Teachers’ Opinions on the Application, Methods and Techniques Used in the Process of Distance Education

Yıl 2023, Cilt: 7 Sayı: 1, 179 - 203, 31.03.2023

Seval Naci , Cemil Öztürk

Öz

Technological developments have also been effective in the diversification of educational environments. Along with traditional face-to-face education, distance education methods have also started to become widespread with the Information Revolution. Especially during the Covid 19 epidemic, education and training continued through online platforms. Until this date, distance education applications were used in a limited number of private primary and secondary education institutions. For this reason, the number of teachers who had previous knowledge and experience in distance education practices remained extremely low. Therefore, the majority of teachers met with distance education during the pandemic process. This historical pedagogical transformation process is one of the most important breaking points in the history of Turkish and world education. In this research, it will be tried to reveal the opinions of teachers about distance education applications during the Covid 19 pandemic. For this purpose, 10 open-ended questions were asked to the teachers in the study, which was carried out with the phenomenology pattern, which is one of the qualitative research methods. In these questions, teachers were asked about the online platforms used, the educational applications preferred to make the lessons more efficient, their advantages and disadvantages, and whether they meet their learning needs. At the end of the research, most of the teachers stated that face-to-face education is more effective especially in reaching students, but these applications and platforms provide a great advantage especially in order not to interrupt education during the pandemic process.

Anahtar Kelimeler

Education, face-to-face education, online education

Uzaktan Öğretim Sürecinde Kullanılan Uygulama, Yöntem ve Teknikler ile İlgili Öğretmen Görüşleri

Öz

Teknolojik gelişmeler eğitim öğretim ortamlarının çeşitlenmesinde de etkili olmuştur. Bilişim Devrimiyle geleneksel yüz yüze eğitimin yanında uzaktan öğretim yöntemleri de yaygınlaşmaya başlamıştır. Özellikle Covid 19 salgını sürecinde eğitim öğretim çevrimiçi platformlar üzerinden sürdürülmüştür. Bu tarihe kadar uzaktan eğitim uygulamaları az sayıda özel ilk ve orta öğretim kurumunda sınırlı olarak kullanılmıştır. Bu nedenle uzaktan eğitim uygulamaları konusunda daha önceden bilgi ve deneyim sahibi olan öğretmen sayısı son derece düşük kalmıştır. Dolayısıyla öğretmenlerin büyük çoğunluğu uzaktan eğitimle pandemi sürecinde tanışmıştır. Bu tarihsel pedagojik dönüşüm süreci, Türk ve dünya eğitim tarihinin en önemli kırılma noktalarından biridir. Bu araştırmada Covid 19 pandemisi sürecinde öğretmenlerin uzaktan eğitim uygulamalarına ilişkin görüşleri ortaya konulmaya çalışılacaktır. Bu amaçla nitel araştırma yöntemlerinden fenomenoloji deseni ile gerçekleştirilen çalışmada öğretmenlere 10 adet açık uçlu soru sorulmuştur. Bu sorularda öğretmenlere kullanılan çevrimiçi platformlar, dersleri daha verimli hale getirmek için tercih edilen eğitim uygulamaları, avantajları ve dezavantajları, öğrenme ihtiyaçlarını karşılayıp karşılamadığı sorulmuştur. Araştırma sonunda öğretmenlerin çoğu özellikle öğrencilere ulaşmada yüz yüze eğitimin daha etkili olduğunu ancak bu uygulama ve platformların özellikle pandemi sürecinde eğitimin kesintiye uğramaması açısından büyük avantaj sağladığını ifade etmiştir.

Anahtar Kelimeler

Eğitim, yüzyüze eğitim, çevrimiçi eğitim, uzaktan eğitim

Kaynakça

• 1. Adıgüzel, A. (2020). Salgın sürecinde uzaktan eğitim ve öğrenci başarısını değerlendirmeye ilişkin öğretmen görüşleri, Milli Eğitim, 49(1), 253-271.
• 2. Akdemir, Ö. (2011). Yükseköğretimimizde uzaktan eğitim. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(2), 69-71.
• 3. Aktepe, V. (2005). Eğitimde bireyi tanımanın önemi, Gazi Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi, 6(2), 15-24.
• 4. Akyürek, M. İ. (2020). Uzaktan eğitim: Bir alanyazın taraması, Medeniyet Eğitim Araştırmaları Dergisi, 4(9), 1-9, 5. Alper, A. (2020). Pandemi sürecinde k-12 düzeyinde uzaktan eğitim: Durum çalışması, Milli Eğitim, 49(1), 45-67.
• 6. Babayiğit, Ö. & Gültekin, M. (2019). İlk okuma yazma öğretiminde oyunla öğretim yöntemi uygulamaları. Anadolu Journal of Educational Sciences International, 9(2), 450-483.
• 7. Baran, A. & Sadık, O. (2021). Covid-19 sürecinde sınıf öğretmenlerinin acil uzaktan öğretim tecrübelerinin ve görüşlerinin incelenmesi, Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 34(2), 813-854.
• 8. Başaran, M. & Kılınçarslan, R. (2021). Uzaktan eğitimle ilkokuma yazma öğretiminde web 2.0 araçlarıyla tasarlanan oyunların etkililiği, Türkiye Eğitim Dergisi, 6(1), 186-199.
• 9. Dağhan, G., Nuhoğlu Kibar, P., Menzi Çetin, N., Telli, E. & Akkoyunlu, B. (2017). Bilişim teknolojileri öğretmen adaylarının bakış açısından 21. yüzyıl öğrenen ve öğretmen özellikleri, Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 7(2), 215-235.
• 10. Demir, F. & Özdaş, F. (2020). Covid-19 sürecindeki uzaktan eğitime ilişkin öğretmen görüşlerinin incelenmesi, Milli Eğitim, 49(1), 273-292.
• 11. Erbil, D. G., Demir, E. & Erbil, B. A. (2021). Pandemi sürecinde uzaktan eğitime yönelik sınıf öğretmenlerinin görüşlerinin incelenmesi, Turkish Studies-Education, 16(3), 1473-1493. https://dx.doi.org/10.47423/TurkishStudies.49745
• 12. Fatih Projesi. (n.d.). Retrieved October 30, 2022, from http://fatihprojesi.meb.gov.tr/
• 13. Gelen, İ. (2017). P21- Program ve öğretimde 21. yüzyıl beceri çerçeveleri (ABD Uygulamaları). Disiplinlerarası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 1(2), 15-29.
• 14. Genç, S. (2020). Uzaktan eğitim uygulamalarının öğretmen görüşlerine göre incelenmesi. Uluslararası Eğitimde Yenilikçi Yaklaşımlar Dergisi, 4(3), 101-107. https://doi.org/10.29329/ijiape.2020.271.3.
• 15. Günüç, S., Odabaşı, H.F. & Kuzu, A. (2013). 21. yüzyıl öğrenci özelliklerinin öğretmen adayları tarafından tanımlanması, Eğitimde Kuram ve Uygulama, 9(4), 436-455.
• 16. Gürbüz, S. & Şahin, F. (2018). Sosyal Bilgilerde Araştırma Yöntemleri Felsefe-Yöntem-Analiz, Seçkin Yayıncılık.
• 17. Haar, M. (2018). Increasing sense of community in higher education nutrition courses using technology. Journal of Nutrition Education and Behavior, 50(1), 96-99.
• 18. Hrastinski, S. (2009). A theory of online learning as online participation. Computers & Education, 52 (1), 78-82.
• 19. Kara, N., & Sevim, N. (2013). Adaptive Learning Systems: Beyond Teaching Machines. Contemporary Educational Technology, 4(2), 108-120.
• 20. Kaya, Z. (2006). Öğretimde iletişim, etkileşim, yöntem, teknik, teknoloji ve materyaller, içinde; Öğretim teknolojileri ve materyal geliştirme, PegemA Yayıncılık
• 21. Kör, H., Çataloğlu, E. & Erbay, H. (2013), Investigation of the Effects of Distance Education and Formal Education Into Student Success, Gaziantep University Journal of Social Sciences, 12(2), 267-279.
• 22. MEB (n.d.). Eba, Canlı Ders, EBATV, Akademik Destek, Mesleki Gelişim, Eğitim Bilişim Ağı. Retrieved October 30, 2022, from https://www.eba.gov.tr/.
• 23. Miles, M. B., & Huberman, M. A. (2014). Qualitative data analysis. Sage.
• 24. Moustakas, C. (1994). Phenomenological research methods. Thousand Oaks, CA:Sage.
• 25. Özdemir Baki, G. & Çelik, E. (2021). Oktaokul matematik öğretmenlerinin uzaktan eğitimde matematik öğretim deneyimleri. Batı Anadolu Eğitim Bilimleri Dergisi, 12(1), 293-320.
• 26. Özgöl, M., Sarıkaya, İ. & Öztürk, M. (2017). Örgün eğitimde uzaktan eğitim uygulamalarına ilişkin öğrenci ve öğretim elemanı değerlendirmeleri, Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 7(2), 294-304. https://doi.org/10.5961/jhes.2017.208.
• 27. Özkul, A. E. & Girginer, N. (2014). Uzaktan eğitimde teknoloji ve etkinlik. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 0(3), 107-117. https://dergipark.org.tr/tr/pub/sakaefd/issue/11224/134156.
• 28. Sayan, H. (2020). Covid-19 pandemisi sürecinde öğretim elemanlarının uzaktan eğitime ilişkin görüşlerinin değerlendirilmesi. AJIT-e: Bilişim Teknolojileri Online Dergisi, 11(42), 100-122.
• 29.Şahin, Y., L, Karadağ, N., Bozkurt, A., Doğan, E., Kılınç, H., Uğur, S., Gümüş, S, Öztürk, A. & Güler, C. (2017). Uzaktan eğitimde oyunlaştırma kullanımı: Oyunlaştırılmış web tabanlı bir araştırma uygulaması, Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry (TOJQI), 8(4), 372-395. http://doi.org/10.17569/tojqi.329742.
• 30. Uyar, E. (2020). Covid-19 pandemisi sürecinde sosyal bilgiler öğretmenlerinin uzaktan eğitime yönelik görüşleri. Kapadokya Eğitim Dergisi, 1(2), 15-32.
• 31. Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri, Seçkin Yayıncılık.
• 32. Yıldız, E. (2020). Çevrimiçi Öğrenme Ortamlarında Uzaktan Eğitim Öğrencilerinin Topluluk Hissine Etki Eden Faktörlerin İncelenmesi. ENAD- Journal of Qualitative Research in Education, 8(1), 180 -205.
• 33. Yılmaz, R. (2016). Knowledge sharing behaviors in e-learning community: Exploring the role of academic self- efficacy and sense of community. Computers in Human Behavior, 63(October), 373-382.
• 34. Yurtbakan, E. & Akyıldız, S. (2020). Sınıf öğretmenleri, ilkokul öğrencileri ve ebeveynlerin Covid-19 izolasyon döneminde uygulanan uzaktan eğitim faaliyetleri hakkındaki görüşleri. Turkish Studies, 15(6), 949-977. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.43780.