Source of Sunnah and Explanation (Tabyin) Duty of Prophet in the Context of 19th Verse of Surah al-Qiyâmah

Yıl 2019, Cilt: 6 Sayı: 1, 215 - 243, 30.06.2019

Fuat Karabulut

https://doi.org/10.33718/tid.526551

Cited By: 1

Öz

The status of
Sunnah, relationship between
Sunnah and Wahy, the divine revelation of God, and the subject matter whether
Wahy is the source of Sunnah or not are being made an issue nowadays; in this
sense many interpretations to define the status of Sunnah have been noticed.
Some Ayahs from Quran are cited as evidence for the discussions made on the
status of Sunnah in religion. However, the status of Sunnah cannot be
considered to be evaluated in itself without considering the status of Prophet
Muhammad, by any means. On this matter, the principal source to apply for is
certainly the Noble Quran.

In this
study, in addition to discussion of the status of Sunnah in religion, its
source within the context of the 19^th Ayah of Surah Qiyamah, which has
not been dwelt on much, its preservation and the duty to explain Holy Quran
(tabyin) of Prophet Muhammad are going to be studied. For the reason that the
16^th and 19^th Ayahs of Surah Qiyamah are often
contextualized together in Tafsir and Hadith sources, primarily giving the  reasons of why they were revealed, the ayah
of subject matter is going to be figured out in the context of the source of
Sunnah, its preservation and its status in religion considering the information
in different sources on its comprehension.

Anahtar Kelimeler

Sunnah, Tabyin, Surah Qiyamah, Wahy, Wahee-e-Ghair Matluv, Preservation of Sunnah

Kıyâme Suresi 19. Ayeti Bağlamında Sünnetin Kaynağı ve Hz. Peygamber’in (sas) Tebyin Görevi

Öz

Sünnetin konumu, sünnet-vahiy ilişkisi,
sünnetin vahiy kaynaklı olup olmadığı konuları günümüzde sıkça gündeme
getirilmekte ve bu bağlamda sünnetin dindeki konumuyla ilgili değerlendirmelere
yer verilmektedir. Sünnetin dindeki konumuna ilişkin tartışmalarda, Kur’ân'dan
bazı ayetler delil olarak sunulmaktadır. Ancak sünnetin dindeki konumunun Hz. Peygamber’in
konumundan bağımsız değerlendirilmesi düşünülemez. Şüphesiz ki bu konuda
başvurulması gereken ilk kaynak Kur’ân-ı Kerim’dir.

Bu çalışmada, sünnetin kaynağı, dindeki
yeri, korunması ve Resûlullah’ın Kur’ân’ı açıklaması (tebyîn) konuları, Kıyâme Suresi’nin
19. ayeti bağlamında ele alınmaya çalışılacaktır. Tefsir ve Hadis kaynaklarında
Kıyâme Suresi’nin 16-19. ayetleri bir bütün olarak incelendiğinden öncelikle bu
ayetlerin nüzul sebebi verilecek, ardından kaynaklarda verilen bilgiler
ışığında ilgili ayet değerlendirilmeye çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Kıyâme Sûresi, Sünnet, Hadis, Tebyin

Kaynakça

• Kaynakça Ahmed b. Hanbel, Musned ( Thk. Şuayb el-Arnavud), Müessesetu’r-Risale, Beyrut, 1420/1999.Aydınlı, Abdullah, Hadis Yazıları, İFAV Yayınları, İstanbul, 2014, s. 240.Aynî, Umdetu’l-Kârî, I/80; Beydavî, Tefsiru'l-Beydavî, Güngör, Mevlüt, “Kur’an’ın Hz. Peygamber’in Sünnetine Verdiği Değer” Konulu Tebliğ, Sünnetin Dindeki Yeri, Ensar Neşriyat, İstanbul, 1998.Çakan, İ. Lütfi, Sünnet’e Yönelik Tartışmalar, Bilgi ve Hikmet Dergisi, Bahar 1994/6, s. 112-125.Davudoğlu, Ahmed, Sahîh-i Müslim Tercüme ve Şerhi, Sönmez Neşriyat, İstanbul, 1978, III/216.Ebû Avâne, Yakûb, b. İshâk el-İsferânî, Musnedu Ebî Avâne, Daru’l-Ma’rife, Beyrut, tsz.,Ebu Hafs, Ömer b. Ali ed-Dımeşkî el-Hanbelî, el-Lubâb Fî Ulûmi'l-Kitab, Daru'l-Kutubi'l-İlmiyye, Beyrut, 1998.Ebu İshak en-Nisabûrî, el-Keşf ve'l-Beyan, Daru İhyai't-Turasi'l-Arabi, Beyrut, 2002.Ebu'l-Abbas, Ahmed b. Muhammed b. el-Mehdî eş-Şazelî, el-Bahru'l-Medîd, Daru'l-Kutubi'l-İlmiyye, Beyrut, 2002, 8/287; Ebu'l-Leys, Nasr b. Muhammed es-Semerkandî, Bahru'l-Ulûm, Daru'l-Fikr, Beyrut, 3/500.Ebu's-Suûd, Muhammed b. Muhammed, Tefsîru Ebî's-Suûd, Daru İhyai't-Turasi'l-Arabî, Beyrut, 9/67;el-Alusî, Şemsuddin es-Seyyid Mahmut, Tefsîru Ruhu'l-Meanî, Daru İhyai't-Turasi'l-Arabî, 29/142;el-Bağdadî, Ahmed b. Ali b. Sabit, el-Kifaye fî İlmi’r-Rivaye, Müesseset’r-Risale, Beyrut, 2013, s.17-21.el-Hatib, Muhammed Accac, es-Sunnetu Kable’t-Tedvîn, Daru’l-Fikr, Beyrut, 2005, s. 23; el- Hatib, Muhammed Accac, Usûlu’l-Hadis, Daru’l-Fikr, Beyrut, 2008, s. 31-34.el-Hazin, Alauddin b. Ali b. Muhammed b. İbrahim el-Bağdadî, Lubabu't-Te'vîl Fî Maanî't-Tenzîl (Tefsîru'l-Hazin), Daru'l-Fikr, Beyrut, 1979.el-Irâkî, Zeynuddin b. Abdurrahman b. El-Hüseyin, Şerhu Elfiyeti’l-Irâkî, Daru’l-Kütubi’l-İlmiyye, Beyrut, trsz..el-İstanbulî, İsmail Hakkı b. Mustafa, Tefsîru Ruhi'l-Beyan, Daru'n-Neşr/Daru İhyai't-Turasi'l-Arabî, 10/192.el-Kâsımî, Cemaluddin, Kavâidu’t-Tahdîs, Daru’n-Nefais, Beyrut, 1993, s. 58.el-Muallimî, Abdurrahman b. Yahya el-Yemânî, el-Envâru’l-Kaşife, Alemu’l-Kütub, Beyrut, 1378, s. 33-34.el-Mubarekfûrî, Muhammed b. Abdirrahman, Tuhfetu’l-Ahvezî, Daru’l-Feyhâ’, Şam, 2011, IX/240; el-Vahidî, el-Vecîz Fî Tefsîri'l-Kitabi'l-Azîz.en-Nesefî, Ebu'l-Berekât Abdullah b. Ahmed, Tefsîru'n-Nesefî, Daru'n-Nefâis, Beyrut, 2005, 4/244; er-Râzî, Fahrettin, et-Tefsîru'l-Kebîr (Mefatihu'l-Ğayb), Daru'l-Fikr, Beyrut, 1981.es-Suyutî, Durru'l-Mensûr, 15/109, eş-Şafiî, Muhammed b. İdris, er-Risâle, Thk. Ahmed Muhammed Şakir, Beyrut, 1309.eş-Şevkânî, Muhammed b. Ali, Fethu'l-Kadîr, 5/475.et-Taberî, Camiu'l-Beyan Fi Te'vili'l-Kur'an, Muhk. Ahmed Muhammed Şakir, Müessesetu'r-Risale, 2000.Hamidullah, Muhammed, İslam Ansiklopedisi, “Sünnet” Maddesi, İstanbul, 1970, XI/243. İbn Abbas, Tenvîru'l-Mikbâs, 2/118.İbn Hacer, Fethu’l-Bârî, I/41¸İbn Hibbân, Muhammed b. Hibbân b. Ahmed Ebû Hatim el-Bustî, Sahîhu İbn Hibbân (Thk. Şuayb el-Arnavud),Müessesetu’r-Risale, Beyrut, 1414/1993, I/226; İbn Kesir, Tefsiru'l-Kur'ani'l-Azîm, Muhk. Sami b. Muhammed Sellame, Daru't-Taybe Li'n-Neşr, 1999.İbnu'l-Cevzî, Abdurrahman b. Ali b. Muhammed, Zadu'l-Mesîr Fî İlmi't-Tefsîr, el-Mektebu'l-İslamî, Beyrut, 1404.Kırbaşoğlu, Hayri, İslam Düşüncesinde Sünnet, Ankara Okulu Yayınları, Ankara, 1999, s. 106.Küçük, Raşit, Kur’an – Sünnet İlişkisi Konulu Tebliğ, Sünnetin Dindeki Yeri, Ensar Neşriyat, İstanbul, 1998.Mukatil b. Süleyman el-Ezdî, Tefsiru Mukatil b. Süleyman, Daru'l-Kutubi'l-İlmiyye, Beyrut, 2003.Muvdûdî, Ebu’l-‘Alâ, Tefhimu’l-Kur’an, Terc. Komisyon, İnsan Yayınları, İstanbul, 1996.Önkal, Ahmet, Vahiy-Sünnet İlişkisi ve Vahy-i Gayr-i Metluvv, Kur’an ve Sünnet Sempozyumu, Ankara, 1997. Taberânî, Süleyman b. Ahmed b. Eyyûb, el-Mu’cemu’l-Kebîr, Mektebetu’l-Ulûm ve’l-Hikem, Musul, 1983.Yücel, Ahmet, Hadis Usûlü, İFAV yayınları, İstanbul, 2011, s. 22.Zehebî, Siyeru Alami’n-Nubelâ, XII/412.Zeydân, Abdulkerim, Ulûmu’l-Hadis, Müessesetu’r-Risale, Beyrut, 2011, s.17.