KAMUDA ÖRGÜTSEL İLETİŞİM SORUNSALI: E-DEVLET’E KISA BİR BAKIŞ

Yıl 2020, Cilt: 1 Sayı: 1, 14 - 33, 30.11.2020

Merve Oğuzhan

Öz

Belirli bir amacı gerçekleştirmek için bir araya gelen bireylerin oluşturmuş oldukları örgütlerde, bilgi alışveriş sürecini sağlayan iletişim, örgütün varlığını sürdürebilmesi ve etkin bir şekilde çalışabilmesi için en önemli koşullardan biridir. Bu doğrultuda örgütsel iletişim, örgütün örgüt içi ve örgüt dışıyla kurduğu sözlü, yazılı mesaj alışverişlerini ifade etmektedir. Örgütsel iletişimin amacı, örgüt çalışanlarının davranışlarını örgütün amaç ve hedefleri doğrultusunda yönlendirmek ve üretim ilişkilerini koordine etmektir. Örgütsel iletişim eksik veya tam anlamıyla gerçekleşmediği örgüt ve gruplarda sorunlar kendini göstermektedir. Zira iletişim eksikliği, örgüt içerisindeki personel-yönetici ve personel-personel arasındaki iletişim kopukluğunu meydana getirmektedir. Bu durum da örgütün etkinliğine yansımakta motivasyon kaybı, güven eksikliği gibi birçok sorun ortaya çıkarak örgütün etkin çalışmasını ve hizmet sunumu etkilemektedir. Söz konusu bu iletişim problemi kendini kamu kurumlarında da göstermiş ve sürekli dile getirilmiştir. Çalışmada iletişim probleminin kamuya yansımaları ele alınarak gelişen dünya düzeni, hesap verebilirlik, şeffaflık ilkelerinin bir sonucu olarak iletişim ve vatandaşın bilgi sahibi olmasına, etkin katılımına daha çok önem verilmesi detaylı şekilde ele alınmıştır. İlk olarak kamuda yaşanılan genel örgütsel iletişim problemleri ve bunların sonuçları üzerinde durulmuş, ardından bu problemlerin en aza indirgenebilmesi için getirilen çözüm önerilerinden bahsedilmiştir. Çalışmanın son bölümünde ise kamuda iletişim sorunun çözülmesi üzerine bir araç olarak sunulan, vatandaşın etkin katılımının sağlanması ve bilgilendirilmesi üzerine kurulmuş olan e-devlet uygulaması kısaca değerlendirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Örgüt, İletişim, Örgütsel İletişim, Kamuda Örgütsel İletişim Sorunsalı, E-devlet

ORGANIZATIONAL COMMUNICATION PROBLEM IN THE PUBLIC: A BRIEF OVERVIEW OF THE E-GOVERNMENT

Öz

Communication, which provides the information exchange process in organizations formed by individuals who come together to achieve a specific goal, is one of the most important conditions for the organization to survive and to work effectively. In this direction, organizational communication refers to the oral and written message exchanges that the organization establishes with and outside the organization. The purpose of organizational communication is to direct the behavior of organization employees in line with the goals and objectives of the organization and to coordinate production relations. Problems shows themselves in organizations and groups where organizational communication is incomplete or not fully realized. Because the lack of communication creates a communication gap between the personnel-manager and personnel-personnel within the organization. This situation is reflected in the efficiency of the organization, many problems such as loss of motivation and lack of trust affect the effective functioning of the organization and service delivery. This communication problem has manifested itself in public institutions and has been constantly expressed. In the study, the reflections of the communication problem on the public were discussed in detail, as a result of the developing world order, accountability and transparency principles, communication and citizens knowledge and active participation were discussed in detail. First, the general organizational communication problems experienced in the public and their consequences were emphasized, and then the solution suggestions made in order to minimize these problems were mentioned. In the last part of the study, the e-government application, which is presented as a tool for solving the communication problem in the public, and which is established on ensuring active participation and informing the citizens, is briefly evaluated.

Anahtar Kelimeler

Organization, Communication, Organizational Communication, Organizational Communication Problem in Public, E-government

Kaynakça

• Akar, O. (2002). Türk Kara Kuvvetlerinde Örgütsel İletişim Etkinliği ve Uygulamalı Bir Araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Başkent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Akgün, E. (2015). Kamu Hizmeti Sunumunda Değer Yaratma Ve Kurum İçi İletişim İlişkisi. Yüksek Lisans Tezi, Başkent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Ateş, Y. ve Ö. Hamza (2019). “Elektronik Devletten Mobil Devlete Geçiş: Fırsatlar, Tehditler ve Uygulama Örnekleri”. Bilgi Ekonomisi ve Yönetim Dergisi, 14(2), 155- 177.
• Balta Peltekoğlu, F. (1998). “Kamuda Halkla İlişkiler”. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, Sayı 8, 145-153.
• Bülbül, A. R. (2004). Halkla İlişkiler. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Can, H., Ö.A. Azizoğlu ve E.M. Aydın (2011). Organizasyon ve Yönetim. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Canöz, K. (2008). “Kamuda Halkla İlişkilerin Yeni Yüzü: Bilgi Edinme Yasası”. Selçuk İletişim, 5(3), 141-152.
• Çakmak, A.F. ve S. Kilci (2011). “Kamu Yönetiminde Halkla İlişkilerin Yeri ve Önemi”. Kamu-İş, İş Hukuku ve İktisat Dergisi, 11(4), 219-270.
• Çamdereli, M. (2000). Halkla İlişkiler. Konya: Çizgi Kitabevi.
• Çarıkçı, O. (2010). “Türkiye’de E-Devlet Uygulamaları Üzerine Bir Araştırma”. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 12, 95-122.
• Çetin, S. ve İ. E. Efeoğlu (2012). “Örgütsel İletişimin Değerlendirilmesi: Belediyelere Dair Uygulamalı Bir Çalışma”. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22(3), 185- 204.
• Çuhadar, M. T. (2005). “Türk Kamu Yönetiminde Personel Güçlendirme”. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Sayı 25, 1-23.
• Delibaş, A. ve A. E. Kayhan (2010). “Dünya’da ve Türkiye’de E-Devlet Uygulamaları: Türkiye’de E-Demokrasi ve E-Katılım Potansiyellerinin Harekete Geçirilmesi”. Sosyoloji Araştırmaları Dergisi, 13(1), 101-144.
• Doğan, K. C. ve F. Ustakara (2013). “Kamuda Bir Yapılanma Dönüşümü Olarak E-Devlet ve E-Yönetişim İlişkisi Üzerine”. Küresel İktisat ve İşletme Çalışmaları Dergisi, 2(3), 1-12.
• Ekici, M. K. (2013). Örgütsel İletişim. Ankara: Yargı Yayınevi.
• Eren, E. (2008). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi. İstanbul: Beta Yayınevi.
• Ergeneli, A. (2017). Örgütsel Davranış. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Eryılmaz, B. (2014). Kamu Yönetimi. İstanbul: Umuttepe Yayınları.
• Ayanoğlu, F. (2002). İletişim ve Örgütsel İletişimin İşgören Verimliliği Açısından Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Genç, N. (2010). Yönetim ve Organizasyon. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Güler, M. ve E. Döventaş (2009). “Elektronik Devletten (E-Devlet) Mobil Devlete (M-Devlet) Geçiş Türkiye’de Yerel Yönetim Uygulamaları”. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(2), 25-48.
• Güllüoğlu, Ö. (2012). Örgütsel İletişim, iletişim Doyumu ve Kurumsal Bağlılık. Konya: Eğitim Kitabevi Yayınları.
• Gürgen, H. (1997). Örgütlerde İletişim Kalitesi. İstanbul: Der Yayınevi.
• İpekten, U. (2011). Yerel Yönetimlerde Kamusal Hizmet Sunumunda Etkinlik: Malatya Belediyesine İlişkin Bir Alan Araştırması. Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
• Karatepe, S. (2005). Örgütsel İletişim: Örgütsel Davranış Boyutlarından Seçmeler. (Ed. M. Tikici). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Kazancı, M. (1972). “Halkla İlişkiler ve İdari Danışma Merkezleri”. Amme İdaresi Dergisi, 5(2), 11-24.
• Konuk, M. (2006). İşletmelerde Örgüt Kültürünün İş Tatmini Üzerindeki Etkisi ve Önemi; Konya Şeker Fabrikasında Bir Uygulama. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Maraş, G. (2011). “Kamu Yönetimlerinde E-Devlet ve E-Demokrasi İlişkisi”. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Sayı 37, 121-144.
• Mert, Y. L. (2019). “Kamu Yönetiminde Kurumsal İletişim: Web Siteleri Üzerine Bir Analiz”. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 12(62), 1513-1522.
• Metin, H. ve M. Altınok (2002). “Karşılaştırmalı Bir Yaklaşımla Kamu Yönetimi ve Özel Sektörde Halkla İlişkiler”. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 3, 79-99.
• Meydanlı, M. A. (2010). E-Devlet ve Türkiye’de E-Devlet Uygulamalarının Kamu Hizmetleri Üzerindeki Etkisi: İçişleri Bakanlığı Mernis Uygulaması. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Özcan, Ö. (2009). Bankacılık Sektöründe Öğrenen Örgütte İletişimin Önemi ve Eskişehir’de Örnek Bir Uygulama. Yüksek Lisans Tezi, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kütahya.
• Pınar, İ. (1999). "Öğrenen Örgütlerin Kültürel Çerçevesi". İstanbul Üniversitesi Dergisi, Cilt 28.
• Selvi, Ö., M. Ulucan ve A.E. Coşkun (2019). “Halkla İlişkiler ve Bir E-Devlet Uygulaması Olarak CİMER”. Akademik Bakış Dergisi, Sayı 75, 13-37.
• Summak, M. E. (2008). “Kamu ve Özel Sektörde Halkla İlişkiler (Karşılaştırmalı Bir Çalışma)”. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 10(1-2), 221-236.
• Şahin, A. ve E. Örselli (2003). “E-Devlet Anlayışı Sürecinde Türkiye”. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 9, 343-356.
• Şahin, A. (2007). “Türk Kamu Yönetiminde Yönetsel İletişim ve Bu Konuda Düzenlenen Bir Anket Çalışmasının Sonuçları”. Maliye Dergisi, Sayı 152, 81-102.
• Şimşek, M. Ş. ve A. Çelik (2017). Yönetim ve Organizasyon. Konya: Eğitim Yayınevi.
• Tarhan, A. (2011). Kamu Yönetiminde Halkla İlişkiler ve E-devlet. Konya: Palet Yayınları.
• Tosun, C. (2006). Kamu Kurumlarındaki Örgütsel İletişim Biçimlerinin Verimliliğe Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli.
• Tourish, D. (2005). “Critical Upward Communication: Ten Commandments for Improving Strategy and Decision Making”. Long Range Planning, 38(5), 2005.
• Tutar, H. (2009). Örgütsel İletişim. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanlığı Strateji ve Bütçe Başkanlığı Bilgi ve İletişim Teknolojileri Dairesi (2020) http://www.bilgitoplumu.gov.tr/bilgi-toplumu/e-donusum-projesi/ ( 07.06. 2020)
• Uygur, Y. (2014). “Kamuda Müşteri (Vatandaş) Odaklı Hizmet Anlayışı ve E-Devlet Sistemi”. Verimlilik Dergisi, Sayı 3, 37-64.
• Yıldırım, Ş. (2007). Kamu Hizmetlerinde Etkinliğin ve Verimliliğin Artırılmasında E-Devletin Rolü ve Bir E-Devlet Uygulaması: Kimlik Paylaşımı Sistemi (KPS). Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Zencirkıran, M. ve A. Keser (2018). Örgütsel Davranış. Bursa: Dora Yayıncılık.
• Zwijze, Koning. ve H. Karen (2016). “Auditing Organizational Communication: Evaluating The Methodological Strengths And Weaknesses Of The Critical İncident Technique, Network Analysis, And The Communication Satisfaction Questionnaire”, Thesis University of Twente, Netherland.
• https://www.turkiye.gov.tr/bilgilendirme?konu=sikcaSorulanlar (07.06.2020).