Examining the Interaction Status of Teacher Candidates on the Learning Management System

Yıl 2022, , 429 - 449, 31.08.2022

Barış Mercimek

https://doi.org/10.37217/tebd.1075726

Öz

Learning environments are updated within the framework of the conditions and possibilities of the period. In the triangle of teacher, learner and content, forms of communication and interaction are also evolving. Similarly, the interaction of the participants with the content is considered valuable for the learning process to be effective. The purpose of this research is to evaluate the learner's interaction with the instructor and content and to get suggestions for improving the interaction. For this purpose, a case study, one of the qualitative research methods, was adopted. Opinions of 26 undergraduate level participants selected by convenience sampling method were recorded simultaneously in online environments with a semi-structured interview form between June and July 2021, and the data were analyzed by content analysis.. As a result of the research, it was determined that the interaction between learners was realized with different mobile applications instead of learning management system tools and the interaction was at a low level. It was stated that the learner-instructor interaction was similarly weak and was not advanced due to the fear of misunderstanding by the learner. It is understood that the interaction with the content is hindered by the long and non-immersive lecture videos.. Collaborative assignments and projects increase the interaction between learners; The opinions that providing message notification in the communication process with the instructor would be beneficial in improving the learner-teacher interaction were compiled. It has been understood that the use of interactive materials in concise course videos that care about individual differences will allow interaction with the content.

Anahtar Kelimeler

Learning Management System, Interaction, Communication, Learning

Öğretmen Adaylarının Öğrenme Yönetim Sistemi Üzerindeki Etkileşim Durumlarının İncelenmesi

Öz

Öğrenme ortamları bulundukları dönemin koşulları ve olanakları çerçevesinde güncellenmektedir. Öğretici, öğrenen ve içerik üçgeninde iletişim ve etkileşim biçimleri de evrilmektedir. Öğrenenler arası ve öğrenen-öğretici etkileşimleri için öğrenme yönetim sistemlerinde farklı ve işlevsel araçların kullanımı önem taşımaktadır. Benzer biçimde katılımcıların içerikle etkileşimi öğrenme sürecinin etkili olabilmesi için değerli görülmektedir. Bu araştırmanın amacı öğrenenin öğretici ve içerikle olan etkileşiminin değerlendirilmesi ve etkileşimin iyileştirilmesine yönelik önerilerin alınmasıdır. Bu amaçla nitel araştırma yöntemlerinden durum çalışması benimsenmiştir. Kolayda örnekleme yöntemi ile seçilen 26 lisans seviyesinde katılımcının görüşleri yarı yapılandırılmış görüşme formu ile Haziran-Temmuz 2021 döneminde, çevrimiçi ortamlarda eş zamanlı olarak kayıt altına alınmış ve veriler içerik analizi ile çözümlenmiştir. Araştırma sonucunda öğrenenler arası etkileşimin öğrenme yönetim sistemi araçları yerine farklı mobil uygulamalarla gerçekleştiği ve etkileşimin düşük seviyede olduğu belirlenmiştir. Öğrenen öğretici etkileşiminin benzer biçimde zayıf olduğu ve öğrenen tarafından yanlış anlaşılma korkusu nedeniyle ileri seviyeye taşınmadığı belirtilmiştir. İçerikle olan etkileşimi uzun ve sürükleyici olmayan ders videolarının engellediği anlaşılmaktadır. İşbirlikli ödev ve projelerin öğrenenler arası etkileşimi artırmada; öğretim elemanıyla iletişim sürecinde mesaj bildiriminin sağlanmasının öğrenen-öğretici etkileşimini iyileştirmede yararlı olacağı görüşleri derlenmiştir. Bireysel farkları önemseyen kısa ve öz ders videolarında etkileşimli materyallerin kullanımının içerikle olan etkileşime olanak sağlayacağı anlaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Öğrenme Yönetim Sistemi, Etkileşim, İletişim, Öğrenme

Kaynakça

• Abrami, P. C., Bernard, R. M., Bures, E. M., Borokhovski, E. & Tamim, R. M. (2011). Interaction in distance education and online learning: Using evidence and theory to improve practice. Journal of Computing in Higher Education, 23(2), 82-103.
• Akgün, F. (2013). Öğretmen adaylarının web pedagojik içerik bilgileri ve öğretmen öz-yeterlik algıları ile ilişkisi. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(1), 48-58.
• Aldrich, F., Rogers, Y. & Scaife, M. (1998). Getting to grips with "interactivity": Helping teachers assess the educational value of CD-ROMs. British Journal of Educational Technology, 29(4), 321-332.
• Arslan, M. (2007). Eğitimde yapılandırmacı yaklaşımlar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 40(1), 41–61.
• Artsın, M. (2019). Kitlesel açık çevrimiçi derslerde öğrenen davranışları ve öğrenen-içerik etkileşimi: bir durum çalışması. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 5(1), 70-86.
• Avcı, Ü. & Ergün, E. (2022). Online students’ LMS activities and their effect on engagement, information literacy and academic performance, Interactive Learning Environments, 30(1), 71-84. https://doi.org/10.1080/10494820.2019.1636088 sayfasından erişilmiştir.
• Baker, J. D. (2004). An investigation of relationships among instructor immediacy and affective and cognitive learning in the online classroom. The Internet and Higher Education, 7(1), 1-13.
• Cavus, N. (2015). Distance learning and learning management systems. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 191(2), 872-877.
• Duran, N., Önal, A. & Kurtuluş, C. (2006). E-öğrenme ve kurumsal eğitimde yeni yaklaşım öğrenim yönetim sistemleri, Akademik Bilişim, Bildiriler Kitabı, s. 97- 101. Pamukkale Üniversitesi, Denizli.
• Ellis, R. K. (2009). A field guide to learning management systems. American Society for Training ve Development (ASTD), http://www.astd.org/~/media/Files/Publications/LMS_fieldguide_20091 sayfasından erişilmiştir.
• Ersoy, M. (2014). Uzaktan eğitim uygulamalarında tam öğrenme modelinin öğrencilerin başarı ve tutumlarına etkisi. (Doktora tezi). https://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Guo, P. J., Kim, J. & Rubin, R. (2014, March). How video production affects student engagement: An empirical study of mooc videos. Proceedings of the First ACM Conference on Learning Scale Conference, ACM, 41-50.
• Gürer, M. D., Tekinarslan, E. & Yavuzalp, N. (2016). Çevrimiçi Ders Veren Öğretim Elemanlarının Uzaktan Eğitim Hakkındaki Görüşleri. Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry (TOJQI), 7(1), 47-78. doi:10.17569/tojqi.74876 sayfasından erişilmiştir.
• Ilgaz, H. & Aşkar, P. (2009). Çevrimiçi uzaktan eğitim ortamında topluluk hissi ölçeği geliştirme çalışması. Türk Bilgisayar ve Matematik Eğitimi Dergisi, 1(1), 27-34.
• Karakuş, N., Ucuzsatar, N., Karacaoğlu, M. Ö., Esendemir, N. & Bayraktar, D. (2020). Türkçe öğretmeni adaylarının uzaktan eğitime yönelik görüşleri. RumeliDE Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi, 1(19), 220-241. https://doi.org/10.29000/rumelide.752297 sayfasından erişilmiştir.
• Karsak, O. & Şan, İ. (2020). Öğretmenlik Uygulaması Dersinin Uzaktan Eğitim Ortamında Yürütülmesine İlişkin Öğretmen Adaylarının Görüşleri. 2020 Uluslararası Sosyal Bilimler ve Eğitim Bilimleri Sempozyumu (USVES) içinde (s. 151-168). Elâzığ: Asos Yayınevi.
• Kırık, A. M. (2017). Yeni medya aracılığıyla değişen iletişim süreci: Sosyal paylaşım ağlarında gençlerin konumu. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 5(1), 230-261.
• Koçdar, S., Karadeniz, A., Bozkurt, A. & Büyük, K. (2017). Açık ve Uzaktan Öğrenmede Sorularla Zenginleştirilmiş Etkileşimli Video Kullanımı. Journal of Social Sciences Eskisehir Osmangazi University/Eskisehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 18(2), 93-113.
• Koloğlu, T. F., Kantar, M. & Doğan, M. (2016). Öğretim elemanlarının uzaktan eğitimde hazırbulunuşluklarının önemi. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 2(1), 52-70.
• Köksal, N. & Çöğmen, S. (2018). Ortaokul öğrencilerinin eleştirel düşünme ve iletişim becerileri. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 44(44), 278-296.
• Mayring, P. (2014). Qualitative content analysis: Theoretical foundation, basic procedures and software solution. Klagenfurt, https://www.ssoar.info/ssoar/handle/document/39517 sayfasından erişilmiştir.
• Moore, M. G. (1989). Three types of interaction. American Journal of Distance Education, 3(2), 1–6.
• Mutlu, M. E., Kip, B. & Kayabaş, İ. (2005). Açıköğretim e-öğrenme sisteminde öğrenci-içerik etkileşimi. V. Uluslararası Eğitim Teknolojileri Konferansı’nda sunulmuş bildiri, Sakarya.
• Northey, G., Bucic, T., Chylinski, M., & Govind, R. (2015). Increasing student engagement using asynchronous learning. Journal of Marketing Education, 37(3), 171-180.
• Olpak, Y. & Çakmak, E. K. (2014). Çevrimiçi öğrenme ortamlarında kullanılan farklı etkileşim araçlarının öğrencilerin başarılarına ve sosyal bulunuşluk algılarına etkisi. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 4(2), 56-76.
• Northrup, P. T. (2009). Online learners’ preferences for interaction. The perfect online course: Best practices for designing and teaching, 463-473.
• Ou, C., Joyner, D. A. & Goel, A. K. (2019). Designing and Ddeveloping video lessons for online learning: A Seven-Principle Model. Online Learning, 23(2), 82-104.
• Patton, M. (2002). Qualitative research and evaluation methods. 3rd ed. Thousand Oaks, CA: Sage
• Pilanci, H. (2018). Açık ve uzaktan Türkçe öğrenenlerde etkileşim: Eşzamansız iletişimde öğretim diyalogları. Uluslararası Beşerî Bilimler ve Eğitim Dergisi, 4(7), 75-90.
• Rovai, A. P. & Downey, J. R. (2010). Why some distance education programs fail while others succeed in a global environment. The Internet and Higher Education, 13(3), 141-147.
• Serçemeli, M. ve Kurnaz, E. (2020). COVID-19 Pandemi döneminde öğrencilerin uzaktan eğitim ve uzaktan muhasebe eğitimine yönelik bakış açıları üzerine bir araştırma. Uluslararası Sosyal Bilimler Akademik Araştırmalar Dergisi, 4(1), 40-53.
• Süklüm, N. (2021). Muhasebe dersi alan öğrencilerin Covıd-19 pandemi dönemi uzaktan muhasebe eğitimi hakkındaki görüşleri. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 16(1), 76-90.
• Swan, K., Shea, P., Fredericksen, E., Pickett, A., Pelz, W. & Maher, G. (2000). Building knowledge building communities: Consistency, contact and communication in the virtual classroom. Journal of Educational Computing Research, 23(4), 359-383.
• Turel, O., Serenko, A. & Giles, P. (2011). Integrating technology addiction and use: An empirical investigation of online auction users. MIS Quarterly, 35(4), 1043-1061.
• Vrasidas, C. & McIsaac, M. S. (2000). Principles of pedagogy and evaluation for web-based learning. Educational Media International, 37(2), 105-111.
• Wan, H. T. & Hsu, K. Y. (2016). An innovative approach for pharmacists' continue education: Massive open online courses, a lesson learnt. Indian Journal of Pharmaceutical Education and Research, 50(1), 103-108.
• Wen, J., Zhang, W. & Shu, W. (2019). A cognitive learning model in distance education of higher education institutions based on chaos optimization in big data environment. The Journal of Supercomputing, 75(2), 719-731. https://doi.org/10.1007/s11227-018-2256-2 sayfasından erişilmiştir.
• Wheeler, S. (2002). Student perceptions of learning support in distance education. Quarterly Review of Distance Education, 3(4), 419-429.
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.
• Yıldız, V. (1999). İşbirlikli öğrenme ile geleneksel öğrenme grupları arasındaki farklar. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(17), 155-163.
• Yılmaz, R. (2017). Problems experienced in evaluating success and performance in distance education: A case study. Turkish Online Journal of Distance Education, 18(1), 39-51.
• Yin, R. K. (2003). Case study research: Design and methods (3rd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.