Esneklik Ölçeği’nin Geliştirilmesine İlişkin Geçerlilik ve Güvenilirlik Çalışması

Yıl 2020, , 136 - 152, 26.06.2020

Tuba Akpolat , Münevver Çetin

https://doi.org/10.37217/tebd.643277

Cited By: 3

Öz

Bu
çalışmanın amacı, araştırma görevlilerinin esnek çalışma algılarını ölçmeye
yarayan bir ölçek geliştirmektir. Esnek çalışma, resmi ya da gayri resmi
uygulamalar sonucu, zaman ya da mekanda çalışan ya da işveren tarafından
gerçekleştirilebilecek değişimleri ifade etmektedir. Ölçeğin geliştirilme
süreci dört aşamadan oluşmaktadır. Öncelikle taslak form hazırlanmıştır. Taslak
form uzman görüşüne sunularak geçerlilik çalışması yapılmıştır. Ardından pilot
uygulama yapılarak, taslak forma son şekli verilmiştir. Son olarak, çalışma
grubu üzerine uygulanan taslak forma geçerlilik ve güvenilirlik çalışması
yapılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu İstanbul İlinde bulunan devlet ve
vakıf üniversitelerinde çalışan 445 araştırma görevlisi oluşturmaktadır. KMO
değerinin .79 olduğu ve veri setinin faktörlenmeye uygun olduğu gözlenmiştir.
Esneklik Ölçeği’nin özdeğeri 1.00’in üzerinde olan 2 faktörlü yapı sergilediği
görülmüştür. Bu iki faktör İşin Yapısından Kaynaklı Esneklik ve Zamansal
Esneklik (Muğlaklık) olarak isimlendirilmiştir. Ölçeğin alt boyutlarından İşin
Yapısından Kaynaklı Esneklik  için
Cronbach alfa değeri .761 ve Zamansal Esneklik (Muğlaklık) için Cronbach alfa
değeri .761’ dir. Ölçeğin tamamı için bulunan Cronbach alfa değeri .774’tür.
Çalışma sonucunda elde edilen bulgular doğrultusunda, geliştirilen Esneklik
Ölçeği’nin geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu söylenebilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Esnek çalışma, zamansal esneklik, araştırma görevlileri, yükseköğretim, ölçek geliştirme

Kaynakça

• Almer, E. D., & Kaplan, S. E. (2002). The effects of flexible work arrangements on stressors, burnout, and behavioral job outcomes in public accounting. Behavioral Research in Accounting, 14(1), 1-34.Ayre, C., & Scally, A. J. (2014). Critical values for Lawshe’s content validity ratio: revisiting the original methods of calculation. Measurement and Evaluation in Counseling and Development, 47(1), 79-86.Baruch, Y. (2000). Teleworking: benefits and pitfalls as perceived by professionals and managers. New technology, work and employment, 15(1), 34-49.Bıçkı, D., & Sobacı, M.Z. (2011). Yerel yönetimden yerel yönetişime: post-fordizm bağlamında yerel yönetimleri anlamak. Yönetim Bilimleri Dergisi, 9(2), 215-234.Büyüköztürk, Ş. (2002). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı, Ankara: Pegem Akademi Yayınları.Castells, M. (1996). The information age: Economy, society and culture (3 volumes). Blackwell, Oxford, 1997, 1998.Cooper, C. D., & Kurland, N. B. (2002). Telecommuting, professional isolation, and employee development in public and private organizations. Journal of Organizational Behavior: The International Journal of Industrial, Occupational and Organizational Psychology and Behavior, 23(4), 511-532.Crang, M. (2007). Flexible and fixed times working in the academy. Environment and Planning A, 39(3), 509-514.Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G., & Büyüköztürk, Ş. (2012). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik: SPSS ve LISREL uygulamaları (Vol. 2). Ankara: Pegem Akademi.Eraydın, A. (1992). Post-Fordizm ve Değişen Mekansal Öncelikler. Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Mimarlık Fakültesi.Harvey, D. (1989). The condition of postmodernity (Vol. 14). Oxford: Blackwell.Hyman, J., & Summers, J. (2004). Lacking balance? Work-life employment practices in the modern economy. Personnel Review, 33(4), 418-429.Karasar, N. (2010). Bilimsel Araştırma Yöntemi: Kavramlar, İlkeler, Teknikler. Ankara: Nobel Yayınevi.Kelliher, C., & Anderson, D. (2010). Doing more with less? Flexible working practices and the intensification of work. Human relations, 63(1), 83-106.Kline, P. (2014). An easy guide to factor analysis. New York: Routledge.Korkut, H., & Yalçınkaya, M. (1999). Araştırma görevlilerinin sorunları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 17(17), 19-36.Kumar, K. (1995). Sanayi sonrası toplumdan post-modern topluma. Çağdaş Dünyanın Yeni Kuramları,(Çev. Mehmet Küçük), Dost Kitabevi Yayını, Ankara.Maxwell, G., Rankine, L., Bell, S., & MacVicar, A. (2007). The incidence and impact of flexible working arrangements in smaller businesses. Employee Relations, 29(2), 138-161.Rhoades, G., & Slaughter, S. (2004). Academic capitalism in the new economy: Challenges and choices. American Academic, 1(1), 37-59.Saklı, A. R. (2013). Fordizm'den Esnek Üretim Rejimine Dönüşümün Kamu Yönetimi Üzerindeki Etkileri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12(44), 107-131.Sennett, R. (2002). Karakter Aşınması. Ayrıntı Yayınları, İstanbul.Sharafizad, F., Paull, M., & Omari, M. (2011). Flexible Work Arrangements: Accessibility in a University Environment. Australian Universities' Review, 53(2), 43-49.Shockley, K. M., & Allen, T. D. (2007). When flexibility helps: Another look at the availability of flexible work arrangements and work–family conflict. Journal of Vocational Behavior, 71(3), 479-493.Şencan, H. (2005). Sosyal ve davranışsal ölçümlerde güvenilirlik ve geçerlilik. Ankara: Seçkin Matbaası.Taşkıran, G., & Kiraz, Z. (2016). Okul Yöneticisi ve Öğretmenlerin Esnek Çalışma Kavramına İlişkin Metaforik Algıları. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 40, 318-342.Tietze, S., & Musson, G. (2005). Recasting the home-work relationship: A case of mutual adjustment?. Organization Studies, 26(9), 1331-1352.Yavuz, Ş. (2006). Reklam ve Popüler Kültür. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi| Istanbul University Faculty of Communication Journal, (27), 149-161.Ylijoki, O. H., & Mäntylä, H. (2003). Conflicting time perspectives in academic work. Time & Society, 12(1), 55-78.