Sağlık Bakımı İletişim Anketi’nin Türkçe Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması

Yıl 2021, Cilt: 2 Sayı: 1, 42 - 53, 07.06.2021

Eren Can Kalkan , Azize Atlı Özbaş

Öz

Amaç: Bu çalışmada, Sağlık Bakımı İletişim Anketi’nin Türkçe uyarlaması, geçerlik ve güvenirliğinin yapılması amaçlanmıştır.
Gereç yöntem: Araştırma, metodolojik tipte bir çalışmadır. Araştırmanın evrenini, Ankara’da bir üniversite hastanesinin acil servisine başvuran hastalar oluşturmuştur. Araştırmada, ölçekteki madde başına 10 kişi olması öngörülerek 130 katılımcıya ulaşılmıştır. Veriler, hasta bilgi formu ve Sağlık Bakımı İletişim Anketi aracılığıyla toplanmıştır. Ölçeğin dil ve kapsam geçerliği yapıldıktan sonra, yapı geçerliği doğrulayıcı faktör analizi ile belirlenmiştir. Güvenirlik ise tüm madde ve alt boyutlar için Cronbach alfa kat sayısı, eş değer yarılar (split half) yöntemi ve madde bütün korelasyonu kullanılarak değerlendirilmiştir.
Bulgular: Ölçeğin, kapsam geçerlik indeks değeri 0.91 olarak bulunmuştur. Yapılan doğrulayıcı faktör analizinde uygun olan iki modifikasyon yapılarak uyum indeksleri x2 /df=1.75, RMSEA=0.77, CFI=0.94, IFI=0.94, TLI=0.92, AGFI=0.82 ve GFI=0.89 olarak bulunmuştur. Analiz sonucunda, sözsüz yakınlık, problem çözme, saygı ve düşmanlığın olmaması şeklinde dört faktörlü yapının ülkemizde geçerli olduğu bulunmuştur. Ölçeğin Cronbach alfa katsayısı toplam ölçek için 0.83 bulunmuş, alt boyutlar için ise 0.65-0.86 arasında değiştiği tespit edilmiştir.
Sonuç: Sağlık Bakımı İletişim Anketi’nin 13 madde ve dört alt boyutlu yapısının Türk dili ve kültüründe sağlık çalışanlarının iletişim becerilerinin hasta perspektifinden değerlendirilmesinde kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir ölçüm aracı olduğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

İletişim, Geçerlik, Güvenirlik, Sağlık Bakımı

Destekleyen Kurum

Yok

Proje Numarası

Yok

Turkish Validity and Reliability Study of the Health Care Communication Questionnaire

Öz

Aim: To adapt the Health Care Communication Questionnaire to Turkish and to make its validity and reliability.
Material and Methods: This methodological study was carried out with 130 patients who admitted to the emergency department of a university hospital in Ankara. Data were collected through the patient information form and the HCCQ. The construct validity of the scale was determined by confirmatory factor analysis. Reliability was evaluated for all items and sub-dimensions using Cronbach's Alpha coefficient, equivalent halves (split half) method and item total correlation.
Results: Content validity index value of the scale was found to be 0.91. In the confirmatory factor analysis, fit indices were found as x2 /df=1.75, RMSEA = 0.77, CFI = 0.94, IFI = 0.94, TLI = 0.92, AGFI = 0.82 and GFI = 0.89. The Cronbach’s Alpha coefficient of the scale was found to be 0.83 for the total scale and it was found to vary between 0.65-0.86 for the sub-dimensions.
Conclusion: It has been determined that the 13-item and four-factor structure of the HCCQ is a valid and reliable measurement tool in the Turkish language and culture to evaluate the communication skills of healthcare professionals from the perspective of the patient.

Anahtar Kelimeler

Communication, health care, reliability, validity

Proje Numarası

Yok

Kaynakça

• 1. Özcan A. Hemşire-Hasta İlişkisi ve İletişim. Ankara: Ofset Mat; 2012.
• 2. Sucu G, Cebeci F, Karazeybek E. Acil servisteki kritik hasta yakınlarının gereksinimleri ve karşılanma durumu. Ulus Travma Acil Cerrahi Derg. 2009;15(5):473-81.
• 3. Slade D, Manidis M, McGregor J, Scheeres H, Chandler E, Stein-Parbury J, et al. Communicating in hospital emergency departments: Springer; 2015.
• 4. Roh H, Park KH. A scoping review: communication between emergency physicians and patients in the emergency department. The Journal of emergency medicine. 2016;50(5):734-43.
• 5. Sibiya MN. Effective communication in nursing. Nursing. 2018;119:19-36.
• 6. Pun JK, Matthiessen CM, Murray KA, Slade D. Factors affecting communication in emergency departments: doctors and nurses’ perceptions of communication in a trilingual ED in Hong Kong. International journal of emergency medicine. 2015;8(1):1-12.
• 7. Williams KA, Rose WD, Simon R, Consortium MT. Teamwork in emergency medical services. Air medical journal. 1999;18(4):149-53.
• 8. Littell RD, Kumar A, Einstein MH, Karam A, Bevis K. Advanced communication: a critical component of high quality gynecologic cancer care: a Society of Gynecologic Oncology evidence based review and guide. Gynecologic oncology. 2019;155(1):161-9.
• 9. Fiorini F, Granata A. Doctor-Patient communication. Giornale italiano di nefrologia: organo ufficiale della Societa italiana di nefrologia. 2019;36(2).
• 10. Ratna H. The importance of effective communication in healthcare practice. Harvard Public Health Review. 2019;23:1-6.
• 11. Belasen A, Belasen AT. Doctor-patient communication: a review and a rationale for using an assessment framework. Journal of health organization and management. 2018.
• 12. Chichirez C, Purcărea V. Interpersonal communication in healthcare. Journal of medicine and life. 2018;11(2):119.
• 13. Ghosh AK, Joshi S, Ghosh A. Effective Patient-Physician Communication-A Concise Review. The Journal of the Association of Physicians of India. 2020;68(6):53-7.
• 14. Kissane DW, Bylund CL, Banerjee SC, Bialer PA, Levin TT, Maloney EK, et al. Communication skills training for oncology professionals. Journal of Clinical Oncology. 2012;30(11):1242.
• 15. Sep MS, Van Osch M, Van Vliet LM, Smets EM, Bensing JM. The power of clinicians’ affective communication: how reassurance about non-abandonment can reduce patients’ physiological arousal and increase information recall in bad news consultations. An experimental study using analogue patients. Patient education and counseling. 2014;95(1):45-52.
• 16. Aaronson EL, White BA, Black L, Brown DF, Benzer T, Castagna A, et al. Training to improve communication quality: an efficient interdisciplinary experience for emergency department clinicians. American Journal of Medical Quality. 2019;34(3):260-5.
• 17. Blackburn J, Ousey K, Goodwin E. Information and communication in the emergency department. International emergency nursing. 2019;42:30-5.
• 18. Adams A, Mannix T, Harrington A. Nurses' communication with families in the intensive care unit–a literature review. Nursing in critical care. 2017;22(2):70-80.
• 19. Madula P, Kalembo FW, Yu H, Kaminga AC. Healthcare provider-patient communication: a qualitative study of women’s perceptions during childbirth. Reproductive health. 2018;15(1):1-10.
• 20. Chan EA, Wong F, Cheung MY, Lam W. Patients' perceptions of their experiences with nurse-patient communication in oncology settings: A focused ethnographic study. PloS one. 2018;13(6):e0199183.
• 21. Gürhan N, Okanlı A. Yaşamın Sırrı İletişim. Ankara: Nobel Tıp Kitabevleri; 2017.
• 22. Schallmo MK, Dudley-Brown S, Davidson PM. Healthcare providers' perceived communication barriers to offering palliative care to patients with heart failure: an integrative review. Journal of Cardiovascular Nursing. 2019;34(2):E9-E18.
• 23. Pytel C, Fielden NM, Meyer KH, Albert N. Nurse-patient/visitor communication in the emergency department. Journal of emergency nursing. 2009;35(5):406-11.
• 24. Rentmeester C. Heidegger, communication, and healthcare. Medicine, Health Care and Philosophy. 2018;21(3):431-7.
• 25. Engel KG, Heisler M, Smith DM, Robinson CH, Forman JH, Ubel PA. Patient comprehension of emergency department care and instructions: are patients aware of when they do not understand? Annals of emergency medicine. 2009;53(4):454-61. e15.
• 26. Frank C, Asp M, Dahlberg K. Patient participation in emergency care–A phenomenographic study based on patients’ lived experience. International emergency nursing. 2009;17(1):15-22.
• 27. ALPAR CR. Spor, Sağlık ve Eğitim Bilimlerinden Örneklerle Uygulamalı İstatistik ve Geçerlik-Güvenirlik. Ankara: Detay Yayıncılık; 2018.
• 28. Gremigni P, Sommaruga M, Peltenburg M. Validation of the Health Care Communication Questionnaire (HCCQ) to measure outpatients’ experience of communication with hospital staff. Patient education and counseling. 2008;71(1):57-64.
• 29. DEMİRTAŞLI RNÇ. Eğitimde ölçme ve değerlendirme. 2012.
• 30. Kartal M, Bardakçı S. SPSS ve AMOS uygulamalı örneklerle güvenirlik ve geçerlik analizleri. Akademisyen Yayınevi: Ankara. 2018.