About Understanding the Qur'an

Yıl 2020, Cilt: 6 Sayı: 2, 611 - 655, 31.12.2020

Musa Bilgiz

https://doi.org/10.47424/tasavvur.671688

Öz

The Qur’an, the last link of the divine revelations, has been revealed to rescue the humanity from any kind of polytheism, blasphemy, discord and persecution. The Qur’an has presented itself to the humanity as a new civilisation thought concept. Therefore, the Qur’an desires its believers to recite, understand and embrace it as a guide for their lives. Muslims cannot perform this guidance by only pronouncing it. Muslims have to contemplate both the Qur’anic verses in their hands and the signs in the universe around them and they face every day. No doubt it is not possible for us to create the civilisation level and faithful personalities which the Qur’an desires by today’s the Qur’an teaching method. In this article, it has been tried to present both how our relationships with the Qur’an should be and the basis of change and transformation on the social meaning.

Anahtar Kelimeler

The Qur’an, Commentary, Thinking, Understanding

Kur’ân’ı Anlamaya Dair

Öz

İlahî vahyin son halkası olan Kur’ân, şirk, küfür, nifak ve zulmün her türlüsünden insanlığı kurtarmak için gönderilmiştir. Kur’ân, kendini yeni bir medeniyyet tasavvuru olarak insanlığa takdim etmiştir. Bunun için kendisine inananların, onu okuma, anlama ve hayatlarına rehber olmasını istemektedir. Müslümanlar, Kur’ân’ı sadece telaffuz ederek onun istediği bu rehberliği yerine getirmiş olamazlar. Müslümanlar, hem ellerinde bulunan Kur’ân âyetlerinden ve hem de çevrelerinde yer alan ve her gün yüz yüze kaldıkları kâinattaki âyetlerden gereğince istifade etmek zorundadırlar. Kur’ân, kendisini kabul edenlerin inanç, ibadet, kişilik, kimlik, düşünce yapısı ve davranışlarının tevhide göre şekillenmesini ister. Şâyet Kur’ân’a inananların bu özelliklerinde bir değişim meydana gelmiyorsa, burada sorgulanması gereken çok ciddi problemler var demektir. Hiç kuşkusuz bugünkü Kur’ân eğitimi yöntemiyle, Kur’ân’ın istediği medeniyet seviyesini ve mü’min kişilikleri oluşturmamız mümkün değildir. Bu makalede hem Kur’ân’la olan ilişkilerimizin nasıl olması gerektiğini hem de toplumsal anlamda değişim ve dönüşümün esaslarını belirlemeye çalıştık.

Anahtar Kelimeler

Tefsir, Kur’ân, Düşünme, Anlama

Kaynakça

• Abdullah Sirâcüddin. Tilâvetü’l-Kur’âni’l-Mecîd. Dımaşk: Daru’l-Felah, ts.
• Ahmed b. Hanbel. Müsnedu Ahmed b. Hanbel. Kahire: Müessesetu Kurtuba, ts.
• Bağdâdî, Hatib. İktidâu’l-ilmi el-‘amel. Beyrut: el-Mektebetu’l-İslâmî, 1404.
• Beyhakî, Ebû Bekr. es-Sünenu’l-kübra. Beyrut: Daru’l-Kutubi’l-İlmiyye, 1424.
• Bilgiz, Musa. “Kur’ân’da Amellerin Değer Yönünden Mukayesesi”. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 20, (2003), 129-158.
• Buhârî, Ebû Abdillâh Muhammed b. İsmâîl, Sahihu’l-Buhârî. Beyrut: Daru İbn Kesir, 1422.
• Cevdet Sait. Bireysel ve Toplumsal Değişmenin Yasaları. çev. İlhan Kutluer. İstanbul: İnsan Yay., 1994.
• Cevziyye, Şemsuddin İbn Kayyim. Zâdü’l-me‘âd. Beyrut: Müessesetu’r-Risale, 1994.
• Elmalılı, Muhammed Hamdi Yazır. Hak Dini Kur'ân Dili. İstanbul: Eser Kitabevi, 1971.
• Halil b. Ahmed. Kitabu’l-Ayn. Kahire: Daru ve Mektebetü’l-Hilal: ts.
• İbn Abdilber, Ebu Ömer Yusuf. Camiu beyani’l-‘ilm. Riyad-Cidde: Daru İbn Cevzi, 1994.
• İbn Hibban, Muhammed. Sahihu İbn Hibban. Beyrut: Müessesetü’r-Risale, 1414.
• İbn Kesîr, Ebu’l-Fida. Tefsiru’l-Kur’âni’l-Azim, Riyad: Daru Tayyibe, 1420.
• İbn Mace, Ebu Abdillah Muhammed b. Yezid el-Kazvinî. Sünenü İbn Mâce. thk. M. Fuâd Abdulbâkî. Beyrut: Daru'l- Fikr, ts.
• İbn Manzur, Cemaluddin Muhammed. Lisanu’l-Arab. Beyrut: Daru Sadır, 1410.
• İlhami Günay, “Fâtiha, Fîl-Nâs Arası Sûrelerin Değerlerinin Günümüze Taşınması Merkezinde Bir Tefsir Denemesi”, Usûl: İslam Araştırmaları, 2012, sayı: 17, s. 7-38
• İsfehanî, Rağıb. el-Müfredât fî ğaribi’l-Kur’ân. Beyrut: Daru’l-Kalem, 1412.
• Karaman, Hayrettin. “Ramazan Ayı İçerisinde Kur’an İle İrtibatımızı Sağlamlaştırmak”. HayrettinKaraman.net. 11 Eylül 2016. http://www.hayrettinkaraman.net/makale/ramazan/1437-01.htm. (Erişim 3 Nisan 2017).
• Kettânî, Abdu’l-Hayy. et-Teratibu’l-idariyye. Beyrut: Daru İhyai’t-Turasi’l-Arabi, ts.
• Kurtubî, Ebû Abdillâh Muhammed b. Ahmed. el-Cami‘ li ahkâmi'l-Kur'ân. Kahire: Daru’l-Kutubi’l-Mısriyye, 1384.
• el-Maturidi, Ebu Mansur. Te’vilatu Ehli’s-Sunne. Beyrut: Daru'l-Kutubi’l-İlmiyye, 1426.
• Merağî, Ahmed Mustafa, Tefsiru'l-Merağî, Mısır: Şirketu Mektebe, 1953.
• Mevdûdî, Ebu’l- Ala. Tefhim’ul-Kur’ân, trc. Muhammed Han Kayani vd. İstanbul: İnsan Yay., 1995.
• Muhammed İkbal. Cavidname. çev. Annemarie Schimmel. İstanbul: Kırkambar Yayınlan, 1999.
• Mukatil b. Süleyman. Tefsiru Mukatil b. Süleyman. Beyrut: Daru İhyai’t-Turas, 1423.
• Münzirî, Zekiyyuddin. et-Terğib ve’t-terhib. Beyrut: Daru’l-Kutubi’l-İlmiyye, 1417.
• Müslim b. Haccac. Sahihu Müslim. Beyrut: Daru İhyai’t-Turasi’l-Arabi, ts.
• Nedvî, Ebu'l Hasen Ali. Kur’ân’dan Nasıl Yararlanılır? Ankara: Şule Yay., 1995.
• Özcan, Ruhi. Vahiy Kültürü. İstanbul: Ravza Yay., 1992.
• Özdenören, Rasim. “Kutsal bakımsız inek”, Yeni Şafak. 2 Ağustos 2001. https://www.yenisafak.com/arsiv/2001/agustos/02/rozdenoren.html. (Erişim 3 Nisan 2016).
• Özek, Ali. “Kur’ân’ın Eşsizliği”. İslâm Medeniyeti Dergisi 5. (Aralık 1967), 25.
• Said Havva. el-Esas fi’s-sünne. Kahire: Daru’s-Selâm, 1414.
• Seyyid Kutub. Fî zilali’l-Kur’ân. Beyrut: Daru’ş-Şuruk, 1412.
• Taberi, Ebu Ca’fer Muhammed b. Cerir. Camiu'l-beyan an te‘vili ayi’l-Kur'ân. Kahire: Daru'l-Maarif, 1119.
• Tirmizî, Ebû Îsâ Muhammed b. Îsâ b. Sevre. Sünenü't-Tirmizî. İstanbul: el-Mektebetü'l-İslâmiyye, ts.
• Yılmaz, Hasan. Anlam ve Yorum Bağlamında Kur’ân’ın Anlaşılması. Ankara: Gece Akademi Yay., 2019.
• Zemahşerî, Mahmud b. Ömer. el-Keşşaf an hakaiki ğavâmidi't-tenzîl ve ‘uyuni’l- ekâvîl fÎ vucuhi’t-te’vîl. Beyrut: Daru’l-Kutubi’l-Arabî, 1407.
• Zuhaylî, Vehbe. Usûlü’l-fıkhı’l-İslâmî. Beyrut: Daru’l-Fikri’l-İslâmî, 1987.