Eskişehir ili Karaören köyü merasının vejetasyon özelliklerinin belirlenmesi

Yıl 2018, Cilt: 19 Sayı: 3, 246 - 251, 30.09.2018

Ahmet Alper Babalık , Ali Ercan

https://doi.org/10.18182/tjf.429166

Cited By: 7

Öz

Bu araştırma, Eskişehir ili Seyitgazi ilçesi sınırları içerisinde yer alan, ortalama 1050 metre yükseltiye ve % 8 eğime sahip olan Karaören köyü merasında 2016 yılı vejetasyon döneminde yürütülmüştür. Çalışma alanında bitkiyle kaplı alan, botanik kompozisyon, toprak üstü biyomas, toprak altı biyomas ve mera durumu gibi vejetatif özellikler incelenmiştir. Araştırma alanında mera vejetasyonun özelliklerini saptamak amacıyla transekt ve kuadrat yöntemleri kullanılmıştır. Araştırmanın yürütüldüğü merada 49 familyaya ait 89 takson tespit edilmiştir. En fazla taksona sahip familyalar 10 takson ile Poaceae, 8 takson ile Fabaceae ve 7 takson ile Asteraceae olarak belirlenmiştir. Çalışma sahasının bitkiyle kaplı alan değeri % 51.2 olarak tespit edilmiştir. Ayrıca mera alanının botanik kompozisyonunun yaklaşık % 44’ünü buğdaygiller, % 23’ünü baklagiller ve % 33’ünü de diğer familyalar oluşturmaktadır. Meranın ortalama toprak üstü biyomas miktarı 351.6 kg/da, toprak altı biyomas miktarı ise 560.7 kg/da bulunmuştur. Mera durumu iyi olarak belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Eskişehir, Vejetasyon yapısı, Bitki ile kaplı alan, Botanik kompozisyon

Determination of vegetation properties of the Karaören village rangeland in Eskişehir province

Öz

This research was conducted in Karaören Village Rangeland, during the vegetation period of 2016. The Karaören Village is located within Eskişehir/Seyitgazi district boundaries and its average altitude about 1050 meters and slope is about 8%. During the research, while characteristics of the vegetation in the area that plant covered area, botanical composition, aboveground/belowground biomass and rangeland condition have been determined. Transect and quadrat methods were used in order to determine the rangeland flora of the case study area. In the research area 89 taxa belonging to 49 families were detected. The families with the highest taxa were identified as Poaceae with 10 taxa, Fabaceae with 8 taxa and Asteraceae with 7 taxa. The average plant covered area value of the rangeland was determined as 51.2%. The botanical composition of rangelands’ taxa is approximately 44% Poaceae, 23% Fabaceae and 33% of other families. The aboveground biomass and belowground biomass yields were calculated as 351.6 kg/da and 560.7 kg/da respectively. The case study area of rangeland condition was established as good.

Anahtar Kelimeler

Eskişehir, Vegetation structure, Plant-covered area, Botanical composition

Kaynakça

• Babalık, A.A., 2007. Davraz dağı Kozağacı yaylası merasında bitki ile kaplı alan ve otlatma kapasitesinin belirlenmesi üzerine bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, A(1), 12-19.
• Babalık, A.A., 2008. Isparta yöresi meralarının vejetasyon yapısı ile toprak özellikleri ve topoğrafik faktörler arasındaki ilişkiler. Doktora Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Isparta.
• Babalık, A.A., Sarıkaya, H., 2015. Isparta ili Zengi merasında ot verimi ve botanik kompozisyonun tespiti üzerine bir araştırma. Türkiye Ormancılık Dergisi, 16 (2), 96-101.
• Bakoğlu, A., 1999. Otlatılan ve korunan iki farklı mera kesiminin bazı toprak ve bitki örtüsü özelliklerinin karşılaştırılması. Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
• Beyis, M.E., Sabancı, C.O., 2011. Van ili Gevaş ilçesi meralarının botanik kompozisyonları ve ot verimleri üzerine bir araştırma. Türkiye 9. Tarla Bitkileri Kongresi Bildiriler Kitabı, 12-15 Eylül 2011, Bursa, s.1758-1761.
• Bilgen, M., Özyiğit, Y., 2005. Korkuteli ve Elmalı’da bulunan bazı doğal meraların vejetasyon durumlarının belirlenmesi. Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 18(2), 261-266.
• Bilgin, F., 2010. Artvin Ardanuç-Aydın köyü yaylası mera vejetasyonu ile bazı toprak özelliklerinin yükseltiye göre değişiminin irdelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Artvin Çoruh Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Artvin.
• Çaçan, E., Kökten, K., 2014. Bingöl ili Merkez ilçesi Çiçekyayla köyü merasının ot verimi ve otlatma kapasitesinin belirlenmesi. Turkish Journal of Agricultural and Natural Sciences, Özel Sayı: 2, 1727-1733. Çınar, S., Hatipoğlu, R., Avcı, M., İnal, İ., Yücel, C., Avağ, A., 2014. Hatay ili Kırıkhan ilçesi taban meralarının vejetasyon yapısı üzerine bir araştırma. Journal of Agricultural Faculty of Gaziosmanpasa University, 31 (2), 52-60.
• Davis, P.H., 1964-1985. Flora of Turkey and The East Aegean Islands., 1-10, University Press, Edinburgh. DMİ (Devlet Meteoroloji İşleri), 2017. Eskişehir ili iklim verileri. Devlet Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğü, Ankara.
• Gülçur, F., 1974. Toprağın Fiziksel ve Kimyasal Analiz Metotları. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Yayınları, İstanbul Üniversitesi Yayın No: 1970, Orman Fakültesi Yayın No: 201, 225s., Kutulmuş Matbaası, İstanbul.
• Güllap, M.K., 2010. Kargapazarı dağında (Erzurum) farklı otlatma sistemi uygulamalarının mera bitki örtüsüne etkisi. Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
• Gür, M., Şen, C., 2016. Trakya Bölgesinde doğal bir merada tespit edilen baklagiller ve buğdaygiller familyalarına ait bitkilerin bazı özellikleri. Ziraat Fakültesi Dergisi, Journal of Tekirdag Agricultural Faculty, 13 (01), 61-69.
• Holechek, J. L., Pieper, R. D., Herbel, C. H., 2004. Range Management: Principles and Practices. Prentice Hall, New Jersey.
• Kılıç, K., 2013. Isparta Darıdere havzası meralarında kuru ot verimi ve botanik kompozisyonun belirlenmesi üzerine bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Isparta.
• Koç, A., Gökkuş, A., 1994. Güzelyurt köyü mera vejetasyonunun botanik kompozisyonu ve toprağı kaplama alanı ile bırakılacak en uygun anız yüksekliğinin belirlenmesi. Türk Tarım ve Ormancılık Dergisi, 18, 495-500.
• Koç, A., Gökkuş, A., Serin. Y., 1994. Türkiye çayır-meralarının durumu ve erozyon yönünden önemi. Ekoloji Çevre Dergisi, 13, 36-41.
• Knezevic, A., Dzigurski, D., Ljevnaic-Masic, B., Milic, D., 2012. Ecological analysis of the grassland flora in the Riparian Zone of Okanj Oxbow Lake (Vojvodina, Serbia). Pak. J. Bot., 44, 21-25.
• Okatan, A., Yüksek, T., 1997. Aşırı otlatılan mera parsellerinde adi korunga (Onobrychis viciifolia Scop.)’nın yetiştirilmesi ve verim potansiyeli üzerine araştırmalar. Türkiye 2. Tarla Bitkileri Kongresi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi, 22-25 Eylül 1997, Samsun, s.492-498.
• Palta, Ş., 2008. Bartın Uluyayla meralarında mera vejetasyonunun bazı kantitatif özelliklerinin saptanması ve mera ıslahına yönelik ekolojik yapının belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Zonguldak Karaelmas Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Bartın.
• Palta, Ş., Genç Lermi, A., 2017. Bartın ili kent ormanı alt florasındaki otsu bitkilerin bazı özelliklerinin belirlenmesi. ÇOMÜ Zir. Fak. Derg., ISSN: 2147–8384, 5 (2), 1–8.
• Palta, Ş., Genç Lermi, A., 2018. Korunan ve Korunmayan Doğal Mera Alanlarının Bazı Özelliklerinin Karşılaştırılması: Bartın İli Örneği. Ziraat, Orman ve Su Ürünlerinde Akademik Araştırmalar Kitabı, Orman Mühendisliği Çalışmaları, ISBN: 978-605-288-401-0, Gece Kitaplığı, Bizim Büro Matbaa, Ankara.
• Seydoşoğlu, S., Saruhan, V., Mermer, A., 2015. Diyarbakır ili Silvan ilçesi taban meralarının vejetasyon yapısı üzerinde bir araştırma. Türkiye Tarımsal Araştırmalar Dergisi, 2 (1), 1-7.
• SPSS Inc., 2011. IBM SPSS Statistics 20 Core System User’s Guide, Chicago, IL, USA.
• Stohlgren, T.J., Falkner, M.B., Schell, L.D., 1995. A Modified-Whittaker nested vegetation sampling method. Vegetatio, 117, 113-121.
• Taşdemir, V., 2015. Elazığ ili Karakoçan ilçesi Bahçecik köyü merasında verim ve botanik kompozisyonunun saptanması üzerine bir çalışma. Yüksek Lisans Tezi, Bingöl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Bingöl.
• Ünal, S., Mutlu, Z., Mermer, A., Urla, Ö., Ünal, E., Aydoğdu, M., Dedeoğlu, F., Özaydın, K.A., Avağ, A., Aydoğmuş, O., Şahin, B., Serdar, A., 2012. Ankara ili meralarının değerlendirilmesi üzerine bir çalışma. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Dergisi, 21 (2), 41-49.