Amaç: Göğüs hastalıkları uzmanlarının temel yetkinliklerden birisi bronkoskopidir. Bronkoskopi bir tıbbi alet ile akciğerlerin içini gözlemek ve gerekli işlemleri yapmaktır. Tanı ve tedavi amaçlı, esnek ve rijit
cihazlar ile, lokal veya genel anestezi altında yapılan değişik teknik ve uygulamalar vardır. Bronkoskopik yöntemler temel (solunum yollarındaki durumları tanımlama ve tanılama, temel uygulama becerileri,
örnek alma becerileri vs.) ve ileri bronkoskopik yöntemler (rijit bronkoskopi, terapötik bronskopi tekbikleri gibi) olarak sınıflandırılabilmektedir. Günümüzde ülkemizde tıpta uzmanlık eğitiminde yetkinlik
temelli eğitim benimsenmiştir. Çekirdek eğitim müfredatı ve minimum standartlar tanımlanmıştır. Bu çalışmada göğüs hastalıkları hekimlerinin bronkoskopi yetkinliklerini, bunu etkileyebilecek değişkenleri
ve eğitim gereksinimlerini belirlemeyi amaçladık.
Yöntem: Uzman hekimlere elektronik ortamda bir anket uygulandı. Anket formu, asistanlıkları sırasında ve sonrasında eğitim ortam ve olanakları, katıldığı veya kendisinin uyguladığı işlem sayıları gibi nitel ve
nicel soruları içeriyordu. Birinci kademe yetkinlikler olarak anatomi bilgisi, mukozal değerlendirme, el manevraları, bükülebilir bronkoskopi uygulayabilme, endobronşial forceps gibi 11 temel; yabancı cisim
çıkarma, rijit bronkoskopi gibi 8 ikinci kademe beceriye dair yetkinlik öz-değerlendirmelerinden elde edilen veriler MSExcel ve SPSS programları ile analiz edildi.
Bulgular: Toplam 29 göğüs hastalıkları uzmanının (14 kadın, 15 erkek) yaş ortalaması 43.8 ± 6.9 yıldı. Uzman oldukları yıllar 1999 ile 2017 yılları arasında değişiyordu ve ortanca 2008 idi. Öz-değerlendirme sonuçlarına göre uzmanlık eğitiminin sonunda hekimlerin bronkoskopi yetkinlikleri %7-76 arasında idi. Uzman hekim olarak çalışıldığı süre boyunca anlamlı olmayan bir gelişme vardı (%14-86). Uzmanlık eğitiminin sonunda ileri bronkoskopist yetkinlikleri %28-72 idi. Anlamlı gelişmeler ise sadece EBUS, EBUS-FNA ve APC yetkinliklerinde vardı.
Sonuç: Göğüs hastalıkları uzmanlarının temel bronkoskopist yetkinliklerinin yeterli düzeyde olmadığı değerlendirilmiştir. Bu çalışmada elde edilen sonuçlar, yetkinlik temelli eğitime ihtiyacı destekler niteliktedir. Bu çalışma aynı zamanda mezuniyet sonrası sürekli mesleki gelişime de daha fazla önem verilmesi gerektiğini vurgulamaktadır.
Aim: One of the primary competencies of pulmonologists is bronchoscopy. Bronchoscopy is looking inside the lungs with a medical instrument and performing necessary procedures. There are various techniques and methods performed under local or general anesthesia with flexible or rigid devices aiming diagnosis and/or treatment. Bronchoscopic procedures are classified as basic (defining and diagnosing pulmonary conditions, basic operative skills, sampling skills etc) and advanced bronchoscopic procedures (such as rigid bronchoscopy, therapeutic bronchoscopy procedures etc). Today in our country, competency-based education has been adopted for medical specialty training. Core curriculum and minimum educational standards were defined. In this study, we aimed to determine the pulmonologists’ bronchoscopy competencies, potential variables and to evaluate training needs.
Methods: A questionnaire was applied to pulmonologists in electronic environment. The questionnaire was including qualitative and quantitative questions such as the educational environment and opportunities, the number of procedures attended, or performed by themselves during and after their assistantship. Data on 11 first level (such as anatomy, mucosa, secretions, maneuvers, flexible bronchoscopy, endobroncial forceps biopsy) and 8 second level (such as foreign body removal, rigid bronchoscopy) seniority in bronchoscopist competencies were analyzed with MSExcel and SPSS softwares.
Results: The mean age of 29 pulmonologists (14 female and 15 male) was 43.8 ± 6.9 years. Their graduation years from specialty training ranged from 1999 to 2017, with a median of 2008. According to the self-assessment results, basic bronchoscopist competencies were 7-76 % at the end of the specialty training. There was an insignificant improvement (14-86 %) throughout working as a specialist doctor. Advanced bronchoscopist competencies were 28-72 % at the end of the specialty training. There were some significant improvements only in the endobronchial ultrasonography (EBUS), endobronchial ultrasonographic fine needle aspiration (EBUS-FNA) and argon plasma coagulation competencies (APC) throughout working as a specialist doctor.
Conclusions: It was evaluated that the basic bronchoscopist competencies of the pulmonologists are not at sufficient level. The results obtained in this study support the need for competency-based training. This study also emphasizes that more attention should be paid to continuous professional development after graduation.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Orjinal Araştırma |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2022 |
Gönderilme Tarihi | 22 Şubat 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 21 Sayı: 63 |