  • (Erişim 2 Ağustos 2021). https://www.Instagram.com/p/CSmfGNuDx7G/
  • (Erişim 2 Ağustos 2021). https://www.Instagram.com/p/CLAZFuvl5v6/
  • (Erişim 2 Ağustos 2021). https://www.Instagram.com/p/CTFTJZKDleE/
  • (Erişim 14 Ağustos 2021). https://www.Instagram.com/p/CRisXk5rhBE/
  • (Erişim 14 Ağustos 2021). https://www.Instagram.com/p/CLtzF1SLDm5/
  • (Erişim 2 Eylül 2021). https://www.Instagram.com/p/CJ9g4smrizA/
  • (Erişim 5 Eylül 2021). https://www.Instagram.com/p/COBMWzUDFpZ/
  • (Erişim 7 Eylül 2021). https://www.Instagram.com/p/CDKY_OBj9JQ/
  • (Erişim 11 Eylül 2021). https://www.Instagram.com/p/CTXFDtNjEfo/

Dijitalleşen Dünyada Anlam Arayışı: Altın Çağ Şifa Teknikleri Örneği

Yıl 2021, Cilt: 6 Sayı: 4, 147 - 177, 31.12.2021
https://doi.org/10.30622/tarr.1016671

Öz

İnsanın anlam arayışına nitelikli cevaplar bulma imkanı sunan dini düşünce, inanç ve ritüel eksenli yönelimleri gündelik hayatının ayrılmaz bir parçası olmuştur. Sekülerleşen dünyada insanın söz konusu arayışı yeni dini hareketler olgusunu gündeme getirmiştir. İnsan, manevi boşluğunu ve anlam arayışını doldurmak için modern kutsal rehberlere ihtiyaç duymaktadır. Bu amaçla faaliyetlerde bulunan yeni dini hareketler senkretik ve eklektik oluşumlar olarak tüm dünyada yayılmaktadır. Yeni dini hareketlerin metafizik yönünü temsil eden ve 1970’lerin başlarında görünürlük kazanan astroloji, yoga, reiki, bilinçaltı, kuantum ve biyoenerji gibi mistik deneyimler; din ile maneviyatın iç içe geçtiğini göstermektedir. İnternet tabanlı sosyal ağlarda ve özellikle sosyal medyada bu hareketlerin etki alanını her geçen gün genişletmesi, dijital platformların dinsel amaçlarla kullanılmasını ve dinin dijitalleşmesini beraberinde getirmektedir. Sosyal ağlarda icra edilen çevrimiçi dini ritüeller; şifa, enerji alanını güçlendirme teknikleri, yaşam çiçeği ve frekanslar gibi uygulamalar yoluyla arayış içindeki bireyleri kendisine çekmeyi başarmaktadır. Bu çalışma, Doğu Asya geleneklerinden beslenen ve son dönemde dijital platformlarda tamamlayıcı tedavi teknikleri kapsamında popülerlik kazanan yaşam çiçeği ile beden şifası uygulamasını konu edinmektedir. Çalışma, dijital dini sosyalleşme platformu olan ‘Ferhan Sezer Altın Çağın Şifa Teknikleri’, ‘FS Yaşam Çiçeği Şifası’ adlı Instagram hesabındaki 548 gönderiden yaşam çiçeği ile şifalanma, para okulu, özel kodlamalı altın çağ şifa takıları olarak üç kategoride (dini ve fıkhi bağlayıcılık, göz ve dünya tasavvuru, akışkan tüketim) ele alınmaktadır. Gönderilerin büyük çoğunluğu metin içerikli olmakla birlikte araştırma, 31 Temmuz 2021’den 31 Ekim’e kadarki üç aylık süreçte incelenmektedir. Intagram hesabından yapılan paylaşımlar, dinsel söylemlere ve çevrimiçi ritüellere nitel araştırma tekniklerinden söylem analizi ile odaklanılmaktadır.

Kaynakça

  • Akgül, M. (2017). Dijitalleşme ve Din. Marife Dini Araştırmalar Dergisi, 17/2, 191-207.
  • Albayrak, A. (2016). Alevi Meşrep Bir Tarikat: Galibilik. Türkish Studies, 11/17, 267-282.
  • Arslan, M. (2006). Değişim Sürecinde Yeni Dindarlık Formları: Yeniçağ İnanışları Örneği. Değerler Eğitimi Dergisi, 4/11, 9-25.
  • Arslan, M. (2015). Postmodern Yeni Dinsel Kimlik ve Paranormal İnançlar. Milel ve Nihal, 12/2, 55-72.
  • Aslan, R. (2016). Hekimlikte Alternatif ve Tamamlayıcı Tıbbi Yaklaşımlar. Kocatepe Veteriner Dergisi, 9/4, 363-371.
  • Aubyn, L. St. (1998). New Age: Yeni Çağ Akımı. (Çev. N. Mines ve E. Arısoy). İzmir: Ege Meta Yayınları.
  • Aydın, C. (2015). İnsanın Anlam Arayışı ile Yeniçağ İnançları Arasındaki İlişki (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Felsefe ve Din Bilimleri Anabilim Dalı, Samsun.
  • Aysoy, M. (2013). Şifa Bu Değil: Modernliğin Ara Yüzü: Alternatif Tıp. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
  • Bahadur, M. ve Çapcıoğlu, İ. (2021). Yeni Dini Hareketlerde Çevrimiçi ve Çevrimdışı Yönelimler: Sahaja Yoga Örneği. İslami Araştırmalar Dergisi, 32/2, 372-86.
  • Başkaya, Ş. (2006). New Age Hareketi: Modern Bir Dinsellik Biçiminin Sosyo-Kültürel Analizi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İlahiyat Anabilim Dalı Din Sosyolojisi Bilim Dalı, İstanbul.
  • Bauman, Z. (2013). Postmodernizm Hoşnutsuzlukları. (Çev. İ. Türkmen). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Bauman, Z. (2015). Akışkan Modern Dünyada Kültür. (Çev. İ. Çapcıoğlu ve F. Ömek), Ankara: Atıf Yayınları.
  • Beck, U. (2011). Risk Toplumu- Başka Bir Modernliğe Doğru. (Çev. K. Özdoğan ve B. Doğan). İstanbul: İthaki Yayınları.
  • Beckford, J. A. (1987). New Religions, An Overview, Encyclopedia of Religion, (Ed. Mircae Eliade) C. X, New York.
  • Berger, P. L. (2011). Kutsal Şemsiye: Dinin Sosyolojik Teorisinin Ana Unsurları. (Çev. A. Çoşkun). İstanbul: Rağbet Yayınları.
  • Berger, P. L. ve Luckmann, T. (2015). Modernite Çoğulculuk ve Anlam Krizi. (Tür. Söy. M. Derviş Dereli). Ankara: Heretik Yayıncılık.
  • Biçer, R. (2006). Heretik Bir New Age: Dünya Kardeşlik Birliği Mevlana Yüce Vakfı. Ekev Akademi Dergisi, 10/29, 27-50.
  • Campbell, H. (2006). Religion and Internet: Considering the Online-Offline Conncetion, Centre for the study of Communication and Culture, 25/1, 3-24.
  • Campbell, H. (2012). Religion and Internet: A Microcrocosm for Studying Internet Trends and Implications, New Media and Society, 0, 1-15.
  • Campbell, H. ve Lövheim, M. (2011). Religion and Internet. Information Communication and Society, 14/8, 1083-1096.
  • Cereci, S. (2020). New Media for New Globalist Strategy. New Media and Strategies Dijital Media. (Ed. E. Karakoç ve H. Çiftçi), 5-31. Ankara: İKSAD.
  • Çağrıcı, M. (2010). Şükür. DİA. İstanbul: TDV Yayınları, 39, 259-261.
  • Çamdereli, M. (2018). Din Ekranda Nasıl Durur? Medyada Dinin Popüler Temsilleri. İstanbul: Ketebe Yayınları.
  • Çapcıoğlu, İ. (2016). Yeni Dini Hareketler. Dini Gruplar Sosyolojisi. (Ed. N. Akyüz), 325-340. Ankara: Ankara Üniversitesi Uzaktan Eğitim Merkezi Yayınları.
  • Çapcıoğlu, İ. (2017a). Modernleşen Türkiye’de Din ve Toplum. Ankara: Otto Yayınları.
  • Çapcıoğlu, İ. (2017b). Modernleşme, Sekülerleşme ve Din. Din Sosyolojisi (Ed. O. Eyüpoğlu), 141-152. Bişkek: İz Basma.
  • Çapcıoğlu İ. (2020a). Akışkan Zamanlarda ‘Değer’li Yaşamak. Ankara: DİB Yayınları.
  • Çapcıoğlu, İ. (2020b). Pandemi, Post-Pandemi ve Yeni Dindarlık Modelleri. TRT Akademi Dergisi Salgın Yayıncılığı Kovid-19 Özel Sayısı, 5/10, 80-89.
  • Çapcıoğlu, İ. ve Anık, H. (2021). Sanayi Devriminden Endüstri 4.0’a: Dijitalleşme ve Dijital Dünyada Dinin Statüsü. Tevilat: Selçuk Üniversitesi İslami İlimler Fakültesi Dergisi, 2/1, 27-43.
  • Çapcıoğlu, İ. ve Kaya, E. (2021). Pandemi Döneminde Türkiye’de Dini Hayat: Din Görevlileri Örneğinde Dini Hayata Genel Bir Bakış. Ankara: Bizim Büro Basımevi.
  • Çapcıoğlu, İ. ve Yürük, T. (2010). Modern Dünyada İnsanın Anlam Arayışına Teolojik Katkı: Hz. İbrahim Kıssası Örneği. BİDDER Sosyal Bilimler Dergisi, 1/2, 21-31.
  • Davie, G. (1994). Religion in Britain since 1945: Believing without Belonging. Oxford: Blackwell Publications.
  • Davie, G. (2005). Din Sosyolojisinde Yeni Yaklaşımlar: Batılı Bir Bakış. Çev. M. Akgül ve İ. Çapcıoğlu. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 46/1, 201-214.
  • Dawson, L. L. ve Hennebry, J. (2003). Cults and New Religious Movements: A Reader. New Religions and the Internet: Recruiting and New Public. Wiley Blackwell, 270-312.
  • Dereli, M. D. (2020). Sanala Veda: Sosyal Medya ve Dönüşen Dindarlık. Ankara: Nobel Yayıncılık.
  • Dereli, M. D. (2021). Nostalji, Mit ve Gerçeklik Sarkacında Salgını Anlamlandırma: Dini Toplulukların Çevrimiçi Anlatılarının Söylem Analizi. Rutin ve Hayret Bir İmkân ve İmtihan Olarak Pandemi. (Ed. F. Kararaslan ve S. Doğan), 169-210. İstanbul: DBY Yayınları.
  • Dick, H. ve Peter, M. (2002). Why Do Churches Become Empty, While New Age Grows? Secularization and Religious Change in the Netherlands, Journal for the Scientific of Religion, 41/3, 455-473.
  • Doğan, E. (2020). Türkiye’de New Age Hareketi: Şifacı Grupların Sosyo-Ekonomik ve Kültürel Tabanı Üzerine Sosyolojik Bir İnceleme (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Felsefe ve Din Bilimleri Anabilim Dalı, Bursa.
  • Erdoğan, Z. ve Çınar, S. (2011). Reiki: Eski Bir İyileștirme Sanatı -Modern Hemșirelik Uygulaması. Kafkas Tıp Bilimleri Dergisi, 1/2, 86-91.
  • Erten, R. (2020). Hristiyanlık’ta İslamiyet’te Şifa ve Bu Dinlere İnananların Sağlık Konusuna Bakışları. Kalemname, 5/10, 387-443.
  • Faruk, K. (2015). Post-Seküler Din Halleri ve Dinin Dijitalleşmesi. Dijitalleşen Din Medya ve Din 2. (Ed. M. Çamdereli, B. Önay Doğan ve N. Kocabay Şener), 13-44. İstanbul: Köprü Kitap.
  • Furseth, I. ve Repstad, P. (2011). Din Sosyolojisine Giriş: Klasik ve Çağdaş Kuramlar. (Çev. İ. Çapcıoğlu ve H. Aydınalp). Ankara: Birleşik Yayınevi.
  • Gazneli, D. ve Kılıç, N.S. (2020). Din Eksenli Tüketimin Yeni Medyadaki Görünümleri: Tüketim Kültürü Bağlamında Değerlendirme. Medya ve Din Araştırmaları Dergisi, 3/2, 197-216.
  • Günay, N. (2003). Dünya Kardeşlik Grubu (Piramitçiler veya Mevlanacılar) Üzerine Bir İnceleme. Süleyman Demirel Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 11/2, 1-60.
  • Günay, N. (2011). Türkiye’de Yeniçağ İnançları. Isparta: Manas Yayınevi.
  • Gürbüz, G. (2020). Yeni Çağ İnanışları: Faaliyet Alanları, etkileri ve Görünümlerinin Sosyolojik Analizi (Antalya Örneği) (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Akdeniz Üniversitesi Sosyoloji Ana Bilim Dalı, Antalya.
  • Gürbüz, G. (2021). Arayıştan Uyanışa, Şifadan Estetiğe Yeni Çağ İnançları. Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 23/43, 19-51.
  • Haberli, M. (2019, Aralık). Dijital Çağda Din ve Dindarlığın Dönüşümü. Medya ve Din Araştırmaları Dergisi, 2/2, 307-315.
  • Hanegraff, W. J. (1996). New Age Religion and Western Culture: Esotericism in the Mirrorof Secular Thought. Leiden, New York: E. J. Brill.
  • Hanegraff, W. J. (1999). New Age Spiritualities as Seculer Religion: A Historian Perspective. Social Compass, 46/2, 145-160.
  • Kaplan, M. (2015). Geleneksel Tedavi Pratikleri ve Uygulayıcıları: Kadın Şifacılar. Milli Folklor, 27/108, 189-196.
  • Kara, Z. (2017). Dijital Sosyoloji. Sosyoloji Divanı Sosyoloji Dergisi, 5/9, 9-20.
  • Kirman, M. A. (2010). Yeni Dini Hareketler Sosyolojisi. Ankara: Birleşik Kitabevi.
  • Köse, A. (2019). Milenyum Tarikatları: Batıda Yeni Dini Akımlar. İstanbul: Timaş Yayınları.
  • Luckmann, T. (2016). Görünmeyen Din: Modern Toplumda Din Sorunu. (Çev. A. Çoşkun, F. Aydın ve O. Çoşkun). 2. Baskı, İstanbul: Rağbet Yayınları.
  • Mirza, G. A. (2018). Yeni Dinselleşme Eğilimleri ve Maneviyat Arayışları. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
  • Narmanlıoğlu, H. (2015). Sanal Cematte Çevrimiçi İbadet. Dijitalleşen Din Medya ve Din 2. (Ed. M. Çamdereli, B. Önay Doğan ve N. Kocabay Şener), 69-108. İstanbul: Köprü Kitapları.
  • Özbölük, T. (2019). Sahipliğin Sıkıcılığından Erişimin Özgürlüğüne Kaçış: Akışkan Tüketime İlişkin Kavramsal Çerçeve. Journal of Economy Culture and Society, 59, 143-162.
  • Öztürk, G. (2014). Reklamlarda Dinsel Sembollerin Kullanımı. Medya ve Din. (Ed. M. Çamdereli, B. Önay Doğan ve N. Kocabay Şener), 289-318. İstanbul: Köprü Kitapları.
  • Parladır, H. S. ve Özkan, D. (2015). Sosyal Bilimlerde Paranormal İnançlara Dair Çalışmalar: Sekülerleşme ve İnanç İkileminde Modern Birey ve Toplum. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13/1, 172-202.
  • Paul, H. (1999). The New Age Movement: The Celebration of the Self and the Sacralization of Modernity. Oxford: Blackwell Publications.
  • Pearson, J. (2002). Belief Beyond Boundaries: Wicca, Celtic Spirituality and the New Age (Religion Today-Tradition, Modernity & Change). London: Ashgate Publishing.
  • Pınarbaşı, G. (2021). Spiritüel Ağ, Sosyal Medya ve Yön Değiştiren İnançlar. İstanbul: Okur Akademi.
  • Sevgi, A. (2011). Yeni Dini Akımların Temel Görüşleri ve İslam (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Temel İslam Bilimleri Anabilim Dalı, Van.
  • Sutcliffe, S. J. (2006). Re-Thinking "New Age" as a Popular Religious Habitus: A Review Essay on the Spiritual Revolution. Method & Theory in the Study of Religion, 18/3, 294-314.
  • Şentürk, R. (2004). Yeni Din Sosyolojileri. İstanbul: Gelenek Yayıncılık.
  • Tosun, N. B. ve Cesur, D. K. (2018). Tüketim Paranormali: Gösterişçi Tüketim ve Paranormal İnanç İlişkisi. Marmara Üniversitesi Öneri Dergisi, 13/49, 167-186.
  • Touraine, A. (2016). Modernliğin Eleştirisi. (Çev. H. Tufan). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Uluç, Ö. (2013). Yeni Dini Hareketler. İstanbul: Yarın Yayınları.
  • Ünal, M. S. (2011). Dinsel Bireycilik. İstanbul: Açılım Kitap.
  • Vardi, R. (2015). Dini organizasyonların Dijitalleşmesi. Dijitalleşen Din Medya ve Din 2. (Ed. M. Çamdereli, B. Önay Doğan ve N. Kocabay Şener), 109-150. İstanbul: Köprü Kitap.
  • Varlık, S. (2019). Türkiye’de Din Dışı Spiritüal Akımlar Üzerine Bir Araştırma (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). On Sekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Felsefe ve Din Bilimleri Anabilim Dalı, Çanakkale.
  • Wagner, R. (2012). Godwired Religion, Ritual and Virtual Reality. New York: Routledge.
  • Weber, M. (2010). Protestan Ahlakı ve Kapitalizmin Ruhu. Ankara: Alter Yayıncılık.
  • Weber, M. (2011). Sosyoloji Yazıları. (Çev. T. Parla). İstanbul: Deniz Yayınları.
  • Wynee, A. (2017). Enerji Şifası. (Çev. E. Boyacıoğlu). 1. Baskı. İstanbul: Ganj Yayıncılık.
  • Yalvaç, A. H. (2021a). Modern Şifacılık Yönelimlerinden Enerji Şifacılığı Uygulamaları. Türkiye Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi, 11, 233-267.
  • Yalvaç, A. H. (2021b). Modern Şifacılık Yönelimleri. Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 19, 291-324.
  • Zuckerman, P. (2010). Din Sosyolojisine Giriş. (İ. Çapcıoğlu ve H. Aydınalp). 3. Baskı, Ankara: Birleşik Yayınları.
  • Ferhan Sezer (Erişim 21 Eylül 2021), http://ferhansezer.com/ferhan-sezeri-taniyalim/
  • “Ferhan Sezer’i Tanıyalım”. (Erişim 31 Ağustos 2021). http://ferhansezer.com/ferhan-sezeri-taniyalim/
  • Ferhan Sezer. “Eğitim”. (Erişim 31 Ağustos 2021). http://ferhansezer.com/ferhan-sezeri-taniyalim/
  • “Meccanen”. (Erişim 1 Eylül 2021). http://www.lugatim.com/s/meccanen
  • “Meccanen”. (Erişim 1 Eylül 2021). https://sozluk.gov.tr/
  • Lacivert. “New Age Kültleri”. (Erişim 2 Eylül 2021). https://www.lacivertdergi.com/dosya/2020/11/20/new-age-kultleri
  • (Erişim 1 Eylül 2021). https://www.Instagram.com/p/CLAZFuvl5v6/
  • (Erişim 2 Ağustos 2021). https://www.Instagram.com/p/CSmfGNuDx7G/
  • (Erişim 2 Ağustos 2021). https://www.Instagram.com/p/CLAZFuvl5v6/
  • (Erişim 2 Ağustos 2021). https://www.Instagram.com/p/CTFTJZKDleE/
  • (Erişim 14 Ağustos 2021). https://www.Instagram.com/p/CRisXk5rhBE/
  • (Erişim 14 Ağustos 2021). https://www.Instagram.com/p/CLtzF1SLDm5/
  • (Erişim 2 Eylül 2021). https://www.Instagram.com/p/CJ9g4smrizA/
  • (Erişim 5 Eylül 2021). https://www.Instagram.com/p/COBMWzUDFpZ/
  • (Erişim 7 Eylül 2021). https://www.Instagram.com/p/CDKY_OBj9JQ/
  • (Erişim 11 Eylül 2021). https://www.Instagram.com/p/CTXFDtNjEfo/
Toplam 95 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Sosyoloji
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Merve Bahadur 0000-0001-6377-2081

İhsan Çapcıoğlu 0000-0003-4796-5232

Yayımlanma Tarihi 31 Aralık 2021
Yayımlandığı Sayı Yıl 2021 Cilt: 6 Sayı: 4

Kaynak Göster

APA Bahadur, M., & Çapcıoğlu, İ. (2021). Dijitalleşen Dünyada Anlam Arayışı: Altın Çağ Şifa Teknikleri Örneği. Turkish Academic Research Review, 6(4), 147-177. https://doi.org/10.30622/tarr.1016671

Turkish Academic Research Review 
Creative Commons Lisansı Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC 4.0) ile lisanslanmıştır.