Kant makes a puzzling claim in the Critique of the Power of Judgment concerning the connection between the feeling of pleasure occasioned by the appreciation of an object as beautiful and the universal communicability of this aesthetic feeling: on the one hand, he claims that this feeling is due to the free play of the faculties of imagination and understanding, and on the other hand, that it has its ground in the very communicability of this pleasure. The central argument of the present study is that it is possible to clarify the relation between the feeling of pleasure occasioned by the reflective judging of an object and the universal communicability Kant attributes to such a judging by grasping the demand for a ‘universality without concept’ claimed by a pure judgment of taste in terms of what appears to be a problematic relationship of grounding between the shareability of pure aesthetic feeling and the reflective activity of the mind. I will claim that this relationship can be rendered clearer by an explication of the ‘share’ of disinterestedness, purposiveness, and subjective universal validity claims in pure judgments of taste and brought together in the notion of a common sense (sensus communis). What thereby comes into view is an original orientation in the world that is presupposed by explicitly theoretical and practical judgments.
Reflective Judgment Communication Pleasure Aesthetic Judgment Orientation
Kant Yargı Gücünün Eleştirisi’nde, bir nesnenin güzel olarak değerlendirildiği durumlarda hissedilen haz ve bu hazzın evrensel iletilebilirliği arasında şaşırtıcı bir iddiada bulunur. Bir yandan bu hazzın anlama ve hayal gücü yetileri arasındaki özgür oyundan kaynaklandığını söylerken; diğer yandan, söz konusu hazzın temelini bu hazzın iletilebilirliğinde konumlandırır. Bu çalışmanın amacı, bir nesneye dair reflektif yargının ortaya çıkardığı haz hissi ile Kant’ın bu yargıya atfettiği evrensel iletilebilirlik arasındaki ilişkiyi netleştirmektir. Bunun yolunun, saf beğeni yargılarının barındırdığı ‘kavramsız evrensellik’ talebinin saf estetik hissin paylaşılabilirliği ve zihnin reflektif etkinliği arasındaki temellendirici ilişki dolayımıyla kavranmasından geçtiği iddia edilir. Bu ilişkinin netleştirilmesi adına, saf beğeni yargılarında çıkarsızlığın, amaçlılığın ve öznel evrensel geçerliliğin payları açıklanmakta ve nasıl ortak duyuda (sensus communis) bir araya geldikleri gösterilmektedir. Böylece görünürlük kazanan şey, kuramsal ve pratik yargılara öncel olan bir ‘orijinal oryantasyon’dur.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Estetik, 18. Yüzyıl Felsefesi |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 3 Haziran 2024 |
Gönderilme Tarihi | 25 Mart 2024 |
Kabul Tarihi | 1 Mayıs 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Sayı: 21 |